2,3. «εν ω εισί πάντες οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως απόκρυφοι»
Με την βοήθεια της Εκκλησίας, που είναι εδώ στην γη, είναι οργανικά «ενωμένος» ο επίγειος με τον ουράνιο κόσμο. Γιατί στον Θεανθρώπινο οργανισμό της περιλαμβένει όλους τους κόσμους.
Σε αυτήν υπάρχει κάθε αθάνατη σοφία και γνώση.
Μόνο που αυτά είναι «κεκρυμμένα», από τον μη ενχριστοποιημένο, από τον μη αγιοποιημένο, από τον εφάμαρτο νου του ανθρώπου.
Και «αποκεκαλυμμένα», φανερά, στον ενχριστοποιημένο και αγιοποιημένο νου, στον νου που είναι μέλος στον άγιο και καθολικό νου της Εκκλησίας.
Στον Χριστό, στην Εκκλησία, «εισί πάντες οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως»: για τον Θεό, για τον κόσμο, για την ζωή, την αιωνιότητα, για όλους τους θεϊκούς κόσμους.
Γιατί ότι είναι του Θεού, «καθίσταται» δια της Εκκλησίας ανθρώπινο. Με τον Θεάνθρωπο, ότι ανήκει στον Θεό, γίνεται ανθρώπινο. Αυτό «συντελείται», επιτυγχάνεται στο δικό του Θεανθρώπινο σώμα, την Εκκλησία.
«Πάντες οι θησαυροί», και ποιος ξέρει πόσοι είναι! Και σίγουρα «συνιστούν» ότι είναι απαραίτητο και «χρειαζούμενο» στον άνθρωπο. Με τους θησαυρούς της σοφίας και της γνώσεως θα «φυλαχθούν» σε όλη την αιωνιότητα, όλες οι χριστοεπιθυμητές και άγιες ψυχές.
(Προς Κολασσαείς Επιστολή Αποστόλου Παύλου, Αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς, σ. 70-71)
https://www.sostis.gr/blog/item/3508-thisavri-sofias-popovits
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου