Ὄρθρος Μεγάλης Παρασκευῆς

 

ΟΡΘΡΟΣ Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Ἀντίφωνον ΙΒ΄. Ἦχος πλ. δ΄

Τάδε λέγει Κύριος τοῖς Ἰουδαίοις·
Λαός μου τί ἐποίησά σοι, ἤ τί σοι παρηνώχλησα;
τούς τυφλούς σου ἐφώτισα, τούς λεπρούς σου ἐκαθάρισα,
ἄνδρα ὄντα ἐπί κλίνης ἠνωρθωσάμην.
Λαός μου τί ἐποίησά σοι, καί τί μοι ἀνταπέδωκας;
ἀντί τοῦ μάννα χολήν·
ἀντί τοῦ ὕδατος ὄξος·
ἀντί τοῦ ἀγαπᾶν με, σταυρῷ με προσηλώσατε.
Οὐκέτι στέγω λοιπόν·
καλέσω μου τά ἔθνη, κἀκεῖνά με δοξάσουσι, σύν τῷ Πατρί
καί τῷ Πνεύματι· κἀγώ αὐτοῖς δωρήσομαι, ζωήν τήν αἰώνιον.

Σήμερον τοῦ ναοῦ τό καταπέτασμα, εἰς ἔλεγχον ῥήγνυται τῶν παρανόμων·
καί τάς ἰδίας ἀκτῖνας, ὁ ἥλιος κρύπτει, Δεσπότην ὁρῶν σταυρούμενον.

Οἱ νομοθέται τοῦ Ἰσραήλ, Ἰουδαῖοι καί Φαρισαῖοι,
ὁ χορός τῶν Ἀποστόλων βοᾷ πρός ὑμᾶς·
Ἴδε ναός, ὅν ὑμεῖς ἐλύσατε·
ἴδε ἀμνός, ὅν ὑμεῖς ἐσταυρώσατε·
τάφῳ παρεδώκατε, ἀλλ᾿ ἐξουσίᾳ ἑαυτοῦ ἀνέστη.
Μή πλανᾶσθε Ἰουδαῖοι·
αὐτός γάρ ἐστιν, ὁ ἐν θαλάσσῃ σώσας, καί
ἐν ἐρήμῳ θρέψας·
αὐτός ἐστιν ἡ ζωή καί τό φῶς, καί ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου.

Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί ἁγίῳ Πνεύματι, καί νῦν καί
ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

 Θεοτοκίον.

Χαῖρε ἡ πύλη τοῦ Βασιλέως τῆς δόξης,
ἥν ὁ Ὕψιστος μόνος διώδευσε,
καί πάλιν ἐσφραγισμένην κατέλιπεν,
εἰς σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Κάθισμα. Ἦχος πλ. δ΄.

Ὅτε παρέστης τῷ Καϊάφα ὁ Θεός,
καί παρεδόθης τῷ Πιλάτῳ ὁ Κριτής,
αἱ οὐράνιαι Δυνάμεις, ἐκ τοῦ φόβου ἐσαλεύθησαν·
τότε δέ καί ὑψώθης ἐπί τοῦ ξύλου, ἐν μέσῳ δύο λῃστῶν, καί
ἐλογίσθης μετά ἀνόμων, ὁ ἀναμάρτητος, διά τό σῶσαι τόν ἄνθρωπον.
Ἀνεξίκακε Κύριε δόξα σοι.
 

Δόξα τῇ μακροθυμίᾳ σου, Κύριε, δόξα σοι.