Καρκίνος στά τσιπαρισμένα ζῶα! Ἄνθρωποι…κρατηθεῖτε μακριά ἀπό τσιπάκια!

Τό τσίπ πού θέλουν νά μᾶς δώσουν ἀρχικά σέ μία ὑπερκάρτα καί ἀμέσως μετά νά τό ἐμφυτεύσουν πάνω μας, προκαλεῖ καρκινικούς ὄγκους!!!

Αύτό δείχνουν ἔρευνες πού διεξάγονται σέ τσιπαρισμένα ζῶα!

Τά λόγια τῆς Ἀποκάλυψης γιά αὐτούς πού θά δεχθοῦν αὐτή τήν ἀπόλυτη δουλεία, εἶναι προφητικά. Ἄν καί γράφτηκαν χιλιάδες χρόνια πρίν, τά θεόπνευστα κείμενα φωτογραφίζουν μέ ἀκρίβεια τόσο αὐτά πού συμβαίνουν, ὅσο καί αὐτά πού ἕπονται...!!!

«Καί ἀνεχώρησεν ὁ πρῶτος ἄγγελος καί ἔχυσεν εἰς τήν γῆν τήν φιάλην του· καί ὅπως ἔγινεν ἄλλοτε εἰς τήν ἔκτην πληγήν τῆς Αἰγύπτου καί ἔπειτα εἰς τό πρῶτον σάλπισμα τοῦ ἀγγέλου, ἔτσι ἔγινε καί τώρα πληγή κακή καί γεμάτη πόνους εἰς τούς ἀνθρώπους, πού εἶχαν τό χάραγμα καί τήν σφραγῖδα τοῦ θηρίου καί ἐπροσκύνουν τήν εἰκόνα του. Ὄχι μόνον πόνοι φυσικοί ἀπό πληγάς καί ἕλκη σωματικά, ἀλλά καί πόνοι ἠθικοί ἀπό τό ἀνήσυχον ἐσωτερικόν των, τό ὁποῖον συνταράσσεται βιαίως ἀπό πάθη ἁμαρτωλά».

( Ἀποκ. ΙΣΤ, 2 )

Πῶς ἐξαγιάζεται ἡ ἐργασία μας; (Γέροντος Παϊσίου).

Γέροντος Παΐσιου του Αγιορείτου Λόγοι Α΄ - Δεύτερο Μέρος - Κεφάλαιο 5 «Η εργασία που γίνεται με ηρεμία και προσευχή αγιάζεται»

Λόγοι Α΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Η εργασία που γίνεται με ηρεμία και προσευχή αγιάζεται

- Δεν είναι καλύτερα, Γέροντα, μια δουλειά να γίνη πιο αργά, για να έχει κανής την ηρεμία του;

- Ναι, γιατί, όταν εργάζεται κανείς με ηρεμία, διατηρεί την γαλήνη του και αγιάζει όλη την ημέρα του. Δυστυχώς, δεν έχουμε καταλάβει πως, όταν κάνουμε γρήγορα μια δουλειά, αποκτούμε μια νευρικότητα. Και η εργασία που γίνεται με νευρικότητα δεν είναι αγιασμένη. Σκοπός μας δεν πρέπει να είναι να φτιάξουμε πολλά και να είμαστε όλα αγωνία. Αυτό είναι δαιμονική κατάσταση.

Το εργόχειρο που γίνεται με ηρεμία και προσευχή αγιάζεται και αγιάζει και τους ανθρώπους που το χρησιμοποιούν και έτσι έχει νόημα, όταν η λαϊκοί ζητούν να πάρουν εργόχειρα από μοναχούς για ευλογία. Ενώ εκείνο που γίνεται με βιασύνη και νευρικότητα μεταδίδει αυτήν την δαιμονική κατάσταση και στους άλλους. Η βιαστική δουλειά με την αγωνία είναι στοιχείο πολύ κοσμικών ανθρώπων. Οι ταραγμένες ψυχές που εργάζονται, ταραχή μεταδίδουν και με τα εργόχειρά τους και όχι ευλογία. Πώς επιδρά η κατάσταση του ανθρώπου και στα εργόχειρα που φτιάχνει, και στα ξύλα ακόμη! Φοβερό! Ανάλογο με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο άνθρωπος όταν φτιάχνη κάτι, είναι και το αποτέλεσμα αν είναι νευριασμένος και θυμώνει και βρίζη, δεν θα έχη ευλογία αυτό που κάνη. Ενώ, αν ψάλλη, λέη την ευχή, αγιάζεται το έργο του. Το ένα είναι δαιμονικό, το άλλο θεϊκό.

Τί εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία;

h θεια λειτουργια

Η κορυφαία πραξη της ορθοδοξησ λατρειασ

Περίληψη Α΄ ΣΥΝΑΞΗΣ κύκλων μελέτης Ἁγίας Γραφῆς καί Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας

Ἡ Θεία Λειτουγία εἶναι :

1.     Τό κατ’ ἐξοχήν (τό κύριο)  ἔργο τοῦ λαοῦ.

Ἡ λέξη λειτουργία, εἶναι σύνθετη λέξη. Τά δύο συνθετικά εἶναι: α) ἡ λέξη λεῖτος=λεώς, λαός καί β)ἡ λέξη ἔργο. Λειτουργία ἑπομένως σημαίνει «δημόσιο ἔργο» δηλ.  ἔργο τοῦ  λαοῦ. Τό κύριο ἔργο τοῦ λαοῦ, τό κατ’ ἐξοχήν ἔργο τοῦ κάθε ἀνθρώπου εἶναι ἡ λατρεία (λατρεύω= ἀγαπῶ στόν μέγιστο βαθμό) τοῦ Θεοῦ.

 Ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη. Λατρεύοντας τόν Θεό  γινόμαστε κι’ ἐμεῖς ἀγάπη, μετέχουμε στη μακαριότητα τοῦ Θεοῦ. Ἡ μακαριότητα εἶναι ἡ ἀληθινή χαρά, ἡ γνήσια εἰρήνη, ὅλα αὐτά πού προσδοκᾶ κατά βάθος κάθε ἀνθρώπινη ὕπαρξη.

Ἡ Θεία Λειτουργία πρέπει να εἶναι τό ἔργο τό συνεχές μέσα στήν καρδιά μας. Μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή, την ἀδιάλειπτη λατρεία ἐκφράζουμε στόν Θεό τήν ἀγάπη μας. Μέ τήν εὐχαριστία μας γιά τό κάθε τι,  με τήν παράκλησή μας γιά τό κάθε τι φανερώνουμε τήν εὐγνωμοσύνη μας καί τήν ἀφοσίωσή μας στόν Θεό.

9 Nοεμβρίου Συναξαριστής Ονησιφόρου και Πορφυρίου, Ματρώνας Οσίας, Θεοκτίστης Λεσβίας, Ευστολίας και Σωπάτρας, Συμεών Μεταφραστή, Αντωνίου, Χριστοφόρου και Μαύρας, Ναρσή και Αρτέμωνα, Ιωάννη Κολοβού, Ελλαδίου Οσίου, Ευθυμίου και Νεοφύτου, Νεκταρίου Πενταπόλεως, Νικηφόρου Οσίου.

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος Μητροπολίτης Πενταπόλεως Αἰγύπτου

Γεννήθηκε τὴν 1η Ὀκτωβρίου τοῦ 1846 στὴ Σηλυβρία τῆς Θράκης ἀπὸ τὸν Δῆμο καὶ τὴν Βασιλικὴ Κεφάλα καὶ ἦταν τὸ πέμπτο ἀπὸ τὰ ἕξι παιδιά τους. Τὸ κοσμικό του ὄνομα ἦταν Ἀναστάσιος.
Μικρός, 14 ἐτῶν, πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ἐργάστηκε ὡς ὑπάλληλος καὶ κατόπιν ὡς παιδονόμος στὸ σχολεῖο τοῦ Μετοχίου τοῦ Παναγίου Τάφου. Κατόπιν πῆγε στὴν Χίο, ὅπου, ἀπὸ τὸ 1866 μέχρι τὸ 1876 χρημάτισε δημοδιδάσκαλος στὸ χωριὸ Λίθειο. Τὸ 1876 ἐκάρη μοναχὸς στὴ Νέα Μονὴ Χίου μὲ τὸ ὄνομα Λάζαρος καὶ στὶς 15 Ἰανουαρίου 1877 χειροτονήθηκε διάκονος, ὀνομασθεῖς Νεκτάριος, ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Χίου, Γρηγόριο (1860 – 1877), καὶ ἀνέλαβε τὴν Γραμματεία τῆς Μητροπόλεως.
Τὸ 1881 ἦλθε στὴν Ἀθήνα, ὅπου μὲ ἔξοδα τοῦ Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Σωφρονίου Δ’ (1870 – 1899), σπούδασε Θεολογία καὶ πῆρε τὸ πτυχίο του τὸ 1885. Ἔπειτα, ὁ ἴδιος προαναφερόμενος Πατριάρχης, τὸν χειροτόνησε τὸ 1886 πρεσβύτερο καὶ τοῦ ἔδωσε τὰ καθήκοντα τοῦ γραμματέα καὶ Ἱεροκήρυκα τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας. Διετέλεσε ἐπίσης πατριαρχικὸς ἐπίτροπος στὸ Κάιρο.
Στὶς 15 Ἰανουαρίου 1889, χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Πενταπόλεως. Ἡ δράση του ὡς Μητροπολίτου ἦταν καταπληκτικὴ καὶ ἕνεκα αὐτοῦ ἦταν βασικὸς ὑποψήφιος τοῦ πατριαρχικοῦ θρόνου Ἀλεξανδρείας. Λόγω ὅμως φθονερῶν εἰσηγήσεων (αἰσχρῶν συκοφαντιῶν), πρὸς τὸν Πατριάρχη Σωφρόνιο, ὁ ταπεινόφρων Νεκτάριος, γιὰ νὰ μὴ λυπήσει τὸν γέροντα Πατριάρχη,
ἐπέστρεψε στὴν Ἑλλάδα (1889).

Ὁ ἐξαγνισμός μας ἀπό τίς ἐμπαθεῖς σκέψεις (Γέροντος Σωφρονίου).

Οι άνθρωποι συνήθως σκέπτονται αφελώς!

Γέροντος Σωφρονίου.
Η παρουσίαση εκ μέρους μου του θέματος της μετανοίας έχει ως εξής:
Όλη η ζωή μας, όταν την εκλάβουμε στην έσχατη πραγμάτωσή της, θα φανεί ως κάποια μοναδική πράξη χωρίς έκταση. Με άλλα λόγια θα θεωρηθεί αμέσως ολόκληρη από εκείνους που έχουν την αντίστοιχη όραση. Με την έννοια αυτή, κάθε στιγμιαία εσωτερική κίνηση αφήνει στο γενικό σύνολο της ζωής μας το ένα ή το άλλο ίχνος. Ας υποθέσουμε ότι στη ροή όλης μου της ζωής μόνο μία φορά εμφανίστηκε κακός λογισμός. Το “κακό” αυτό, αν δεν το απορρίψω από την ψυχή μου με την πράξη της αυτομεμψίας, θα παραμείνει ασφαλώς παρόν, προσδίδοντας στη ζωή μου άλλον χαρακτήρα, εισάγοντας στη σφαίρα της ζωής μου κάποιο σκοτεινό στίγμα. Η παρουσία του “σκότους” αυτού θα είναι αδύνατο να μην αποκαλυφθεί τόσο σ’ εμάς, όσο και στους άλλους. Και όπως λέγεται στο Ευαγγέλιο, «ου γαρ έστι κρυπτόν, ο εάν μη φανερωθή, ουδέ εγένετο απόκρυφον, αλλ’ ίνα έλθη εις φανερόν». Οι άνθρωποι συνήθως σκέπτονται αφελώς ότι, αν κανένας άνθρωπος δεν τους είδε και δεν γνωρίζει εκείνο που σκέφτονται ή κάνουν, αυτό σημαίνει ότι όλα είναι εν τάξει.