ΙΣΤ) Ἡ τελευταία μετοικεσία. ΙΖ) Οἱ Πατέρες τοῦ Ὄρους τιμοῦν τὸν Ὅσιον. Ὅσιος Μάξιμος ὁ Καυσοκαλυβίτης

ΙΣΤ) Ἡ τελευταία μετοικεσία. 

 Βίος καὶ Πολιτεία τοῦ Ὁσίου Μαξίμου τοῦ Καυσοκαλύβη 

  (Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἔκδοσις Ἱ. Καλύβης Ἁγ. Ἀκακίου, Καυσοκαλύβια, Ἅγιον Ὄρος, 2001)

Προαγγελία τῆς κοιμήσεώς του Ἀφοῦ λοιπὸν πέρασε δεκατέσσερας χρόνους ὁ Ὅσιος Μάξιμος εἰς τὸ προειρημένον σπήλαιον, ὁποῦ εἶχεν τὴν καλύβαν του πλησίον τῆς Παναγίας, εὐγῆκεν ἐκεῖθεν καὶ ἦλθε πλησίον τῆς ἱερᾶς Λαύρας, ὅσον νὰ ἀκούωνται τὰ πνευματικά της ὄργανα, ἤτοι αἱ καμπάνες. Ἐκεῖ δὲ ἔκαμε μικρὰν καλύβην καὶ ἐκάθησεν ἕως τέλους τῆς ζωῆς του.
Εἶναι καὶ ἄλλα πολλὰ διηγήματα περὶ τοῦ θείου Μαξίμου, προοράσεις, θαυματουργίαις μεγάλαι καὶ διδασκαλίαι θεόσοφοι, μὲ τὰς ὁποίας καθοδηγοῦσε καὶ κοσμικοὺς καὶ μοναχούς, καὶ κάθε καταστάσεως ἄνθρωπον. Εἶναι ὅμως ἀδύνατον νὰ τὰ γράψωμεν ὅλα διὰ τὸ πλῆθος. Καὶ ταῦτα ὁποῦ ἐγράψαμεν εἶναι τὸ ἴδιον ὡσὰν νὰ ἐγεμίσαμεν ἕνα ποτήριον θάλασσαν ἀπὸ ὅλον τὸ πέλαγος.
Ἀλλὰ καὶ αὐτὰ τὰ ὀλίγα, εἶναι ἀρκετὰ διὰ νὰ γνωρίσουν οἱ χριστιανοί, πὼς ὄχι μόνον τὸν παλαιὸν καιρὸν ἐδόξαζε ὁ Θεὸς τοὺς Ἁγίους Του, ἀλλὰ καὶ τώρα καὶ εἰς κάθε καιρὸν ὅλους ἐκείνους ὁποῦ τὸν δοξάζουν μὲ τὰ καλά τους ἔργα, τοὺς δοξάζει μὲ σημεῖα καὶ θαύματα, τὰ ὁποῖα εἶναι ὡσὰν ἕνας ἀῤῥαβὼν τῆς ἀϊδίου δόξης, ὁποῦ μέλλουν νὰ ἀπολαύσουν εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Ὅθεν, παρατρέχοντες τὰ πολλά, ἐρχόμεθα ὁμοῦ μὲ τὸ πανίερον τέλος τοῦ Ἁγίου, νὰ τελειώσωμεν καὶ τὴν περὶ αὐτοῦ διήγησιν.
Κάποιος μοναχός, Νικόδημος καλούμενος, ἐπῆγεν εἰς τὸν Ὅσιον χάριν ὠφελείας. Ὁ δὲ Ἅγιος τοῦ εἶπεν: Ἀδελφὲ Νικόδημε, γρήγορα μέλλω νὰ ἀποθάνω. Καὶ ἀκολούθως τοῦ ἐφανέρωσε καὶ τὴν ἡμέρα τῆς κοιμήσεώς του, καὶ ἐκείνους ὁποῦ ἔμελλαν νὰ βρεθοῦν εἰς τὸν ἐνταφιασμόν του, τοὺς προεῖπεν κατ᾿ ὄνομα.
Ὅταν δε ἔφθασεν ἡ ἡμέραν ἐκείνην ὁποῦ προεῖπεν, ἐκοιμήθη ὁ Ὅσιος, ὄντας ἐννενήκοντα πέντε χρόνων, κατὰ τὴν δεκάτην τρίτην τοῦ Ἰανουαρίου μηνός, καὶ ἐτάφη εἰς τὸ μνημεῖον ὁποῦ ἔσκαψε ὁ ἴδιος κοντὰ εἰς τὴν καλύβαν του. Ὁ δὲ ἐνταφιασμός του ἔγινεν ἀπὸ ἐκείνους μόνον ὁποῦ προεῖπεν, διότι δὲν ἤθελε νὰ γίνῃ μὲ παῤῥησία καὶ πλῆθος λαοῦ. Ἔδωκε δὲ ἐντολὴ εἰς τοὺς ἐνταφιαστάς του νὰ μὴν μεταθέσουν εἰς ἄλλον τόπον τὸ λείψανόν του, μηδὲ νὰ πάρῃ τινὰς κανένα μέρος ἀπὸ αὐτά, ἀλλὰ νὰ τὸ ἀφῆσουν σῶον καὶ κρυμμένον μέσα εἰς τὸν τάφον, διὰ νὰ μὴν δοξάζεται ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους.

ΙΖ) Οἱ Πατέρες τοῦ Ὄρους τιμοῦν τὸν Ὅσιον

 Ἀφοῦ δὲ ἔμαθον τὴν κοίμησιν τοῦ Ὁσίου, ὅλοι οἱ Πατέρες τοῦ ὄρους μεγάλως ἐλυπήθησαν καὶ ἔκλαιαν τὴν ὀρφάνιάν τους, διότι ἐστερήθησαν τοιοῦτον θεόσοφον διδάσκαλον τῆς μοναχικῆς πολιτείας καὶ λαμπροτατον φωστῆρα. Κηρύτοντες δὲ καθ᾿ ἑκάστην τὰ ἀνδραγαθήματα καὶ τὰ θεῖά του χαρίσματα, ἔκαμναν κάθε χρόνον τὴν μνήμην τοῦ Ἁγίου ἐντίμως καὶ εὐλαβῶς, καθὼς πρέπει τοῖς Ἁγίοις.
Καὶ οὕτω μὲν ἐδόξασαν ἐπὶ γῆς καὶ δοξάζουν τὸν Ὅσιον Μάξιμον οἱ ἄνθρωποι, ἐπάνω δὲ εἰς τοὺς Οὐρανούς, ἀποδεξαμένη ἡ Ἁγία Τριὰς τὴν καθαρωτάτην καὶ ἁγίαν του ψυχήν, κατέταξεν αὐτὴν ἐν σκηναῖς Ἁγίων και τὴν ἐδόξασεν μὲ τὸ ἀνέκφραστον καὶ ἀκατανόητον φῶς τῆς θεότητος. Νῦν δὲ παρίσταται εἰ τὸν Χριστόν, τὸν ὁποῖον ἐκ νεότητός του ἐπόθησε καὶ ἀγάλλεται ὁμοῦ μὲ τοὺς Ἀγγέλους, καὶ τοὺς ἀπ᾿ αιῶνος Ἁγίους, πρεσβεύων ἀδιαλείπτως ὑπὲρ ἡμῶν.
 nektarios.gr

http://anavaseis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_14.html?utm_source=BP_recent