Ν’ ἀγαπήσεις τόν Χριστό μας, ὅπως Τόν ἀγάπησαν οἱ Ἅγιοι, ὅπως ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή.

Οσιος Ιερώνυμος της Αιγίνης

Του Ισαάκ του Σύρου τους Λόγους, μετά τις δέκα φορές πού θα τους διάβασης, θα τους καταλάβεις, δηλ. θα καταλάβεις την αξία του και θα τους αγαπήσεις περισσότερο. Μη τα διαβάζεις για να τελείωσης σύντομα, αλλά αργά και με προσοχή, και να βλέπεις, απ’ όλα αυτά εκεί μέσα, τί κάνεις εσύ και τί δεν κάνεις. Εκεί θα βρίσκεις ωφέλεια, εκεί να τρέχεις.

Και κοιμήσου όσο θέλεις, και τρώγε όσο θέλεις, αλλά πάντα να το θυμάσαι, την προσευχή μη αφήσεις. Πάντα ο νους σου εκεί να είναι. Τίποτα δεν θα σε βλάψει, αν έχεις τον νουν σου εις την προσευχή, εις τον Θεό. Προσευχή. Μερικοί, όταν περάσει λίγη ώρα και δεν προσευχηθούν, δεν αντέχουν και υποφέρουν. Ώς μαρτύριο θεωρούν τις στιγμές πού θέλουν να προσευχηθούν και δεν μπορούν.

Τώρα ίσως δεν τα καταλαβαίνεις αυτά πού σου λέγω, αργότερα ισως. Αν στο μαγκάλι δεν προσθέσουμε κάρβουνα, η φωτιά θα σβήσει. Προσοχή να μη σβήσει η φωτιά. Και δεν θα σβήσει, αν δεν κόψης την προσευχή.

Ν‘ αγαπήσεις τον Χριστό μας, όπως Τον αγάπησαν οι Άγιοι, οι μάρτυρες και ακόμη πιο πολύ, όπως η Μαρία η Μαγδαληνή. «Πού έβαλαν τον Κύριο μου;». Είπε με πόνο. Κλαίγω όταν το διαβάζω αυτό, γιατί καταλαβαίνω πώς θα το είπε. Αλλά άκουσε μετά την γλυκεία φωνή: «Μαρία!»…

Είχε αγαπήσει μ’ όλη του τη ψυχή τον Χριστό μας, την Παναγία μας, τους Αγίους μας, την Εκκλησία μας. Είχε διαποτιστεί από το πνεύμα των αγίων ασκητών και των γεροντάδων της Καππαδοκίας και ο ίδιος υπήρξε μια αντάξια συνέχειά τους. Ζούσε συνεχώς στην κατάνυξη και στην προσευχή.

Δεν μπορούσε να πει «ο Χριστός μας», χωρίς να γεμίσουν τα μάτια του δάκρυα. Ήταν πάντοτε χαρούμενος και για τη χαρά προέτρεπε τα εξής: «Νά ’στε χαρούμενοι. Τη χαρά να τη δέχεστε, την απελπισία όχι· να της κλείνετε την πόρτα. Ο Χριστιανός δεν πρέπει ούτε δειλός να είναι, ούτε απελπισία να έχει. Δεν είμαστε μόνοι μας. Είναι ο Χριστός μαζί μας, που μας αγαπά και θέλει να μας βοηθήσει. Μη φοβάστε!».

Σωτηρίας Νούση, Ο Γέρων Ιερώνυμος της Αίγινας (1883-1966), Ζ’ έκδοσης, 2010, σελ. 256-2

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/08/blog-post_602.html