τοῦ +Ἀρχιμ. Χερουβείμ
Εἶχε περάσει ἀρκετός καιρός, ὁπότε ἕνα ἀπόγευμα μέ πῆρε ὁ Γέροντας καί πήγαμε στό Κυριακό. Δικαῖος τότε ἦταν ὁ ἱερομόναχος Χαράλαμπος. Σοβαρός καί ὀλιγόλογος μᾶς δέχθηκε καί μᾶς ἐκέρασε. Ἀνῆκε στήν καλύβη τοῦ ἁγίου Μοδέστου, λίγο πιό πίσω ἀπό τό Κυριακό. Ἡ συνοδεία του, συνοδεία ἁρμονική καλογερική ζωή, εἶχε τέσσερις ἱερομονάχους καί ἕναν ἱεροδιάκονο. Ὁ ἀείμνηστος Γέροντάς του π. Λεόντιος εἶχε φήμη καλοῦ πνευματικοῦ. Τό ἐργόχειρό τους ἦταν νά πλέκουν φανέλλες καί νά κατασκευάζουν τρίχινους μάλλινους σκούφους.
Ἅγιε Δικαῖε, ἔφερα τόν ἀρχάριό μου καί παρακαλῶ νά τόν ἐγγράψετε στό Δοκιμολόγιο, τοῦ εἶπε ὁ Γέροντας.
Τότε ἡ σκήτη μας ἀριθμοῦσε περίπου ἑκατόν τριάντα μοναχούς. Ἔβαλα μετάνοια στήν θαυματουργό εἰκόνα τῆς ἁγίας Ἄννης καί στόν Δικαῖο, ὁ ὁποῖος ἐκπροσωπεῖ ὅλη τήν σκήτη. Ἤμουν συγκινημένος καί χαρούμενος, διότι τό ὄνομά μου γράφθηκε στό Δοκιμολόγιο, σ’ ἕναν κατάλογο ἱερό ἀπό τόν ὁποῖο εἶχαν περάσει τόσοι γνωστοί καί ἄγνωστοι ἅγιοι, πού τά ὀνόματά τους ἔχουν μεταγραφεῖ «ἐν βίβλῳ ζωῆς».
Τώρα πλέον ἤμουν ἐπισήμως δόκιμος. Νεοσύλλεκτος τοῦ Χριστοῦ στρατιώτης. Ἡ ὁρκωμοσία, ἡ μεγάλη, ἡ ἱερή καί ἐπίσημη πράξις τῆς ὁριστικῆς καί ἰσοβίου κατατάξεώς μου, θά ἐτελεῖτο ἀργότερα, κατά τήν ἱερά ἀκολουθία τῆς μοναχικῆς κουρᾶς.
Ἀπό ἐδῶ καί στό ἑξῆς πιό συστηματικά θά ἔδινα κάθε βράδυ ἀναφορά στό Γέροντά μου γιά τήν πορεία τῆς ἡμέρας, γιά τούς λογισμούς καί τόν ἀγῶνα μου. Καί θά ἔπαιρνα ὁδηγίες, πείρα ἀπό τήν πείρα του, δύναμι ἀπό τήν δύναμί του, φωτισμό ἀπό τόν φωτισμό του. Καμμία κίνησις τοῦ νοῦ καί τῆς καρδιᾶς δέν θά τοῦ ἦταν ἄγνωστη. Ἔτσι κι ἐκεῖνος θά μποροῦσε νά κυβερνᾶ τό σκάφος τῆς ψυχῆς μου, σάν καπετάνιος πού γνωρίζει καλά τό σκαρί τοῦ πλοίου του, πού γνωρίζει τίς θάλασσες καί τούς καιρούς πού τό βρίσκουν στό ταξίδι του.
Ἕνα πρωϊνό βλέπω τόν παπα – Ἰωακείμ νά περιεργάζεται ἕνα τσουβάλι. Τό κοίταζε ἀπ’ ἐδῶ, τό κοίταζε ἀπ’ ἐκεῖ. Ὕστερα παίρνει ἕνα ψαλίδι καί κόβει τίς δύο γωνίες πού εἶχε τό τσουβάλι στήν βάσι του. Μετά τό διπλώνει κατά μῆκος καί τοῦ κόβει τήν γωνία πού σχηματίσθηκε μέ τό δίπλωμα. Κατόπιν μέ φωνάζει καί μοῦ λέει:
-Ἔλα νά περάσης καί σύ τό «κουστουμάκι!» τό φορέσαμε ὅλοι οἱ ἀδελφοί τῆς καλύβης μας, ὅταν πρωτοήλθαμε, γιά ἕξι μῆνες. Στήν ἐκκλησία μόνο ρίχναμε ἀπό πάνω τό ράσο μας.
Ἐγώ γιά μία στιγμή τά ἔχασα. Ὅλα τά περίμενα, ἀλλά τήν «ἐπένδυσι» αὐτή ποτέ! Ὁ λόγος ὅμως τοῦ παπα – Ἰωακείμ ἦταν γιά μᾶς νόμος. «Ἅμ ἕπος, λοιπόν, ἅμ ἔργον». Ἐφόρεσα ἀμέσως τό τσουβάλι, λέγοντας «νά εἶναι εὐλογημένο». Ὕστερα μέ παίρνει ἀπό τό χέρι καί μέ ὁδηγεῖ στόν Γέροντα. Μόλις μέ βλέπει ὁ μακαριστός Γέροντάς μου, βάζει τά γέλια.
-Τί σοῦ κάνανε ἐκεῖ πέρα;
Ἔ, Γέροντα , νά μή στερηθῆ ὁ ἀδελφός τῆς μεγάλης τιμῆς τοῦ τσουβαλιοῦ! Ἄλλωστε αὐτή τήν τιμή ὅλοι τήν ἀπολαύσαμε.
Χαίρω, πολύ χαίρω γι’ αὐτό, εἶπε ὁ Γέροντας χαμογελώντας ἱκανοποιημένος. Εὔχομαι νά εἶναι κι αὐτό ἕνα ἀπό τά μέσα πού σοῦ προσφέρει ἡ ἀδελφότης μας, γιά νά γίνεις ἕνας ἐπιτυχημένος μοναχός, χωρίς κενοδοξία καί θέλημα. Ἄντε, καλός καλόγερος.
Ἐπῆρα τήν εὐχή τοῦ Γέροντός μου μέ τήν μυστική χαρά πώς κάτι θά εἶμαι κι ἐγώ στήν σειρά τῶν ἀδελφῶν τῆς καλύβης μας. Τό τσουβάλι τό φοροῦσα πλέον τῶν πέντε μηνῶν ἐντός καί ἐκτός τῆς καλύβης, καί μόνο στίς ἀκολουθίες ἔρριχνα πάνω μου τό ράσο.
Ὁ «κανόνας» τοῦ δοκίμου στήν καλύβη μας, ἦταν ἕξι κομποσχοίνια καί ἑξήντα μετάνοιες. Τίποτε δέν δικαιολογοῦσε τήν παράλειψί του, ἔστω καί ἄν συνέτρεχαν σοβαροί λόγοι.
- Μοναχός πού παραλείπει τόν κανόνα του, πού δέν προσέρχεται στίς κοινές ἀκολουθίες καί καταλύει τό κρέας, δέν εἶναι δυνατόν νά σταθῆ καί νά προκόψη.
- Μάθε νά κάνης τίς ἐργασίες πού σοῦ ἀναθέτουν μέ πολλή τάξι καί συνέπεια.
- Κάθε σου πράξι καί κάθε σου λόγο νά τά μετρᾶς.
- Μέ κριτήριο τήν μοναχική σου ἰδιότητα:
- νά ὁμιλῆς ὡς μοναχός,
- νά κοιτάζης ὡς μοναχός,
- νά κάθεσαι ὡς μοναχός,
- νά περπατᾶς ὡς μοναχός,
- νά τρώγης ὡς μοναχός,
- νά κοιμᾶσαι ὡς μοναχός,
- νά σκέπτεσαι ὡς μοναχός,
- νά προσεύχεσαι ὡς μοναχός
ἐπανελάμβανε συχνά στά πρῶτα μου βήματα ὁ ἐκπαιδευτής μου παπα – Ἰωακείμ, μέχρις ὅτου ἐμπεδωθοῦν μέσα μου οἱ σπουδαῖες αὐτές ἀλήθειες.
Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ
Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά Μονή.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης
http://HristosPanagia3.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου