Προκάλεσε δε τον θαυμασμό εις τους μαθητάς και ο Γυμνασιόπαις Απόστολος Κοσμίδης από το Κρυόνερο Καβάλας, το διατηρεί ζωντανό στη μνήμη του και το διηγείται ως έξης:
Προ του 1920 λέγει, ήτο ανώμαλος η κατάστασης εις Μακεδονία. Έφτασαν με αποστολή εις το Παγγαίο τρεις χιλιάδες (3.000) στρατός τακτικός Ρωσοβούλγαροι (Βούλγαροι καταταγμένοι στο Ρωσικό Στρατό) να συλήσουν την Αχειροποίητο Εικόνα της Παναγίας εις Βουλγαρία.
Επί κεφαλής ήσαν 4 αξιωματικοί. Σχέδιο τους ήτο, σε περίπτωση εναντιώσεως των Μοναχών, να προβάλλον αντίσταση την ιερά Εικόνα της Εικοσιφοινίσσης, οχυρούμενοι όπισθεν αυτής, βέβαιοι όντες ότι οι Μοναχοί, οίτινες ευλαβούνται την Παναγία, δεν θα επιτεθούν κατά της ιεράς Εικόνος και ούτω θα διευκολύνωντο να τη απαγάγουν πονηρώς από την ιερά Μονή.
Ταύτα εσκέφθησα αλλ' επλανήθησαν.
Στρατοπέδευσαν λοιπόν κρυφά, στα δάσος της ιεράς Μονής την πρωτεραίαν μέρα της εισβολής των, αλλ' ο επί κεφαλής αξιωματικός είδε όνειρο την Παναγία μας και του είπε:
«Σκοπεύεις να πάρεις αύριο το πρωί την Εικόνα μου από το Μοναστήρι της Εικοσιφοινίσσης; Πρόσεξε καλά, μην τολμήσεις να με πάρεις από τη θέση μου γιατί το αίμα σου θα χυθεί στη μαρμάρινη Κολώνα και η μπότα σου με το πιστόλι σου θα μείνουν λάφυρα κάτω στο μάρμαρο της Εκκλησίας».
Ο αξιωματικός Βούλγαρος το διηγήθηκε εις τους άλλους 3 αξιωματικούς χωρίς βεβαίως να το λάβουν σοβαρώς ύπ' όψιν. Όνειρο είναι, τίποτα δεν είναι, είπαν.
Το πρωί άρχισαν το σχέδιο τους.Ο στρατός έμεινε στον Πλάτανο έξω της Ιεράς Μονής. Οι 4 αξιωματικοί προχώρησαν προς την Εκκλησία. Πρώτος μπήκε εις τον κυρίως Ναό ο επί κεφαλής αξιωματικός, που είδε το όνειρο και οι άλλοι 3 αξιωματικοί ακολουθούσαν. Πριν δε εισέλθουν οι 3 αξιωματικοί εις τον κυρίως Ναό, στον Νάρθηκα παρουσιάστηκε βγαίνων από τον Ναό ο Χριστός μας ως δεκαετές παιδίον και τους είπε: «Μην εισέλθητε διότι θα τιμωρηθείτε παραδειγματικώς!». Ούτω σταμάτησαν εις την θύρα.
Μόλις ο επί κεφαλής αξιωματικός Βούλγαρος άγγιξε την θαυματουργών Εικόνα της Παναγίας, αυτομάτως αόρατος δύναμις τον ξετίναξε με βία στη μαρμάρινη Κολώνα αριστερά, έσπασε το κεφάλι του και ξεψύχησε. Το αίμα του, η μπότα του, το πιστόλι του, έμειναν αποτυπωμένα εις τα μάρμαρα της Εκκλησίας, εις το μέσον αυτής διακρινόμενα μέχρι της σήμερον.
Οι τρεις αξιωματικοί Βούλγαροι με αγωνία βλέπαν από την ανοικτή θύρα το θαύμα και κιτρίνισαν εκ του τρόμου των.
Την στιγμήν αυτήν παρουσιάζεται στους στρατιώτες, που άνέμενον το ποθούμενο έξω της Μονής, ένας παράξενος άνδρας που είχε -μία ταινία πάνω του γραμμένη με χρυσά γράμματα Άγιος Νεκτάριος» και τους είπε:
Ούτε βήμα δεν έκαμαν προς την ιερά Μονή οι 3 χίλιαδες στρατιώτες, άλλα μαζί με τους 3 αξιωματικούς γύρισαν άπρακτοι.
Αύτη είναι η ωραία ιστορία της Εικοσιφοινίσσης.
Καυχάται η Τήνος διά την θαυματουργό Εικόνα του Ευαγγελιστού Λουκά. Καυχάται η Ελλάδα όλη για την Αχειροποίητο Εικοσιφοίνισσα της Μακεδονίας μας. Ορθώς λέγει και ο Ηρωελεγειακός στίχος: «Μη νομίζεις αυτό το μέγιστο θαύμα παρόμοιο με άλλο από εκείνα τα θαύματα, όσα άλλα εγένοντο εις την γην». Διότι στο ραϊσμένο αυτό σανίδι «Κάθισε η Παναγία μας με τον Θεάνθρωπο Υιόν της ως Βρέφος.
Το φως ήτο όμοιο με το της Βάτου στο Όρος Σινά θεοβάδιστο το Όρος. Παναγιοβάδιστο και Άγιοβάδιστο το Μοναστήρι, τουτέστιν Φοβερός ο τόπος ούτος.
Ιερά Μονή Εικοσιφοινίσσης Παγγαίου-Αθήνα 1973/Δημ.Παναγόπουλος
proskynitis.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου