ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΙΜΩΡΙΑΣ ΤΩΝ ΒΛΑΣΦΗΜΩΝ
Ἀναφέρεται, ὅτι στόν πόλεμο τοῦ 1940, ἡ θεία δύναμη ἀπαντοῦσε ἄμεσα καί ἀμείλικτα σέ ὅσους ξεστόμιζαν βλαστῆμιες, γι' αὐτό καί τό φοβερό τοῦτο κακό εἶχε χαθεῖ τότε ἀπό τά στόματα τῶν Ἑλλήνων πολεμιστῶν.
Ὑπῆρχαν, βέβαια, καί κάποιες ἐξαιρέσεις. Στό Τεπελένι, λ.χ., στίς 27 Δεκεμβρίου 1940, μερικοί στρατιῶτες, πού μετέφεραν πυρομαχικά στήν πρώτη γραμμή, συνάντησαν κάποιον τραυματία. Ἦταν πληγωμένος στήν κνήμη.
- Κουράγιο! τοῦ λένε. Θά γυρίσουμε νά σέ πάρουμε...
Ἐκεῖνος τότε βλαστήμησε τήν Παναγία. Ἔφριξαν οἱ φαντάροι.
- Γιά ὄνομα τοῦ Θεοῦ, μή βλαστημᾶς ! Πές "Παναγία βοήθα"!
Αὐτός ὅμως, μέσα στούς πόνους του, συνέχισε νά βλαστημάει.
Ὅταν ἐπέστρεψαν, τόν βρῆκαν νεκρό. Λυπήθηκαν, ποῦ ἡ ψυχή του ἔφυγε μέ τέτοιο τρόπο.
Ἔσκαψαν πρόχειρα καί τόν ἔθαψαν. Δέν εἶχαν ἀπομακρυνθεῖ οὔτε εἴκοσι μέτρα, ὅταν μιά ὀβίδα ἔπεσε πάνω στόν θαμμένο νεκρό, τόν ξέθαψε καί τόν πέταξε μακριά. Οἱ φαντάροι ἔπεσαν στή γῆ γιά νά φυλαχθοῦν, ἀλλά δέν ἦρθε δεύτερη ὀβίδα. Κατάλαβαν τότε πῶς ἦταν σταλμένη γιά τόν βλάσφημο...
Τόν ἔθαψαν στόν ἴδιο λάκκο καί κίνησαν νά φύγουν. Μόλις προχώρησαν πάλι καμιά εἰκοσαριά μέτρα, ἦρθε καί ἄλλη ὀβίδα. Ξέθαψε τόν νεκρό καί τόν πέταξε μακριά, ὅπως καί πρίν.
Τώρα οἱ φαντάροι συνειδητοποίησαν ὅτι τόν βλάσφημο δέν τόν δεχόταν οὔτε ἡ γῆ. Τόν ἄφησαν λοιπόν ἄταφο καί ἔφυγαν. Φόβος καί τρόμος κυρίεψε τούς μαχητές, ὅταν τό ἔμαθαν.
***
Δημοσιεύθηκε πρίν ἀπό χρόνια σέ ἐπαρχιακή ἐφημερίδα τό ἑξῆς γεγονός:
Ἀνήμερα τῶν Θεοφανείων ὁ κ. Δ.Σ. βρισκόταν σέ ἄσχημη ψυχική κατάσταση, γιατί εἶχε χάσει πολλά λεφτά στά χαρτιά. Ὅταν λοιπόν κάποιος τοῦ εὐχήθηκε "Βοήθειά σας ὁ Τίμιος Σταυρός", ἐκεῖνος ἀντέδρασε μέ μιά βαριά βλαστῆμια ἐναντίον τοῦ Σταυροῦ. Δέν πέρασαν λίγα λεπτά, καί ἄρχισε νά κλαίει καί νά φωνάζει ἔντρομος. Εἶχε τυφλωθεῖ !
Οἱ ἐξετάσεις ἔδειξαν πῶς ἡ ἀσθένεια ἦταν ἀνίατη.
Ὅμως ὁ Δ.Σ. μετανόησε μέ συντριβή. Ἔλιωσε στήν προσευχή, ἐξομολογήθηκε, κοινώνησε, ἄλλαξε τρόπο ζωῆς. Καί ὁ εὔσπλαχνος Κύριος τόν συγχώρησε καί τόν γιάτρεψε.
***
Στή γειτονική μας ὁμόδοξη καί μαρτυρική Σερβία, διηγοῦνται μέχρι σήμερα τό ἀκόλουθο περιστατικό :
Τόν Αὔγουστο τοῦ 1891 σ' ἕνα σερβικό χωριό ἔπεσε τόσο πολύ χαλάζι, πού κατέστρεψε ὅλα τ' ἀμπέλια καί τά χωράφια. Μετά τή θεομηνία, πολλοί χωρικοί ἦταν μαζεμένοι σ ' ἕνα καφενεῖο κι ἔκλαιγαν τή "μοῖρα" τους. Ἐνῶ ὁ ἕνας καταριόταν κι ὁ ἄλλος βλαστημοῦσε, ὁ καφετζῆς, πιό ὀργισμένος ἀπό τούς ἄλλους, ἀφοῦ ξεστόμισε πολλές βλαστῆμιες, εἶπε:
- Πάω νά τουφεκίσω αὐτόν τόν Θεό , πού μᾶς στέλνει τό χαλάζι!
Ξεκρέμασε τό ντουφέκι του καί βγῆκε ἔξω γιά νά τουφεκίσει τόν οὐρανό! Τόν ἀκολούθησε κι ἕνας τσιγγάνος, φοβερά βλάσφημος κι αὐτός.
Ἀλλά, μόλις ὁ καφετζῆς τράβηξε τή σκανδάλη, ἕνας κεραυνός ἔπεσε πάνω τους καί τούς ἄφησε νεκρούς καί τούς δύο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου