«Οἱ ρινόκεροι».Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 Ὑπάρχει ἕνα θεατρικό ἔργο, πού τό ἔγραψε ἕνας Ρουμάνος ὀνόματι Ἰονέσκου καί -ἄν δέν κάνω λάθος- ὁ τίτλος του εἶναι «Ρινόκεροι». Ὁ συγγραφέας εἶναι κοσμικός, ἀλλά ἔχει ἕνα ὡραῖο νόημα τό ἔργο του αὐτό. Ὅπως ὁ Χριστός μας, μιλοῦσε μέ ἱστορίες ἀλλά ὁ κόσμος μετά ἔφευγε, γιατί δέν εἶχαν ὄρεξη, οὔτε διάθεση νά μάθουν τί ἐννοοῦσε. Ὅσοι εἶχαν πραγματικό ἐνδιαφέρον, μετά τό τέλος τῆς ἱστορίας, τοῦ ζητοῦσαν νά τούς πεῖ καί τήν κρυμμένη ἀλήθεια, πού ὑπῆρχε πίσω ἀπό αὐτήν.

Ἡ ἱστορία λοιπόν ἔχει ὡς ἑξῆς: σέ μία πόλη ὑπήρχαν ἄνθρωποι καλοί, πού ζοῦσαν σωστά. Κάποια στιγμή ἕνας ἄνθρωπος ἄρχισε νά ζεῖ ἄτσαλα, ἀπρόσεχτα. Ἐκτός ἀπό αὐτό, φάνηκε ἡ διαφορά καί ἐξωτερικά, γιατί αὐτός ὁ ἄνθρωπος ἔβγαλε στό μέτωπό του ἕνα καρούμπαλο, τό ὁποῖο ἄρχισε σιγά σιγά νά μεγαλώνει. Στό τέλος τό καρούμπαλο ἔγινε ἕνα κέρατο. Ἔτσι, ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἔμοιαζε μέ ρινόκερο!

Συνέχιζε νά ζεῖ αὐτήν τήν ἀπρόσεχτη καί ἀντίχριστη -θά λέγαμε- ζωή καί ὅλοι τόν εἶχαν δακτυλοδεικτούμενο. «Νά ὁ ρινόκερος, νά αὐτός»! Ἔλεγαν ὅτι ἔβγαλε αὐτό τό κέρατο, ἐπειδή δέν ζοῦσε σεμνή καί σωστή ζωή καί ὅλοι τόν ἀπαξίωναν, τόν καταδίκαζαν.

Ὅμως μετά ἀπό λίγο καιρό ἔβγαλε κι ἄλλος ἕνας ἄνθρωπος κέρατο. Ἀργότερα ἔβγαλε καί τρίτος καί τέταρτος καί πέμπτος κ.λ.π. Ἔτσι γέμισε ἡ πόλη μέ ρινόκερους. Οἱ ἄνθρωποι, λοιπόν, συνήθισαν τό θέαμα καί δέν ἔλεγαν πλέον τίποτα. Στό τέλος ἔγιναν ὅλοι ρινόκεροι, ἐκτός ἀπό 2-3 ἀνθρώπους. Τότε ὅλη ἡ πόλη ἐναντιώθηκε σ’ αὐτούς πού δέν εἶχαν κέρατο γιατί διέφεραν ἀπό τούς ἄλλους!

Κάπως ἔτσι εἶναι ἡ ἐποχή μας. Αὐτός κοσμικός, ἀλλά σκεπτόμενος ἄνθρωπος τό ἔπιασε τό νόημα. Ζοῦμε σήμερα ‘ρινοκερικές’ καταστάσεις.

Νά ἀναφέρουμε μία; Σήμερα τά νέα παιδιά δέν παντρεύονται, ἀλλά συζοῦν πρῶτα, γιά νά γνωριστοῦν καλύτερα ἤ ἴσως γιά ἄλλους λόγους. Οἱ γονεῖς συγκατατίθενται βλέποντας ὅτι ὅλοι σχεδόν οἱ ἄλλοι κάνουν τό ἴδιο πράγμα. Ἡ πλειοψηφία λοιπόν εἶναι οἱ ρινόκεροι. Οἱ γονεῖς, πού συμφωνοῦν, ὁδηγοῦν τό παιδί στό νά γίνει κι αὐτός ρινόκερος, νά βγάλει κέρατο. Στή συνέχεια οἱ νέοι κάνουν πολιτικό γάμο καί ὄχι θρησκευτικό, ἔπειτα κάνουν παιδί κι ἄν τό ἀποφασίσουν κάποια στιγμή, μπορεῖ νά κάνουν καί κανονικό γάμο.

Αὐτή εἶναι μιά ρινοκερική κατάσταση, πού ὑπερτερεῖ τῆς φυσιολογικῆς. Ποιά εἶναι ὅμως ἡ φυσιολογική; Σήμερα δέν ξέρουμε κἄν ποιό εἶναι τό σωστό. Ὅλοι ἔχετε παρευρεθεῖ σέ γάμο. Ὅταν ὁ ἱερέας παίρνει τό χέρι τοῦ γαμπροῦ καί τῆς νύφης καί τά ἑνώνει, δηλώνει ὅτι αὐτή εἶναι ἡ πρώτη σαρκική ἐπαφή τῶν δύο νέων. Δηλαδή ὅποιος κάνει κάτι ἄλλο πρίν τόν γάμο, μοιάζει μέ τούς ρινόκερους τοῦ Ἰονέσκου. Ἐπειδή ὅμως σήμερα οἱ περισσότεροι εἶναι ρινόκεροι, ἄν κάποιος θελήσει νά κρατήσει τήν ἁγνότητά του, τότε οἱ ὑπόλοιποι θά τόν χλευάσουν, θά τόν ἐπιπλήξουν, θά τόν θεωρήσουν μή φυσιολογικό, θά τόν στείλουν καί σέ γιατρό. Ἐπειδή λοιπόν ὅλοι σήμερα εἶναι διεφθαρμένοι, ὅταν κάποιος κάνει τό φυσιολογικό, δηλαδή δέν βγάλει κέρατο, τότε οἱ ρινόκεροι θά τοῦ ἐπιτεθοῦν, θ’ἀντιδράσουν, θά τόν κάνουν νά αἰσθανθεῖ παράξενα.

Αὐτή δυστυχῶς τήν ἀντίδραση δέν τήν ἔχει μόνο ὁ περίγυρος, ἀλλά καί οἱ ἴδιοι οἱ γονεῖς. Ὄχι ἁπλά συγκατατίθενται στό νά ἔχει τό παιδί σαρκικές σχέσεις πρό τοῦ γάμου του, ἀλλά ὑπάρχουν καί γονεῖς πού ὁδηγοῦν τά παιδιά τους σέ πορνεία γιά νά τά κάνουν ‘ἄντρες’. Ἔχουμε κάνει δηλαδή τό κέρατο, φυσιολογικό.

Ἄλλο παράδειγμα εἶναι ἡ ἀμφίεση σήμερα. Οἱ γυναῖκες φοροῦν κατά κανόνα παντελόνι. Αὐτή εἶναι ρινοκερική κατάσταση. Τό πρόβλημα εἶναι ὅτι κανένας, εἰδικά ἀπό τόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας δέ διαμαρτύρεται, οὔτε κἄν οἱ ἱερεῖς, οἱ μοναχοί ἤ οἱ Γερόντισσες.

Ὑπάρχουν μάλιστα ἱερεῖς, τό ἔλεγε καί ὁ ἅγιος Παΐσιος, πού ἔχουν σπουδάσει ψυχολογία καί κάνουν τεράστια ζημιά στήν Ἐκκλησία. Αὐτοί ἰσχυρίζονται ὅτι γιά νά βρεῖ κανείς τόν Θεῖο ἔρωτα, πρέπει πρῶτα νά ζήσει τόν ἀνθρώπινο ἔρωτα. Ἔτσι, νομιμοποιοῦν τίς προγαμιαῖες σχέσεις καί πρόσφατα νομιμοποίησαν καί τήν ὁμοφυλοφιλία. Ἐπειδή δημόσια τά λένε καί τά διδάσκουν αὐτά, μποροῦμε νά τούς ὀνοματίσουμε. Κάποιοι ἀπό αὐτούς εἶναι ὁ π. Φιλόθεος Φάρος, ὁ π. Βασίλειος Θερμός καί ἀρχηγός τους εἶναι ὁ καθηγητής Γιανναρᾶς. Δέν ἔχουμε τίποτα μέ τούς ἀνθρώπους, μακάρι νά μετανοήσουν, ἀλλά ἔχουν κάνει τήν πιό μεγάλη ζημιά στούς ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας.

Οἱ νέοι ἀκολουθοῦν αὐτούς τούς ἱερεῖς καί διαβάζουν τά βιβλία τους, πού ἐρωτολογοῦν. Ἀκοῦνε γιά ἔρωτα καί ἐπιλέγουν νά συμβουλεύονται καί ν’ ἀκοῦν αὐτούς τούς ἱερεῖς πού δέν εἶναι ‘αὐστηροί’. Κάνουμε διάκριση αὐστηρῶν καί μή αὐστηρῶν ἱερέων. Ποῦ ἀκούστηκε αὐτό; Εἶναι σάν νά λέμε ὅτι ὑπάρχει γιατρός αὐστηρός καί γιατρός χαλαρός. Ὄχι! Ἁπλά ὑπάρχει γιατρός πού σέ θεραπεύει καί τσαρλατάνος. Αὐτοί εἶναι κρυμμένοι λύκοι καί κάθε ἄλλο παρά σέ θεραπεύουν.

Πρέπει νά τούς ὀνοματίζουμε γιά νά ξέρουν οἱ ἄνθρωποι καί νά προφυλάσσονται. Οἱ ἅγιοι Πατέρες τούς ἔλεγαν μέ τό ὄνομά τους, ὁ Ἄρειος, ὁ Νεστόριος κ.ἄ. Πρέπει νά γνωρίζουμε ποιοί εἶναι αὐτοί οἱ ἄνθρωποι γιατί κάνουν τόση ζημιά στούς ἀνθρώπους καί μέσα ἀπό τό μπέρδεμα πού σπέρνουν, περνάει ἡ ἀνηθικότητα καί δικαιώνεται κιόλας! Πρέπει νά προφυλαχθοῦμε ἐμεῖς, ἀλλά νά προφυλάξουμε καί τά παιδιά μας ἀπό αὐτή τήν αἵρεση.

Κάποτε, σέ μία συνεστίαση, κάποια Παρασκευή -ἡμέρα νηστείας- ὅλοι ἔτρωγαν κρέας. Τότε κάποιος εὐγενικά ἀρνήθηκε νά φάει καί ρώτησε ἄν ὑπάρχει κάτι ἄλλο γιά νά φάει. Οἱ ὑπόλοιποι ἀντέδρασαν καί ἄρχισαν νά τόν εἰρωνεύονται. Ἐκεῖνος δέ δείλιασε, ἀλλά συνέχισε νά μένει σταθερός καί τούς ἔδωσε νά καταλάβουν ὅτι ὅπως ὁ ἴδιος δέν ἀσχολεῖται μέ τό τί κάνουν, ἔτσι καί ἐκεῖνοι δέν εἶχαν κανένα δικαίωμα νά παρεμβαίνουν σ’ αὐτό πού κάνει. Ὁπότε αὐτοί ἄρχισαν νά μαζεύονται. Ἐπίσης, στήν πορεία τοῦ δείπνου ἀκόμα ἕνας ἄνθρωπος, ἀκολούθησε τό παράδειγμα τοῦ ἀνθρώπου καί ἀφοῦ τόν συνεχάρη γιά τή σταθερότητα καί τή συνέπειά του στήν πίστη μας καί στίς ἐντολές τῆς Χριστιανοσύνης, ζήτησε κι αὐτός νηστήσιμο φαγητό.

Σήμερα ἀντίθετα ὑπάρχουν χριστιανοί, πού ἰσχυρίζονται ὅτι κάποιος, ἀκόμα κι ἄν νηστεύει, πρέπει νά φάει, γιά νά μή σκανδαλίσει τούς ἄλλους. Αὐτή ὅμως εἶναι ἡ ἀντιστροφή τοῦ σκανδάλου. Σκάνδαλο εἶναι ὅταν σπρώχνεις κάποιον στήν ἁμαρτία, στήν παρακοή. Σκανδαλίζει αὐτός ὁ ὁποῖος τρώει τίς ἡμέρες τῆς νηστείας. Σκανδαλίζει, γιατί τόν βλέπουν οἱ ἄλλοι καί παρασύρονται καταλύοντας τή νηστεία. Σήμερα οἱ περισσότεροι δέν τηροῦν τίς νηστεῖες. Ρινοκερική κατάσταση! Τό ἀποτέλεσμα εἶναι νά φουντώνουν τά σαρκικά πάθη καί κυρίως στά νέα παιδιά ἡ σάρκα ξεσηκώνεται, προκαλεῖται ἡ ἀνηθικότητα καί ἡ βαρβαρότητα.

Ὑπάρχει μιά λανθασμένη ἀντίληψη ὅτι δέν πρέπει νά ξεχωρίζουμε ἀπό τούς ἄλλους. Ὁ Θεός ὁ ἴδιος λέει ὅτι ὀφείλουμε νά ξεχωρίσουμε, γιατί ἄν δέν τό κάνουμε καί γίνουμε ἕνα μ’ αὐτούς πού παραβαίνουν τίς ἐντολές, τότε προδίδουμε τόν Θεό. Ἄς μή πεῖ κανείς «Ἕνας κοῦκος θά φέρει τήν ἄνοιξη»; Ἀκόμα κι ἄν εἶσαι ἕνας, ὁ μόνος πού ἀπέμεινε νά κάνει τό σωστό, ὀφείλεις νά κάνεις τό σωστό καί ἄς ξεχωρίσεις. Ὁ Χριστός ἦταν Ἕνας καί οἱ Ἀπόστολοι ἦταν δώδεκα. Κι ὅμως ἔφεραν τήν ἄνοιξη σέ ὅλα τά ἑκατομμύρια τῆς ἀνθρωπότητας. Ἕνας ἦταν ὁ ἅγιος Κοσμᾶς και έφερε τήν ἄνοιξη σέ ὅλη τήν Ἑλλάδα. Ἄν δέν εἶχε βγεῖ ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ἀπό τή μονή Φιλοθέου νά κηρύξει τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, σήμερα, πολύ πιθανόν, ὅλοι οἱ Ἕλληνες νά ἤμασταν μουσουλμάνοι. Ἐκεῖνο τόν καιρό ὁλόκληρα χωριά μέ ἐπικεφαλῆς τόν παπά, τόν δάσκαλο καί τόν πρόεδρο, ἔκαναν περιτομή καί ὑποτάσσονταν στούς μουσουλμάνους, γίνονταν δηλαδή μουσουλμάνοι. Ἄν ἔλεγε κι ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὅτι ὅλοι ὑποτάχθηκαν καί ὑποτασσόταν κι αὐτός, τότε θά ἤμασταν ὅλοι μουσουλμάνοι. Κι ὅμως ξεχώρισε καί ἔφερε τήν ἄνοιξη σέ ὅλη τήν Ἑλλάδα ἐκείνης τῆς ἐποχῆς. Πρέπει λοιπόν νά ξεχωρίζουμε.

Τά νέα παιδιά νά μή ντρέπονται. Ἔλεγε ὁ ἅγιος Παΐσιος «δέν εἶναι καιρός μαρτυρίου, ἀλλά εἶναι καιρός νά δώσουμε μαρτυρία γιά τόν Χριστό» μέ τή ζωή, τή στάση μας, τή σταθερότητά μας, τά ἔργα καί τά λόγια μας. Πρέπει ν’ ἀντισταθοῦμε στό κακό. Νά μή δειλιάζουμε, νά μή φοβόμαστε, νά ἐναντιωνόμαστε σέ ὅ,τι ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἀκόμα κι ἄν μᾶς τό λέει ἱερέας ἤ δεσπότης, ἄν κάτι δέν εἶναι σύμφωνο μέ τόν νόμο τοῦ Θεοῦ, νά ἐναντιωνόμαστε καί νά μήν τό πράττουμε, ἄλλα καί νά μή μπερδευόμαστε.

Ὅταν ζοῦσε ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής ἦταν ἕνας ἁπλός μοναχός. Ὅλη ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία, οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ Πατριάρχες εἶχαν προσκυνήσει μιά αἵρεση, τόν μονοθελητισμό. Ἡ αἵρεση αὐτή ὑποστήριζε ὅτι ὁ Χριστός εἶχε μόνο μία θέληση. Ὁ Χριστός ὅμως ἔχει δύο θελήσεις, γιατί εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος. Ὁπότε ἔχει καί τή θεία θέληση, ἀλλά καί τήν ἀνθρώπινη καί τή Θεία ἐνέργεια καί τήν ἀνθρώπινη. Γι’ αὐτό εἶχε ὅλα τά ἀνθρώπινα, ἐκτός τῆς ἁμαρτίας. Οἱ αἱρετικοί αὐτοί ἀκύρωναν τήν ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ λέγοντας ὅτι ἔχει μόνο μία θέληση, τή θεϊκή. Ἀκύρωναν τήν ἀνθρώπινη φύση. Ὁ ἅγιος Μάξιμος ἕνας ἁπλός μοναχός ἐναντιώθηκε, ἄν καί ἦταν ἁπλός μοναχός. Τόν ρωτοῦσαν ‘εἶσαι ἐνάντια στόν Δεσπότη, ἐνάντια στόν Πατριάρχη’; Καί ἀπαντοῦσε ‘ἐγώ εἶμαι μέ τήν Ἐκκλησία, ἐσεῖς ἔχετε βγεῖ ἐκτός’.

Ἔτσι κι ἐμεῖς, πρέπει νά ἐναντιωνόμαστε σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους, σέ ὅλους τούς ρινόκερους, τονίζοντας τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ καί τήν ἀνάγκη νά τόν τηροῦμε. Αὐτό δέν εἶναι ὑπερηφάνεια, εἶναι ἡ άλήθεια. Δέν τό λέμε γιατί εἴμαστε καλύτεροι ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους. Ὄχι, εἴμαστε οἱ χειρότεροι. Προσπαθοῦμε ὅμως νά τηρήσουμε αὐτά πού λέει ὁ Χριστός, χωρίς νά μᾶς ἀπασχολεῖ ἄν αὐτό ἀρέσει στούς πολλούς.

ΑΠΟΡΙΕΣ

-Ὅταν διαπιστώσουμε ὅτι εἴμαστε ρινόκεροι καί θέλουμε ν’ ἀλλάξουμε, νά γίνουμε φυσιολογικοί, τί γίνεται; Μέσα στά σπίτια μας ὅλοι, λίγο πολύ, εἴμαστε Βεζούβιοι, ἡφαίστεια. Ὅταν βλέπουμε αὐτήν τή συμφορά καί νιώθουμε ἀνήμποροι νά κάνουμε ὁτιδήποτε, γιατί ἤδη εἴμαστε ρινόκεροι, ἀλλά θέλουμε ν’ ἀλλάξουμε, γιά ν’ ἀλλάξουμε καί τό ‘γίγνεσθαι’ τοῦ σπιτιοῦ, τί νά κάνουμε;

- Πρέπει νά κάνουμε πολλή προσευχή γιατί εἶναι τό δυνατότερο μέσο καί βέβαια νά κόψουμε τό δικό μας κέρατο!

Εἶχε πάει κάποτε στόν ἅγιο Παΐσιο ἕνα παιδάκι καί ἔβρεχε. Ὁ Γέροντας εἶχε κάτι μαῦρες σακοῦλες, αὐτές πού βάζουμε τά σκουπίδια. Ἔκοψε τή σακούλα κάνοντας δύο τρύπες γιά τά μάτια καί τοῦ τή φόρεσε. Τότε τόν ρώτησε ἄν εἶναι ὑπερήφανος. Ἔτσι ἔκοψε καί τή μύτη, γιά νά μπορεῖ ν’ ἀναπνέει τό παιδί. Αὐτή ὅμως ἦταν διδασκαλία. Ἡ μύτη εἶναι ὑπερηφάνεια, γι’ αὐτό πρέπει νά κοπεῖ.

Ἡ ὑπερηφάνεια ἐμποδίζει τό Φῶς νά ἔρθει στούς ἀνθρώπους. Ἄν δέν ἔχουμε φῶς, πῶς θά δώσουμε φῶς στούς ἄλλους; Ὁπότε πρῶτα πρέπει νά προσευχηθοῦμε, νά μετανοήσουμε καί στή συνέχεια θά ἐργαστεῖ ὁ Θεός καί ἄν καί τά μέλη τοῦ περιβάλλοντός μας θέλουν, τότε μποροῦν νά βροῦν τόν δρόμο. Ἐμεῖς ὅμως ἔχει σημασία νά εἴμαστε γνήσιοι, αὐθεντικοί, νά μήν περικόπτουμε τό Εὐαγγέλιο, ἀλλάζοντάς το σύμφωνα μέ ὅ,τι μᾶς συμφέρει. Δέν βάζουμε ‘λίγο νερό στό κρασί μας’ γιατί τό κρασί ἔτσι ξινίζει καί μετά ἄν τό δώσεις στό παιδί σου θά τό ἀρνηθεῖ. Θά σοῦ πεῖ -καί δικαιολογημένα- ‘γιατί νά πάω στήν Ἐκκλησία μήπως ἐσύ εἶσαι διαφορετική ἀπό τούς ἄλλους; Μέσα στά νεῦρα εἶσαι, στό ἄγχος, στήν κατάθλιψη... Ποιό τό ὄφελος ἄν ἐξομολογεῖσαι καί κοινωνᾶς;’ Πρέπει λοιπόν νά ἀκολουθοῦμε κατά γράμμα τό Εὐαγγέλιο.

Ἄν οἱ ἄνθρωποι ζοῦνε αὐθεντικά τόν Χριστό, τότε δέν χρειάζεται νά ποῦνε τίποτα στό παιδί. Τό παιδί θά ἔχει μπεῖ στό κλίμα τοῦ χριστιανισμοῦ ἀπό τήν παιδική ἠλικία καί θά ἀκολουθεῖ. Ἄν ὅμως δέν εἴμαστε σωστοί ἐμεῖς καί ἐπιλέξαμε λάθος σύζυγο, τότε εἶναι πολύ δύσκολο. Γι’ αὐτό χρειάζεται αὐτός πού ἔχει βρεῖ τόν σωστό δρόμο, τουλάχιστον νά βοηθήσει τά παιδιά. Νά τούς δώσει νά καταλάβουν ποιός εἶναι ὁ σκοπός τοῦ γάμου, τῆς οἰκογένειας, νά τούς κάνει κατήχηση. Μ’ αὐτόν τόν τρόπο σιγά σιγά θά γεννηθεῖ μιά νέα γενιά ὑγιῶν πνευματικά ἀνθρώπων. Αὐτό μπορεῖ νά γίνει, δέν εἶναι ἀδύνατο, ἀρκεῖ νά ἐργαστοῦμε σωστά.

Ὁι ἅγιοι δέν γεννήθηκαν ἅγιοι, ἔγιναν ἅγιοι στήν πορεία, μέ μεγάλη προσπάθεια. Ἔτσι κι ὅλοι ἐμεῖς, ἄν προσπαθήσουμε, μποροῦμε νά γίνουμε ἅγιοι. Γι’ αὐτό ἦρθε ὁ Χριστός στόν κόσμο, γιά νά μᾶς κάνει ἁγίους καί νά κάνει ὅλη τή γῆ ἕνα μοναστήρι.

Σήμερα δέν ἀντιστεκόμαστε στό κακό. Νά σᾶς πῶ τό ἑξῆς: Ἕνα κοριτσάκι τετάρτης δημοτικοῦ, εἶπε στή μητέρα του ὅτι ἀγαπάει τή φίλη της. Ἡ μητέρα θεώρησε ὅτι αὐτό εἶναι φυσιολογικό, ἀφοῦ εἶναι φίλες. Ὅμως τό κοριτσάκι ἐπιβεβαίωσε στή μητέρα του ὅτι ἐννοοῦσε ὅτι τήν ἀγαπᾶ ἐρωτικά καί τό εἶπε ξεκάθαρα ὅτι εἶναι «Gay»! Κοριτσάκι τετάρτης δημοτικοῦ! Αὐτά διδάσκονται σήμερα στά σχολεῖα. Ἄν ἕνα παιδάκι κατακρίνει τούς gay, τότε τό κοροϊδεύουν. Στά σχολεῖα προωθεῖται αὐτό.

Ἐπίσης μοῦ εἶπαν ὅτι ἡ τηλεόραση ἔδειξε μέ πᾶσα μεγαλοπρέπεια τόν πρῶτο γάμο ὁμοφυλοφίλων στήν Ἀθήνα. Ὁ δήμαρχος Καμίνης, πού δηλώνει ἄθεος, ἔλεγε ὅτι εἶναι ὑπερήφανος πού ἔκανε τόν πρῶτο γάμο ὁμοφυλοφίλων. Αὐτό σημαίνει ὅτι ὅλα τά ΜΜΕ, δέν εἶναι μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης, ἀλλά μέσα μαζικῆς ἐξαπάτησης καί ὅ,τι προβάλλουν εἶναι στημένο, ἀπό ὅσους θέλουν νά περάσουν τήν ‘δικτατορία τῶν ὁμοφυλοφίλων’.

Ἕνα κείμενο λέει: χιλιάδες παιδιά στίς πιό ‘προοδευμένες’ χῶρες μέ τό ὑψηλότερο βιοτικό ἐπίπεδο (Σκανδιναβία, Φινλανδία, Νορβηγία) ἔχουν ἁρπαχθεῖ ἀπό τίς οἰκογένειές τους καί ἔχουν δοθεῖ σέ ὁμοφυλόφιλους, οἱ ὁποῖοι εἶναι καί παιδόφιλοι! Ἡ διαδικασία εἶναι ἡ ἀκόλουθη: ἡ κοινωνική λειτουργός, ἀκούγοντας τό παιδί νά λέει κάτι γιά τή μητέρα του, κρίνει ὅτι δέν εἶναι ἱκανή νά τό μεγαλώσει σωστά. Ἔτσι, τό δίνουν τό παιδί στούς ὁμοφυλόφιλους καί τούς δίνουν καί ἐπίδομα γιά τήν ὑιοθεσία πού ἔκαναν! Ἔμεῖς ἐφησυχάζουμε, κοιμόμαστε, λέμε εἶναι ἀνοχή, εἶναι φιλανθρωπία, οἱ καημένοι, οἱ ἀδικημένοι οἱ ὁμοφυλόφιλοι. Δέν εἶναι καθόλου ἔτσι, ὅλα αὐτά θά ἔρθουν καί στή χώρα μας, αὐτή ἡ δικτατορία τῶν ὁμοφιλοφίλων.

Στά σχολεῖα γιά πρώτη χρονιά φέτος, ἀφοῦ ἔδιωξαν τούς πνευματικούς, ἔφεραν ἐπιτροπές ψυχολόγων. Οἱ ψυχολόγοι αὐτοί, σιγά σιγά σέ συνεργασία μέ τούς διευθυντές καί τούς κοινωνικούς λειτουργούς, θά σᾶς παίρνουν τά παιδιά. Ὅμως, ὅταν πρίν ἀπό ἕναν μήνα ψηφίστηκε τό σύμφωνο συμβίωσης, κανένας δέν βγῆκε νά διαμαρτυρηθεῖ. Διαμαρτυρόμαστε μόνο ὅταν κινδυνεύει τό πορτοφόλι μας καί ὄχι τό παιδί μας. Ἄκόμα ὅμως κι ἀπό αὐτό κρινόμαστε.. Σέ τί δίνουμε ἀξία! Ἔτσι ἐπιτρέπουμε σ’ αὐτούς νά ὀργανωθοῦν. Στίς χῶρες αὐτές ἔχουν φτιάξει μέ τέτοιο τρόπο τή νομοθεσία, ὥστε νά μή μπορεῖ νά πάρει πίσω ὁ γονιός τό παιδί του. Ὑπάρχουν περιπτώσεις μάλιστα πού δέν ἐπιτρέπουν στή βιολογική μητέρα καί στόν πατέρα οὔτε τηλεφωνική ἐπικοινωνία.

Δέν εἶναι ἀστεῖα τά πράγματα. Ὅταν ἦταν νά ψηφιστεῖ τό σύμφωνο κάποιοι δέν ἀντέδρασαν, γιατί θεώρησαν ὅτι δέν τούς ἐπηρεάζει. Κι ὅμως αὐτό ὅλους μᾶς νοιάζει καί μᾶς ἐπηρεάζει κι αὐτό θά τό συνειδητοποιήσουμε ἐν καιρῶ. Ἡ πρώτη συνέπεια ἤδη συνέβη καί εἶναι ἡ οἰκονομική. Ὁ Θεός βλέποντας ὅτι δέ δίνουμε σημασία στά πνευματικά ζητήματα, ἐπιτρέπει νά στριμωχτοῦμε στά ὑλικά, μήπως καί συνειδητοποιήσουμε τήν ἀνομία μας καί μετανοήσουμε.

Ὅλες αὐτές τίς ὑπεραξίες, πού ὑπάρχουν στόν κόσμο, ὅπως τά χρήματα, οἱ ἡδονές, ἡ γνώμη τοῦ κόσμου, πρέπει νά πέσουν στά μάτια μας, νά τά ἀπαξιώσουμε καί νά ἀγκαλιάσουμε τόν Χριστό μας.

- Διάβασα κάπου ὅτι τά πάρτι τῶν gay τά χρηματοδοτεῖ ἡ ἀμερικάνικη πρεσβεία.

- Ναί, ἰσχύει ὅτι τίς παρελάσεις τῶν gay, τίς χρηματοδοτεῖ ἡ ἀμερικάνικη πρεσβεία.

Ἐν κατακλείδι νά ποῦμε, ὅτι πρέπει νά εἴμαστε ὅλοι μαζί γιά νά περνάει αὐτό καί στά παιδιά. Σωζόμαστε στήν Ἐκκλησία ὅλοι μαζί, ὄχι ὁ καθένας μόνος του. Εἶναι ἀπαραίτητο νά πηγαίνουμε στίς συνάξεις, γιατί ὅπου ὑπάρχει ὁ ἱερέας καί οἱ πιστοί, εἶναι ὁ Χριστός, τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἐκκλησία.

 Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:https://www.youtube.com/watch?v=nGrDn-XpVUU

 

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr/