« Λένε πολλοί ότι δεν υπάρχει αιώνια ζωή. Όμως αυτό δεν είναι αλήθεια. Την αιώνια ζωή τη βλέπουμε και τη ζούμε κάθε μέρα. Το ότι υπάρχει άλλη ζωή είμαι πιο σίγουρος να το βεβαιώσω από το ο,τι ο ήλιος θ’ ανατείλει αύριο το πρωί. Έτσι είναι. Αφού τη βλέπουμε, τη ζούμε και μας το βεβαιώνουν όλοι οι αυτόπτες μάρτυρες, όπως ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: «ίνα ειδήτε», λέγει, «ότι ζωήν έχετε αιώνιον»[Α΄ Ιωάν. 5, 13.].
Εγώ με τη χάρη του Θεού, «βλέπω» ανθρώπους κεκοιμημενους να ζουν και να χαίρονται μέσα στο φως. Είναι πολύ όμορφη η άλλη ζωή!
«Ει γαρ πιστεύομεν ότι ‘Ιησούς απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας διά του Ιησού άξει συν αυτώ.» Το σκεφτήκατε ποτέ αυτό το «άξει συν αυτώ.»;
Ο Θεός δεν θα συγκεντρώσει εκεί πτώματα. Ζωντανούς θα μαζέψει κοντά Του! Στο πρόσωπο του Χριστού αναστήθηκε η ανθρώπινη φύση.
Ακούστε με. Σήμερα είμαι πολύ συγκινημένος. Με πόνο βαθύ ήλθαν στο μοναστήρι οι γονείς του Τάσου ζητώντας παρηγορία. Προ ημερών χάσανε το δεκάχρονο παιδί τους. Όπως έπαιζε στη θάλασσα, γλίστρησε κι έπεσε. Ο,τι με φώτισε ο Θεός, τους είπα:
«Του Θεού τα κρίματα είναι άβυσσος. Δεν ξέρομε τίποτα. Εμείς ξέρομε μόνο αυτό που βλέπουμε. Ο Τάσος έτσι κλήθηκε στους ουρανούς. Αυτό τον τρόπο ηύρε ο Κύριος, έτσι αγγελούδι, λεβέντη καθ’ όλα, τον πήρε! Εφόσον ο Θεός ηυδόκησε έτσι, εμείς δεν μπορούμε παρά να πούμε: Γενηθήτω το θέλημά Σου», «ως τω Κυρίω έδοξεν, ούτω και εγένετο».
Να είστε βέβαιοι ότι ο Χριστός θα τον αναστήσει τον Τάσο εν τη εσχάτη ημέρα. Κι όμως, αν ζούσε εδώ στη γη, θα υπέφερε σαν κι εμάς και θα έκανε και αμαρτίες. Ενώ τώρα πήγε αγγελούδι, για να συμπληρώσει το τάγμα των αγγέλων που εξέπεσε. Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με….
«Ξεχάστε τα όλα! Μόνο να μνημονεύετε τον Τάσο κι όσο θα τον ενθυμείστε, τόσο πιο πολύ η ψυχή σας θα αναλύεται σε προσευχές προς τον ουρανό. Και έτσι σιγά-σιγά θα αγαθύνεται η ψυχή σας. Ενώ διαφορετικά πολλά κακά θα έλθουνε, ψυχικά και σωματικά. Κουραστήκατε, πονέσατε; Αλλά ο Θεός θα ευλογήσει τις ψυχές σας και θα έχετε την ικανοποίηση ότι θα είναι κοντά στον Χριστό. Ο Θεός να μας ελεήσει και να μας δώσει τη δύναμη να γίνουμε πιο καλοί.
«Το παιδάκι πήγε όντως στους ουρανούς, κοντά στον Χριστό. Ως πνεύμα τώρα συναναστρέφεται τους αγγέλους, που δοξολογούν τον Θεό. Είναι στο φως το ανέσπερον. Είναι στον Χριστό, στην αιώνια χαρά και αγαλλίαση, όπου «ο των εορταζόντων ήχος ο ακατάπαυστος». Όλοι μας να πάμε να βρούμε τον Τάσο στους κόλπους του Αβραάμ, κοντά στον Θεό, με όλα τα αγγελούδια. Εκεί που προσδοκούμε όλοι να πάμε και να ζούμε μαζί αιωνίως, όπως λέει και ο Απόστολος Πέτρος: «προσδοκώντας και σπεύδοντας την παρουσίαν της του Θεού ημέρας… καινούς δε ουρανούς και γην καινήν κατά το επάγγελμα αυτού προσδοκώμεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί»[Α΄Πετρ. 3, 12-13]»
Για μας τους Χριστιανούς υπάρχει τρόπος να επικοινωνούμε και να βοηθούμε τους κεκοιμημένους με ελεημοσύνες, προσευχή και συμμετοχή στην Θεία Λειτουργία και την Θεία Κοινωνία. Όλα αυτά μας φέρνουν σε επικοινωνία μαζί τους, γιατί εκείνοι μας βλέπουν, μας αισθάνονται και χαίρονται, έστω κι αν δεν τους βλέπουμε εμείς.
Σας έχω ξαναπεί ότι μετά θάνατον θα ‘μαι πιο πολύ κοντά σας, απ’ όσο τώρα, διότι θα ζω πιο κοντά με τον Χριστό.
Η αγάπη στον Χριστό μεταποιεί όλες τις θλίψεις και την θλίψη της εκδημίας αγαπημένων προσώπων, που είναι η πιο δυνατή. Όταν αγαπάμε τον Χριστό, σκεπτόμαστε το αγαπημένο πρόσωπο που κοιμήθηκε πως βρίσκεται κοντά Του, και ειρηνεύουμε και χαιρόμαστε».
Βίος και Λόγοι, Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Β΄ έκδοση, Ι.Μ. Χρυσοπηγής, Περί αιωνιότητος, σελ. 638-642
http://ethnegersis.blogspot.com/2023/06/blog-post_38.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου