« - Γέροντα, τόλμησε τότε να πει ο ηγούμενος Αντώνιος, η ψυχή του ανθρώπου είναι ανοικτή μπροστά σας όπως ένα πρόσωπο μπροστά στον καθρέπτη. Παρετήρησα ότι, χωρίς να ακούσετε τις λύπες και τα προβλήματα αυτού του προσκυνητού, του τα είπατε όλα.
Κι ενώ ο όσιος σιωπούσε, ο ηγούμενος συνέχισε·
- Τώρα βλέπω ότι ο νους σας είναι τόσο καθαρός, ώστε τίποτα δεν μένει κρυφό στην καρδιά του πλησίον.
- Μη μιλάς έτσι, χαρά μου, είπε ο όσιος φέρνοντας το δεξί του χέρι στα χείλη του συνομιλητού. Η καρδιά του ανθρώπου είναι ανοικτή μόνο στον Κύριο. Καρδιογνώστης είναι μόνο ο Θεός.
- Ο άνθρωπος αυτός, όπως και τόσοι άλλοι, εξήγησε ο όσιος, με επισκέφθηκε σαν δούλο Θεού. Εγώ ο αμαρτωλός Σεραφείμ έτσι σκέπτομαι, ότι είμαι δηλαδή αμαρτωλός δούλος του Θεού. Ό,τι λοιπόν με διατάζει ο Κύριος, αυτό μεταδίδω σε όποιον μου ζητά κάτι ωφέλιμο. Την πρώτη σκέψη που μου έρχεται, τη θεωρώ υπόδειξη του Θεού και τη λέω στον συνομιλητή μου.
Δεν γνωρίζω τι γίνεται μέσα στην ψυχή του, πιστεύω όμως ότι αυτό μου το
υποδεικνύει το θέλημα του Θεού για την ωφέλειά του. Υπάρχουν και
περιστατικά, για τα οποία δεν καταφεύγω στο θέλημα του Θεού, αλλά στη
λογική μου, επειδή μου φαίνονται απλά. Σε τέτοιες περιπτώσεις γίνονται
πάντοτε λάθη. Τελειώνοντας ο όσιος την πολύ παραινετική και αποκαλυπτική
αυτή συζήτηση, που μας μετέδωσε ο ίδιος ο ηγούμενος Αντώνιος, είπε·
- Όπως το σίδερο στο αμόνι, έτσι παρέδωσα τον εαυτό μου και το θέλημά μου στον Κύριο και Θεό. Όπως αρέσει σε Εκείνον, έτσι πράττω. Δικό μου θέλημα δεν έχω. Ό,τι είναι αρεστό στον Θεό, αυτό και μεταδίδω».
(Απόσπασμα από το βιβλίο «Βίος Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ»,
Ι. Μ Παρακλήτου, σελ. 193-194).
http://paterikos.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου