Τα ουράνια λόγια με τα επίγεια λόγια, δεν ταιριάζουν και δεν συμφωνούν καθόλου. Αλλιώς λέγονται και αλλιώς μεταφράζονται...
Ο Θεός, δανείζει τις γήινες κτιστές λέξεις, για να εκφράσει κάτι το ουράνιο, αλλά δεν κυριολεκτεί, διότι τα ουράνια δεν μπορούν να αποτυπωθούν επακριβώς με γήινες κτιστές λέξεις.
Για παράδειγμα, όταν ο Κύριος αναφέρετε στο Ευαγγέλιο το γνωστό: ''πορεύεστε οι κατηραμένοι εις το πυρ το εξώτερο'' (Ματθ. 25,41), αυτό δεν έχει την έννοια της ανθρώπινης κατάρας.
Ο Θεός δεν καταράται, ουδέποτε, ποτέ! Μόνο ευλογεί! Ο Θεός μόνο αγαπά και δεν μισεί! Όταν όμως ο άνθρωπος αυτήν την ευλογία, αυτήν την Χάρη του Θεού δεν την δέχεται εν γνώση του, τότε η Χάρη αίρεται και επιστρέφει πίσω και ο άνθρωπος αυτοκολάζεται.
Όταν ο Χριστός προειδοποιεί με τα ''ουαί'' και τα ''μη'' και οι άνθρωποι δεν εφαρμόζουν αυτά που λέει ο Χριστός, ουσιαστικά αυτοκαταράζονται...
Επομένως όταν ο Θεός αποσύρει (αίρει) την Χάρη του Αγίου Πνεύματος από κάποιον άνθρωπο, τότε αυτό μεταφράζεται με την γήινη διατύπωση, ως κατάρα.
Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου