ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Τετ. ις΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Γαλ. ς΄ 2-10).
Γαλ. 6,2 ἀλλήλων τὰ
βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ
Χριστοῦ.
Γαλ. 6,2 Ας υπομένετε με πραότητα ο ένας του άλλου τα
ελαττώματα, τα οποία, καθό αλαττώματα, είναι φορτικά και ενοχλητικά και έτσι
τηρήσατε πλήρως τον νόμον του Χριστού, που διδάσκει την αγάπην. (Ανθρωπος, που
δεν δείχνει τέτοιαν υπομονήν, αλλ' οργίζεται και περιφρονεί τον παρασυρθέντα,
δεν έχει την αγάπην του Χριστού).
Γαλ. 6,3 εἰ γὰρ
δοκεῖ τις εἶναί τι μηδὲν ὤν, ἑαυτὸν
φρεναπατᾷ.
Γαλ. 6,3 Διότι εάν κανείς νομίζη, ότι είναι κάτι τι, ενώ
εις την πραγματικότητα, εξ αιτίας του εγωϊσμού του, δεν είναι τίποτε, αυτός
εξαπατά και πλανά τον ευατόν του.
Γαλ. 6,4 τὸ δὲ ἔργον
ἑαυτοῦ δοκιμαζέτω ἕκαστος, καὶ τότε εἰς ἑαυτὸν
μόνον τὸ καύχημα ἕξει καὶ οὐκ εἰς τὸν ἕτερον·
Γαλ. 6,4 Δι' αυτό ο καθένας ας ερευνά και ας εξετάζη με
προσοχήν το έργον του, και αν το εύρη σύμφωνον με το θέλημα του Θεού, θα έχη
λόγον να καυχάται στον εαυτόν του και δια τον ευατόν του μόνον, και όχι εν
σχέσει προς την διαγωγήν του άλλου.
Γαλ. 6,5 ἕκαστος γὰρ
τὸ ἴδιον φορτίον βαστάσει.
Γαλ. 6,5 Διότι κατά την δευτέραν παρουσίαν ο καθένας θα
βαστάση το φορτίον των ιδικών του αμαρτιών.
Γαλ. 6,6 Κοινωνείτω δὲ ὁ
κατηχούμενος τὸν λόγον τῷ κατηχοῦντι ἐν πᾶσιν ἀγαθοῖς.
Γαλ. 6,6 Καθένας δε που διδάσκεται τον λόγον του Θεού και
καθοδηγείται στον δρόμον της σωτηρίας, ας κάμνη τον διδάσκαλον και κατηχητήν
του μέτοχον εις όλα τα αγαθά του.
Γαλ. 6,7 Μὴ πλανᾶσθε,
Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται· ὃ γὰρ ἐὰν σπείρῃ
ἄνθρωπος, τοῦτο καὶ θερίσει·
Γαλ. 6,7 Μη πλανάσθε. Ο Θεός δεν εξαπατάται ούτε και
περιπαίζεται. Διότι κατά την ημέραν της μεγάλης κρίσεως θα θερίση ο άνθρωπος
εκείνο, που θα έχη σπείρει.
Γαλ. 6,8 ὅτι ὁ
σπείρων εἰς τὴν σάρκα ἑαυτοῦ ἐκ τῆς σαρκὸς
θερίσει φθοράν, ὁ δὲ σπείρων εἰς τὸ πνεῦμα ἐκ
τοῦ πνεύματος θερίσει ζωὴν αἰώνιον.
Γαλ. 6,8 Εκείνος που σπέρνει εις την σάρκα τα έργα της
αμαρτίας και της διαφθοράς, αυτός θα θερίση από τα έργα της σαρκός τον όλεθρον,
την αιωνίαν κόλασιν. Εκείνος δε ο οποίος σπέρνει και καλλιεργεί στο πνεύμα του
τα έργα, που εμπνέει το Αγιον Πνεύμα, θα θερίση από τα έργα του πνεύματος την
αιώνιον ζωήν.
Γαλ. 6,9 τὸ δὲ καλὸν
ποιοῦντες μὴ ἐκκακῶμεν· καιρῷ γὰρ ἰδίῳ
θερίσομεν μὴ ἐκλυόμενοι.
Γαλ. 6,9 Οταν δε πράττωμεν το καλόν, ας μη αποκάμνωμεν
από τας δυσκολίας που συναντώμεν, και από τας θυσίας, εις τας οποίας
υποβαλλόμεθα. Διότι εις καιρόν ωρισμένον θα θερίσωμεν τους καρπούς των καλών
έργων μας, εφ' όσον τώρα δεν αποκάμνομεν και δεν παραλύομεν.
Γαλ. 6,10 Ἄρα οὖν ὡς
καιρὸν ἔχομεν, ἐργαζώμεθα τὸ ἀγαθὸν πρὸς
πάντας, μάλιστα δὲ πρὸς τοὺς οἰκείους τῆς
πίστεως.
Γαλ. 6,10 Λοιπόν, έως ότου έχομεν καιρόν, τώρα που
ευρισκόμεθα εις την παρούσαν ζωήν, ας πράττωμεν με προθυμίαν τα αγαθά έργα προς
όλους, μάλιστα δε προς εκείνους οι οποίοι, δια της πίστεως στον Χριστόν, μας
έγιναν οικείοι και αδελφοί.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ
ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Προεόρτιον. Δευτ. ς΄ ἑβδ. Ἰωάν. (Ἰω. ια΄ 47-54).
Ιω. 11,47 συνήγαγον οὖν οἱ
ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι συνέδριον καὶ ἔλεγον·
τί ποιοῦμεν, ὅτι οὗτος ὁ ἄνθρωπος πολλὰ
σημεῖα ποιεῖ;
Ιω. 11,47 Τοτε, λοιπόν, οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι
εκάλεσαν εις συνεδρίασιν τα μέλη του συνεδρίου και έλεγαν· “τι κάνομεν τώρα;
Πολλοί θα πιστεύσουν εις αυτόν, διότι ο άνθρωπος αυτός κάνει πολλά θαύματα.
Ιω. 11,48 ἐὰν ἀφῶμεν
αὐτὸν οὕτω, πάντες πιστεύσουσιν εἰς αὐτόν, καὶ
ἐλεύσονται οἱ Ῥωμαῖοι καὶ ἀροῦσιν ἡμῶν
καὶ τὸν τόπον καὶ τὸ ἔθνος.
Ιω. 11,48 Εάν τον αφήσωμεν έτσι ελεύθερον, θα εξακολουθή να
κάνη θαύματα και όλοι οι Ιουδαίοι θα πιστεύσουν ότι είναι ο Μεσσίας και ο
βασιλεύς των. Είναι δε βέβαιον, ότι θα παρασυθούν εις επανάστασιν και τότε οι
Ρωμαίοι θα έλθουν εναντίον μας και θα καταλάβουν και την Ιερουσαλήμ και όλον το
έθνος μας και θα μας υποδουλώσουν πλήρως εις την εξουσίαν των”.
Ιω. 11,49 εἷς δέ τις ἐξ
αὐτῶν Καϊάφας, ἀρχιερεὺς ὢν τοῦ ἐνιαυτοῦ
ἐκείνου, εἶπεν αὐτοῖς· ὑμεῖς οὐκ
οἴδατε οὐδέν,
Ιω. 11,49 Ενας δε από αυτούς, Καϊάφας ονόματι, που ήτο
αρχιερεύς κατά το ιστορικόν εκείνο έτος, τους είπε· “σεις δεν ξέρετε τίποτε
Ιω. 11,50 οὐδὲ
διαλογίζεσθε ὅτι συμφέρει ἡμῖν ἵνα εἷς ἄνθρωπος
ἀποθάνῃ ὑπὲρ τοῦ λαοῦ καὶ μὴ ὅλον
τὸ ἔθνος ἀπόληται.
Ιω. 11,50 ούτε και συλλογίζεσθε ότι μας συμφέρει να θανατωθή
ένας άνθρωπος δια τον λαόν και να μη χαθή ολόκληρον το έθνος”.
Ιω. 11,51 τοῦτο δὲ ἀφ᾿
ἑαυτοῦ οὐκ εἶπεν, ἀλλὰ ἀρχιερεὺς
ὢν τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐκείνου προεφήτευσεν ὅτι ἔμελλεν
ὁ Ἰησοῦς ἀποθνήσκειν ὑπὲρ τοῦ ἔθνους,
Ιω. 11,51 Και είπε τούτο, αυτήν την αλήθειαν, όχι από τον
ευατόν του, αλλά επειδή ήτο αρχιερεύς κατά το έτος εκείνο, επροφήτευσε, χωρίς
να το καταλάβη, ότι έμελλε πράγματι ο Ιησούς, σύμφωνα με το σχέδιον του Θεού,
να αποθάνη δια την σωτηρίαν του έθνους.
Ιω. 11,52 καὶ οὐχ ὑπὲρ
τοῦ ἔθνους μόνον, ἀλλ᾿ ἵνα καὶ τὰ
τέκνα τοῦ Θεοῦ τὰ διεσκορπισμένα συναγάγῃ εἰς ἕν.
Ιω. 11,52 Και όχι μόνον δια την σωτηρίαν του Ιουδαϊκού έθνους,
αλλά και δια να συναθροίση εις μίαν ποίμνην όλους τους διασκορπισμένους εις την
οικουμένην καλοπροαιρέτους εθνικούς, οι οποίοι με την πίστιν εις αυτόν θα
εγίνοντο τέκνα του Θεού.
Ιω. 11,53 ἀπ᾿ ἐκείνης
οὖν τῆς ἡμέρας συνεβουλεύσαντο ἵνα ἀποκτείνωσιν αὐτόν.
Ιω. 11,53 Υστερα, λοιπόν, από την ημέραν εκείνην, που είπε
αυτά τα λόγια ο Καϊάφας, επήραν πλέον οριστικήν την απόφασιν τα μέλη του
συνεδρίου να τον θανατώσουν.
Ιω. 11,54 Ἰησοῦς οὖν
οὐκέτι παῤῥησίᾳ περιεπάτει ἐν τοῖς Ἰουδαίοις,
ἀλλὰ ἀπῆλθεν ἐκεῖθεν εἰς τὴν
χώραν ἐγγὺς τῆς ἐρήμου, εἰς Ἐφραὶμ
λεγομένην πόλιν, κἀκεῖ διέτριβε μετὰ τῶν μαθητῶν
αὐτοῦ.
Ιω. 11,54 Δια τούτο και ο Ιησούς δεν επεριπατούσε πλέον
φανερά μεταξύ των Ιουδαίων, αλλά ανεχώρησεν από εκεί και ήλθεν εις μίαν
περιοχήν πλησίον της ερήμου και συγκεκριμένα εις μίαν πόλιν, που ελέγετο
Εφραίμ. Και εκεί έμενε με τους μαθητάς του.
http://www.imgap.gr/file1/AG-Pateres/AG%20KeimenoMetafrasi/KD/04.%20Ioan.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου