Γιατί ἀξίζει νά ὑπομένουμε δοκιμασίες καί δυσκολίες;

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ὑπομένη γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ἀκόμη καὶ μαρτύριο, πλημμυρίζει ἡ καρδιά του ἀπὸ θεία ἡδονή. Τὸ ἴδιο, καὶ ὅταν συμμετέχη στὸ Πάθος τοῦ Κυρίου. Ὅσο δηλαδὴ σκέφτεται ὅτι ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας καὶ πονάει, τόσο ἀνταμείβεται μὲ θεία ἀγαλλίαση. Πονάει‐ἀγάλλεται, πονάει‐ἀγάλλεται. Καὶ ὅσο περισσότερο πονάει, τόσο μεγαλύτερη χαρὰ ἔχει. Νιώθει σὰν νὰ τὸν χαϊδεύη ὁ Χριστὸς καὶ νὰ τοῦ λέη: «Μὴ στενοχωριέσαι, παιδάκι μου, γιὰ μένα».

Μιὰ ἀδελφὴ ἔλεγε: «Δὲν θέλω χαρά· θέλω νὰ στενοχωριέμαι γιὰ τὸν Χριστό. Ἀφοῦ ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε γιὰ μένα, πῶς ἐγὼ νὰ χαίρωμαι; Γιατί ὁ Χριστὸς μοῦ δίνει χαρά;». Ζοῦσε καταστάσεις πνευματικὲς καί, ὅσο συμμετεῖχε στὸ Πάθος τοῦ Χριστοῦ καὶ στενοχωριόταν φιλότιμα, τόσο πιὸ πολλὴ χαρὰ τῆς ἔδινε ὁ Χριστός. Τὴν εἶχε παλαβώσει!

Ἡ σταύρωση προηγεῖται πάντοτε τῆς ἀναστάσεως καὶ φέρνει νίκη. Ὁ σταυρὸς φέρνει δόξα. Ὁ Χριστός, ἀφοῦ ἀνέβηκε πρῶτα στὸν Γολγοθᾶ μὲ τὸν Σταυρὸ καὶ ἀφοῦ σταυρώθηκε, μετὰ ἀπὸ τὸν Σταυρὸ ἀνέβηκε στὸν Πατέρα. Καὶ τώρα ὁ Ἐσταυρωμένος Χριστὸς γλυκαίνει τὶς πίκρες τῶν ἀνθρώπων καὶ ὁ σταυρωμένος ἄνθρωπος μιμεῖται τὸν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ.

Ὁ Καλός μας Ἰησοῦς πῆρε μαζὶ μὲ ὅλη τὴν ἁμαρτία τοῦ κόσμου καὶ ὅλες τὶς πίκρες καὶ μᾶς ἄφησε τὴν χαρὰ καὶ τὴν ἀγαλλίαση, τὴν ὁποία αἰσθάνεται ὅποιος ἔχει ἀπεκδυθῆ τὸν παλαιό του ἄνθρωπο καὶ ζῆ πλέον μέσα του ὁ Χριστός. Τότε ζῆ μέρος τῆς χαρᾶς τοῦ Παραδείσου ἐπὶ τῆς γῆς, καθὼς λέει τὸ Εὐαγγέλιο: «Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν».

Πηγή: Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Ε, Πάθη & Ἀρετές

http://istologio.org/