Αἱ αἰτίαι τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Ὑιοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ

ΑΙ ΑΙΤΙΑΙ ΤΗΣ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΚΑΙ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 

Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος ἑρμηνεύοντας τὸ ψαλμικὸ «Ἠγάπησα δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησα ἀνομίαν» γράφει «Ἐπειδή, μετὰ τὴν τροπὴν,τὴν ὁποίαν ἔπαθεν ὁ ἄνθρωπος, ἡ ἀνθρώπινη φύσις ἐγκατέλειψε τὴν δικαιοσύνην καὶ ἠγάπησεν τὴν ἀνομίαν, διὰ τοῦτο ὁ Μονογενὴς ἔγινεν ἄνθρωπος, ἐπανορθώνων εἰς ἑαυτὸν τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν, ὥστε νὰ ἀγαπᾶ τὴν δικαιοσύνην καὶ νὰ μισῆ τὴν ἀνομίαν, τοῦτο δὲ ἦτο καὶ ἡ αἰτία τῆς ἐνανθρωπήσεως».

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς μᾶς λέει «Δὲν πραγματοποίησε τὴν ἐνανθρώπησὴ του ἀπὸ Θεὸς ποὺ ἦταν σὲ ἄνθρωπο, ἀλλὰ παραμένοντας Θεός, πρᾶγμα ποὺ ἦταν, ἔγινε ἄνθρωπος, ποὺ δὲν ἦταν. Δὲν ἐνανθρώπησε μεταβάλλοντας τὴν ἀνθρώπινη φύση, ποὺ προσέλαβε, σὲ θεϊκή, ἀλλά, ἐνῶ ἔμεινε στὰ δικὰ της ὅρια, τὴν θέωσε μὲ τὴν ἀπόλυτη ἕνωση. Γιατὶ ὅπως ἡ φωτιά, ὅταν ἑνώνεται πλήρως μὲ τὸ σίδηρο, τὸ πυρακτώνει βέβαια, ἀλλὰ δὲν μεταβάλλει τὴν φύση τοῦ σιδήρου, μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ἑνώθηκε ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ Θεὸς μὲ τὴν ἀνθρώπινη φύση καὶ τὴν θέωσε βέβαια, ἀλλὰ δὲν τὴν μετέβαλε, ὥστε νὰ μὴ εἶναι ἀνθρώπινη φύση».

Ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Φώτιος σὲ ὁμιλία του λέει: «Ἡ Παρθένος βρῆκε χάρη ἐκ μέρος τοῦ  Θεοῦ, ἐπειδὴ κατασκεύασε τὸν ἑαυτὸ της ἄξιο γιὰ τὸν Δημιουργό, ἐπειδὴ μὲ τὴν ὀμορφιὰ τῆς ἁγνότητας, ἀφοῦ ἐξωράϊσε τὴν ψυχὴ της ἔκανε τὸν ἑαυτὸ της ἀξιαγάπητο κατοικητήριο γιὰ τὸν Λόγο, ποὺ στερέωσε τοὺς Οὐρανούς. “Βρῆκε χάρη ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ” ἐπειδὴ ὄχι μόνο διατήρησε ἀμόλυντη τὴν παρθενία, ἀλλὰ φύλαξε ἁγνὴ καὶ τὴν προαίρεσὴ της, γιατὶ ἀπὸ βρέφος ἀφιερώθηκε στὸ Θεὸ ὡς ναὸς ἔμψυχος καὶ ἀχειροποίητος, οἰκοδομούμενος γιὰ τὸν βασιλιά τῆς δόξης, ἐπειδὴ καὶ τὸ σῶμα της ἦταν ἀκηλίδωτο, καὶ ἡ παρθενία της ὑπέρλαμπρη, καὶ ἡ ἁγνεία της ἀμόλυντη, καὶ ἡ προαίρεσὴ της ὁλοκάθαρη καὶ ἔλειπε ἀπὸ τὴν ψυχὴ της τελείως ἡ ροπὴ πρὸς τὴν ἁμαρτία καὶ ἦταν σταθερὰ προσηλωμένη στὸ ἀγαθό. Γιὰ αὐτὸ θὰ συλλάβει καὶ θὰ γεννήσει Υἱό, τὸν ὁποῖο τὰ Χερουβεὶμ δοξάζουν τρέμοντας».

Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας ἑρμηνεύοντας τοὺς στίχους 2- 18,19 ἀπὸ τὸν προφήτη Ὠσηὲ μᾶς λέει « Ἡμέρα ἐδῶ ὀνομάζει τὸν καιρὸ τῆς ἐπιδημίας τοῦ Σωτήρα μας. Γιατὶ θὰ ὀνομασθεῖ κυρίως καὶ ἀληθινὴ ἡμέρα ὁ καιρὸς τῆς ἐνανθρωπήσεως, τοῦ Μονογενοῦς, κατὰ τὸν ὁποῖο διαλύθηκε ἡ ὁμιχλώδης κατάσταση τοῦ κόσμου καὶ ἐξαφανίσθηκε ἀκόμη καὶ τὸ σκοτάδι, καὶ λαμπρὲς κατὰ κάποιο τρόπο ἀκτινοβολίες ἀνέβηκαν στὸν νοῦ ἐκείνων ποὺ πίστεψαν καὶ ὅτι ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης ξεπρόβαλε τὶς λάμψεις του, ρίχνοντας τὸ φῶς τῆς ἀληθινῆς θεογνωσίας σὲ ἐκείνους ποὺ ξέρουν νὰ ἀνοίγουν τὰ μάτια τῆς διανοίας τους».

Σὲ λόγο του ὁ ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας σημειώνει «Γιατὶ δὲν μετακινηθήκαμε οὔτε ἀνεβήκαμε ἐμεῖς πρὸς τὸν Θεό, ἀλλὰ αὐτὸς ἦρθε καὶ κατέβηκε πρὸς ἐμᾶς. Δὲν τὸν ζητήσαμε, ἀλλὰ αὐτός μᾶς ζήτησε. Δὲν ἀναζήτησε τὸ πρόβατο τὸν ποιμένα καὶ ἡ δραχμὴ τὸν οἰκοδεσπότη. Αὐτὸς ἔσκυψε στὴν γῆ καὶ βρῆκε τὴν εἰκόνα. Ἔφθασε ἐκεῖ ποὺ περι- πλανιόταν τὸ πρόβατο, τὸ σήκωσε καὶ τὸ γλύτωσε ἀπὸ τὴν περιπλάνηση. Χωρὶς νὰ μᾶς μετακινήση ἀπὸ ἐδῶ, καὶ ἐνῶ μένουμε στὴ γῆ, μᾶς ἔκανε οὐράνιους. Ἔβαλε μέσα μας οὐράνια ζωή, χωρὶς νὰ μᾶς ἀνεβάση στὸν οὐρανό, ἀλλὰ χαμηλώνοντας  καὶ κατεβάζοντας τὸν οὐρανὸ σὲ ἐμᾶς, ὅπως λέει ὁ Προφήτης “ Ἔκλινεν οὐρανοὺς καὶ κατέβη”».

Ὑποσημειώσεις:

1. Μεγάλου Ἀθανασίου Ἐκδ. Ε.Π.Ε. Τόμος 6 σελ. 27 

2. Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ Ἐκδ. Ε.Π.Ε. Τόμος 4 σελ. 95

3.Μεγάλου Φωτίου Ἐκδ. Ε.Π.Ε. Τόμος 12 σελ. 163

4. Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας Ἐκδ. Ε.Π.Ε. Τόμος 21 Λόγος Β´

5.Ἁγίου Νικολάου Καβάσιλα, Περὶ τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, σελ. 23

Ορθόδοξος Τύπος, 28/12/2012
http://aktines.blogspot.gr/2012/12/blog-post_6397.html