Ὁ οἰκουμενιστικὸς σχετικισμός, τὸ ἀπόσταγμα τῶν οἰκουμενιστικῶν διδασκαλιῶν, εἰσάγεται καὶ ἐντὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ ὅ,τι μπορεῖ αὐτὸ νὰ σημαίνει γιὰ μιὰ «ὀρθόδοξη» ζωὴ στὴν ὁποία ὁ καθεὶς θὰ δύναται κατὰ βούληση νὰ εἰσάγει ἑτερόδοξα καὶ νὰ ἀφαιρεῖ ὀρθόδοξα στοιχεῖα, γι᾿ αὐτὸ καὶ ἐπικρίθηκε αὐστηρῶς ἀπ᾿ ὅλους τοὺς συγχρόνους ἁγίους Γέροντες.
Ὅπως προειδοποίησε ὁ μακαριστὸς π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος, ἡ μεγάλη ἀντι-αιρετικὴ ἰδιοφυΐα τῆς ἐποχῆς μας, πρόθεση τῆς Νέας Ἐποχῆς «δὲν εἶναι νὰ ἀδειάσουν οἱ ἐκκλησίες, ἀλλά νὰ γεμίσουν μὲ ἀνθρώπους ποὺ θὰ ἔχουν ἀλλοιωμένο φρόνημα».
Στὸ
σύνθημα τῆς Νέας Ἐποχῆς καὶ Τάξεως
Πραγμάτων «ἕνας Θεός, πολλὲς θρησκεῖες»
ὁ Οἰκουμενισμός καταφάσκει, μὲ ἀνυπακοὴ
πρὸς τὴν Καινὴ Διαθήκη: «ναί· ἕνας
Χριστός, πολλὲς πίστεις, πολλὰ βαπτίσματα»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου