Ἡ ἐρεβώδης ἀγυρτεία τῆς ἀστρολογίας

Η ΕΡΕΒΩΔΗΣ ΑΓΥΡΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ

Από την αρχαία ειδωλολατρική αστρολατρία, στη σύγχρονη αποκρυφιστική αστρολογία – ιστορική και απολογητική μελέτη
του Λάμπρου Κ. Σκόντζου, Θεολόγου – Καθηγητού.

Ο σύγχρονος άνθρωπος «χορεύει» στους ρυθμούς της «Νέας Εποχής του Υδροχόου», απόλυτα δέσμιος του απίστευτου αποκρυφιστικού κυκεώνα, που κυριαρχεί σήμερα στην ανθρωπότητα. Απογοητεύτηκαν όσοι νόμισαν ότι η πορεία του κόσμου έχει οριζόντια πορεία σταθερής προόδου, ιδιαίτερα γελάστηκαν οικτρά οι λογίς «ορθολογιστές», οι οποίοι νόμιζαν πως με τις «ορθολογιστικές» και «επιστημονικές» τους μεγαλοστομίες θα απάλλασσαν την ανθρωπότητα, εδώ και χρόνια, από τη δεισιδαιμονία και την πνευματική κατάπτωση.
Σήμερα στην αυγή του 21ου αιώνα, ενώ θα περίμενε κανείς να κυριαρχεί η υγιής πνευματικότητα και η δεισιδαιμονία να βρίσκεται στο περιθώριο, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: να κυριαρχεί η πιο μαύρη δεισιδαιμονία της ιστορίας, ντυμένη με το φανταχτερό μανδύα της μοντέρνας «πνευματικότητας» της «Νέας Υδροχοϊκής Εποχής».

Είναι ευδιάκριτο το σκοτεινό αποκρυφιστικό έρεβος στο οποίο έχει βυθιστεί ολόκληρη η ανθρωπότητα και τα παγερά και σκοτεινά βάραθρα που έχει γκρεμιστεί ο σύγχρονος άνθρωπος. Το  φρικτό πνευματικό αυτό τερατούργημα, δημιουργία των αφανών αποκρυφιστών, εισήγαγε τον άνθρωπο στο πιο νοσηρό πνευματικό κλίμα της ιστορίας του.

Μια από τις χειρότερες δεισιδαίμονες νεοεποχίτικες πρακτικές στις σύγχρονες κοινωνίες είναι και το φαινόμενο της αστρολογίας. Είναι δε τόσο εδραιωμένο στην ψυχοσύνθεση του σημερινού ανθρώπου, ώστε να αποτελεί το βάθρο του πνευματικού αποπροσανατολισμού του και τον ευχερέστερο τρόπο πρόσληψης του νεοεποχίτικου αποκρυφισμού. Η αστρολογία είναι ενταγμένη άλλωστε στην αγυρτεία της μαντικής, η οποία, όπως θα δούμε, αποτελούσε και αποτελεί για τις ειδωλολατρικές θρησκείες  τη χειρότερη μορφή πρωτογονισμού από το απώτερο παρελθόν ως τα σήμερα.

Οι «ειδικοί» της αστρολογίας υποστηρίζουν πως οι θέσεις και οι κινήσεις των ουρανίων σωμάτων, κυρίως των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος, παίζουν καθοριστικό και ξεχωριστό ρόλο για το κάθε ανθρώπινο πρόσωπο. Τις θέσεις αυτές τις ονομάζουν ζώδια, δηλαδή ζώα, από το νοητό σχήμα με μορφές ζώων που σχηματίζουν τα άστρα στο ουράνιο στερέωμα (ταύρος, κριός, σκορπιός, ιχθείς, κλπ). Αυτά καθορίζουν το χαρακτήρα του, την ιδιοσυγκρασία του, τη νοητική του κατάσταση, τον ψυχικό του κόσμο, τα προτερήματά του και τα ελαττώματά του, τη σωματική του διάπλαση, την υγεία του  κλπ.

Τα άστρα επίσης ρυθμίζουν, κατ’ αυτούς, ολόκληρη τη ζωή του ανθρώπου, την  καθημερινή του ζωή, την επαγγελματική του σταδιοδρομία, το γάμο του, την ευημερία του ή τη δυστυχία του, την προκοπή του ή τις αποτυχίες του. Η εσωτερική ερμηνεία του κάθε ζωδίου βασίζεται στην κατανόηση ότι το Σύμπαν είναι ένα ζωντανό ον, που διέπεται από την παγκόσμια νομοτέλεια, η οποία εκφράζεται τόσο στον μακρόκοσμο, όσο και στον μικρόκοσμο. Με άλλα λόγια η αγυρτεία της αστρολογίας στηρίζεται σε ειδωλολατρικά και πανθεϊστικά πλαίσια.

Τα πάντα καθορίζονται με απόλυτο μοιρολατρικό τρόπο από τα ουράνια σώματα, αφήνοντας ελάχιστα, έως μηδαμινά περιθώρια στον άνθρωπο να διαμορφώσει τη ζωή του και να διαπλάσει την προσωπικότητά του! Αν, λοιπόν, κάποιος έχει τη δυνατότητα να «διαβάζει» τα άστρα, μπορεί να «πληροφορηθεί» για την προσωπικότητα του καθενός και να μαντέψει τα μέλλοντα που θα του συμβούν. Αυτή τη δυνατότητα δεν την έχει, κατά την αστρολογία, ο καθένας, αλλά λίγοι «χαρισματικοί», άλλωστε η αστρολογία αποκαλείται «τέχνη των σοφών», όπως και κάθε απόκρυφη τέχνη, από τους αποκρυφιστές. Για να δώσουν «επισημότητα» και «κύρος» στην αστρολογική τέχνη τους, την συνδέουν (μάλλον την συγχέουν) με την επιστήμη της αστρονομίας, ώστε γραφικοί τύποι, απίθανα γραΐδια, αγράμματοι ή ολιγογράμματοι αστρολόγοι να παρουσιάζονται και να ομιλούν για επιστημονικά αστρονομικά θέματα, όπως οι κινήσεις των Πλανητών και οι θέση τους στο ουράνιο στερέωμα! Βεβαίως, όπως θα δούμε στη συνέχεια, η επιστήμη της Αστρονομίας κατόρθωσε να απεμπλακεί νωρίς από αυτόν τον ανίερο εναγκαλισμό των αποκρυφιστών και αγυρτών, καταγγέλλοντας με τον πιο έντονο και σαφή τρόπο, ότι η αστρολογία είναι ψευδοεπιστήμη, μη έχοντας καμιά σχέση με την αληθινή επιστήμη, τα επιστημονικά πορίσματα και φυσικά τους επιστήμονες! «Τίτλοι σπουδών αστρολογίας» που επικαλούνται κάποιοι αστρολόγοι ότι κατέχουν, δεν έχουν σχέση με τίτλους σπουδών επιστημών, τους οποίους χορηγούν τα πανεπιστήμια, αλλά χορηγούνται από ιδιώτες «δασκάλους» ή «σχολές» του αποκρυφισμού, τις οποίες κανένας δε γνωρίζει! Σε κανένα αναγνωρισμένο και επίσημο πανεπιστήμιο του κόσμου δε διδάσκεται η αστρολογία, διότι απλούστατα δεν είναι επιστήμη, αλλά καθαρή αγυρτεία, αντίποδας της επιστήμης της Αστρονομίας!

Για να κατανοήσουμε το σύγχρονο οίστρο της αστρολογίας θα χρειαστεί να ανατρέξουμε στις απαρχές της, η οποία ανάγεται στο απώτερο ειδωλολατρικό παρελθόν, τότε που η έννοια της επιστήμης ήταν άγνωστη και τα πάντα διαχειρίζονταν η παχυλή ειδωλολατρία και τα σκοτεινά ιερατεία της. Για τις ειδωλολατρικές θρησκείες όλων των λαών η φύση και γενικά ο υλικός κόσμος, εκτός από το ότι είναι ο ίδιος ζωντανή ύπαρξη, αποτελεί το κατοικητήριο και το πεδίο δράσεως «μυστικών δυνάμεων», οι οποίες καθορίζουν καταλυτικά τη ζωή των ανθρώπων.

Αυτή η πίστη οδήγησε τον πρωτόγονο άνθρωπο να «βρει τρόπους» για να «διαχειριστεί» αυτές τις δυνάμεις και να τις χρησιμοποιήσει είτε για το καλό το δικό του και των οικείων του, είτε για την πρόκληση καταστροφής για τους άλλους. Οι τρόποι που ανακάλυψε για τη «διαχείριση» των «μυστικών δυνάμεων της φύσεως» αποτελεί το φαινόμενο της μαγείας, το οποίο εκδηλώνεται με θεωρίες και δρώμενα, απόλυτα πρωτόγονου χαρακτήρα. Η μαγεία  είναι σύμφυτη με τον πρωτόγονο άνθρωπο και την ειδωλολατρία του. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ιερείς των ειδώλων ήταν απαραίτητα και μάγοι και οι θρησκευτικές τελετουργίες όλων των ειδωλολατρικών θρησκειών έχουν απόλυτα μαγικό χαρακτήρα. Παρενθετικά διευκρινίζουμε πως για τη χριστιανική διδασκαλία αυτές οι «δυνάμεις» όντως υπάρχουν, ασκούν πάντα καταστροφική επιρροή στα ανθρώπινα πρόσωπα και ταυτίζονται με τις κακοποιείς δαιμονικές δυνάμεις. Όλοι οι τρόποι «διαχείρισης» αυτών των δαιμονικών δυνάμεων συνθέτουν το δαιδαλώδες αποκρυφιστικό μωσαϊκό και γι’ αυτό είναι καταδικασμένοι από την Εκκλησία μας.

Αν ο επίγειος φυσικός κόσμος έθελγε τον πρωτόγονο άνθρωπο, ο μυστηριώδης ουράνιος θόλος του προξενούσε δέος και φόβο. Αφότου κατάλαβε πως η ζωή η δική του και όλων των έμβιων όντων εξαρτάται από τον ήλιο και τα άλλα ουράνια σώματα, τον κατέλαβε φόβος και τρόμος, μήπως διαταραχθεί η ουράνια ισορροπία και χαθεί ο ίδιος και ο περίγυρός του. Έτσι εφεύρε απίθανες μαγικές τελετουργίες προκειμένου να «διασώσει», μέσω αυτών, την ουράνια ισορροπία. Οι τελετουργίες λόγου χάριν των ηλιοστασίων σε όλες τις παγανιστικές θρησκείες εξυπηρετούσε ακριβώς αυτόν το  σκοπό. Ο A. J. Festugiere καταδεικνύει με σαφήνεια τον εγκλωβισμό των πρωτογόνων κοινωνιών στο μεταφυσικό αυτό φόβο. Το αποτέλεσμα αυτών των πρωτογόνων διεργασιών ήταν τα εντυπωσιακά φωτεινά άστρα, και ιδιαίτερα ο ήλιος, να θεωρηθούν «θεϊκά όντα» και αποτελέσουν αντικείμενα λατρείας σε όλες τις ειδωλολατρικές θρησκείες. Πρόκειται για την αστρολατρία της ειδωλολατρικής αρχαιότητας.

Κοιτίδα της λατρείας των άστρων υπήρξε η Μεσοποταμία, ανάγοντας την αρχή της πέραν της τρίτης π. Χ. χιλιετίας. Η «θεολογία» της λατρείας των άστρων αποτέλεσε και την απαρχή της αστρολογίας, καθότι ο ουρανός, ο ήλιος η σελήνη και τα άστρα ήταν «θεότητες» για τους μεσοποτάμιους λαούς και «κανόνιζαν» τη ζωή τους. Η ψευδοεπιστήμη της αστρολογίας έφτασε στο ζενίθ της αυτοεξέλιξής της το 540 π.Χ. χάρις στην κατάληψη της Βαβυλώνας από τους Χαλδαίους, οι οποίοι πρώτοι αυτοί είχαν ασχοληθεί με την αστρολογία, τη μαγεία και όλες τις απόκρυφες τέχνες, ώστε  Χαλδαίος σήμαινε στην αρχαιότητα αστρολόγος και μάντης. Οι Χαλδαίοι μάγοι είχαν διαμορφώσει ένα περίπλοκο θρησκευτικό σύστημα αστρολογικής λατρείας, συνδεδεμένη κυρίως με το «θεό» Μαρδούκ.  Είναι άλλωστε γνωστή η ενασχόληση των Χαλδαίων με τη μαγεία και τον αποκρυφισμό, μέσω των λεγομένων «Χαλδαϊκών Γραμμάτων», τα οποία αποτέλεσαν τη βάση της ανάπτυξης του αρχαίου αποκρυφισμού και της μαγείας. Τη μαγεία και την αστρολογία την ασκούσαν αποκλειστικά οι ιερείς, γι’ αυτό στην Ανατολή «κάθε ναός είχε μίαν βιβλιοθήκην με αστρολογικήν φιλολογίαν» (ΘΗΕ,τομ.2,στ.419) και την αστρολογία «εθεώρουν αναπόσπαστον μέρος την προς το θείον υπηρεσίας των» (Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Φοίνιξ, τομ.Ε΄,σελ.928).

Είχαν αναμείξει επίσης με την αστρολογία και τα επτά γνωστά τότε μέταλλα, τα οποία για τους νεοχαλδαίους Σαβαίους αποτελούσαν αντικείμενα λατρείας, με ναούς, βωμούς και αγάλματα (Μ.Ε.Ε.,τομ.Ε΄,σελ.929).

Το ίδιο και οι Αιγύπτιοι είχαν αναπτύξει την αστρολογική μαγεία σε συσχετισμό με τη θεά της μαγείας Ίσιδα. Ιδιαίτερα ανέπτυξαν την αστρολογία με τα λεγόμενα «Ερμητικά Κείμενα», τα οποία απέδιδαν στον Ερμή Τρισμέγιστο. Οι εκεί αστρολόγοι είχαν κατασκευάσει το λεγόμενο «Όργανο του Ερμού», βάσει του οποίου έκαναν τις προβλέψεις τους. Διάσημος αστρολόγος υπήρξε ο βασιλιάς Νεκέψος, ο οποίος με βοηθό τον ιατρό του Πετοσιρίδα, συνέγραψε πληθώρα μαγικών, αστρολογικών και αλχημικών συγγραμμάτων, τα οποία μαζί με τα «Ερμητικά Κείμενα» αποτέλεσαν βασική πηγή των απόκρυφων τεχνών τόσο στην αιγυπτιακή κοινωνία, όσο και στον υπόλοιπο ειδωλολατρικό κόσμο, κυρίως κατά τους ελληνιστικούς χρόνους. Αστρολάτρες ήταν επίσης οι Πέρσες, οι οποίοι ως παρσιστές λάτρευαν ιδιαιτέρως τον ήλιο και είχαν αναπτύξει πολύπλοκο μυστικιστικό σύστημα. Οι Ινδοί παγανιστές, οι Κινέζοι, οι Ιάπωνες και άλλοι ανατολικοί λαοί δοξάζουν ότι οι «θεοί» τους είναι «ουράνιοι» και ως εκ τούτου απονέμουν λατρεία στα άστρα ως τα σήμερα.

Οι αρχαίοι Έλληνες δεν έμειναν έξω από τη νοσηρή λατρεία των άστρων. Η ανατολικής (ινδοευρωπαϊκής) προελεύσεως αρχαία θρησκεία, απόλυτα πρωτόγονη και παράλογη, πρέσβευε και επέβαλε τέτοιες πίστεις. Άλλωστε είναι γνωστή η φυσιολατρική δομή της. Ο Ουρανός και η Γαία ήταν πρωταρχικοί «θεοί». Ο ηλιακός δίσκος είχε ταυτισθεί με το «θεό» Φοίβο – Απόλλωνα, ο οποίος λατρευόταν με πάθος. Το ίδιο λατρευόταν και η Σελήνη, η οποία είχε ταυτιστεί με την δίδυμη αδελφή του Απόλλωνα, την Άρτεμη. Αργότερα ταυτίστηκε με τη «θεά» της μαγείας Εκάτη, όπου λάμβαναν χώρα απίστευτες μαγικές τελετουργίες κατά τις φάσεις του φυσικού δορυφόρου του πλανήτη μας. Οι άλλοι πλανήτες θεωρήθηκαν και αυτοί θεοί και τους ταύτισαν με  τους άλλους «θεούς» της θρησκείας τους (Δίας, Άρης, Αφροδίτη, Ερμής, Ποσειδών, Κρόνος, κλπ). Είναι γνωστές οι καθορισμένες ανά εποχή τελετουργίες, όπως τα ηλιοστάσια. Είναι γνωστές ακόμη και οι υστερίες που καταλάμβαναν τους ανθρώπους, όταν συνέβαινε κάποιο έκτακτο φυσικό ουράνιο συμβάν (π.χ. έκλειψη ηλίου και σελήνης, εμφάνιση κομητών, κλπ). Ιδιαίτερα στους ύστερους χρόνους η λατρεία των άστρων στην Ελλάδα είχε πάρει φοβερές διαστάσεις δεισιδαιμονίας. Ο Πλάτων είχε πει πως η αστρολατρία προερχόταν από την Ανατολή: «ότιπερ αν ΄Ελληνες βαρβάρων παραλάβωσι, κάλλιον τούτο εις τέλος απεργάζονται» (Πλατ.Επιν.987d), παρ’ όλα αυτά ενέταξε στο θρησκειοφιλοσοφικό του σύστημα και την αστρολατρία, όπως  και ο Αριστοτέλης και ο Θεόφραστος. Φανατικοί αστρολάτρες ήταν επίσης και οι στωικοί, οι οποίοι ως πανθεϊστές, πίστευαν στη «θεότητα» του κόσμου και των αστέρων. Μάταια προσπαθούσαν οι σοφοί και οι επιστήμονες να πείσουν ότι τα άστρα ήταν υλικά σώματα σαν τη γη, με επικεφαλής τον Αναξαγόρα, ο οποίος κινδύνεψε να χάσει τη ζωή του από των «νομιζόντων Αθηναίων ότι τον ήλιον είναι θεόν» (Ολυμπιοδ.Μετωρ,15,17)! Όσο περνούσαν τα χρόνια, μέσα στη γενική κατάπτωση, η λατρεία των άστρων έπαιρνε μυθώδεις διαστάσεις δεισιδαιμονίας, με πρωταγωνιστές τους ιερείς της αρχαίας θρησκείας.

Καθοριστική υπήρξε η εγκατάσταση στην Ελλάδα δύο διαβόητων μάγων και αστρολόγων. Στα χρόνια του Μ. Αλεξάνδρου (τέλη 4ου π. Χ. αιώνος) ήρθε στην Ελλάδα από την Αίγυπτο κάποιος ονομαστός μάγος, ο Μανέθων ο Σεβεννύτιος, ο οποίος δίδαξε την αστρολογική τέχνη. Γύρω στα 180 π. Χ. εγκαταστάθηκε στην Κω ένας άλλος διαβόητος χαλδαίος ιερέας, μάγος και αστρολόγος, ο Βησωρός, ο οποίος ίδρυσε σχολή απόκρυφων τεχνών. Απόκτησε μεγάλη φήμη και θεωρήθηκε αυθεντία στις αστρολογικές προγνώσεις, συγκεντρώνοντας χιλιάδες οπαδούς. Με το σύγγραμμά του «Ιστορία της Βαβυλωνίας» έκανε γνωστή τη χαλδαϊκή τέχνη της μαγείας και της αστρολογίας στους μάγους και τους ιερείς της αρχαιοελληνικής θρησκείας. Οι Σελευκίδες βασιλείς με το πολυπληθές ιερατείο τους υποστήριξαν τη σχολή του Βησωρού και καλλιέργησαν με πάθος την αστρολογία και τον αποκρυφισμό του. Ο χαλδαίος αυτός αγύρτης υπήρξε ο εμπνευστής και ο δάσκαλος των κατοπινών ελλήνων μάγων και αστρολόγων, κυρίως των νεοπλατωνικών, οι οποίοι με τη σειρά τους υπήρξαν οι δάσκαλοι της μαγείας και της αστρολογίας των μάγων και αστρολόγων του μεσαίωνα και των νεωτέρων χρόνων. Επίσης στα ελληνιστικά χρόνια αναπτύχθηκε το λεγόμενο «Κυμβάλειον», ένα αποκρυφιστικό σύστημα εσωτερισμού, αυτογνωσίας και αυτοεξέλιξης, το οποίο ήταν κράμα χαλδαϊκών, εβραϊκών (καμπαλιστικών) και ελληνικών μυθολογικών δοξασιών σε επτά τόμους. Οι άγνωστοι συγγραφείς του, για να του δώσουν κύρος, διέδωσαν ότι ήταν έργο του Ερμή Τρισμέγιστου!  Ήταν από τα λίγα βιβλία που σώθηκαν από τη μεγάλη πυρκαγιά της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας. Χάθηκε όμως στα χρόνια του Διοκλητιανού (4ος μ. Χ. αιώνας) και παραδόθηκε στους μεταγενέστερους από τους νεοπλατωνικούς μάγους της Περγάμου και της Αλεξάνδρειας, ως προφορική παράδοση και  αποτέλεσε το κύριο καταγραμμένο κείμενο θεωρητικής και πρακτικής μαγείας και μαντικής της εποχή του.

Στα ρωμαϊκά χρόνια εισέβαλε στην αυτοκρατορία, όπως είναι γνωστό, απίστευτη δεισιδαιμονία από την Ανατολή και μαζί της η αστρολογία, η οποία υιοθετήθηκε από την ρωμαϊκή κοινωνία.  Αυτό δεν είναι άσχετο με την λατρεία των άστρων των Ρωμαίων. Αναφέρεται ότι στη Ρώμη και σε άλλες πόλεις υπήρχαν ναοί και βωμοί των πλανητών, οι γνωστοί «Επταζώδιοι». Ονομαστός αστρολόγος αναφέρεται ο ρωμαίος μάγος Ιούλιος Φιρμίκος Ματέρνος, ο οποίος συνέγραψε οκτώ βιβλία αστρολογίας, όπου επιχειρούσε να «διαβάσει» το πεπρωμένο των ανθρώπων, βάσει των θέσεων της σελήνης και των πλανητών, κατά την ώρα της γεννήσεώς των. Στη Ρώμη οι αστρολόγοι ονομάζονταν «μαθηματικοί» και γι’ αυτό θα δούμε αργότερα στα εκκλησιαστικά κείμενα να καταδικάζονται οι αγύρτες (ονομαζόμενοι κακώς) «μαθηματικοί», και όχι οι πραγματικοί επιστήμονες, όπως ψευδώς διαδίδουν οι διάφοροι ημιμαθείς  χριστιανομάχοι.

Στα πρωτοβυζαντινά χρόνια η λατρεία των άστρων και η αγυρτεία της αστρολογίας είχε πάρει μυθώδεις διστάσεις. Οι νεοπλατωνικοί στο σύνολό τους ασχολούνταν με τη μαγεία και τις απόκρυφες τέχνες, ως πρόσφορους τρόπους, κατ’ αυτούς, προσέγγισης του «θείου». Διαβόητοι νεοπλατωνικοί λάτρεις των αστέρων ήταν ο Σαλλούστιος, ο Πορφύριος, ο Δαμάσκιος, ο Πρόκλος, ο Ιεροκλής, κ.α. Τα άστρα καταδεικνύονταν ως «θεοί» και με επί κεφαλής τον ήλιο λατρεύονταν με πάθος. Μέσα στα έργα των νεοπλατωνικών είναι καταφανής η προσπάθεια μαντικής από την παρατήρηση των πλανητών και των υπολοίπων ουρανίων σωμάτων. Η Σελήνη, όπως αναφέραμε, λατρευόταν ως «θεά» Εκάτη, η οποία θεωρούνταν προστάτης της μαγείας, και στις διάφορες φάσεις της λάμβαναν χώρα απίστευτες μαγικές τελετουργίες. Σύστηναν στους ανθρώπους να φορούν τους λεγομένους «βετύλους λίθους», οι οποίοι ήταν θραύσματα μετεωρόλιθων, και τους οποίους έστελναν, κατ’ αυτούς, οι «θεοί» ως φυλακτά και αποτρόπαια κακού!

Στα χρόνια του Ιουλιανού (361-363) εισέβαλε στην αυτοκρατορία, με την ενθάρρυνση του παρανοϊκού και απόλυτα δεισιδαίμονα αυτοκράτορα, ο Παρσισμός, δηλαδή η ηλιολατρία των Περσών. Κάθε πρωί ο θρησκομανής βασιλιάς θυσίαζε στο «θεό Ήλιο», έγραψε και έργο με τίτλο «Εις Βασιλέα Ήλιον», τον οποίο υμνούσε ως «θεό»! Φεύγοντας για την τελευταία και μοιραία εκστρατεία του κατά των Περσών, συμβουλεύτηκε τους πολυάριθμους αστρολόγους και τους μάγους του για την έκβαση της εκστρατείας, λαμβάνοντας τη διαβεβαίωσή τους ότι θα είναι επιτυχής. Όμως, όπως είναι γνωστό, κατέληξε σε τραγωδία και το θάνατο του ιδίου. Όταν ο ονειροπαρμένος αυτοκράτορας ξεψυχούσε στη σκηνή του, μέσα στην απελπισία του ψέλλιζε ότι μεταβαίνει στα άστρα για να ενωθεί μαζί τους, δηλαδή με τους «θεούς» του!

Αλλά και στο μεσαίωνα η αστρολογία, παρ’ όλους τους περιορισμούς της από την εκκλησία, θα συνεχίσει να ασκεί επιρροή σε πλήθος ανθρώπων. Αναφέρεται πως ο Ερρίκος Γ΄ βασιλιάς της Αγγλίας (1207-1272) και ο Αλφόνσος της Λεόνης (1509-1590), είχαν τους προσωπικούς τους αστρολόγους. Αναφέρονται επίσης και πολλές αστρολογικές προρρήσεις περί της συντέλειας του κόσμου (όπως στα 1179, στα 1186, στα 1456, στα 1518, στα 1523, στα 1524, κλπ), οι οποίες παρ’ όλο ότι προκάλεσαν ανείπωτη ταραχή και αγωνία στον κόσμο, φυσικά δεν επαληθεύτηκαν, αποδεικνύοντας την απάτη της αστρολογίας. Παρ’ όλες τις διαψεύσεις της η αστρολογία κατείχε κυρίαρχη θέση στους αμαθείς λαούς της Ευρώπης, αλλά και στους ευγενείς. Από τις αρχές του 16ου αιώνα δεν υπήρχε ηγεμόνας, ευγενής, μεγιστάνας, έμπορος κλπ. που να μην είχε τον αστρολόγο του, διότι, η αστρολογία, «εύρε έδαφος γόνιμον και επεβλήθη τάχιστα, μέχρι σημείου να γίνει η επίσημος μόδα, η μεγάλη του αιώνος πολυτέλεια»(Μ.Ε.Ε.τομ.Ε΄,σελ.929).

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση της Αικατερίνης των Μεδίκων (1547-1559), η οποία κάλεσε από την Ιταλία το διαβόητο μάγο και αστρολόγο Μιχαήλ Νοστράδαμο, ως προσωπικό της αστρολόγο και ο οποίος με τις ψεύτικες και διφορούμενες «προφητείες» του άσκησε τεράστια επιρροή στη Γαλλία και ολόκληρη την Ευρώπη. Μάλιστα συνεχίζουν ως τα σήμερα να απασχολούν χιλιάδες ανθρώπους οι «απραγματοποίητες προφητείες» του για το μέλλον του κόσμου! Από τους θεμελιωτές της νεώτερης αστρολογίας θεωρείται και ο διάσημος Γάλλος αστρολόγος J. Baptiste Morin de Villefranche,  ο οποίος με το σύγγραμμά του «Astrologia gallica», έδωσε ώθηση στην αστρολογία, παρ’ όλο ότι διαψεύστηκε οικτρά, προλέγοντας το θάνατο του Λουδοβίκου ΙΓ΄, ο οποίος δεν πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με την «πρόβλεψη» του αγύρτη αστρολόγου.

Πραγματικός θεμελιωτής της σύγχρονης αστρολογίας θεωρείται ο Γερμανός αποκρυφιστής και αστρολόγος A. M. Grimm, ο οποίος στα τέλη του 19ου αιώνα, επιχείρησε να συνδέσει την αστρολογία με την επιστήμη, υποστηρίζοντας πως «η αστρολογία είναι η ορθοτέρα οδός προς επίγνωσιν των νόμων της υπάρξεως… ούτως ο αστρολόγος είναι συγχρόνως ο καλλίτερος ψυχολόγος και προφήτης» (Μ.Ε.Ε.τομ.Ε΄,σελ.930).

Τέλος, όσο και αν αυτό ξενίζει πολλούς ο παπισμός ουδέποτε ξεκαθάρισε τη θέση του απέναντι στη δεισιδαιμονία της αστρολογίας, αφού κατά καιρούς πολλοί πάπες ήταν και αστρολόγοι, όπως ο Λέων Ι΄  (1513), ο Κλήμης Ζ΄ (1523), ο Παύλος ο Γ΄ (1534), κλπ)!

Η απόκρυφη τέχνη της αστρολογίας, όπως προαναφέραμε γρήγορα αποσυνδέθηκε από την επιστήμη της Αστρονομίας, η οποία στηρίζεται αποκλειστικά στην εμπειρική παρατήρηση και απέχει από κάθε μεταφυσική και αποκρυφιστική δοξασία. Τόσο οι Ίωνες φιλόσοφοι, στην αρχαιότητα, όσο και οι διάσημοι αστρονόμοι και φιλόσοφοι κατέδειξαν την αγυρτεία των αστρολόγων. Αξίζει να αναφερθούμε στο φιλόσοφο Καρνεάδη (214-128 π. Χ.), σχολάρχη της Ακαδημίας στην Αθήνα, ο οποίος αφού ερεύνησε σε βάθος το ζήτημα της αστρολογίας, έθεσε δύο βασικά ερωτήματα, τα οποία προκάλεσαν αμηχανία στους αστρολόγους της εποχής του, και τα οποία και σήμερα δημιουργούν αμφιβολίες σε όσους θέλουν να πιστεύουν στην επίδραση των άστρων στη ζωή των ανθρώπων.

Το πρώτο ερώτημα ήταν: «πως είναι δυνατόν δίδυμοι με τον ίδιο ωροσκόπο να έχουν διαφορετική πορεία στη ζωή τους; Γιατί να μην έχουν την ίδια μοίρα ο γιος του βασιλιά και ο γιος του σκλάβου που γεννούνται την ίδια χρονική στιγμή;».

Το δεύτερο ερώτημα ήταν: «όλοι όσοι σκοτώνονται σε μια μάχη δεν θα έπρεπε είχαν τον ίδιο ωροσκόπο;»!  Σφοδροί πολέμιοι της αστρολογίας υπήρξαν και άλλοι σοφοί και επιστήμονες της αρχαιότητας, όπως οι διάσημοι  αστρονόμοι  Ίππαρχος, Αρίσταρχος και Ερατοσθένης. Ο Επίκουρος τέλος θεωρούσε την αστρική θρησκεία πιο επικίνδυνη από την λαϊκή, ο δε Διόδωρος ο Σικελιώτης αποκαλούσε την αστρολογία ως «προοπτική δεισιδαιμονίας» (Διοδ.Βιβλ.Β΄,30,31).

Ο Χριστιανισμός έθεσε εξ’ αρχής στο περιθώριο την αστρολογία, μαζί με ολόκληρο το σαθρό και δεισιδαίμον ειδωλολατρικό οικοδόμημα. Ο απόστολος Παύλος παρήγγειλε στον Τιμόθεο: από «βεβήλους και γραώδεις μύθους παραιτού» (Α΄Τιμ.4,7). Συμβούλεψε επίσης τους χριστιανούς των Κολοσσών:«βλέπετε μη τις υμάς έσται ο συλλαγωγών δια της φιλοσοφίας και κενής απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ου κατά Χριστόν» (Κολ.2,8) και να μην εξαρτώνται «από νουμηνίας ή σαββάτων… και των στοιχείων του κόσμου… α εστι πάντα εις φθοράν τη αποχρήσει, κατά τα εντάλματα και διδασκαλίας των ανθρώπων» (Κολ.2,20), υπονοώντας ο μεγάλος απόστολος προφανώς και την αστρολογία της εποχής του. Οι Πατέρες της Εκκλησίας ενέταξαν την αστρολογία στις πιο επικίνδυνες απόκρυφες μαγικές πρακτικές και την χαρακτήρισαν ως έργο του ανθρωποκτόνου σατανά. Ο Ιππόλυτος Ρώμης (3ος αιών), έθεσε στους αγύρτες αστρολόγους το ερώτημα του Καρνεάδη: «οι εν τω αυτώ χρόνω γεννηθέντες ου τον αυτόν έζησαν χρόνον, αλλ’ οι μεν λόγου χάριν βασίλευσαν, οι δε εν πέδαις κατεγήρασαν;» και καταλήγει: «ταύτα δε και τα τούτοις όμοια γέλωτός εστι μάλλον άξια και ου σπουδής» (ΒΕΠ, 5, 119). Το πρωτοχριστιανικό κείμενο «Διδαχή των 12 Αποστόλων» προτρέπει: «Τέκνον, μη γίνου οιωνοσκόπος, … εκ γαρ τούτων απάντων ειδωλολατρία γίνεται» (Θ.Η.Ε.,τομ2,στ.420). Ο Μ. Βασίλειος (+379) παρατηρεί πως αν το μέλλον μας και τις πράξεις μας όριζαν τα άστρα και τα ζώδια, τότε θα ήταν περιττοί οι νομοθέτες και οι νόμοι τους καθώς  και οι δικαστές που τιμωρούν την πονηρία και την αδικία και τιμούν την αρετή (ΕΠΕ,4,240). 

Χαρακτηρίζει δε την αστρολογία ως «πολυάσχολον ματαιότητα» (περ. Ακτίνες, 1955). Άλλοι Πατέρες της Εκκλησίας μας που ανατινάχτηκαν στην αστρολογία είναι ο Κύριλλος Ιεροσολύμων, Ο Συνέσιος Κυρήνης , ο Ευστάθιος Αλεξανδρείας, ο Ιωάννης Χρυσόστομος, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Γρηγόριος Νύσσης, ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός κ.α.

Στους σύγχρονους χρόνους η αστρολογία ουδέποτε συνδέθηκε με την επιστήμη και ιδιαίτερα την Αστρονομία, παρ’ όλες τις προσπάθειες των αποκρυφιστών να δώσουν «επιστημονική» επίφαση στην αγυρτεία αυτή. Παράλληλα διεξάγεται αγώνας από τους επιστήμονες να καταδειχθεί ότι τα ουράνια σώματα ασκούν βεβαίως ορισμένες φυσικές επιρροές στον πλανήτη μας και σε μας τους ίδιους, σε καμιά περίπτωση όμως τέτοιες ώστε να διαμορφώνουν χαρακτήρες, να κανονίζουν μοιρολατρικά τη ζωή μας και το χειρότερο, να έχουν τη δυνατότητα μαντικής για το μέλλον μας.

Ο διάσημος αστρονόμος Κέπλερ (1571-1630) έλεγε πως «η αστρονομία έχει νόθον θυγατέρα την αστρολογίαν» (ΘΗΕ,τομ.2,στ.420). Ο διαπρεπής γερμανός αστρονόμος J. Herman έγραψε πως «η αστρολογία δεν στηρίζεται ούτε σε επιστημονικές βάσεις, ούτε στην διαίσθηση, ούτε έχει επαφή με την φύση. Η μέθοδος των αστρολόγων είναι αντιφατική και αντιεπιστημονική. Ακόμη δε τα συμπεράσματα των δεν επαληθεύονται εις την πραγματικότητα» (J. Herman, Das Falsche weltdild, Stuttgart, 1962, σ.76).

Η «Διεθνής Αστρονομική Εταιρία» σε συνέδριό της στη Βόνη της Γερμανίας το 2001 διακήρυξε: «ό, τι επί των ημερών μας τιτλοφορείται αστρολογία, δεν είναι άλλο παρά κράμα δεισιδαιμονιών, αγυρτείας και εμπορίου» (Γερμανού Παρασκευόπουλου Μητρ. Ηλείας, Πλάνες και  η Αλήθεια, Αθήνα 2001, σελ.125). Ο αείμνηστος καθηγητής της αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Δ. Κωτσάκης όχι μόνον απέρριψε την αστρολογία ως επιστήμη, αλλά την χαρακτήρισε ως «υποκατάστατον θρησκείας, εις το οποίον καταφεύγει συνειδητώς ή μη εκείνος όστις δεν συνδέεται βαθύτερον με τον Δημιουργόν του» (Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαιδεία, τομ.2,στ.421), συμφωνώντας με τον μεγάλο φιλόσοφος και καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών αείμνηστο Ν. Λούβαρι ο οποίος έγραψε πως η αστρολογία, όχι μόνο δεν είναι επιστήμη, και ούτε «απλώς μορφή δεισιδαιμονίας, παρά τα άλλας (δεισιδαιμονίας), αλλ’ αποβαίνει αστρική πραγματικώς θρησκεία, έχουσα ως συνέπειαν την κυριαρχίαν της εις την ειμαρμένην πίστεως» (Μ.Ε.Ε.τομ.Ε΄,σελ.928)!

Ο διακεκριμένος επιστήμων και καθηγητής στο Ε.Μ.Π. Α. Δελληγιάννης χαρακτήρισε την αστρολογία ως «ψευδεπιστήμην συνδυάζουσα τας κινήσεις των ουρανίων σωμάτων και προσπαθούσα επί της υποτιθέμενης επιδράσεως αυτών επί των γηίνων όντων, πραγμάτων και φαινομένων» (Μ.Ε.Ε.,τομ.Ε΄,σελ.928). Ο διαπρεπής καθηγητής του τμήματος Φυσικής του Α.Π.Θ. Χ. Βάρβογλης έγραψε: «Υπάρχει άραγε επιστημονική βάση στην αστρολογία; Η απάντηση είναι σίγουρα αρνητική, αφού καμία από τις γνωστές δυνάμεις της φυσικής δεν μπορεί να εξηγήσει οποιαδήποτε επίδραση των πλανητών στην καθημερινή ζωή. Για παράδειγμα, ένα κοντινό σώμα, όπως π.χ. ο γυναικολόγος κατά τη γέννα, εξασκεί στο νεογέννητο μωρό έξι φορές μεγαλύτερη βαρυτική δύναμη από ό, τι ο Άρης! Άλλωστε, αν η αστρολογία ήταν επιστήμη, τότε κάθε μέρα τα ωροσκόπια όλων των αστρολόγων θα συμφωνούσαν μεταξύ τους, αφού υπολογίζονται με τα ίδια δεδομένα» και καταλήγει ο διακεκριμένος επιστήμων: «Πολύ λίγοι, δυστυχώς, αντιλαμβάνονται ότι αυτή η «μόδα» αρχίζει να γίνεται επικίνδυνη. Είναι φανερό ότι ευνοεί τον σκοταδισμό και ωθεί τους ανθρώπους στη μοιρολατρία, αφού θεωρεί ότι οι πράξεις τους δεν οφείλονται στην ελεύθερη βούληση. Υπάρχει όμως και ένα άλλο πρόβλημα που δεν είναι εξαρχής ορατό: στην αστρολογία πιστεύουν και πολλοί άνθρωποι που επηρεάζουν την κοινή γνώμη και το μέλλον του τόπου (π.χ., πολιτικοί ή καλλιτέχνες). Η πίστη τους αυτή είναι δυνατόν όχι μόνο να τους οδηγήσει σε λανθασμένες αποφάσεις, αλλά και να φέρει στα κέντρα λήψης αποφάσεων ανθρώπους έξω από το πολιτικό σύστημα» (www.oodegr.com).

Έχει αποδειχτεί πως οι διάφορες «προβλέψεις» των ωροσκοπίων στηρίζονται στην απάτη, διότι έχουν ως αρχή και βάση να προβάλλουν μελλοντικά γεγονότα που μπορούν να συμβούν στον καθένα, όπως λόγου χάριν: «θα αντιμετωπίσετε προβλήματα με την εργασία σας» ή «τα οικονομικά σας θα περιοριστούν» ή «προσέξτε την υγεία σας», «η ερωτική σας ζωή θα περάσει μια σύντομη κρίση», «θα έχετε μια απρόσμενη συνάντηση»κλπ! Τις απατηλές προβλέψεις τις αστρολογίας μπορούμε να τις διαπιστώσουμε εύκολα σε γνώριμα σε μας πρόσωπα που «ανήκουν στα ίδια ζώδια», που τους χωρίζουν όμως χαώδεις ιδιοσυγκρασίες και που τους συμβαίνουν ολωσδιόλου διαφορετικά γεγονότα! Εμφανέστερη είναι η απάτη στη σύγκριση δύο ή περισσοτέρων ωροσκοπίων, διαφορετικών αστρολόγων, ταυτόχρονα συνταγμένων. Όχι μόνον δεν έχουν σύμπτωση προβλέψεων, αλλά κραυγαλέες αντιφάσεις!  Το γεγονός επίσης ότι οι ίδιοι οι αστρολόγοι μένουν εκτός επικερδών προβλέψεων (π.χ. πρόβλεψη του πρώτου λαχνού λαχείου), επιβεβαιώνει πανηγυρικά την αγυρτεία της τέχνης των! Πριν λίγο καιρό δολοφονήθηκε στην Αθήνα διάσημος αστρολόγος από πελάτη του, μέσα στο εργαστήριό του. Προφανώς δε μπόρεσε να προβλέψει τη δολοφονία του και έτσι δεν πήρε τα κατάλληλα μέτρα να την  αποφύγει!

Παρ’ όλα αυτά όμως στις μέρες μας έχουμε ασύλληπτη διάδοση, καλλιέργεια και αποδοχή της αστρολογίας, διότι ο σύγχρονος κόσμος της αποστασίας βρίσκεται σαφώς σε ειδωλολατρικό παροξυσμό. Όσο και αν ακούγεται παράξενο, ο σημερινός άνθρωπος είναι κατά βάθος ειδωλολάτρης, όσο και οι αρχαίοι ειδωλολάτρες και μαζί δεισιδαίμονας, όσο εκείνοι, διότι αρνείται τη λατρεία του αληθινού Θεού, την οποία αντικατέστησε με τη λατρεία της κτίσεως. Οι σημερινοί άνθρωποι «εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών, και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία, φάσκοντες είναι σοφοί εμωράνθησαν, και ήλλαξαν την δόξαν του αφθάρτου Θεού εν ομοιώματι εικόνος φθαρτού ανθρώπου και πετεινών και τετραπόδων και ερπετών… μετήλλαξαν την αλήθεια του Θεού εν τω ψεύδει, και εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν τη κτίσει παρά τον κτίσαντα» (Ρωμ.1,21-25).

Αυτή η πνευματική κατάπτωση είχε ως άμεση συνέπεια την μοιρολατρική θεώρηση, ότι δήθεν ο άνθρωπος είναι οντολογικά εξαρτημένος από τα άστρα, φρικτό κατάλοιπο των αρχαίων ειδωλολατρικών θρησκειών, οι οποίες αναβιώνουν με θαυμαστή ορμή και δυναμική τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι πολλές από τις νεοπαγανιστικές ομάδες πιστεύουν στη «θεία» φύση των άστρων. Διαβάζουμε έκπληκτοι σε ανακοινώσεις τους ότι τελούν στις λατρευτικές τους εκδηλώσεις και ιεροπραξίες στο «θεό Ήλιο», κυρίως κατά τα ηλιοστάσια!

Η μαγικοπαγανιστική θρησκεία, Wicca έχει ως κέντρο της τη λατρεία της Σελήνης, την οποία ταυτίζει με τη «Μεγάλη Θεά» του πιστεύω της!  Στο σύνολό τους οι νεοπαγανιστές πιστεύουν ότι οι «θεοί» τους εξοβελίστηκαν από τη γη, με την επικράτηση του Χριστιανισμού, και κατοικούν στα άστρα, από όπου είναι έτοιμοι να σαλπάρουν για τη γη! Με έκπληξη επίσης παρατηρούμε πως αστρολογικά περιοδικά αφιερώνουν μακροσκελή άρθρα για το νεοπαγανισμό, και νεοπαγανιστικά περιοδικά και ιστοσελίδες να φιλοξενούν αστρολογικά θέματα. Είναι πια αυταπόδεικτο ότι οι ομάδες του αποκρυφισμού είναι μεταξύ τους συγκοινωνούντα δοχεία και εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό!

Μαζί με την αναπάντεχη αναβίωση των αρχαίων ξεχασμένων παγανιστικών θρησκευμάτων, ήρθαν αναπόφευκτα στην επιφάνεια και οι δεισιδαιμονίες, ως βασικά στοιχεία και εκδηλώσεις της αρχαίας ειδωλολατρίας. Όλα αυτά τα λανσάρει η «Νέα Εποχή» και μαζί τους την αστρολογία, ως την πιο διαδεδομένη αποκρυφιστική πρακτική και επικίνδυνη δεισιδαιμονία, έστω και αν φαντάζει «αθώα» στα μάτια των σημερινών αποπροσανατολισμένων πνευματικά ανθρώπων. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων στις μέρες μας, όχι μόνο αποδέχεται την αστρολογία, αλλά τελεί σε κατάσταση εξάρτισης από αυτή. Δεν υπάρχει περιοδικό και εφημερίδα που να μην έχει καταχωρημένο «ωροσκόπιο». Μέσω της τηλεόρασης, του ραδιοφώνου και του διαδικτύου προπαγανδίζεται καταιγιστικά η αστρολογία, ώστε έγινε πια τρόπος ζωής! Χιλιάδες άνθρωποι δεν προβαίνουν σε καμιά ενέργεια αν δεν συμβουλευτούν πρώτα το «ωροσκόπιό» τους. Πολλοί προγραμματίζουν την γέννηση των παιδιών τους να συμπίπτουν με το ζώδιο που νομίζουν ευνοϊκό. Ορισμένες γυναίκες προβαίνουν σε καισαρική τομή για να γεννηθεί το παιδί τους ακριβώς την ημερομηνία που τους συμβουλεύουν οι αστρολόγοι. Οι νέοι για το πρώτο πράγμα που ρωτούν στις μεταξύ τους γνωριμίες, σε ποιο ζώδιο ανήκουν, για να «βεβαιωθούν» για την έκβαση της σχέσης τους! Ηγέτες κρατών έχουν στη δούλεψή τους αστρολόγους, τους οποίους συμβουλεύονται για τις πολιτικές τους επιλογές.  Είναι γνωστές οι επιρροές του Χίτλερ από τον αποκρυφισμό, αφού εξαρτιόταν απόλυτα από τους αστρολόγους του. Το ίδιο και ο υλιστής Στάλιν! Διάσημοι «αστέρες» του κινηματογράφου, μουσικοί, καλλιτέχνες, ποδοσφαιριστές, κλπ έχουν τους προσωπικούς τους αστρολόγους.

Υπάρχει όμως και άλλη σοβαρή πτυχή της σύγχρονης αποκρυφιστικής αγυρτείας και εν προκειμένου της σύγχρονης αστρολογίας, έχοντας διπλό σκοπό. Πρωταρχικός της στόχος είναι το κέρδος. Κάποιοι έχουν χαρακτηρίσει την αστρολογία ως τη «βαριά βιομηχανία» της εποχής μας. Χιλιάδες αστρολόγοι «πουλούν» πανάκριβες «προβλέψεις» και πλουτίζουν, είτε απ’ ευθείας από τις επισκέψεις πολυάριθμων αφελών στα σκοτεινά τους «εργαστήρια», είτε από τις αμέτρητες καθημερινές δημοσιεύσεις σε περιοδικά και εφημερίδες, είτε μέσω των τηλεφωνικών υπηρεσιών «υψηλής χρέωσης». Ο δεύτερος και δολιότερος στόχος είναι η αλλοτρίωση του ορθοδόξου χριστιανικού φρονήματος. Η πίστη και η εξάρτιση από τα ζώδια και τις «κοσμικές δυνάμεις», είναι ο ισχυρός μοχλός εκθεμελίωσης της μακάριας και σωστικής σχέσης μας με το Θεό και της εξάρτισής μας από την αέναη πρόνοιά Του. Σκοπός τους είναι να κλονισθεί η εμπιστοσύνη μας στην Εκκλησία  του Χριστού και στην αποκλειστικότητα της σωτηρίας που παρέχει σε όποιο ανθρώπινο πρόσωπο θέλει να σωθεί καθολικά. Η αστρολογία είναι το δολερό θρησκευτικό υποκατάστατο, το οποίο επιχειρεί να οικειοποιηθεί το μοναδικό και αναντικατάστατο σωστικό ρόλο της αγίας Εκκλησίας.

Αμφότεροι οι στόχοι επικουρούνται και προωθούνται από συγκεκριμένα αντιχριστιανικά κέντρα, τα οποία επιδιώκουν το γκρέμισμα του θείου οικοδομήματος της Εκκλησίας μας, για να ματαιωθεί το θείο σχέδιο της σωτηρίας των ανθρωπίνων προσώπων. Είναι πια αποδεδειγμένο πως η αστρολογία, μαζί με όλο τον αποκρυφιστικό συρφετό, λανσάρονται στις σύγχρονες κοινωνίες για να αποστερήσουν το σύγχρονο άνθρωπο από την αγιαστική και σωστική χάρη της Εκκλησίας. Να τον αποκόψουν από την αισιόδοξη προοπτική του χριστιανικού μηνύματος και να τον προσδέσουν στην μοιρολατρική απαισιοδοξία και την εξάρτιση από τις τυφλές «συμπαντικές δυνάμεις», τον απρόσωπο «θεό» της «Νέας Εποχής».

Επιχειρούν να αφαιρέσουν από το σύγχρονο άνθρωπο τη θεόσδοτη δυνατότητά του να σχεδιάζει ελεύθερα τη ζωή του και να επιλέγει το μέλλον του,  και να τον προσδέσουν στην πίστη στην ειμαρμένη και την καρμική ανάγκη.

Ενδιαφέρον είναι το ακόλουθο απόσπασμα από την κριτική στη αστρολογία του φιλοσόφου και καθηγητού Ν. Λούβαρι: «ο άνθρωπος (ο οποίος εξαρτάται από την αστρολογία) καθίσταται παίγνιον εν ταις χερσί των θείων δυνάμεων, προ πάντων των πονηρών, περιπίπτων από πλάνης εις πλάνην εν τη ζωή βασανίζεται προς τιμωρίαν  υπό των αστρικών εκείνων πνευμάτων. Κατά της τυραννίας ταύτης μόνον φάρμακον είναι η παθητική εις τας ιδιοτροπίας της ειμαρμένης υποταγή, η παραίτησις από πάσης παραμυθίας και ελπίδος, η δουλική εκτέλεσις των διαταγών αυτής. Ο πτωχός θνητός αισθάνεται εκτεθειμένον αναιτίως τον εαυτόν του εντός των μεγάλων τροχών του κοσμικού μηχανισμού» (Μ.Ε.Ε.,τομ.Ε΄,σελ.928).

Αυτή ακριβώς η οντολογική πρόσδεση στην ειμαρμένη και τη μοιρολατρική θεώρηση της ζωής εξυπηρετεί θαυμάσια τους στόχους της «Νέας Εποχής» και της «Νέας Τάξεως Πραγμάτων», διότι έτσι μπορεί να γίνουν δεκτά, δίκην νομοτελειακής μεταφυσικής, τα φρικτά διδάγματά τους και η εφιαλτικές πρακτικές και επιδιώξεις τους.

Κατόπιν αυτών η όποια ενασχόληση με την αστρολογία είναι εντελώς απορριπτέα και καταδικαστέα από τη χριστιανική διδασκαλία, διότι αναιρεί πλήρως την πίστη στο προσωπικό Θεό και την πρόνοιά Του, υποβιβάζοντάς Τον σε «απρόσωπη συμπαντική δύναμη» (κεφαλαιώδη πίστη και αρχή της «Νέας Εποχής»). Προβάλλει και εδραιώνει τον νεοεποχίτικο πανθεϊσμό, αφού στηρίζεται στην αρχή ότι στον κόσμο υπάρχουν «θεϊκές δυνάμεις», οι οποίες ασκούν κυρίαρχη επιρροή στη ζωή των ανθρώπων.  Αναιρεί με τις δοξασίες της, περί καρμικής αναγκαιότητας, το θεμελιώδες δόγμα περί του αυτεξουσίου του ανθρώπου, το οποίο δόθηκε σε αυτόν από το Δημιουργό για να είναι ο αποκλειστικός τρόπος πραγματώσεώς του σε θεοειδές πρόσωπο.

Καταρρίπτει ολόκληρο το ηθικό οικοδόμημα του Χριστιανισμού, απορρίπτοντας την έννοια της αμαρτίας, αφού κατά την αστρολογία η μοίρα και τα άστρα έχουν προκαθορίσει τη ζωή του ανθρώπου και άρα για ό, τι κάνει ο ίδιος δεν ευθύνεται  αυτός, αλλά η καρμική του κατάσταση. Η μοιρολατρία, μαζί με την αλλόκοτη πίστη στη μετενσάρκωση, που δέχεται η αστρολογία, απορρίπτουν την έννοια της σωτηρίας και του σωτήρα και κατά συνέπεια τον Σωτήρα Χριστό, ριζώνοντας στον άνθρωπο περισσότερο τη μοιρολατρία.

Είναι λοιπόν απαράδεκτο στο χριστιανό να πιστεύει στα ζώδια, να ασχολείται με τα ωροσκόπια και να εξαρτά τη ζωή του από τις ανόητες και απόλυτα ψεύτικες αστρολογικές «προβλέψεις», διότι χωρίς να το γνωρίζει, θέτει τον εαυτό του εκτός της Εκκλησίας.  Σύμφωνα με τον ΞΑ΄ κανόνα της ΣΤ΄ οικουμενικής Συνόδου: «Οι μάντεσιν εαυτούς εκδιδόντες… τύχην και ειμαρμένην και γενεαλογίαν… τους νεφελοδιώκτας, τους γητετευτάς, και φυλακτηρίους, και μάντεις… παντάπασιν απορρίπτεσθαι της Εκκλησίας ορίζομεν». Ο ΛΣΤ΄ κανόνας της εν Λαοδικεία τοπικής Συνόδου ορίζει: «ου δει ιερατικούς ή κληρικούς μάγους ή επαοιδούς είναι ή… αστρολόγους ή ποιείν τα λεγόμενα φυλακτήρια, άτινα εστι δεσμωτήρια των ψυχών αυτών, τα φέροντες, ρίπτεσθαι εκ της Εκκλησίας εκελεύσαμεν».

Επί πλέον, σύμφωνα με την πίστη της Εκκλησίας μας, όλες οι απόκρυφες τέχνες είναι σατανικής εμπνεύσεως και ενεργείας. Οι μάγοι, οι μάντεις, οι αστρολόγοι, κλπ, είναι εκούσια όργανα του διαβόλου και η μαντική, τέχνασμα των πονηρών πνευμάτων για να παγιδεύσουν ανθρώπινα πρόσωπα στην επήρειά τους. Γι’ αυτό και η Εκκλησία μας έχει θεσπίσει αυστηρότατες απαγορεύσεις σε όσους ασχολούνται με τις απόκρυφες τέχνες, μια από τις οποίες είναι η αστρολογία. Δεν αφήνονται περιθώρια ενασχόλησης των χριστιανών με τις απόκρυφες τέχνες και εν προκειμένω με την αστρολογία, ούτε χάριν αστεϊσμού ή περιέργειας, διότι ανεπαίσθητα προκαλείται εθισμός στον αποκρυφισμό και ανοίγει η πόρτα της ψυχής να μπει η δαιμονική ενέργεια, με τις γνωστές ολέθριες συνέπειες. Ο απόστολος Παύλος μας συμβουλεύει: «μη συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους, μάλλον δε ελέγχετε. Τα γαρ κρυφή γεννώμενα υπ’ αυτών αισχρόν εστι και λέγειν» (Εφ.5,11-12). Οι περισσότεροι άνθρωποι, που μπλέχτηκαν στα ολέθρια δίχτυα του αποκρυφισμού, ξεκίνησαν από αστεϊσμό ή περιέργεια!

Οφείλουμε λοιπόν οι χριστιανοί να είμαστε προσεκτικοί και να μην δεχόμαστε άκριτα τα «σκύβαλα» του αμαρτωλού κόσμου, όπως είναι η αγυρτεία της αστρολογίας. Μέτρο σύγκρισης των πάντων θα πρέπει να είναι για μας η διδασκαλία και η πρακτική της Εκκλησίας μας, ώστε ό, τι δε συμφωνεί με αυτή, να αποβάλλεται ως πνευματικό δηλητήριο και δόλιο τέχνασμα του διαβόλου, το οποίο στήνεται για να μας στερήσει τη σωτηρία και να μας οδηγήσει σε σκοτεινές ατραπούς αδιεξόδων και απώλειας. Εμείς οι πιστοί του Χριστού δεν έχουμε (δεν πρέπει να έχουμε) ανάγκη από αστρολογικές και άλλες προβλέψεις, διότι το μέλλον μας είναι γνωστό από το αλάνθαστο στόμα της Εκκλησίας μας. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός μας διαβεβαίωσε πως «ο πιστεύων εις εμέ έχει ζωήν αιώνιον… εγώ αναστήσω αυτόν τη εσχάτη ημέρα» (Ιωάν.6,47). Τι να τις κάνουμε τις αστρολογικές «προβλέψεις», όταν έχουμε χειροπιαστή την πιο χαροποιό και αισιόδοξη διαβεβαίωση, που έχει δοθεί στην ανθρωπότητα! Απορρίπτουμε λοιπόν την πίστη στις «κοσμικές δυνάμεις» και δοξάζουμε τον μόνο παντοδύναμο αληθινό Θεό μας και υμνούμε το τρισένδοξο όνομά Του, διότι σε Αυτόν ανήκει το κράτος και η δύναμη στους αιώνες των αιώνων.

Καταδεικνύουμε παράλληλα τις απόκρυφες τέχνες, και μαζί τους την αστρολογία, ως απατηλά έργα του διαβόλου και των επί γης οργάνων του, ως φρικτή αναβίωση της αρχαίας ειδωλολατρίας, η οποία έχει ενταχθεί στο δόλιο οπλοστάσιο της «Νέας Εποχής» κατά της Εκκλησίας μας και ημών των πιστών.
Ας σταθούμε λοιπόν μακριά από τον αποκρυφισμό και από το θανατερό πλοκάμι του, την αγυρτεία της αστρολογίας! Ας φωτίσουμε με το παράδειγμά μας, ως «τέκνα φωτός» (Εφ.5,8), τον ερεβώδη κόσμο του αποκρυφισμού, για να φανεί το μέγεθος του ολέθρου και της καταστροφής που απεργάζεται ο σατανάς, με τα επί γης όργανά του, για τους δύστυχους συνανθρώπους μας, οι οποίοι εκούσια παραδόθηκαν στη δικαιοδοσία του. Αφού, κατά τον απόστολο Παύλο: «τα πάντα ελεγχόμενα υπό του φωτός φανερούται» (Εφ.5,13), το δε φως είναι ο Χριστός, «το φως το αληθινόν, ό φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον» (Ιωάν.1,9).
Ι.Μ. Μονεμβασίας και Σπάρτης
και Ακτίνες

http://www.impantokratoros.gr/astrologia-astrolatria.el.aspx