Ἡ ἡδονή χρησιμοποιεῖται ἀπό τό διάβολο ὡς δέλεαρ (δόλωμα).
Τό δέλεαρ τῆς ἡδονῆς, πού προσφέρει ὁ διάβολος στόν ἂνθρωπο, ἐρεθίζει τή φιλαυτία του, ἡ ὁποία κάνει τόν ἲδιο κέντρο τοῦ ἑαυτοῦ του. Αὐτό ἒχει ὡς συνέπεια τήν ἀπομάκρυνσή του ἀπό τό Θεό.
Ἒπειτα κεντρίζει καί ὑποδαυλίζει τόν ὑποκειμενισμό τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ὑποκειμενισμός ἀπολυτοποιημένος καθιστᾶ τόν ἂνθρωπο ἀδιάλλακτο ἒναντι τῶν ἂλλων.
Αὐτό ἐξασφαλίζει τόν ἀπομονωτισμό του. Ἡ συντριβή καί ὁ ἀφανισμός τοῦ ἀνθρώπου εἶναι, ὓστερ' ἀπ' αὐτό, τό πιό εὒκολο ἐγχείρημα γι' αὐτόν, γιατί τόν δελεάζει καί τόν παρασέρνει μέ τόν ἲδιο τόν ὑποκειμενισμό του ἐπαυξημένο. Γιά νά πετύχη τούς σκοπούς του ὁ διάβολος προσπαθεῖ ἐπίσης νά ὁδηγήση τόν ἂνθρωπο σέ μία ὁλοκληρωτική παραμόρφωση κρατώντάς τον στήν "παρά φύσιν" κατάστασή του μέ ἐπηρεασμό τῶν διαφόρων δυνάμεων τῆς ψυχῆς του.
Ἱερομ. Εὐσεβίου, "ΗΔΟΝΗ-ΟΔΥΝΗ, ὁ διπλός καρπός τῆς αἰσθήσεως.
http://apantaortodoxias.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου