Πρός τόν Κύριον τῶν Δυνάμεων

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή αποτελεί χωρίς αμφιβολία το πιο ιερό τμήμα απ’ το κατανυκτικό Τριώδιο. Εάν δε το Τριώδιο είναι εποχή καθάρσεως και περισυλλογής η Μ. Τεσσαρακοστή απαιτεί συστηματικότερη περισυλλογή και εντονότερο αγώνα. Ευγενέστερη και αγιότερη εκδήλωσι αυτού του αγώνα είναι η αδιάκοπη επικοινωνία με τον Κύριο των Δυνάμεων δια της προσευχής.

Προς τον Κύριο, λοιπόν, οφείλει να στρέφεται κάθε χριστιανική καρδιά, ιδιαίτερα την περίοδο αυτή. Προς Αυτόν να προσφέρη το περιεχόμενο της. Την παντοδύναμη βοήθειά Του να επικαλήται. Του Κυρίου τη χάρι και την ενίσχυσι να αναζητά, ώστε ο Χριστιανός να κατορθώση , με τη βοήθεια απ’ τον Ουρανό, να προχωρήση στην πλήρη  αναγέννησι της καρδιάς, στην τέλεια μόρφωσι του Χριστού μέσα στην ψυχή του, στην ολοκληρωτική πνευματική κατάρτησι.

Μέσο παντοδύναμο στα χέρια μας η προσευχή . Αλήθεια! Πόση δύναμι και ενίσχυσι δοκιμάζουμε, κάθε φορά που αφήνουμε την ψυχή μας να έρχεται σε επαφή με το Δημιουργό της! Πόση παρηγοριά νοιώθουμε στον εσωτερικό μας κόσμο, όταν εγκαταλείποντας τη γη, ανυψώνουμε και νου και καρδιά προς τον Μόνον Δυνατόν! Ναι. Με ιερή συγκίνησι ψελλίζουν τα χείλη μας στις καθημερινές ακολουθίες του Μ. Αποδείπνου , «Κύριε τῶν Δυνάμεων, μεθ᾿ ἡμῶν γενοῦ, ἄλλον γὰρ ἐκτός Σου βοηθὸν, ἐν θλίψεσιν οὐκ ἔχομεν. Κύριε τῶν Δυνάμεων, ἐλέησον ἡμᾶς.». Και πόση ικανοποίησι δεν μας χαρίζει ο θριαμβευτικός τόνος του ψαλμού: «Μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός, γνῶτε ἔθνη καὶ ἡττᾶσθε. Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός».

Όπλο η προσευχή. Και όπλο παντοδύναμο . Έχει τη δύναμι να ενώνη την αδυναμία μας με την παντοδυναμία του Θεού. Όπλο σωτήριο , του οποίου την αξία καταλαβαίνουμε, όταν χωρίς αυτό είμαστε πεσμένοι σαν «πτώμα οδωδός». Πόσο δίκαιο είχε ο ιερός Χρυσόστομος , όταν δίνει τον θαυμάσιο αυτό χαρακτηρισμό στην προσευχή: «ὥσπερ ῥίζα καὶ κρηπὶς καὶ ὥσπερ πλοῖον καὶ οἰκίαν τὰ κάτωθεν ἰσχυρὰ ποιεῖ καὶ συνέχει, οὕτω τὸν ἡμετέρον βίον αἱ προσευχαὶ συγκρατοῦσιν•

ἄνευ δὲ ταύτης οὐδὲν ἂν ἡμῖν ἀγαθὸν, οὐδὲ σωτήριον γένοιτο.»

Όπλο και εφόδιο πολύτιμο η προσευχή. Ναι, αλλά και με πολύ μεγάλη τιμή για τον άνθρωπο το προνόμιο, που απ’ την προσευχή και με την προσευχή παίρνει. Σκουλήκι αυτός, έχει το δικαίωμα να μιλάη με τον Κύριο της δόξης. Τιμή εξαιρετικά μεγάλη, που αποδεικνύει την άπειρη αγάπη και φιλανθρωπία του Θεού. « Τίς οὐκ ἂν ἐκπλαγείη καὶ θαυμάσειε τὴν τοῦ Θεοῦ φιλανθρωπίαν, ἣν εἰς ἡμᾶς ἐπιδείκνυται, τοσαύτην τιμὴν ἀνθρώποις χαριζόμενος, ὡς καὶ προσευχῆς ἀξιῶσαι καὶ ὁμιλίας τῆς ἑαυτοῦ; Θεῷ γὰρ ὡς ἀληθῶς λαλοῦμεν τῷ καιρῷ τῆς προσευχῆς, δι' ἧς καὶ τοῖς ἀγγέλοις συναπτόμεθα ….Ἀγγέλων γὰρ ἔργον ἡ προσευχὴ». Αν συμβή καμιά φορά να συνομιλήσουμε με ένα επίσημο πρόσωπο, το θεωρούμε ιδιαίτερη τιμή. Αν μας παραχωρούσε  μια ακρόασι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ή ο Πρωθυπουργός , θα το διαλαλούσαμε προς όλες τις κατευθύνσεις. Άραγε αισθανόμαστε , όσο πρέπει την εξαιρετική τιμή που μας γίνεται, όταν μας δέχεται σε ακρόασι αυτός ο ίδιος ο Ύψιστος Θεός;

Και να σκεφθή κανείς και το ακόμα χειρότερο. Ότι δηλαδή υπάρχουν άνθρωποι που περιφρονούν το έργο αυτό, το οποίο είναι το ευγενέστερο απ’ όσα μπορούμε να κάνωμε εδώ στη γη. Δεν κάνουν χρήσι του δικαιώματος αυτού. Δεν θέλουν να επικοινωνήσουν με τον Θεό. Αφήνουν ανεκμετάλλευτο το σωτήριο αυτό πνευματικό όπλο. Είναι οι άνθρωποι που έχουν χοντρή άγνοια και ρηχή Κι επιπόλαια ζωή. Επειδή παρασύρονται από το πνεύμα της μανίας για την ύλη και τη σαρκολατρεία, που κυριαρχεί στην εποχή μας , έχουν όλη τους την προσοχή στραμμένη προς τη γη, ανίκανοι να κοιτάξουν τις πνευματικές κορφές…

Αλήθεια! Είναι να λυπάται κανείς με τη νοοτροπία πολλών συγχρόνων μας . Κλείνουν τ’ αυτιά τους στο κάλεσμα της Μητέρας Εκκλησίας, προτιμούν να επιμένουν  πεισματικά σε μια ζωή γήινη, ζωώδη, στείρα από ευγενικά ιδανικά και πνευματικές αναζητήσεις, ξένη σε κάθε μεταφυσική πνοή. Δεν λογαριάζουν καθόλου το γεγονός ότι ξακουστοί σκαπανείς του πνεύματος;, των γραμμάτων και της επιστήμης, διακηρύττουν την προσήλωσί τους στην προσευχή και ομολογούν χωρίς φόβο την αφοσίωσί  τους ,στο αγιώτατο αυτό έργο. Ο μεγάλος Παστέρ, γνωστός για το πλήθος των επιστημονικών του ανακαλύψεων, ήταν άνθρωπος προσευχόμενος. «Κατά τας εν τω εργαστηρίω μου εργασίας προσεύχομαι», ομολογεί ο ίδιος. Ο μαθητής του, καθηγητής R. Allier, γράφει για το διδάσκαλό του τα εξής χαρακτηριστικά: «Σε όλους είναι γνωστό, ότι αυτός που πέτυχε τις μεγαλοφυείς ανακαλύψεις στη φυσιολογία και τη χημεία, ήταν πιστός χριστιανός, κα γονάτιζε με την απλότητα παιδιού, για να προσευχηθή στον Ουράνιο Πατέρα του». Επίσης ο διάσημος γιατρός Ανδρείας Κλαρκ, πρόεδρος του Βασιλικού Κολλεγίου των ιατρών του Λονδίνου, απαντώντας σ’ αυτούς που παραγνώριζαν την αξία της προσευχής , λέει το εξής πολύ αξιοσημείωτα: « Δεν αξίζει, λέγουν η προσευχή; Η προσευχή είναι ισχυρότερη και από την ιατρική. Η προσευχή είναι θεμέλιος κι ακρογωνιαίος λίθος της αγάπης. Η προσευχή είναι παντοδύναμη». Και ο γνωστός σε όλους Γάλλος Αλέξ. Καρρέλ στο θαυμάσιο για την προσευχή έργο του λέει, ότι δεν είναι δυνατό να υπάρξη πνευματική ζωή χωρίς προσευχή. «Δια της προσευχής παρατηρεί, ο άνθρωπος συναντά τον Θεόν και ο Θεός ενοικεί εις τον άνθρωπον».

Αδικούν, λοιπόν, πολύ τον εαυτό τους όσοι, προ παντός την περίοδο του τριωδίου, δεν χρησιμοποιούν το όπλο της προσευχής, που με αυξημένες ευκαιρίες τους προσφέρει η Εκκλησία και δεν φοιτούν συχνά στις υπέροχες κατανυκτικές ακολουθίες των ημερών αυτών.

Αλλ’ ο πιστός δεν μοιάζει με τους πολλούς. Γνωρίζει να μάχεται με την προσευχή. Και να μάχεται μάλιστα περισσότερο τώρα, κατά τη Μ. Τεσσαρακοστή. Αφήνει την καρδιά του να φτερουγίζη προς το θρόνο της Χάριτος. Αναβαπτίζει το πνεύμα του στον ωκεανό της αγάπης του Θεού. Αναπνέει συνέχεια στην προσευχή και μ’ αυτήν εισπνέει τον ζωογόνο αέρα του ουρανού. Ενωμένος δε με τον Κύριο των Δυνάμεων, γίνεται και αυτός δυνατός. Τί κι αν κάποτε δοκιμάζει θλίψεις και στερήσεις. Τί κι αν τον περικυκλώνουν πειρασμοί; Τί κι αν κάποτε γύρω του η θάλασσα είναι μανιασμένη κι απειλητικά τα κύματα της ζωής  ορθώνονται μπροστά του; Τι κι αν ελαττώματα και αδυναμίες περισφίγγουν την αθάνατη ψυχή του; Αυτός δεν τα χάνει. Δεν αποθαρρύνεται . Δεν αφήνει τον αγώνα της ζωής. Όχι. Με θάρρος και  εμπιστοσύνη καταφεύγει στον Κύριο των δυνάμεων. Φωνάζει απ’ το βάθος της καρδιάς, «Ἄλλὸν γὰρ ἐκτός Σου βοηθὸν ἐν θλίψεσιν οὐκ ἔχομεν».Και παίρνη δύναμι. Τον γιγαντώνει η προσευχή.

Φίλε αναγνώστη. Μην αφήσης ανεκμετάλλευτη την περίοδο αυτή της Εκκλησίας μας. Μη παρασύρεσαι από το πνεύμα του σκεπτικισμού και την πνευματικής αδιαφορίας, που κατέλαβε τους πολλούς. Όχι. Μη κάνης αυτό το έγκλημα στον εαυτό σου. Συ, σαν γνήσιο τέκνο της Εκκλησίας, δόσε στα πνευμόνια της ψυχής σου το οξυγόνο της προσευχής. Μάθε να χρησιμοποιής σωστά το σωτήριο αυτό όπλο. Μάθε να συνομιλής με πίστι, με ευλάβεια, με ταπείνωσι, με ζέσι πνεύματος, με τον Ύψιστο Δημιουργό σου. Εκείνος, σαν Πατέρας γεμάτος αγάπη, σε ακούει. Είναι έτοιμος να σε βοηθήση. Να ικανοποιήση τα αιτήματά σου. Να προσεύχεσαι, να προσεύχεσαι συχνά, να προσεύχεσαι πάντοτε, γιατί η προσευχή είναι η αναπνοή της ψυχής. Ιδιαίτερα να προσεύχεσαι τώρα τη Μ. Τεσσαρακοστή. Να παρακολουθής όλες τις ιερές Ακολουθίες του ναού της ενορίας σου. Νοιώσε το υπέροχο νόημα των αγίων αυτών ημερών. Έλα σε συχνότερη επαφή και επικοινωνία με τον Κύριο των Δυνάμεων. Θα αισθανθής την δύναμί Του να σε ενισχύη, τη στοργή του να σε παρακολουθή, την ειρήνη Του να σε συντροφεύη. Θα γίνης δυνατός, ήρωας, αληθινά ευτυχισμένος. Κοντά στον Δυνατό θα αποκτήσης δύναμι. Και θα αναδειχθής νικητής της ζωής.

Από το βιβλίο: «ΤΡΙΩΔΙΟ

σκέψεις και στοχασμοί»

ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ Ι. ΚΑΡΟΥΣΟΥ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: “Η ΧΡΥΣΟΠΗΓΉ”

ΑΘΗΝΑΙ 1979

http://eisdoxantheou-gk.blogspot.gr/2013/03/blog-post_27.html