Ἡ ... «ἀποτυχία» τοῦ Χριστοῦ καί ἡ ποιότητα τῶν ἀνθρώπων

^{π. Πασχάλης Γρίβας}

Σε μια συνέντευξη του ένας καλλιτέχνης όταν ρωτήθηκε εάν πιστεύει στον Θεό, απάντησε ότι συμπαθεί το πρόσωπο του Χριστού αλλά ότι τελικά δεν πέτυχε και πολλά πράγματα με το έργο Του. Μπορεί να είπε ωραία λόγια και να δίδαξε μεγάλες αλήθειες αλλά η ανθρωπότητα δεν κέρδισε τίποτε, ούτε άλλαξε προς το καλύτερο.
Το ερώτημα είναι τι εμείς θεωρούμε ως επιτυχία, και τι θα θέλαμε να έχει επιτύχει ο Χριστός. Μήπως αυτά που δεν έχουμε καταφέρει να κάνουμε εμείς οι άνθρωποι τα χρεώνουμε ως αποτυχία στο έργο του Χριστού; Με αυτή την έννοια θα συμφωνήσουμε ότι πολλά δεν επέτυχε ο Χριστός. Ας απαριθμήσουμε μερικά:
- Δεν πέτυχε ο Χριστός να πείσει τους ανθρώπους να έχουνε αγάπη μεταξύ τους. Ο ένας κοιτάει να βγάλει το μάτι του άλλου. Παντού κυριαρχεί ο φθόνος και η κακία. Ο θάνατος σου η ζωή μου, είναι το δόγμα των περισσοτέρων. Το ότι ο ίδιος ο Χριστός προσέφερε απλόχερα την αγάπη στους ανθρώπους, δεν μας συγκίνησε και τόσο.

- Δεν πέτυχε ο Χριστός να σταματήσει τους πολέμους μεταξύ των εθνών. Τα περισσότερα έθνη δεν περιορίζονται στα ειρηνικά τους έργα αλλά επιδίωκουνε να επεκταθούνε στα εδάφη των άλλων, με σκοπό να λεηλατήσουνε τους θησαυρούς τους και να οικειοποιηθούνε τον πλούτο τους. Ακόμη και στο όνομα του Χριστού έγιναν πόλεμοι και εκστρατείες (βλέπε Σταυροφορίες).
Ο ίδιος ο Χριστός είναι η ειρήνη του κόσμου αλλά ακόμη και Χριστιανοί τον έκαναν σύμβολο πολέμου τάχα εναντίον των βαρβάρων και αλλόπιστων, και ξεκίνησαν από την Δύση να «σώσουν» την Ανατολή.
- Δεν πέτυχε ο Χριστός να σταματήσει τους ανθρώπους από το να θέλουν να αποκτήσουν πλούτη και δόξα χρησιμοποιώντας κάθε τρόπο θεμίτο και αθέμιτο, με πονηριές, αδίκιες, απάτες και εκβίασμους. Το ότι ο ίδιος ο Χριστός έζησε επί της γης πτωχά και ταπεινά, λίγους ανθρώπους επηρέασε.
- Δεν πέτυχε ο Χριστός να ενώσει όλους τους ανθρώπους σε μιά πίστη, σε ένα δόγμα, σε μιά εκκλησία. Σε κάθε μέρος της γης υπάρχει και μια διαφορετική θρησκεία. Ακόμη και οι Χριστιανοί είναι χωρισμένοι σε δόγματα και ομολογίες. Ακόμη και ένας απο τους στενούς μαθητές Του τον πρόδωσε στους Γραμματείς και Φαρισαίους.
- Δεν πέτυχε ο Χριστός να αγαπήσουμε οι άνθρωποι την καθαρότητα, την αγνότητα, την συζυγική πίστη και αφοσίωση. Αντίθετα επιδίδομαστε σε κάθε είδους ακαθαρσία, βρωμιά και απιστία. Το να απατά ο σύζυγος την σύζυγο του το θεωρούμε απλώς φυσιολογικό και αναπόφευκτο. Δεν γίνεται αλλιώς. Είναι αδύνατο να είσαι με τον ίδιο άνθρωπο πάνω από μερικά χρονιά. Θα σε πείραξει η ανία και δεν πρέπει. Κι ενώ τρώμε τα μούτρα μας με τα καμώματα μας πιστεύουμε ότι τα λόγια του Χριστού ήταν καλά μόνο για τις παλιές εποχές, για τον καιρό εκείνο, όχι για τους μοντέρνους καιρούς μας.
- Δεν πέτυχε ο Χριστός ούτε την ζωή Του να σώσει από τα χέρια των κακών ανθρώπων, των Σταυρωτών Του. Δεν κατάφερε να εφαρμόσει ένα σχέδιο διαφυγής με αποτέλεσμα να Τον συλλάβουν και να Τον σταυρώσουν.
- Δεν πέτυχε ο Χριστός να μας προσανατολίσει προς την αιωνία ζωή, την αληθίνη ζωή. Για τους περισσότερους ανθρώπους υπάρχει μόνο η παρούσα σύντομη ζωή. «Φάγωμεν και πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν» (Α' Κορ. 15,33) Όσο προλάβουμε, να διασκεδάσουμε. Η ευτυχία των αισθήσεων είναι η μόνη αληθίνη ευτυχία. Όταν καλοπερνάει το σώμα, χαίρεται και η ψυχή.
Γιά να συνοψίσουμε:
Μπορεί ο Χριστός να χωρίσε την Ιστορία στα δύο, μπορεί να είναι ο μεγαλύτερος διδάσκαλος που πέρασε απο την γη. Μπορεί να θυσίαστηκε στον Σταυρό και η Εκκλησία Του να παραμένει ασάλευτη στους αιώνες, αλλά σύμφωνα με το δικό μας σκεπτικό δεν πέτυχε να αλλάξει τον κόσμο, δεν πέτυχε να Τον πίστεψουν οι άνθρωποι και να διορθώσουν την ζωή τους. Το κακό όχι μόνο παραμενεί στον κόσμο αλλά και θριαμβεύει. Έτσι ο Χριστός πήρε πάνω Του τις αμαρτίες μας, εμείς όμως του φορτώνουμε και τις ευθύνες μας.
Από την άλλη μεριά, εάν επέβαλλε το καλό στους ανθρώπους και πάλι δεν θα του χρεώναμε επιτυχία, αλλά θα ήταν και πάλι κατηγορούμενος γιά περιορισμό της ελευθερίας μας. -Με ποιό δικαίωμα, θά του λέγαμε, δεν επιτρέπεις να επιλέξουμε το κακό; Αυτό είναι απολυταρχισμός.
Συμπέρασμα:
Εμείς οι άνθρωποι έχουμε πάντα δίκιο!
Αυτό που σκεπτόμαστε είναι το μόνο σωστό. Οι απόψεις μας αν δεν ξεπερνούν, σίγουρα πάντως συναγωνίζονται αυτές του Ευαγγελίου. Εάν ο Χριστός τροποποιούσε την διδασκαλία του, λαμβάνοντας υπόψιν Του τις δικές μας απόψεις, θα είχε πετύχει καλύτερα αποτελέσματα. Γιά παράδειγμα εάν στην εποχή μας έδινε ένα καλό σπίτι και ένα πολυτελές αυτοκίνητο σε κάθε άνθρωπο, θα ήταν σίγουρα πιό λαοφίλης.
Δεν ξέρω αν με όσα γράψαμε στο άρθρο μας αυτό βγαίνουν γιά τον αναγνώστη κάποια συμπεράσματα για το πρόσωπο του Χριστού και το έργο Του. Γιά ένα όμως είμαστε βέβαιοι. Ότι μπορεί κανείς να βγάλει πολλά και ασφαλή συμπεράσματα για μας τους ανθρώπους, την νοοτροπία και την ποιότητά μας.

 http://www.orthodoxfathers.com/logos/H-apotuchia-tou-Christou-poiotita-anthropon