Π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος: Ἡ ἀνόρθωση τοῦ ἀνθρώπου-Ὁ κίνδυνος τῆς αἵρεσης

Η ΑΝΟΡΘΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

 

 Δείτε εδώ:Μοναδικός Σωτήρας ὁ Χριστός

 ι) Ο κίνδυνος της αίρεσης

Είναι τόσο σπουδαία τα δόγματα της Εκκλησίας, ώστε να δικαιολογούνται οι αγώνες των αγίων Πατέρων για την προάσπιση τους; Πολλοί χριστιανοί δεν έχουν σαφή αντίληψη για τη σημασία των δογμάτων της πίστης μας. Το παν, λένε, είναι να είσαι καλός άνθρωπος, να ακολουθείς την ηθική διδασκαλία του Χριστού· δεν φθάνει λοιπόν αυτό;

Είπαμε πως με την πτώση των προπατόρων η ανθρώπινη φύση αρρώστησε ανεπανόρθωτα· ο άνθρωπος μόνος του δεν μπορούσε να επανέλθει στην κατάσταση της πνευματικής υγείας. Δεν μπορούσε να ξεπεράσει την κτιστή του πραγματικότητα και να επανέλθει στην αληθινή κοινωνία με τον Θεό.

Γι' αυτό και η πρωτοβουλία ανήκε στον ίδιο τον Θεό· στο πρόσωπο του Υιού Του έγινε άνθρωπος, προσέλαβε δηλαδή εκείνο που είχε ανάγκη από σωτηρία και το ένωσε με την ίδια τη Θεότητα (Κολ. β' 9).

Αν δεν δεχθούμε αυτή τη σωτήρια αλήθεια, αν απορρίψουμε τη μία ή την άλλη φύση του Χριστού, αν πούμε πως δεν ήταν αληθινός Θεός, ή δεν έγινε αληθινός άνθρωπος, τότε απορρίπτουμε ολόκληρο το μυστήριο της σωτηρίας μας (Α' Τιμ. γ' 16). Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Εκκλησία, ο αλάθητος ερμηνευτής της αγίας Γραφής, η κιβωτός της σωτηρίας μας (Πρβλ. Εφεσ. ε' 23), αντέταξε τη Γραφική αλήθεια στην πλάνη των αιρέσεων.

Ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να σωθεί, αν ο Χριστός ήταν κτίσμα και όχι Υιός του Θεού του ζώντος (Ματθ. ι-στ' 16-17)· κανένας δεν σώζεται με την ένωση του με κτίσμα. «Δεν υπήρχε ουδέν κέρδος πλέον εις ημάς τους ανθρώπους, εάν ούτε ο Λόγος ήταν εκ φύσεως και αληθινός Υιός του Θεού, ούτε η σάρκα, την οποία προσέλαβε, ήταν αληθινή» (Μ. Αθαν.).

«Διότι εάν, ενώ ήταν κτίσμα, έγινε έπειτα άνθρωπος, θα έμενεν επίσης άνθρωπος, όπως ήταν, χωρίς να ενωθεί με τον Θεό. Διότι πώς ήταν δυνατόν, αφού είναι δημιούργημα, να ενωθεί με τον Κτίστη διά δημιουργήματος; Ή ποία βοήθεια θα μπορούσε να προσφερθεί εις τους ομοίους από άλλους όμοιους, αφού και αυτοί έχουν ανάγκη βοήθειας;»· «ποία βοήθεια ημπορεί να δοθεί εις τα κτί¬σματα από κτίσμα, αφού και αυτό έχει ανάγκη σωτηρίας;» (Μ. Αθανάσιος, Πρβλ. Ψαλμ. μη' 8-9).

Ο κίνδυνος λοιπόν της αίρεσης είναι πραγματικός· απειλεί την ίδια τη σωτηρία του ανθρώπου· πώς μπορεί να μας αφήσει ασυγκίνητους; (Πρβλ. Ιω. η' 32. ιζ' 3. Ρωμ. ι’ 9).

http://www.impantokratoros.gr/EE161225.el.aspx