Κύριε... μήπως εἶστε ὁ Χριστός;

Το τρένο σταμάτησε στο σταθμό.
Ένα μικρό ανάπηρο αγόρι πουλούσε φρούτα στους επιβάτες.
Ένας ταξιδιώτης,στην προσπάθεια του
να κατέβει γρήγορα από το τρένο
έπεσε πάνω στο αγόρι, σκορπίζοντας τα φρούτα γύρω του.
Βιαστικός καθώς ήταν και βλέποντας
ότι ο ζημιωμένος ήταν απλά ένα παιδί
ο άνθρωπος απομακρύνθηκε.
Σε λίγο κατέβηκαν οι άλλοι επιβάτες.
Ανάμεσά τους κι ένας άντρας που είδε με μιας την κατάσταση:
Τα σκορπισμένα φρούτα, το ανάπηρο παιδί, το βλέμμα το γεμάτο απόγνωση.
Αν και βιαστικός σταμάτησε και χωρίς κουβέντα άρχισε να μαζεύει τα φρούτα
Και να τα σώζει από τους διαβάτες πριν τα ποδοπατήσουν.
Αφού τέλειωσε, έβγαλε από την τσέπη του ένα κέρμα και το έβαλε πάνω στο καλάθι.
Το παιδί τον κοίταξε μέσα από τα δάκρυά του.
Κύριε είπε μήπως είστε ο Χριστός;
Όχι χαμογέλασε ο άνθρωπος.
Είμαι απλά ένας ακόλουθός Του και προσπαθώ να κάνω αυτό που Εκείνος θα έκανε αν ήταν εδώ.
Μακάρι να μπορούν οι άνθρωποι στη ζωή μας να βλέπουν τον Ιησού.
Στο τρόπο μας, στη συμπεριφορά μας να αναγνωρίζουν τα δικά Του χαρακτηριστικά.
Οι άνθρωποι γύρω μας έχουν ανάγκη να δουν τον Ιησού Χριστό.
Μας έδωσε οδηγό το Λόγο Του, την Αγία Γραφή.
Μας δίνει το Άγιο Πνεύμα στην καρδιά μας.
Και έτσι κάθε στιγμή μπορούμε να Τον ρωτάμε και να ξέρουμε πως να φερθούμε
Ώστε να είμαστε άξια παιδιά Του.

 

 http://lllazaros.blogspot.gr/2013/07/blog-post_12.html