Ὁ 6ος Κανόνας τῆς Δευτέρας, νομίζω, Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὁρίζει τό ἑξῆς: ὅτι ἄν κάποιος κακολογήσει Ἐπίσκοπο, Πρεσβύτερο και ούτω καθεξής, ὁπωσδήποτε θά πρέπει νά δώσει ἀπολογία γιά τό ἀδίκημα αὐτό. Ἐάν ὅμως ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος τόν κατηγόρησε -αὐτό τό ξεχνᾶν πάντοτε- ἐάν ὅμως ἀθωωθεῖ αὐτός ὁ ὁποῖος θεωρεῖται ὅτι ἀδίκησε, τότε ἡ ποινή ἡ ὁποία προβλέπεται, -ἡ καθαίρεση ἐπί παραδείγματι- ἐπιστρέφει στόν ἄλλον. Δηλαδή, ἐάν μέ ὅλες αὐτές τίς ἱστορίες ἐγώ αὔριο ἀθωωθῶ, θά πρέπει νά καθαιρεθεῖ ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς πού τό ἐνήργησε. Αὐτό ὁρίζει... ὁ Κανόνας.
Δέν ξέρω. Λογικά, ὅπως αὐτόματα γίνονται ὅλα αὐτά καί ἐπικαλεῖται τόν Κανόνα, δέν θά ἐπικαλούμαστε τόν μισό Κανόνα, θά ἐπικαλούμαστε ὁλόκληρο τόν Κανόνα τῆς Ἐκκλησίας. Καταλάβατε; Δηλαδή, ἐάν ἀποδειχθεῖ ὅτι ἐγώ μέ τά κείμενα τά ὁποῖα θά προσκομίσω μέ τήν ἀπολογία τήν ὁποία θά δώσω, ἐάν ἀποδειχθεῖ ὅτι δέν ἔχω αὐτά τά ἀδικήματα, τότε ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος μέ μηνύει θά πρέπει νά ὑποστεῖ τήν ποινή τήν ὁποία θά εἶχα ἐγώ ἐάν καταδικαζόμουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου