Όταν δεν σου
δίνουν σημασία, να μη μιλάς. Να σου πω κάτι από τον εαυτό μου.
Ήμουν
τριαντατρία χρόνια ιερεύς στον Άγιο Γεράσιμο της Πολυκλινικής, κοντά στην
Ομόνοια. Κανένας δεν μου έδινε σημασία. Τα μεσημέρια που καθόμουνα εκεί για να
ξεκουρασθώ λίγο, έβαζα τις καρέκλες την μία κοντά στην άλλη, κοντά στο ψαλτήρι
και ξάπλωνα επάνω. Ήξερα ότι υπήρχαν κρεβάτια άδεια, αλλά κανένας δεν είπε να
επιτρέψουν να ξαπλώνω σ’ ένα κρεβάτι. Κι εγώ δεν το ζήτησα, δεν μιλούσα. Μια
φορά ο Διευθυντής είχε διάλεξη και πήγα κι εγώ πίσω-πίσω για ν’ ακούσω. Όταν με
είδε, έστειλε κάποιον να με βγάλει έξω. Βγήκα χωρίς να μιλήσω. Άκου τώρα, μετά
από τόσα χρόνια τι έγινε:
Ήρθε εδώ
κάποια μέρα ένα παλληκάρι εικοσιδύο
ετών. Μιλήσαμε, ευχαριστήθηκε και πήγε και το είπε στην μάνα του. Ήρθε
και η μάνα του κι ευχαριστήθηκε κι εκείνη και το είπε στον άνδρα της. Ο άνδρας
της ξεκίνησε κι ήρθε κι αυτός. Αυτός ήταν ο διευθυντής που μ’ έβγαλε έξω από
την διάλεξη. Του το είπα. Δεν το θυμόταν, αλλά μου είπε: Οπωσδήποτε θα το έκανα
γιατί δεν τα είχα καθόλου καλά με τους παπάδες. Πω, πω, να έχουμε τόσα χρόνια
τέτοιον άνθρωπο κοντά μας και να μην το ξέρουμε!
Βλέπεις, τα’ φερε ο Θεός, μετά από τόσα
χρόνια, αυτοί οι άνθρωποι να γυρίσουν κοντά Του.
Επτά ολόκληρα
χρόνια δεν μου έδιναν άδεια για την Εκκλησία. Ο κόσμος με παρεξηγούσε που
έφτιαχνα κτήρια, χωρίς εκκλησία, αλλά εγώ δεν μιλούσα, δεν ήθελα να πω για κανέναν
τίποτα. Να τώρα, που ο Θεός τα’ φερε και πήραμε την άδεια. Και συ να μη μιλάς. Έχει ο Θεός!
Να σου πω και
κάτι άλλο; Προ ημερών ήλθε εδώ ένας ιερομόναχος αγιορείτης. Ασκήσαμε και οι δύο
την σιωπή. Δεν μιλούσαμε, επικοινωνούσαμε νοερά. Σκίρτησε η καρδιά μου,
σκίρτησε κι αυτουνού. Πω, πω τι χαρά που πήραμε. Μου ερχόταν να χοροπηδάω.
Ευχαριστηθήκαμε και οι δύο πάρα πολύ. Όταν έφυγε, καθόμουν σκεφτικός. Δεν ήθελα
να μιλήσω.
Ερχόταν η
αδελφή μου και μου έλεγε:
Τι έχεις,
γιατί δεν μιλάς; Στενοχωρήθηκες;
Ερχόταν η
ανεψιά μου και μου έλεγε τα ίδια.
Βρε, άντε
φύγετε από εδώ τώρα, μη με ενοχλείτε. Έχω μια δουλειά, τους είπα και τις
έδιωξα.
Όλα αυτά θα τα μάθεις αν αγαπήσεις πολύ τον
Θεό. Αλλά για να τον αγαπήσεις, πρέπει να σ’ αγαπήσει εκείνος πρώτα. Και
για να σ’ αγαπήσει, πρέπει να δει επάνω σου κάτι ιδιαίτερο.
Πηγή: «Μαθητεία στον Γέροντα Πορφύριο», Πορφυρίας Μοναχής, εκδ. Η
Μεταμόρφωσις του Σωτήρος, Μήλεσι 2012 (σελ.73-75)
http://makkavaios.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου