25.2.2011 - Τὸ μήνυμα τῆς ἡμέρας

Ἀπὸ τὴν Φιλοκαλία

Ἅγιος Διάδοχος Φωτικῆς – Τὰ 100 πρακτικὰ κεφάλαια:

18. Ἐκείνη ἡ ψυχὴ ποὺ δὲν ἔχει ἀπαλλαχθεῖ ἀπὸ τὶς κοσμικὲς φροντίδες, οὔτε τὸν Θεὸ μπορεῖ ν’ ἀγαπήσει πραγματικά, οὔτε τὸν διάβολο νὰ μισήσει ὅσο τοῦ ἀξίζει, γιατὶ ἔχει ἐπάνω της τὴν μέριμνα τοῦ βίου, ποὺ τὴν κατασκεπάζει μὲ τὸ βάρος της. Γι’ αὐτὸ ὁ νοῦς δὲν μπορεῖ νὰ δικάσει μὲ τὴν κρίση του ὅσα ὁδηγοῦν στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἢ στὸ μίσος τοῦ διαβόλου, ὥστε νὰ ἀποφασίσει χωρὶς νὰ πλανηθεῖ. Γιὰ τὸν καθέναν, λοιπόν, εἶναι ὅπωσδήποτε χρήσιμη ἡ ἀναχώρηση.

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα τῆς Παρασκευή 25-2-11.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Επιστολαί Καθολικαί Ιωάννην Β΄ κεφ. α΄ 1 - 13



α΄ 1 - 13

Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον Κεφ. ΙΕ΄ 21 , 22 , 25 , 33 - 41

21 , 22 , 25 , 33 - 41

Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

«Οἱ χριστιανοί ,γενικά, δέν πρέπει νά παίζουν μουσικά ὄργανα, οὔτε νά χορεύουν καί νά τραγουδοῦν» (Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Χρηστοήθεια A΄ μέρος΄)(mp3)

Π. Σάββας 2011-01-30_ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΡΓΑΝΑ-ΝΑ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ_ΧΡΗΣΤΟΗΘΕΙΑ_ΑΓ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ_1ο ΜΕΡΟΣ.mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 30-01-11 (Συνάξεις Κυριακῆς στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία).


Προτεινόμενα γιά : Μ. Ἑβδομάδα-Ἅγιον Πάσχα

Οἱ ἁμαρτωλοί ἔχουν πολύ ὑλικό γιά ταπείνωση (Γέροντος Παϊσίου).

Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου. Λόγοι Γ΄ Μέρος Τρίτο . Κεφάλαιο 1ον. «Οί αμαρτωλοί έχουν πολύ υλικό για ταπείνωση»

Λόγοι Γ΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ" 
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Ή αμαρτία βασανίζει τον άνθρωπο

«Οί αμαρτωλοί έχουν πολύ υλικό για ταπείνωση»

Όσοι έζησαν αμαρτωλή ζωή και ύστερα μετανόησαν και άρχισαν νά ζουν πνευματικά, πρέπει νά δέχωνται στην συνέχεια μέ χαρά τις ταπεινώσεις και τις θλίψεις πού τους συμβαίνουν, γιατί έτσι εξοφλούν.
Βλέπουμε τήν Οσία Μαρία τήν Αιγύπτια, πού έζησε αμαρτωλή ζωή, όταν μετάνοιωσε και άλλαξε ζωή, οί κοσμικές επιθυμίες τήν βασάνιζαν.
Έκανε όμως μεγάλη πάλη, γιά νά τίς διώχνη. Της έλεγε ό διάβολος: «Τί θά χάσης, αν δής λιγάκι τήν Αλεξάνδρεια; Δεν σου λέω νά διασκέδασης, μόνο νά τήν δής λίγο από μακριά», και εκείνη ούτε γύριζε νά κοιτάξη.
Τί μετάνοια είχε! Άλλες Όσιες, πού δεν είχαν ζήσει κοσμική ζωή, δεν είχαν πόλεμο. Ή Όσία Μαρία, πού είχε ζήσει κοσμική ζωή, είχε και πόλεμο. Ή ταλαιπωρία αυτή είναι ή καυτηρίαση των πληγών της αμαρτίας. Και έτσι φθάνουν στο τέλος καί οί μέν και οί δε στην ίδια κατάσταση.

10 Κατηχήσεις σέ παιδιά (mp3).

ΠΑΙΔΙΚΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ 2: 10 Κατηχήσεις σέ παιδιά (mp3).

24.2.2011 - Τὸ μήνυμα τῆς ἡμέρας

Ἀπὸ τὸν Μικρὸ Εὐργετινό

Ἀπὸ τὸν βίο τῆς ἁγίας Συγκλητικῆς:

Ἡ μακαρία Συγκλητικὴ εἶπε στὶς ἀδελφές που εἶχαν συγκεντρωθεῖ κοντά της:

– Ὑπάρχει λύπη ὠφέλιμη καὶ λύπη βλαπτική. Καὶ ὠφέλιμη εἶναι ἡ λύπη, ὅταν ὁ ἄνθρωπος θρηνεῖ γιὰ τὶς ἁμαρτίες του, ὅταν θλίβεται γιὰ τὴν (πνευματική) ἄγνοια τοῦ πλησίον, ὅταν ἀνησυχεῖ μήπως ξεφύγει ἀπὸ τὸν σκοπό του καὶ ὅταν ἔχει ἀγωνία νὰ κατακτήσει τὴν τέλεια ἀρετή. Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ λύπη ποὺ ὑποβάλλει ὁ ἐχθρός, κι αὐτὴ εἶναι ἐντελῶς παράλογη. Ἀπὸ μερικούς ὁνομάζεται καὶ ἀκηδία. Τὴν λύπη αὐτὴν πρέπει νὰ τὴν ἀποδιώχνουμε μὲ τὴν προσευχὴ κυρίως καὶ τὴν ψαλμωδία, κάνοντας τὴν σκέψη ὅτι στὴν παρούσα ζωὴ κανένας ἀσύνετος δὲν εἶναι χωρὶς (τέτοιες) λύπες.

Το μεγαλείο της πίστεως (συγκλονιστική πραγματική ιστορία-Κύπρος 1974).

Ὁ χριστιανός «ἐκδικεῖται» τούς σταυρωτές του μέ τήν ἀγάπη.

Ήταν καλοκαίρι του 1974. Τα τουρκικά στρατεύματα εισβάλουν στην Κύπρο. Και σκορπούν το θάνατο. Στη Μόρφου συμβαίνει ένα συνταρακτικό γεγονός. Τούρκοι στρατιώτες συλλαμβάνουν 15 Ελληνες. Τους φέρνουν στην αυλή του σπιτιού ενός ελληνοκύπριου δάσκαλου, και ετοιμάζονται να τους εκτελέσουν.
Ετοιμάζουν τα όπλα.
Στήνουν τους αιχμαλώτους (άνδρες, γυναίκες, μικρά παιδιά) στον τοίχο. Θρήνος, κλαυθμός, οδυρμός. Τραγικές στιγμές για τους μελλοθάνατους. Περιμένουν μέσα σε κλίμα φόβου και αγωνίας τον Τούρκο αξιωματικό να έλθει και να διατάξει «πυρ».