Ὅπως εἶδα καί ἐγώ τήν ὥρα τῆς ἐγχειρήσεώς μου. Μέ φρουροῦσαν ὁ Ἄγγελος φύλακας καί ὁ Ἄγγελος τοῦ Σχήματός μου.Ἦρθαν καί οἱ δύο πιασμένοι ἀπ’ τό χεράκι καί μέ κοιτοῦσαν. ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ

Ο Θεός χαριτώνει τον άνθρωπο της προσευχής καί τον κάνει νά προσέχη τους τρόπους του καί τη ζωή του. Αν κυνηγήσουμε τήν προσευχή, δι’ ευχών του Γέροντος, θά δούμε πνευματικές καταστάσεις μέσα στήν ψυχή μας καί ο Χριστός μας θά μάς γίνει χειραγωγός. Λέμε: «Αισθάνομαι εξάντλησι, δέν μπορώ, αισθάνομαι αυτό, αισθάνομαι εκείνο». Τίς οίδε πώς θά ενεργήση η Χάρις του Θεού, όταν κάνης υπακοή;
Αν σε σταυρώση ο Προεστώς, πήγαινε καί θά πετάς, θά βαδίζης ακόμη καί μέσα στή θάλασσα. "Ετσι η Χάρις του Θεού δίνεται στον Προεστώτα καί ό,τι παρακαλάει, ο Θεός του τό δίνη, ας είναι καί ανάξιος, ας είναι αμαρτωλός καί βρώμικος. Ο Θεός του δίνει Χάρι μόνο καί μόνο γιά νά ποιμάνη τίς ψυχές. Νά προσπαθούμε νά κάνουμε τό θέλημα του Θεού. Τά χέρια μας, τά πόδια μας νά εργάζωνται, ο νους μας καί τό στόμα νά εργάζωνται. Νά προσέχουμε τήν αμέλεια, γιατί είναι πολύ φοβερό πάθος.Η Χάρις του Θεού κάνει τον άνθρωπο νά πετάη. Δέν θά μάς άφήση ο Θεός. Μερικές φορές νομίζουμε ότι μάς έγκατέλειψε, ότι δέν μάς αγαπάει, δέν μάς σκέπτεται- όμως ο Θεός μάς έχει απέραντη αγάπη, μάς σκέπτεται καί βλέπει πώς εμείς κοπιάζουμε γιά τήν αγάπη του Χριστού.  Γράφει τό κάθε βηματάκι μας, τήν κάθε αγαθή μας σκέψι καί τήν κάθε συζήτησί μας. Τί ωραία! Νά τά γράφη ο Άγγελος όλα αυτά καί νά τά παρουσιάζη στον Χριστό! Ο φύλακας Άγγελος της ψυχής!

Όπως είδα καί εγώ τήν ώρα της εγχειρήσεώς μου. Μέ φρουρούσαν ο Άγγελος φύλακας καί ο Άγγελος του Σχήματός μου. Ήρθαν καί οί δυο πιασμένοι άπ’ τό χεράκι καί μέ κοιτούσαν.  Μου δίναν χαρά, ζωή καί ευφροσύνη, πλούτιζαν τήν ψυχή μου μέ τό κοίταγμά τους, σάν νά μου έλεγαν: «Έδώ είμαστε, μή στενοχωριέσαι, δέν σέ εγκαταλείψαμε». Πόση χαρά είχα πού ήταν κοντά μου! Πόσο τούς αισθανόμουν! Γι’ αυτό νά μή πικραίνουμε τον Άγγελο φύλακα της ψυχής μας καί τον Άγγελο του Σχήματός μας, νά τούς σεβώμαστε. Γιατί κι αυτοί είναι πάντα κοντά μας, τούς έχουμε δίπλα μας. Τί χαρά! Πρέπει νά δαγκώνουμε τή γλώσσα μας, όταν μάς έρχεται κάτι εκ συναρπαγής. Γιά παράδειγμα, όταν έρχεται θυμός, νά αλλάζουμε σκέψι, νά πηγαίνουμε τό νου μας στον ουρανό, νά τού λέμε:  «Έλα νά σέ πάω μιά βόλτα στον Παράδεισο, ας μή τον είδα τον Παράδεισο, νά δής τί ωραία θά αισθανθής' έλα νά σέ πάω μιά βόλτα νά δης τήν Κόλασι». Ό Θεός μάς έχει πλασμένους «κατ’ εικόνα καί καθ’ ομοίωσιν». Τί μεγάλο θαύμα αυτό! Νά μάς κάνη κατά Χάρι χριστούς! Πόσο πρέπει νά Τον ευαρεστούμε, νά Τον σκεπτόμαστε καί νά Τον εργαζόμαστε! Καί όλα αυτά, βουνά καί λαγκάδια νά είναι, όλα θά τά ξεπερνάη ο άνθρωπος.
 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.   ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ  ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ. ΛΟΓΙΑ ΚΑΡΔΙΑΣ.

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/02/blog-post_20.html