Ἀλλὰ κι ἂν θέλω κι ἂν δὲν θέλω, σῶσε με. Καὶ τοῦτο, ἂν σ' ἀρέσει.

ΑΓΙΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ

Θέλεις νὰ μ' ἀναπαύσεις μέσα στὴ γνώση σου; Ὅπως θέλεις. Θέλεις πάλι νὰ μ' ἀφήνεις σὲ πειρασμοὺς γιὰ νὰ μὲ ταπεινώσεις; Τὸ ἴδιο σ᾽ ἀκολουθῶ. Δὲν ἔχω τίποτα νὰ κάνω χωρὶς ἐσένα. Χωρὶς ἐσένα δὲν θὰ γεννιόμουν ἀπὸ τὸ τίποτα, οὔτε μπορῶ νὰ ζήσω ἢ νὰ σωθῶ. Ὅ,τι θέλεις κάνε τὸ πλάσμα σου. Καὶ πιστεύω, ὅτι εἶσαι ἀγαθὸς κι ὅτι μοῦ φυλᾶς ἀγαθά, ἀκόμη κι ἂν δὲν μὲ συμφέρει νὰ τὰ γνωρίζω. Ἀλλὰ οὔτε ἄξιος εἶμαι νὰ μάθω, οὔτε ζητάω νὰ μάθω, γιὰ ν' ἀναπαυθῶ. Ἴσως δὲν μὲ συμφέρει. Οὔτε ἀνακούφιση ἀπὸ κανένα πόλεμο δὲν τολμῶ νὰ παρακαλέσω, ἂν καὶ εἶμαι ἀσθενικὸς κι ὅλα μὲ καταπονοῦν, γιατί δὲν γνωρίζω ποιόν συμφέρει. Ἐσὺ γνωρίζεις τὰ πάντα, κι ὅπως γνωρίζεις κάνε. Μόνο μὴν ἀστοχήσω, ὅ,τι κι ἂν συμβεῖ. Ἀλλὰ κι ἂν θέλω κι ἂν δὲν θέλω, σῶσε με. Καὶ τοῦτο, ἂν σ' ἀρέσει. Ἐγὼ λοιπὸν δὲν θέλω τίποτα. Εἶμαι μπροστά σου σὰν κάτι ἄψυχο, τὴν ψυχή μου ἀποθέτω στ' ἄχραντα χέρια σου, στὸν αἰώνα αὐτὸν καὶ στὸν ἐρχόμενο.

Ἀλλὰ σὺ ὅλα τὰ μπορεῖς, ὅλα τὰ γνωρίζεις, θέλεις ὅλα τ' ἀγαθὰ γιὰ ὅλους καὶ παντοτινὰ ποθεῖς τὴ σωτηρία μου. Κι εἶναι φανερὸ αὐτὸ ἀπ' ὅλες τὶς εὐεργεσίες ποὺ ἔκανες καὶ πάντα κάνεις μαζί μας καὶ χαρίζεις, φανερὰ καὶ κρυφά, αὐτὲς ποὺ γνωρίζουμε κι αὐτὲς ποὺ δὲν γνωρίζουμε, κι ἀπ' τὴν ἴδια τὴν ἀδιανόητη συγκατάβασή σου σὲ μᾶς Υἱὲ καὶ Λόγε τοῦ Θεοῦ.

Ἀλλὰ ἐγὼ τί εἶμαι, γιὰ νὰ τολμάω νὰ σοῦ ἀναγγέλω, καρδιογνώστη; Ἀλλὰ τὰ λέω αὐτὰ γιὰ νὰ τὰ μάθω ὁ ἴδιος καὶ νὰ τὰ πῶ στοὺς ἐχθρούς μου, ὅτι καταφεύγω σὲ σένα, τὸ λιμάνι τῆς σωτηρίας μου. Γιατὶ νά, ἔμαθα ἀπὸ τὴ χάρη ποὺ μοῦ στέλνεις, ὅτι εἶσαι σὺ ὁ Θεός μου, καὶ δὲν τολμάω νὰ πῶ πολλά, ἀλλὰ μόνο ἥσυχο νοῦ, κουφὸ καὶ ἄλαλο, θέλω νὰ στήσω μπροστά σου. Κι οὔτε ἐγώ, ἀλλὰ ἡ χάρη σου τὰ ἐργάζεται ὅλα. Γιατὶ δὲν γνώρισα ποτὲ τὸν ἑαυτό μου ἱκανὸ γιὰ τέτοια, ἀλλὰ πάντα γιὰ πλήθη κακῶν, κι ἔτσι γονατίζω καὶ σοῦ δείχνω τὸ σχῆμα τοῦ δούλου, γιατὶ μ' ἀξίωσες νὰ μετανοήσω καὶ γιατὶ εἶμαι δοῦλος σου καὶ γιὸς τῆς δούλης σου.

Ἀλλὰ μὴ μ' ἀφήσεις, Κύριέ μου, Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός μου, νὰ κάνω ἢ νὰ πῶ ἢ νὰ σκεφτῶ ὅσα δὲν θέλεις. Γιατὶ μοῦ φτάνει τὸ πλῆθος τόσων ἁμαρτιῶν ποὺ ἔχω κάνει ἤδη. Ἀλλὰ ὅπως θέλεις ἐλέησέ με. Ἁμάρτησα, ἐλέησέ με ὅπως νομίζεις.

Πιστεύω Κύριε, ὅτι ἀκοῦς καλὰ τὴν ἐλεεινὴ αὐτὴ φωνή. Βοήθα με στὴν ἀπιστία μου, Ἐσὺ ποὺ μοῦ χάρισες νὰ εἶμαι στὴ ζωὴ κι ἔπειτα νὰ εἶμαι χριστιανός. Εἶναι γιὰ μένα μέγα, λέει ὁ Καρπάθιος, ποὺ μὲ κάλεσες μοναχὸ καὶ χριστιανό. Ὅπως εἶπες, Κύριε, σ' ἕνα δοῦλο σου, ὅτι 'εἶναι γιὰ σένα μέγα, ὅτι ἀποκλήθηκε πάνω σου τὸ ὄνομά μου'. Καλύτερο εἶναι αὐτὸ γιὰ μένα πάνω ἀπ' ὅλα τὰ βασίλεια τῆς γῆς καὶ τοῦ οὐρανοῦ, ἀρκεῖ μόνο νὰ μὴν ἀποτύχω στὸ κάλεσμα τοῦ πιὸ γλυκοῦ ὀνόματός σου.

- Περὶ τοῦ πῶς κτᾶταί τις τὴν ἀληθῆ πίστιν - εδώ

ΠΗΓΗ:ΕΔΩ

https://wra9.blogspot.com/2022/02/blog-post_59.html