Τά παράδοξα φαινόμενα τῶν Γκουροῦ

ΤΑ ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΤΩΝ ΓΚΟΥΡΟΥ
Τοῦ Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Στίς διάφορες γκουρουϊστικές κινήσεις θά συναντήσει κάποιος τήν ὕπαρξη διαφόρων παραδόξων φαινομένων, πού ἐκ πρώτης ὄψεως ἐντυπωσιάζουν ἤ δέν ἑρμηνεύονται εὔκολα μέ τήν λογική. Τέτοια φαινόμενα εἶναι γνωστά στήν Ἰνδουιστική θρησκευτικότητα ὡς Σίντις (Siddhis). Ὁ ὅρος Σίντις εἶναι σανσκριτικός ὅρος καί ἀναφέρεται στίς παραφυσικές καταστάσεις καί τά ἀσυνήθιστα φαινόμενα, πού πραγματοποιοῦνται σέ προχωρημένο στάδιο στά πλαίσια τῆς Γιόγκα. Σ᾽ αὐτά ἀνήκουν ἡ διόραση, ἡ τηλεπάθεια, ἡ αἰώρηση, οἱ ὑλοποιήσεις, ἡ ἐξωσωματική προβολή κ.ἄ [1] . Ἀντίστοιχα φαινόμενα ὑπάρχουν καί στό Βουδισμό.

Τά ἐν λόγῳ παράδοξα φαινόμενα χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον π.χ. ἀπό τό γκουρού Σάτυα Σάϊ Μπάμπα (1926– 2011) καί ἔγιναν μάλιστα πόλος ἕλξης πολλῶν ὀπαδῶν του. Ὁ ἐν λόγῳ γκουρού πραγματοποιοῦσε διάφορα παραφυσικά φαινόμενα, ὅπως ὑλοποιήσεις διαφόρων πραγμάτων, παράλληλες παρουσίες, μετεωρισμοὺς κ.ἄ [2].

Εἶναι φαινόμενα πού ἀφ᾽ ἑνός μέν χρησιμοποιοῦνται, γιά νά προσελκύουν ὀπαδούς, ἀφ᾽ ἑτέρου δέ χρησιμοποιοῦνται στή συνέχεια ἀπό τούς ὀπαδούς τους ὡς ἀποδείξεις περί τῶν θείων, δῆθεν, δυνατοτήτων τῶν δασκάλων τους. Ἀποβλέπουν στό νά ἐντυπωσιάσουν, νά πείσουν γιά τήν ὑποτιθέμενη δύναμη καί θειότητα τῶν γκουρού, καθηλώνοντας τή λογική, δείχνοντας ταυτοχρόνως μέ τόν τρόπο, πού ἐπαναλαμβάνονται ἕνα εἶδος ἐγωϊστικοῦ ναρκισσισμοῦ καί αὐταρέσκειας τῶν γκουρού.

Τά παράδοξα αὐτά φαινόμενα, πού συναντᾶ κάποιος σέ διάφορους γκουρού, ἀποτελοῦν ταυτοχρόνως κίνδυνο γιά τόν ἀδιάφορο ἄνθρωπο ἤ γιά τό χριστιανό, πού δέ γνωρίζει ἐπαρκῶς τήν πίστη του, ὄχι μόνο νά ἐντυπωσιαστεῖ, ἀλλά καί νά παρασυρθεῖ.

Δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε ὅτι ἡ προέλευση τέτοιων φαινομένων ὁρισμένες φορές ἐνέχει τό στοιχεῖο τῆς παραπλάνησης καθώς ἀποτελοῦν ταχυδακτυλουργικά τεχνάσματα. Ὁρισμένες φορές, ὅμως, εἶναι φαινόμενα, πού ἔχουν σαφῶς δαιμονική προέλευση. Τοῦτο γίνεται εὔκολα ἀντιληπτό, καθώς ἀντίστοιχα φαινόμενα καί καταστάσεις συναντᾶ κάποιος σέ διάφορους ἀποκρυφιστικούς χώρους, ὅπως π.χ. στόν Πνευματισμό.

Ὁ ὀρθόδοξος χριστιανός μέ ὁδηγούς τήν Ἁγία Γραφή καί τή διδασκαλία καί τήν πεῖρα τῶν Ἁγίων πατέρων καί διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας μας μπορεῖ νά ξεχωρίσει καί νά διακρίνει τή δαιμονική προέλευση καί συνδρομή στά φαινόμενα αὐτά. Δέν ἐντυπωσιάζεται ἀπό τέτοια φαινόμενα.

Στήν Παλαιά Διαθήκη βλέπουμε τούς μάγους τοῦ Φαραώ νά κάνουν καί νά ἐπιδεικνύουν παράδοξα φαινόμενα (Ἐξόδ. κεφ. 7, 11–12, 22. κεφ. 8, 7, 18), ὅπως ἐπίσης καί στήν Καινή Διαθήκη τέτοια ἐντυπωσιακά φαινόμενα μέ τή συνδρομή δαιμόνων ὑλοποιοῦσε ὁ Σίμων ὁ μάγος (Πράξ. 8, 9–11).

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς λέγει ἐπίσης ὅτι στίς διαβολικές μεθοδεῖες ἐντάσσεται καί ἡ πρακτική τοῦ σατανᾶ νά «μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός» (2 ορ. 11, 14) γι᾽ αὐτό καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός μᾶς λέγει ὅτι οἱ δαίμονες παραχωρήσεως δέ Θεοῦ γινομένης καί ἰσχύουσι καί μεταβάλλονται καί μετασχηματίζονται εἰς ἷον θέλουσι σχῆμα κατά φαντασίαν» [3]. Ὁ ἴδιος Ἀπόστολος ἐπίσης μᾶς προειδοποιεῖ γιά ἀνθρώπους «πονηρούς καί γόητες» (2 Τιμ. 3, 13), πού θά ἐντυπωσιάζουν καί θά παρασύρουν ἀνθρώπους.

Αὐτό πού πρέπει ἐν προκειμένῳ ἰδιαιτέρως νά ἐπισημάνουμε εἶναι, ὅτι πολλά ἀπ᾽ αὐτά τά φαινόμενα λαμβάνουν χώρα μόνο στή φαντασία. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, πού γνωρίζουν ἐκ πείρας τίς δαιμονικές μεθοδεῖες, μᾶς λέγουν σχετικά ὅτι «καί τοῖς ἔξωθεν πράγμασι κέχρηνται πρός τάς φαντασίας οἱ δαίμονες» [4].

Ἡ φαντασία εἶναι κατά τούς Ἁγίους Πατέρες χῶρος δράσης τῶν δαιμόνων καί μάλιστα σέ ἀνθρώπους ἀθεράπευτους ἀπό τά πάθη τους, μέ ἀνύπαρκτο πνευματικό ἀγώνα. Νά ὑπενθυμίσουμε στό σημεῖο αὐτό μία ἀκόμη σχετική μαρτυρία ἀπό τή ζωή τῶν Ἀγίων τῆς Ἐκκλησίας μας: «Ἀδελφοί τινές παρέβαλον τῷ ἀββᾷ Ἀντωνίῳ ἀναγγεῖλαι αὐτῷ Φαντασίας ἅς ἔβλεπον, καί μαθεῖν παρ᾽ αὐτοῦ εἰ ἀληθιναί εἰσίν ἤ ἀπό δαιμόνων. (...) Ἡμεῖς διά τοῦτο ἤλθομεν ἐρωτῆσαι σε, ὅτι βλέπομεν φαντασίας, καί πολλάκις γίνονται ἀληθιναί, ήπως πλανώμεθα. Καί ἐπληροφόρησεν αὐτούς ὁ γέρων ἐκ τοῦ κατά ὄνον παραδείγματος, ὅτι ἀπό δαιμόνων εἰσίν» [5].

Ἔτσι π.χ. ἐξηγεῖται καί ὁ ἰσχυρισμός ὀπαδῶν τοῦ γκουρού Σάϊ Μπάμπα, ἐάν ἀληθεύει βέβαια, ὅτι χριστιανοί «προσευχόντουσαν μπροστά σέ εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ ἤ τῶν πιό ἀγαπημένων Ἁγίων τους καί τελικά οἱ μορφές τῶν εἰκόνων αὐτῶν ἄλλαζαν σ᾽ αὐτή τοῦ Σάϊ Μπάμπα» [6] .

Ἐν προκειμένῳ ὁ χριστιανός πρέπει νά ἔχει πάντα ὑπόψη του τήν ἁγιοπατερική προτροπή «εἰ δέ ἀπό δαιμόνων ἐνεργείας ἀπατηλά περιπέτονται, μή μοί καθέζου δαιμόνων ἀπάταις προσκεχηνῶς, μηδέ γίνου διαβολικαῖς κδοτος ἐνεργείαις» [7].

Σημειώσεις

1. Βλ. Fr. Heiler, Die Religionen der Menschheit, (Ηrsg: on K.Goldammer), 1980, σ. 153. Handbuch Religiöse Gemeinschaften und eltanschauungen, 2000, σσ. 704, 801–802.

2. Margaret Thaler Singer - Janja Lalich, Cults in Our Midst, 1995, σ. 63.

3. Ἰ.Δαμασκηνοῦ,Ἔκδοσις Ἀκρι- βής Ὀρθοδόξου πίστεως 2,4, PG 94, 877 Α.

4. Ἁγ. είλου, εφάλαια ΚΖ. Περί διαφόρων πονηρῶν λογισμῶν, 4, ΡG 79, 1205 Α.

5. Βλ. Παλλάδιος λενοπόλεως, Ἀποφθέγματα Πατέρων, Α΄, PG 65, 77CD. Πρβλ Ἁγ. Νικοδήμου, Ὁ Ἀόρατος όλεμος, ἔκδ. Φῶς, 1988, σσ. 99- 110. Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Bίος και όγοι, ἔκδ. Ἱ. Μονῆς Χρυσοπηγῆς, 2003, σσ. 251– 252.

6. Βλ. Σ. Σάντουαϊς, ΣΑΙ ΜΠΑΜ- ΠΑ. Ὁ γιος... καί ὁ ψυχίατρος, ἔκδ. Σρί Σάτυα Σάϊ, 1984, σ. 208.

7. Βλ. Μεγ. Βασιλείου, Ὑπόμνημα εἰς τόν Ἠσαΐαν, 77, PG 30, 248 C.   

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ 27/7/2012

http://www.impantokratoros.gr/86D1263E.el.aspx