❈ Ὁ ἄνθρωπος ἔχει δύο στοιχεῖα: ἔχει σῶμα, ἔχει καί ψυχή. Τό πνευματικό καί ἀνώτερο στοιχεῖο εἶναι ἡ ψυχή. Αὐτό τό στοιχεῖο θά ἔπρεπε νά κυβερνάει καί ὄχι τό σῶμα. Ὅταν λοιπόν ὁ ἄνθρωπος ἀντιστρέφει τά πράγματα, εἶναι σάν κάποιον, ἄς ποῦμε, πού ἔχει ἀντιστρέψει τόν ἀναβάτη καί τό ἄλογο. Τό σῶμα μποροῦμε νά τό παρομοιάσουμε μέ τό ἄλογο καί ἡ ψυχή, ὁ νοῦς, εἶναι ὁ ἀναβάτης.
Ἄν ὅμως ἀντί γιά τό ἄλογο, πού εἶναι τό σῶμα, κάνεις ἄλογο τήν ψυχή καί κάνεις ἀναβάτη τό ἄλογο, δέν εἶναι σχιζοφρένεια αὐτό; Εἶναι τρέλα! Νά βάζεις, δηλαδή, νά κυβερνάει τό ἄλογο καί ἐσύ ὁ ἄνθρωπος νά μπαίνεις ἀπό κάτω... Νά σέ κυβερνάει τό ἄλογο! Αὐτό σημαίνει νά κάνεις τίς ἐπιθυμίες τῆς σαρκός. Ἀντί νά εἶσαι ἐσύ ὁ ἀναβάτης, γίνεσαι ἐσύ τό ἄλογο καί τό ἄλογο κάθεται πάνω σου καί σέ κυβερνάει. Πόσο μπορεῖ νά σέ κυβερνήσει ἕνα ἄλογο...; Ποῦ θά σέ πάει; Στήν καταστροφή.
Αὐτό γίνεται, ὅταν ὁ ἄνθρωπος κυριαρχεῖται ἀπό τήν ἐπιθυμία τῆς σάρκας. νά ἱκανοποιεῖ δηλαδή τά πάθη τῆς σάρκας του και να γίνεται δούλος στη σάρκα.
➤Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου
(Ὁμιλία 21 – 8 – 2017)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου