Ὁ Χριστός εἶναι ὁ θεραπευτής τῶν ἀνθρώπων (Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς ΙΖ΄ Ματθαίου)

(Ματθ. ιε΄, 21-28)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐξἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος. Καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἐκραύγασεν αὐτῷ λέγουσα· Ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυῒδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται. 

Ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον. καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠρώτουν αὐτὸν λέγοντες· Ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ. ἡ δὲ ἐλθοῦσα προσεκύνησεν αὐτῷ λέγουσα· Κύριε, βοήθει μοι. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις. ἡ δὲ εἶπε· Ναί, Κύριε, καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν. Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ· Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις!

Ερμηνεία

Ο Ιησούς Χριστός ήταν γνωστός όχι μόνο στους Ιουδαίους, αλλά και στους ειδωλολάτρες. Στο σημερινό Ευαγγέλιο παρουσιάζεται και η αλληγορική εικόνα οι μεν Ιουδαίοι να παρομοιάζονται με παιδιά που τρώγουν τον άρτο, ενώ οι άλλοι με κυνάρια που χορταίνουν με τα ψίχουλα «ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν» (Ματθ. 15, 27). Οι Ιουδαίοι ήταν προορισμένοι να φάγουν όλο τον άρτο, δηλαδή τις ευεργεσίες του Θεού, ενώ οι ειδωλολάτρες «τὴν μερικὴν εὐεργεσίαν», όπως παρατηρεί ο ιερός Θεοφύλακτος. Ο Χριστός, όμως, θεραπεύει όλο τον κόσμο, Ιουδαίους και Εθνικούς, γιατί είναι Πατέρας όλων. Ας δούμε πως θεράπευε τους ανθρώπους ο Κύριος.

Στις θεραπείες των ανθρώπων απαιτούσε την πίστη τους

Πρώτα - πρώτα απαιτούσε από τους ανθρώπους να επιδείξουν την πίστη τους. Δεν έκανε θαύματα με τρόπους μαγικούς. Δεν ήταν θαυματουργός. Μόνον εάν ήταν φανερή η πίστη των ανθρώπων, τότε δεν έκανε ερωτήσεις. Π.χ. Τον πατέρα του δαιμονιζομένου τον υπέβαλε σε δοκιμασία πίστεως: «Εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι» (Μαρκ. 9, 23). Αντίθετα, για τον πολλαπλασιασμό των άρτων δεν διερεύνησε την πίστη των ανθρώπων. Η μεγάλη ταλαιπωρία, για να πάνε στην έρημο να τον ακούσουν, δείχνει την πίστη τους. Δεν έκανε θαύματα και θεραπείες αυτόκλητος. Έπρεπε επίμονα να το ζητήσει κάποιος, όπως η Χαναναία. Μερικές φορές πήγαινε ο ίδιος από ευσπλαχνία στους ανθρώπους, όταν ήταν ανήμποροι και πολύ στεναχωρημένοι, όπως στα Γάδαρα ή στην περίπτωση της χήρας της Ναΐν.

Θεράπευε τους ανθρώπουςμε ποικίλους τρόπους

Πράγματι θεράπευε με ένα πλήθος τρόπων. Άλλοτε ακουμπούσε τα χέρια Του επάνω και με τα λόγια Του θεράπευε τις ασθένειες. Αναφέρουμε την περίπτωση ενός λεπρού• «ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἥψατο αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτῷ θέλω, καθαρίσθητι. Καὶ εἰπόντος αὐτοῦ εὐθέως ἀπῆλθεν ἀπ’ αὐτοῦ ἡ λέπρα καὶ ἐκαθαρίσθη» (Μάρκ. 1, 41-42). Σε άλλον έβαλε τα δάκτυλά Του στ’ αφτιά του και αφού έφτυσε, έκανε πηλό και τον έβαλε στη γλώσσα του και αμέσως άνοιξαν τα αφτιά και λάλησε η γλώσσα (7, 33). Άλλους τους θεράπευσε ανάλογα με την επιθυμία που είχαν, όπως την αιμορροούσα (5, 25-34) κι άλλους από μακρινή απόσταση, όπως τον δούλο του εκατοντάρχου (Ματθ. 8, 5-13), άλλο με προσευχή, όπως τον Λάζαρο (Ἰωάν. 11, 41). Ο ιερός Χρυσόστομος γράφει πως ο καθένας «ὡς ἐπίστευε καὶ τὴν θεραπείαν ἐλάμβανε».

Ο Χριστός ευεργετεί τους πιστούς ανθρώπους

Βλέπουμε πως ο Χριστός δεν ήταν ένας δημεγέρτης ή δημαγωγός αλλ’ ένας πατέρας, που ήθελε να ευεργετήσει τους ανθρώπους και να διδάξει τη Βασιλεία του. Ο τρόπος, με τον οποίο θεράπευε τους ανθρώπους, πρέπει να γίνει υπόδειγμα για μας και στην πίστη και στη συμπεριφορά. Πολλοί από μας προσεγγίζουμε τον Ιησού με ψυχρότητα και αδιαφορία. Ζητάμε απ’ Αυτόν πράγματα, που δεν τα πιστεύουμε. Δεν έχουμε σταθερή πίστη πως μπορεί να μας τα χαρίσει. Έχουμε, βλέπετε περισσότερο, για να πούμε ένα παράδειγμα, εμπιστοσύνη στα ψυχοφάρμακα παρά στη χάρη του Θεού, όταν πρόκειται για την ειρήνη μας. Περισσότερο εμπιστευόμαστε έναν άθεο επιστήμονα παρά τον πνευματικό για προσωπικά μας ζητήματα. Ακόμη και το θειότατο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, όταν δεν το πιστεύουμε ακράδαντα, δεν ενεργεί μέσα μας μαγικά. Μένει ανενέργητο.

Επίσης, ο Κύριος πραγματοποιεί τις επιθυμίες μας, όταν δεν έρχονται σε αντίθεση με τις εντολές Του. Άνομες διεκδικήσεις, ποταπά πάθη, αιτήματα αμαρτωλά δεν θα τα πραγματοποιήσει ποτέ ο Χριστός, γιατί δεν είναι «αμαρτίας διάκονος» (Γαλ. 2,17).

Αγαπητοί αδελφοί, αν θέλουμε να ευεργετηθούμε απ’ τον Θεό και να βιώσουμε τη χάρη Του, ας Τον προσεγγίσουμε με απόλυτη εμπιστοσύνη στο πρόσωπό Του. Αμήν.

Μητροπ. Εδέσσης Ιωήλ, Ο επιούσιος Άρτος

https://paraklisi.blogspot.gr/2017/01/blog-post_279.html#more