Ο π. Γαβριήλ μάς έδωσε ένα παράδειγμα από τη ζωή του σχετικά με το αμάρτημα της καταδίκης:
«Ενας ιερέας που κυριευόταν από το πάθος της μέθης καταδικάστηκε στο θυσιαστήριο, και εγώ τον καταδίκασα παρουσία του Πατριάρχη, αν και δεν ήξερα αυτόν τον ιερέα.
Πάντα είχαμε κρασί στο σπίτι. Ήθελα να πιω. Αφού ήπια ένα ποτήρι κρασί, πήγα στον Καθεδρικό Ναό της Σιώνης. Μπαίνοντας στο βωμό, ένιωσα ότι ο λυκίσκος με είχε νικήσει, σκόνταψα, κόντεψα να πέσω. Ο πατριάρχης κατάφερε να με κρατήσει πίσω, αν και κανείς δεν φαινόταν να το προσέχει αυτό, αλλά κατάλαβα καλά ότι είχα πάρει ένα μάθημα.
Όσο περισσότερο καταδικάζετε, τόσο περισσότερο θα καταδικάζεστε. Όταν καταδικάζετε κάποιον, να ξέρετε ότι καταδικάζετε τον ίδιο τον Θεό.
Από τα απομνημονεύματα της μοναχής Παρασκευά, κελλιού του μοναχού.
https://www.blogger.com/blog/post/edit/3736973688217550336/3827445481156882352
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου