Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.Ἐσοδεῖες Κυρίου. Πρώτη ἐσοδεία

Πρώτη εσοδεία

«Αμήν λέγω σοι, σήμερον μετ’ εμού έση έν τω παραδείσω» (Λκ. κγ', 43).

0  ΠΡΩΤΟΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ του Ιησού πού μπήκε στόν Παράδεισο, ήταν ο μετανοημένος ληστής στόν σταυρό του Γολγοθά κατά τό εικοστό έτος τής κυβέρνησης του Καίσαρα Τιβέριου καί κατά τό τριακοστό τέταρτο από την ένσάρκωση του Θεού Λόγου. Ετσι ξεκίνησε τό Ουράνιο Βασίλειο του Χριστού μέ ένα καί μόνο άνθρωπο. Καί, μάλιστα, μέ τί είδους άνθρωπο; Όχι μέ κάποιον από τούς μεγάλους Αποστόλους, ούτε με τήν Ύπεραγία Παρθένο Μαρία, Μητέρα του Ιησού, άλλά μέ ένα κακοποιό, άλλά μετανοημένο.

Γιά νά συμβολιστεί μέσω αυτού του κακοποιού ολόκληρο τό ανθρώπινο γένος, γιά τό όποιο ο Χριστός από αγάπη υπέφερε βασανιστήρια χύνοντας τό αναμάρτητο αίμα Του, αλλά καί γιά νά τονίσει τό σωτήριο Μυστήριο τής Μετάνοιας, ένα από τα έπτά μεγάλα Όρθόδοξα Μυστήρια.

Μιλάμε γιά ανθρώπους καί όχι γιά Αγγέλους. Αφού, πρίν από τόν μετανοημένο ληστή, αμέτρητες στρατιές Αγγέλων μαζί μέ τόν Κύριο των δυνάμεων ζούσαν σ’ αυτό τό Επουράνιο Βασίλειο. Καί από εκείνο τό Βασίλειο κατέβαιναν στή γη καί άνέβαιναν στόν ούρανό διακονώντας τόν φανερωμένο Μεσσία στο έργο Του γιά τη σωτηρία των ανθρώπων (Μτ. δ', 11).

Αλλά ο σωσμένος ληστής δέν έμεινε γιά πολύ ο μόνος από τούς ανθρώπους στόν ουρανό. Τήν ίδια ημέρα, τή Μεγάλη Παρασκευή, ο Ιησούς κατέβηκε μέ τήν ψυχή στόν 'Άδη, γιά νά φανερώσει τόν εαυτό Του καί τό Ευαγγέλιο Του στούς κεκοιμημένους πού βρίσκονταν εκεί από την αρχή, από τόν Αδάμ καί μέ τόν Αδάμ διαμέσου όλων των αιώνων, άναμένοντας την τελική τους κρίση. Κι Εκείνος, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, «καί τοις έν φυλακή ττνεύμαοι πορευθείς έκήρυξεν - νεκροις ευηγγελίσθη, ίνα κριθώσι μέν κατά ανθρώπους σαρκί ζώσι δέ κατά θεόν πνεύματι» (Α' Πέ. γ', 19· δ', 6). Ποιά είναι αυτά τά πλάσματα; Είναι οί προχριστιανικοί δίκαιοι, όλοι εκείνοι πού «αναπαύθηκαν έν πίστει» καί δέν πρόφθασαν τό πλήρωμα τής Θεϊκής επαγγελίας, δηλαδή τόν Σωτήρα, αλλά μόνο «πόρρωθεν αυτάς ιδόντες καί ασπασάμενοι καί ομολογήσαντες ότι ξένοι καί παρεπίδημοί είσιν επί τής γης.

 Οι γάρ ταύτα λέγοντες (δηλαδή ότι είναι ξένοι καί φιλοξενούμενοι στή γή) ότι πατρίδα έπιζητούσι (επειδή στή γή δέν μπορούσαν νά την βρουν)» (Έβρ. ια', 13 -14). Αλλά αυτή η σύναξη καί η εκκλησία πρωτοτόκων (Έβρ. ιβ', 22-23) δέν αποτελείτο μόνον από τούς Εβραίους, τούς Δίκαιους τής Παλαιάς Διαθήκης, άλλα καί από όλους τούς λαούς καί τίς φυλές υπό τόν ουρανό. Αφού ούτε ο ’Άβελ, ούτε ο Σήθ, ούτε ο Ένώχ, ούτε ο Νώε, ούτε η Ρούθ, ούτε ο Ίώβ ήταν Εβραίοι. Κατά τό λόγο του αποστόλου Πέτρου: «επ’ άληθείας καταλαμβάνομαι ότι ούκ έστιν προσωπολήπτης ό Θεός, άλλ ’ έν παντί έθνει ό φοβούμενος αυτόν καί εργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτός αύτω έστι» (Πράξ. ι', 34-35). Όλοι αυτοί σώθηκαν από τόν 'Άδη μέ τή Χάρη του Θεού καί χάριν του Κυρίου Ιησού Χριστου.

 Καί όχι μόνο οί γνωστοί καί αναγνωρισμένοι δίκαιοι, αλλά καί όλοι οί αμαρτωλοί, πού αμάρτησαν στή γή, βλέποντας τόν Ιησού στόν 'Άδη, πρόσωπο μέ πρόσωπο, καί ακούγοντας τό Ευαγγέλιο Του, μετανόησαν καί πίστεψαν σ’ Αυτόν ώς τόν Μόνο αληθινό Φιλάνθρωπο καί Σωτήρα. Τά σώματά τους από πολύ καιρό έγιναν σκόνη ανακατωμένη μέ τή σκόνη τής γης, ενώ οι ψυχές τους υπέφεραν μέ αναστεναγμούς στά σκοτεινά έγκατα του 'Άδη. Ήταν οί ψυχές τών ανθρώπων από τόν Αδάμ μέχρι τά νήπια τής Βηθλεέμ, τά οποια ο πρώτος Ηρώδης σφαγίασε λόγω του Ιησού, του Νέου Βασιλιά, καί μέχρι τόν 'Άγιο Ιωάννη τόν Βαπτιστή, τόν όποιο ο δεύτερος Ηρώδης έσφαξε ώς Πρόδρομο του Ιησού-Μεσσία.

Μόνο ό Παντογνώστης Θεός γνωρίζει τόν αριθμό τους. Αλλά τό ότι αυτός ήταν τεράστιος λαός, πιο πολυάριθμος από όλους τούς λαούς τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, μάς τό μαρτυρούν, πρώτον, τό μεγάλο χρονικό διάστημα από τόν Αδάμ ώς τόν Χριστό καί, δεύτερον, οί προορατικοί Άγιοι Πατέρες. Ό πνευματοφόρος Ιωάννης ό Χρυσόστομος λέει στο πασχαλινό του κήρυγμα, έπ’ αφορμή τής καθόδου του Χριστού στόν Άδη: «Ό Άδης, φησίν, έπικράνθη... Άνέστη Χριστός καί νεκρός ούδείς έν τω μνήματι». Αυτόν τόν λαό τών πολλών εκατομμυρίων ανύψωσε ό Χριστός στόν Παράδεισο, του όποιου τίς θύρες άνοιξε μέ τό αίμα Του ώς Φιλάνθρωπος. Ανοίγοντας τίς θύρες του Παραδείσου γιά τούς ανθρώπους, απομάκρυνε τόν φύλακα αυτών τών θυρών, τό Χερουβείμ μέ την πύρινη ρομφαία. Κι έτσι ό Παντοδύναμος Χριστός σέ μία νύχτα έκανε την Βασιλεία Του μεγαλύτερη από τό βασίλειο του Καίσαρα Τιβέριου.

Αυτό αποτελεί ιδιαίτερο καί μοναδικό χαρακτηριστικό του αληθινού Μεσσία ώς καθολικού Σωτήρα του Κόσμου. Έφερε, δηλαδή, τή σωτηρία όλων τών ανθρώπινων γενεών από την αρχή έως τό τέλος του χρόνου - αυτό σημαίνει ζώντων και νεκρών. Οί ψεύτικοι μεσαίες καί οί αυτοαποκαλούμενοι σωτήρες, όμως, ιδιαίτερα πολυάριθμοι στήν εποχή μας, ούτε καν σκέπτονται να σώσουν τούς νεκρούς, παρά μόνο τούς ζωντανούς. Ούτε τούς περνά από τόν νου να απαλλαγούν από τό θάνατο, τόσο αυτοί όσο καί οί άλλοι.

Ολόκληρο τό πρόγραμμά τους έγκειται στήν απομάκρυνση διαφόρων δυσκολιών τής ζωής μόνο γιά σύντομο χρονικό διάστημα, μέχρις ότου μιά άνθρώπινη καρδιά, πού λαχταρά γιά ζωή, σταματήσει να κτυπά. Γι’ αύτούς ό θάνατος είναι άνίκητος, ισχυρότερος από τή ζωή. Ό σκοτεινός βασιλιάς του θανάτου βασίλευε πρίν την «τυχαία» εμφάνιση τής ζωής στόν κόσμο καί θά βασιλεύει αιώνια καί μετά την εξάλειψη τής ζωής στή γή. Αυτή είναι ή δική τους φιλοσοφία τής ζωής, εντελώς άντίθετη μ’ αυτή του Χριστού καί τής άποκάλυψής Του.

Κάποιος ύλιστής προπαγανδιστής έβγαζε λόγο σε μιά συνάθροιση στή Σερβία γιά τό πώς ό Ιησούς Χριστός δέν κατάφερε εδώ καί δύο χιλιάδες χρόνια να πραγματοποιήσει αυτό πού υποσχέθηκε καί γιά τό πώς τό δικό του άθρησκο κόμμα θά κάνει πραγματικότητα τόν παράδεισο στή γή. Τόν ρώτησε μιά χήρα τής όποιας ό μοναχογιός πρόσφατα είχε πεθάνει:

- Μπορεί τό κόμμα σας να ξαναφέρει στή ζωή τόν μοναχογιό μου;

Σ’ αυτό ό νέος σωτήρας του κόσμου απάντησε:

-       Φυσικά αυτό κανείς δέν τό μπορεί, ούτε κι εμείς. Επιθυμούμε να δημιουργήσουμε τόν παράδεισο μόνο γιά τούς ζωντανούς, ενώ τούς νεκρούς δέν τούς ύπολογίζουμε, άφού δέν ύπάρχουν.

Τού άπάντησε ή θλιμμένη μητέρα:

-       Κάθε παράδεισος πού εσείς ή οποιοσδήποτε άλλος θά φτιάξει στή γη, χωρίς τό γιό μου γιά μένα είναι κόλαση.

Στήν ιστορία τού κόσμου ό Χριστός είναι ό Μοναδικός Σωτήρας καί των ζώντων καί των νεκρών. Ναι, είναι ή μοναδική άφθονη, σαγηνευτική πηγή τής ζωής, ό παντοδύναμος νικητής τού θανάτου καί τής κόλασης. Ή Βασιλεία Του δεν είναι αυτού τού κόσμου, άλλά ό Χριστός ασταμάτητα μαζεύει τή σοδειά Του από τόν σπαρμένο άγρό αύτού τού κόσμου, μέσω τών Αγγέλων Του, καί μεταφέρει τόν σίτο στούς ούράνιους σιτοβολώνες Του. Μόνον εκεί όπου ή θλιμμένη μητέρα μπορεί να συναντήσει τόν κεκοιμημένο γιό της, στή ζωή χωρίς διακοπή.

 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.Εσοδείες Κυρίου. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΡΡΗΣΙΑ.

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/03/blog-post_748.html