Συνομιλίες με τους πατέρες της ερήμου, συνομιλία με τον Αββά Σερηνο
Η προσωπική μας πείρα μας έχει διδάξει ότι έχουμε καθήκον αλλά και δυνατότητα, να παραμείνουμε στενά ενωμένοι με τον Κύριο, εάν βέβαια νεκρώσουμε το θέλημά μας και περικόψουμε τις γήινες επιθυμίες μας. Αυτό επίσης θα το διδαχθούμε και από τη μαρτυρία εκείνων πού Του λένε με εμπιστοσύνη: «Η ψυχή μου είναι προσκολλημένη σε Σένα» (Ψαλμ. 62, 9).
«Είμαι προσκολλημένος στις εντολές Σου, Κύριε» (Ψαλμ. 118, 31). «Για μένα το πολυτιμότερο αγαθό είναι το να είμαι προσκολλημένος στόν Θεό μου» (Ψαλμ. 72, 28). Και ο Απόστολος λέει: «Αυτός που προσκολλάται στόν Κύριο είναι ένα πνεύμα με Αυτόν» (Α’ Κορ. 6, 17),
“Έτσι, τα παραστρατήματα της ψυχής και η κόπωση που αυτά γεννούν, δέν μάς κάνουν να εγκαταλείπουμε αυτή την άγια άσκηση, γιατί «όποιος καλλιεργεί τα χωράφια του, θα χορτάσει ψωμί: ενώ αυτός που επιδιώκει την αργία, θα χορτάσει φτώχεια» (Παροιμ. 28, 19). Δεν πρέπει όμως η ολέθρια απελπισία να μας αναχαιτίσει το δρόμο της άσκησης. Γιατί, «όποιος κοπιάζει θα αποκτήσει άφθονα αγαθά, ενώ ο φιλήδονος και ο αναίσθητος θα είναι πάντοτε γυμνός» (Παροιμ. 14, 23). Και «ο φιλόπονος άνθρωπος κοπιάζει για τον εαυτό του και διώχνει μακριά το θάνατο πού προέρχεται από την πείνα» (Παροιμ. 16, 26).
Τέλος, «η Βασιλεία του Θεού κερδίζεται με βία και την αρπάζουν αυτοί που αγωνίζονται» (Ματθ. 11, 12). Χωρίς κόπο, καμιά αρετή δεν φθάνει στην τελείωσή της. Δεν μπορεί κανείς να υψωθεί στη σταθερότητα του νου, την οποία εσείς μου λέτε πώς επιθυμείτε, χωρίς τη συντριβή της καρδιάς. «Ο άνθρωπος γεννιέται για να κοπιάζει» (Ιώβ 5, 7), γιά νά φθάσει στην κατάσταση «του τέλειου ανθρώπου και να αποκτήσει το μέτρο της τέλειας πνευματικής ωριμότητας του Χριστου» (Εφεσ. 4, 13). Πρέπει να επαγρυπνεί κανείς πάντα με υπερβολική επιμέλεια και να καταθέτει αδιάκοπα στον αγώνα όλες του τις δυνάμεις. Στη μέλλουσα ζωή, σ’ αυτό το τέλειο μέτρο της καθαρότητας, θα φθάσει μόνο εκείνος ο οποίος από αυτήν εδώ τη ζωή θα έχει πάρει κάποια πρόγευση της καθαρότητας. Μόνο δηλαδή αυτός πού θα έχει δεχθεί τη σφραγίδα του Χριστού και θα είναι σφραγισμένος ως πολύτιμο μέλος Του. Αυτός μόνο θα αποκτήσει, όντας ακόμα και σ’ αυτή τη θνητή σάρκα, τις προϋποθέσεις της ενώσεώς του με το σωμα του Χριστού.
“Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν θα έχει πλέον παρά μιά μονάχα επιθυμία και μιά δίψα. Αυτός θα κατευθύνει όλες τις πράξεις του, και όλες τις σκέψεις του σ’ ένα και μοναδικό σκοπό: Να κρατήσει από αυτή τη ζωή ως εγγύηση, αυτό που έχει ειπωθεί ότι θα μας χαρισθεί στην αιωνιότητα και στη μακάρια ζωή των Αγίων. Τότε που θα πραγματοποηθεί ο λόγος του Αποστόλου που λέει: «Ο Θεός θα βασιλεύσει πλήρως πάνω σε όλα» (Α’ Κορ. 15, 28).
ΑΒΒΑ ΚΑΣΣΙΑΝΟΥ -Συνομιλίες με τους πατέρες της ερήμου, συνομιλία με τον ΑΒΒΑ Σερηνο
ΤΟΜΟΣ Α΄, σ. 211, Εκδόσεις «ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ» ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΡΕΑΣ 2004
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου