Τί εἶπε ὁ δάσκαλος γιά τήν Βασιλόπιτα

 Ὁ δάσκαλος ἐξήγησε σήμερα γιατί κάνομε στά σπίτια μας βασιλόπιττα.

—Στά παλιά χρόνια, εἶπε στά παιδιά,

ὅταν ἦτο ἐπίσκοπος στήν Καισάρεια ὁ Μέγας Βασίλειος,

ἔτυχε νά εἶναι διοικητής τῆς Καππαδοκίας ἕνας εἰδωλολάτρης,

πολύ κακός, σκληρός καί φιλοχρήματος ἄνθρωπος.

Οἱ ἐπισκέψεις του στά διάφορα μέρη τῆς ἐπαρχίας του

σκοπό εἶχαν τή διαρπαγή καί λεηλασία τῶν θησαυρῶν τῶν Χριστιανῶν.

Κάποτε λοιπόν,

πού θά ἔκανε τήν ἐπίσκεψί του ὁ κακός αὐτός ἄρχοντας στήν Καισάρεια,

οἱ Χριστιανοί ἔτρεξαν φοβισμένοι στόν Μέγαν Βασίλειο

καί τοῦ ἐζήτησαν τή συνδρομή του.

— Ἀδελφοί μου, εἶπε ὁ Βασίλειος,

τή σωτηρία θά τή ζητήσωμε πρῶτα ἀπό τό Θεό. Ξεύρετε βέβαια γιά ποιό σκοπό κάνει τήν ἐπίσκεψί του ὁ κακός αὐτός ἄνθρωπος.

Σᾶς συμβουλεύω νά μοῦ δώσῃ ὁ καθένας σας ὅ,τι πολύτιμο ἀντικείμενο ἔχει,

καί ὄταν θά τόν ὑποδεχθοῦμε,

θά τοῦ τά παραδώσω μέ τρόπο, γιά νά σωθοῦμε.

Οἱ Χριστιανοὶ συμμορφώθηκαν μὲ τὰ λόγια τοῦ Βασιλείου καὶ ἔδωσαν πρόθυμα ὅ,τι ἠμποροῦσαν. Ἄλλοι ἔδωσαν φλουριά, ἄλλοι στολίδια, οἱ πλούσιοι ἔδωσσν καὶ γιὰ τοὺς πτωχοὺς καὶ ἔτσι ἐμαζεύθηκε ἀρκετὸ χρυσάφι. Ὁ Μέγας Βασίλειος ὅμως ἔκαμε τὸ θαῦμά του. Ὁ κακὸς διοικητής, εἴτε γιατὶ ἔμεινε εὐχαριστημένος ἀπὸ τὴν ὑποδοχὴ καὶ τὴν προσφώνησι τοῦ ἐπισκόπου, εἴτε γιατὶ ἔφθασε Ἑλληνικὸς στρατὸς ἀπὸ τὴν Πὸλι, ἔφυγε καὶ δὲν ἐπῆρε μαζί του τὸν συγκεντρωμένο θησαυρό. Μετὰ τὴν ἀναχώρησι τοῦ διοικητοῦ, συγκέντρωσε ὁ Μέγας Βασίλειος τοὺς Χριστιανοὺς καὶ τοὺς εἶπε: — Ἀδελφοί μου, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, τὰ δῶρά σας ἐγλύτωσαν ἀπὸ τὸν ἄρχοντα. Τὴν Κυριακή, ποὺ μᾶς ἔρχεται, θὰ δώσω στὸν καθένα ὅ,τι χρυσαφικὰ ἤ φλουριὰ μοῦ ἔδωσε. Ἀλλὰ πῶς νὰ ἐπιστρέψῃ ὅλον ἐκεῖνον τὸ θησαυρὸ στοὺς κατόχους του; Ποῦ νὰ ξεύρῃ τί προσέφερε ὁ καθένας; Διέταξε λοιπὸν ὁ Μέγας Βασίλειος καὶ ἔφτειασαν τὸ Σαββατόβραδο μικρὲς πίττες γιὰ ὅλους τοὺς Χριστιανοὺς καὶ μέσα σὲ κάθε πίττα ἔβαλε ἀπὸ ἕνα χρυσαφικό. Ὅσα ἐπερίσσευσαν διέταξε καὶ τὰ ἐμοίρασαν στοὺς πτωχούς. Τὴν ἄλλη ἡμέρα, δηλαδὴ τὴν Κυριακή, ἔδωσε ὁ Μέγας Βασίλειος ἀπὸ μιὰ πίττα σὲ κάθε Χριστιανὸ καὶ ἔτσι οἱ Χριστιανοί, καθὼς ἔτρωγαν τὴν πίττα, εὕρισκαν τὸ πολύτιμο ἀντικείμενο καὶ τὸ ἔπαιρναν δικό τους. Ἀπὸ τότε ἔμεινε συνήθεια νὰ κάμνουν οἱ Χριστιανοὶ βασιλόπιττες καὶ νὰ βάζουν νομίσματα στὴν ἐπέτειο τῆς ἑορτῆς τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.

Εκ του Ιστολογίου »Ορθοπραξία».

Αναγνωστικό Γ’ Δημοτικού του 1955

 

http://omothimadon.gr/?p=38187