ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Παραλειφθέν, Κυρ. β΄ Πράξεων (Πρξ. ε΄ 12-20)
Πραξ. 5,12 Διὰ δὲ τῶν
χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶ
τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά· καὶ ἦσαν ὁμοθυμαδὸν
ἅπαντες ἐν τῇ στοᾷ Σολομῶντος·
Πραξ. 5,12 Με τα χέρια δε των Αποστόλων εγίνοντο πολλά και
μεγάλα θαύματα, που επιμαρτυρούσαν την αλήθειαν του κηρύγματός των και
επροκαλούσαν κατάπληξιν στον λαόν. Και ήσαν όλοι με μια καρδιά και με μια γνώμη
εις την στοάν του Σολομώντος.
Πραξ. 5,13 τῶν δὲ λοιπῶν
οὐδεὶς ἐτόλμα κολλᾶσθαι αὐτοῖς, ἀλλ᾿
ἐμεγάλυνεν αὐτοὺς ὁ λαός·
Πραξ. 5,13 Από δε τους άλλους, που είχαν πιστεύσει, κανείς δεν
ετολμούσε να τους πλησιάση και να ανακατευθή με θάρρος μαζή των, αλλά ο λαός
τους ετιμούσε και τους εδόξαζε.
Πραξ. 5,14 μᾶλλον δὲ
προσετίθεντο πιστεύοντες τῷ Κυρίῳ πλήθη ἀνδρῶν τε καὶ
γυναικῶν,
Πραξ. 5,14 Οσον δε επερνούσαν αι ημέραι, ολονέν περισσότερα
πλήθη ανδρών και γυναικών προσειλκύοντο εις την πίστιν του Κυρίου και
επροστίθεντο στον αριθμόν των πιστών.
Πραξ. 5,15 ὥστε κατὰ τὰς
πλατείας ἐκφέρειν τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τιθέναι ἐπὶ
κλινῶν καὶ κραβάττων, ἵνα ἐρχομένου Πέτρου κἂν ἡ
σκιὰ ἐπισκιάσῃ τινὶ αὐτῶν.
Πραξ. 5,15 Ο σεβασμός δε και η εκτίμησις του λαού προς αυτούς
δια την θείαν δύναμιν, που ενεργούσε δια μέσου αυτών, ήτο τόσος, ώστε έβγαζαν
τους ασθενείς εις τας πλατείας και τους έβαζαν οι μεν πλούσιοι επάνω εις
κλίνας, οι δε πτωχοί εις απέριττα κρεββάτια, ώστε, όταν θα ήρχετο και θα
επερνούσε ο Πετρος, και η σκια του έστω να πέση επάνω εις κανένα από αυτούς,
δια να τον θεραπεύση.
Πραξ. 5,16 συνήρχετο δὲ καὶ
τὸ πλῆθος τῶν πέριξ πόλεων εἰς Ἱερουσαλὴμ
φέροντες ἀσθενεῖς καὶ ὀχλουμένους ὑπὸ
πνευμάτων ἀκαθάρτων, οἵτινες ἐθεραπεύοντο ἅπαντες.
Πραξ. 5,16 Αλλά και το πλήθος των γύρω πόλεων εμαζεύοντο εις την
Ιερουσαλήμ και έφεραν τους ασθενείς και αυτούς που ηνωχλούντο από πονηρά
πνεύματα, οι οποίοι και εθεραπεύοντο όλοι.
Πραξ. 5,17 Ἀναστὰς δὲ
ὁ ἀρχιερεὺς καὶ πάντες οἱ σὺν αὐτῷ,
ἡ οὖσα αἵρεσις τῶν Σαδδουκαίων, ἐπλήσθησαν ζήλου
Πραξ. 5,17 Ο αρχιερεύς όμως και όλοι όσοι ήσαν μαζή με αυτόν,
αυτοί που αποτελούσαν την θρησκευτικήν παράταξιν των Σαδδουκαίων, εκυριεύθησαν
από φθόνον και κακίαν και εκινήθησαν εναντίον των Αποστόλων.
Πραξ. 5,18 καὶ ἐπέβαλον
τὰς χεῖρας αὐτῶν ἐπὶ τοὺς ἀποστόλους,
καὶ ἔθεντο αὐτοὺς ἐν τηρήσει δημοσίᾳ.
Πραξ. 5,18 Απλωσαν δε τα χέρια τους στους Αποστόλους, τους
επιασαν και τους έβαλαν υπό επιτήρησιν εις την δημοσίαν φυλακήν.
Πραξ. 5,19 ἄγγελος δὲ
Κυρίου διὰ τῆς νυκτὸς ἤνοιξε τὰς θύρας τῆς
φυλακῆς, ἐξαγαγών τε αὐτοὺς εἶπε·
Πραξ. 5,19 Αγγελος όμως Κυρίου κατά την νύκτα ήνοιξε τας θύρας
της φυλακής, τους έβγαλε έξω και τους είπε·
Πραξ. 5,20 πορεύεσθε, καὶ
σταθέντες λαλεῖτε ἐν τῷ ἱερῷ τῷ λαῷ
πάντα τὰ ῥήματα τῆς ζωῆς ταύτης.
Πραξ. 5,20 “πηγαίνετε, σταθήτε με θάρρος και διδάσκετε εις τας
αυλάς του ναού τον λαόν όλα τα λόγια της νέας αυτής ζωής, που σας μετέδωκε ο
Ιησούς”.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Παραλειφθέν, Κυρ. ιε΄ Ματθ. (Μτθ. κβ΄ 35-46)
Ματθ. 22,35 καὶ ἐπηρώτησεν
εἷς ἐξ αὐτῶν, νομικός, πειράζων αὐτὸν καὶ
λέγων·
Ματθ. 22,35 και ένας από αυτούς νομοδιδάσκαλος, τον ηρώτησε, με την
πονηράν διάθεσιν να τον φέρη εις δύσκολον θέσιν, λέγων·
Ματθ. 22,36 διδάσκαλε, ποία ἐντολὴ
μεγάλη ἐν τῷ νόμῳ;
Ματθ. 22,36 “Διδάσκαλε, ποία είναι η μεγαλυτέρα εντολή μέσα στον
νόμον;”
Ματθ. 22,37 ὁ δὲ Ἰησοῦς
ἔφη αὐτῷ· ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν
ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ
ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου.
Ματθ. 22,37 Ο δε Ιησούς απήντησεν εις αυτόν· “να αγαπάς Κυριον τον
Θεόν σου με όλην την καρδιάν σου και με όλην την ψυχήν σου και με όλην την
δοιάνοιάν σου.
Ματθ. 22,38 αὕτη ἐστὶ
πρώτη καὶ μεγάλη ἐντολή.
Ματθ. 22,38 Αυτή είναι η πρώτη και μεγάλη εντολή.
Ματθ. 22,39 δευτέρα δὲ ὁμοία
αὐτῇ· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν.
Ματθ. 22,39 Δευτέρα δε εντολή ομοία με αυτήν· να αγαπάς τον πλησίον
σου σαν τον εαυτόν σου.
Ματθ. 22,40 ἐν ταύταις ταῖς
δυσὶν ἐντολαῖς ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ
προφῆται κρέμανται.
Ματθ. 22,40 Επάνω εις τας δύο αυτάς εντολάς όλος ο νόμος και οι
προφήται στηρίζονται”. (Και εις την πονηράν εκείνην ερώτησιν έδωσε την θείαν
απάντησίν του”.
Ματθ. 22,41 Συνηγμένων δὲ τῶν
Φαρισαίων ἐπηρώτησεν αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς
Ματθ. 22,41 Ενώ δε ήσαν συγκεντρωμένοι οι Φαρισαίοι, τους ηρώτησεν ο
Ιησούς
Ματθ. 22,42 λέγων· τί ὑμῖν
δοκεῖ περὶ τοῦ Χριστοῦ; τίνος υἱός ἐστι;
λέγουσιν αὐτῷ· τοῦ Δαυΐδ.
Ματθ. 22,42 λέγων· “ποίαν γνώμην έχετε περί του Χριστού; Τινος είναι
απόγονος;” Λεγουν εις αυτόν· “είναι απόγονος του Δαυΐδ”.
Ματθ. 22,43 λέγει αὐτοῖς·
πῶς οὖν Δαυΐδ ἐν Πνεύματι Κύριον αὐτὸν καλεῖ
λέγων,
Ματθ. 22,43 Λεγει εις αυτούς· “Εάν είναι ένας απλούς και μόνον
απόγονος του Δαυΐδ, πως τότε ο Δαυΐδ, εμπνεόμενος από το Αγιον Πνεύμα, ονομάζει
αυτόν Κυριον και Θεόν λέγων,
Ματθ. 22,44 εἶπεν ὁ Κύριος
τῷ Κυρίῳ μου, κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ
τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου;
Ματθ. 22,44 είπεν ο Κυριος και Θεός στον Κυριον μου και Θεόν, τον
Χριστόν, κάθισε εις τα δεξιά μου επί του θρόνου, μέχρις ότου θέσω τους εχθρούς
σου υποπόδιον, επάνω στο οποίον θα πατούν τα πόδια σου;
Ματθ. 22,45 εἰ οὖν Δαυΐδ
καλεῖ αὐτὸν Κύριον, πῶς υἱός αὐτοῦ ἐστι;
Ματθ. 22,45 Εάν λοιπόν ο Δαυίδ ονομάζει αυτόν Κυριον και Θεόν, πως
είναι απλούς απόγονός του, όπως σεις νομίζετε; (Ο Δαυίδ λοιπόν, σύμφωνα με
αποκάλυψιν εκ μέρους του Θεού, επίστευσε και προεκήρυξε τον Μεσσίαν, τον κατά
σάρκα απόγονόν του, ως Κυριον του και Θεόν).
Ματθ. 22,46 καὶ οὐδεὶς
ἐδύνατο αὐτῷ ἀποκριθῆναι λόγον, οὐδὲ ἐτόλμησέ
τις ἀπ᾿ ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἐπερωτῆσαι
αὐτὸν οὐκέτι.
Ματθ. 22,46 Και κανείς δεν ημπόρεσε ούτε λέξιν να απαντήση ούτε
ετόλμησε κανείς από εκείνην την ημέραν να ερωτήση πλέον αυτόν.
http://www.imgap.gr/file1/AG-Pateres/AG%20KeimenoMetafrasi/KD/01.%20Math.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου