«Ἐπί τῆς θείας φυλακῆς» Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

Τρίτη τοῦ Πάσχα (πρωί), «Ἐπί τῆς θείας φυλακῆς», Εἱρμός Δ' ὠδῆς Κανόνος Κυριακῆς τοῦ Πάσχα , Ἑορτοδρόμιον Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 10-4-2018, http://www.hristospanagia.gr/ , Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube: http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

Κατήχηση ΙΗ Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων

 Γιά τούς Φωτιζόμενους, πού ἔγινε στά ῾Ιεροσόλυμα καί ἀναφέρεται στό ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως· «Σέ Μία, ῾Αγία, Καθολική ᾿Εκκλησία καί στήν ἀνάσταση τοῦ σώματος καί στήν αἰώνια ζωή».῾Η ἀνάγνωση εἶναι ἀπό τόν προφήτη ᾿Ιεζεκιήλ, στό χωρίο πού λέει· «Καί φανερώθηκε σέ μένα τό χέρι τοῦ Κυρίου καί μέ πῆρε μέ τό Πνεῦμα τοῦ Κυρίου καί μέ ἔβαλε στή μέση τῆς πεδιάδας καί αὐτή ἦταν γεμάτη μέ ἀνθρώπινα ὀστᾶ» ( ᾿Ιεζ. 37,1) καί ὅσα σχετικά ἀκολουθοῦν.  

 Α´ . Ρίζα κάθε καλοῦ ἔργου εἶναι ἡ ἐλπίδα τῆς ἀνάστασης, γιατί ἡ προσδοκία τῆς ἀπολαβῆς δυναμώνει τήν ψυχή1, γιά νά ἐργάζεται τό ἀγαθό. ῾Ο κάθε ἐργάτης εἶναι ἕτοιμος νά ὑπομείνει κόπους καί μόχθους, ἄν προβλέπει ὅτι θά πάρει μισθό γιά τούς κόπους του. Οἱ ἐργάτες ὅμως πού κοπιάζουν χωρίς ἀμοιβή, πρίν ἀκόμα ἀποκάμουν σωματικά, λυγίζουν ψυχικά. ῾Ο στρατιώτης πού ἐλπίζει ὅτι θά ἀπολαύσει τιμές καί ἐπαίνους, εἶναι ἕτοιμος νά ριχτεῖ στίς μάχες. Κανένας ὅμως στρατευμένος κάτω ἀπό ἕνα βασιλιά —ὁ ὁποῖος δέν εἶναι σίγουρος γιά τή νίκη καί δέν μπορεῖ νά προβλέψει τό τέλος τοῦ πολέμου— δέν εἶναι ἕτοιμος νά θυσιάσει τή ζωή του, ἄν αὐτός ὁ βασιλιάς δέν ἐπιβραβεύει μέ πλούσιες ἀμοιβές τούς ἀγῶνες του. ῎Ετσι γίνεται καί μέ κάθε ψυχή.

῞Οταν αὐτή πιστεύει στήν ἀνάσταση, εἶναι φυσικό νά προσέχει τόν ἑαυτό της. ῎Αν ὅμως δέν πιστεύει στήν ἀνάσταση, παραδίνεται στή φθορά καί τήν καταστροφή. ῞Οποιος πιστεύει ὅτι τό σῶμα του θά ἀναστηθεῖ, φροντίζει νά τό διατηρεῖ καθάριο καί ἀμόλυντο καί σάν στολή τῆς ψυχῆς του, δέν τό μολύνει μέ πορνεῖες. ᾿Εκεῖνος ὅμως πού δέν πιστεύει στήν ἀνάσταση, παραδίνεται στίς πορνεῖες καί τό φθείρει μέ διάφορες καταχρήσεις, λές καί ἀνήκει σέ κάποιον ἄλλον.

 Εἶναι λοιπόν πολύ σπουδαῖο παράγγελμα καί τρισμέγιστη διδασκαλία τῆς ῾Αγίας Καθολικῆς ᾿Εκκλησίας, ἡ πίστη στήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Μάλιστα, εἶναι πάρα πολύ σπουδαῖο καί ἀσύγκριτα ἀναγκαῖο καί, μολονότι πολλοί ἔχουν ἀντιρρήσεις πάνω σ᾿ αὐτό, ἡ ἀλήθεια τό ἐπιβεβαιώνει. ᾿Αντιλέγουν σ᾿ αὐτό οἱ εἰδωλολάτρες ῞Ελληνες. Δέν τό πιστεύουν οἱ Σαμαρεῖτες. Τό περιγελοῦν οἱ αἱρετικοί. Πολλῶν εἰδῶν ἀντιρρήσεις ἀκούγονται, ἀλλά μιά καί μοναδική εἶναι ἡ ἀλήθεια.

Δός μοι τοῦτον τόν Ξένον…

Ο Μεγάλος «Ξένος»

Τον ήλιον κρύψαντα τας ιδίας ακτίνας

και το καταπέτασμα του ναού διαρραγέν

τω του Σωτήρος θανάτω, ο Ιωσήφ θεασάμενος

προσήλθε των Πιλάτω και καθικετεύει λέγων:

“Δός μοι τούτον τον ξένον,

Τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσω.

Δος μοι τούτον τον ξένον,

ον ομόφυλοι, μισούντες θανατούσιν ως ξένον.

Δος μοι τούτον τον ξένον,

ον ξενίζομαι βλέπειν του θανάτου τον ξένον.

Δος μοι τούτον τον ξένον,

όστις οίδε ξενίζειν τους πτωχούς και τους ξένους.

Δος μοι τούτον τον ξένον,

Ον Εβραίοι τω φθόνω απεξένωσαν κόσμω.

Δος μοι τούτον τον ξένον,

ίνα κρύψω εν τάφω, ος ως ξένος ουκ έχει την κεφαλήν πού κλίνη.

Δος μοι τούτον τον ξένον,

ον η μήτηρ ορώσα νεκρωθέντα εβόα:

Νά βλέπουμε κατάματα τόν θάνατό μας καί νά μήν τόν φοβούμεθα

 «ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΤΑΜΑΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΤΟΝ ΦΟΒΟΥΜΕΘΑ»

Ἐπιλεγμένα ἀποσπάσματα 

πασχαλινοῦ μηνύματος ἔτους 2001

τοῦ Ἀρχιμ. Γεωργίου,

καθηγουμ. Ἱ. Μ. Ὁσ. Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους

.    Ἀπορροφημένος ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ἀπὸ τὶς πολλές του ἀσχολίες καὶ ἀπὸ τὰ προγράμματα τῆς τηλεοράσεως καὶ τὰ ἄλλα ποικίλα μέσα ἐνημερώσεως καὶ “ψυχαγωγίας”, δὲν ἔχει τὸν χρόνο νὰ γνωρίση τὸν ἑαυτό του, τὸν συνανθρωπό του καὶ τὸν Θεόν του. Ἔτσι παρακάμπτει καὶ σοβαρὰ ὑπαρξιακά του προβλήματα, ὅπως τὸ πρόβλημα τοῦ θανάτου.  Μόνο στὶς κηδεῖες κάποιων συγγενῶν ἢ γνωστῶν του θὰ φιλοσοφήση γιὰ λίγο γύρω ἀπὸ τὸν θάνατο, γιὰ νὰ ξαναγυρίση σύντομα στὴν ρουτίνα τῆς καθημερινῆς ζωῆς.

.        Οἱ ἑορτὲς τῶν ἁγίων Παθῶν καὶ τῆς ἁγίας Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μᾶς δίνουν τὴν εὐκαιρία νὰ ἰδοῦμε τὸ γεγονὸς τοῦ θανάτου καὶ νὰ τὸ ἀντιμετωπίσουμε. Βλέποντες τὸν Κύριο θνήσκοντα, διαπιστώνουμε ὅτι ὁ θάνατος εἶναι πραγματικότης, τὴν ὁποία καὶ αὐτὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὑπέμεινε.

.        Ἀκόμη βλέπουμε ὅτι ὁ θάνατος ἔχει σὰν ρίζα του τὴν παρακοὴ καὶ τὴν ἁμαρτία τοῦ ἀνθρώπου. Ἀφοῦ ἑκούσια χωρίσθηκε ἀπὸ τὸν Πλάστη του, τὸν χορηγό της ζωῆς, ἦτο φυσικὸν νὰ ἀποθάνη. […] Κάθε θάνατος εἶναι τραγικός, ὄχι μόνον γιὰ τὸν πρόσκαιρο χωρισμό μας ἀπὸ ὅ,τι ἀγαποῦμε, ἀλλὰ καὶ γιατί εἶναι ἡ συνέπεια καὶ ἀπόδειξις τῆς ἁμαρτωλότητός μας.

MAN AND HIS FALL By Metropolitan Hierotheos of Nafpaktos, from "Entering the Orthodox Church—the Catechism and Baptism of Adults. ”

MAN AND HIS FALL

By Metropolitan Hierotheos of Nafpaktos, from "Entering the Orthodox Church—the Catechism and Baptism of Adults. ”

As we analyze the Parable of the Prodigal Son, let us go on to make a man-centered analysis of this parable. It will show us the true value of man and what true life is.

The father in the parable had two sons. Both sons lived at home and enjoyed their father’s goods.

God is called Father both in relation to His only-begotten Son and in relation to man. However, there is a vast difference between the two. The Father gave birth to the Son before all ages, whereas He created man within time. Man is also a child of God, but by grace, whereas the Second Person of the Holy Trinity is a Son by nature.

We can use an example to make this more comprehensible. An artist constructs a painting, which is his own spiritual creation, his own work. In a way, you could call it “his child,” because it expresses his thoughts and his gifts. At the same time, he begets children. Thus, he makes the painting, but begets the child. The same thing, with appropriate analogy, happens with God the Father in relationship to the Logos and men.

God created the whole world. In the beginning, He created the angels, what is known as the noetic realm. He then went on, within the space of five days, to create all the sensible world, nature, birds, fish, animals, plants and so on. Then, on the sixth day He created man, who was both noetic and sensible [sensory], i.e., he had a soul and body. As the Fathers of the Church say, first He created the Kingdom, the palaces, and then He created the King, man. From his very creation, man was called to be king of the world.

The Holy Scriptures say that man was made by God in His Image and Likeness. The Image refers to the noetic faculty and his free-will, i.e., he has a nous and freedom. Whereas the Likeness refers to the fact that he was created to become by grace what God is by nature. That is to say, he was created to become a “god” through grace. Of course, according to the Holy Fathers, the Image refers to the triune nature of the soul. Just as God is Nous, Logos and Spirit man also has a nous, logos and spirit. The nous is the center of his personality.

Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr γιά τίς 8-4-2018 ἕως 9-4-2018

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες καί ἀδελφοί Χριστός Ἀνέστη!
Εἴθε ὁ νικητής τοῦ θανάτου καί δωρητής τῆς αἰώνιας ζωῆς νά μᾶς ἀξιώνει ὅλους μέ τήν Χάρη Του νά ζοῦμε αἰώνια μέσα στό ἀναστάσιμο ἄκτιστο φῶς Του μέ καλή μετάνοια, πίστη, ταπείνωση, ὑπακοή καί ἀδιάλειπτη προσευχή .


Λαμβάνετε αὐτό τό μήνυμα ὡς ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο
http://hristospanagia3.blogspot.gr, τήν ἱστοσελίδα http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr γιά τίς 8-4-2018 ἕως 9-4-2018

Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο: http://hristospanagia3.blogspot.gr
▼  2018 (1241)

• ▼  Απριλίου (108)
  • ▼  09 Απρ (13)
    • «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός», Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορε...
    • Ὁμιλία στήν πόρνη (Ὅσιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος)
    • Ἡ σπουδαιότητα τῆς ἐσωτερικής εἰρήνης:Κανόνες καί ...
    • Ὅταν συμβαίνει ἕνα θαῦμα μήν παθαίνετε σύγχυση, ἀλ...
    • Ἡ “Διακαινήσιμος” ἑβδομάδα.
    • Γιά τήν Ἁγία καί Μεγάλη Πέμπτη († Ἀρχ. Γεώργιος Κα...

«ΚΑΘΑΡΘΩΜΕΝ ΤΑΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΨΟΜΕΘΑ, Τῼ ΑΠΡΟΣΙΤῼ ΦΩΤΙ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ» (Ἑρμηνεία τοῦ α´τροπαρίου τῆς α´ ᾨδῆς τοῦ Κανόνος τοῦ Πάσχα)

Ἁγ. Nικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

«Καθαρθῶμεν τὰς αἰσθήσεις καὶ ὀψόμεθα, τῷ ἀπροσίτῳ φωτὶ τῆς ἀναστάσεως, Χριστὸν ἐξαστράπτοντα, καὶ χαίρετε φάσκοντα, τρανῶς ἀκουσόμεθα, ἐπινίκιον ἄδοντες».

.                 Ἐπειδὴ ὁ ἄνθρωπος εἶναι σύνθετος ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος, ἔχει διπλᾶς τὰς αἰσθήσεις, πέντε τῆς ψυχῆς καὶ πέντε τοῦ σώματος. καὶ αἱ μὲν τῆς ψυχῆς εἶναι αὗται: νοῦς, διάνοια, δόξα, φαντασία, αἴσθησις· αἱ δὲ τοῦ σώματος εἶναι αὗται: ὅρασις, ἀκοή, ὄσφρησις, γεῦσις, ἁφή. Παραγγέλλει λοιπὸν εἰς ἡμᾶς ὁ Ἱερὸς Μελωδὸς νὰ φυλάττωμεν καθαρὰς τὰς νοερὰς αἰσθήσεις τῆς ψυχῆς, ἀπὸ κακὰς ἐπιθυμίας καὶ θυμούς, ἀπὸ λογισμοὺς βλασφήμους, πονηροὺς καὶ αἰσχρούς, καὶ ἁπλῶς εἰπεῖν, ἀπὸ ὅλα τὰ πάθη τὰ καλούμενα ψυχικά. Ὁμοίως νὰ φυλάττωμεν καθαρὰς καὶ τὰς αἰσθήσεις τοῦ σώματός μας. Καὶ τὰ μὲν ὀμμάτιά μας πρέπει νὰ φυλάττωμεν καθαρὰ ἀπὸ θέατρα καὶ χοροὺς καὶ παιγνίδια καὶ ἀπὸ ἄλλας αἰσχρὰς καὶ πονηρὰς θεωρίας, αἱ ὁποῖαι προξενοῦσι κέντρα τῶν σαρκικῶν ἡδονῶν. Τὰς δὲ ἀκοάς μας πρέπει νὰ φυλάττωμεν καθαρὰς ἀπὸ τὸ νὰ μὴ ἀκούουν τραγούδια, αἰσχρολογίας. Ὡσαύτως δὲ παραγγέλλει εἰς ἡμᾶς νὰ φυλάττωμεν καὶ τὰς ἄλλας αἰσθήσεις μας ἀπὸ τὰ βλαπτικὰ ἀντικείμενα, ἐπειδὴ ἀπὸ τὰς αἰσθήσεις ὡς ἀπό τινας θυρίδας ἀναβαίνει ὁ τῆς ψυχῆς θάνατος, κατὰ τὸ γεγραμμένον. «Ἀνέβη ὁ θάνατος διὰ τῶν θυρίδων» (Ἱερ. θ´ 21).

Ὕμνος στόν Ὅσιο Ἰωάννη, διορατικό διδάσκαλο τῆς ταπεινώσεως

Ο Ιωάννης ο Διορατικός μιλούσε για την ταπείνωση με δάκρυα χαράς:

«Αγαπημένα μου παιδιά, παιδιά της σωφροσύνης, όσο πιο ταπεινοί γίνεστε, τόσο πιο αγαπητοί του Θεού!

Η ασκητική ζωή, χωρίς ταπείνωση, δεν καρποφορεί- ο υπερήφανος προσφέρει την ψυχή του στον διάβολο.

"Αν κενωθείτε από τον παλαιό εαυτό σας, τότε θά πληρωθεί η ψυχή σας από τον Ζωντανό Θεό!

Ποιος αλήθεια είναι πιο ταπεινός από τον Θεό;

Ο Θεός σε τίποτα δεν προβάλλει την υπεροχή Του- μυστικά, αφανώς, καθοδηγεί τα σύμπαντα!

Γι' αυτό οι άφρονες άνθρωποι θαρρούν πως Εκείνος δεν υπάρχει καν.

Σέ τί ἔγκειται ἡ ἄσκησή μας; ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ.

 https://apantaortodoxias.blogspot.gr/2018/03/blog-post_126.html

Εἶπε ὁ Ἅγιος Παϊσιος

Όταν σκεφτόμαστε τους Αγίους, οι Άγιοι σκέφτονται επίσης για μας και μας βοηθούν. Έτσι όταν ένα άτομο κάνει φίλους με τους Αγίους,  αυτή η φιλία είναι πιο αξιόπιστη από οποιαδήποτε άλλη. Στη συνέχεια, ο άνθρωπος, που ζει μόνη του μπορεί ταυτόχρονα να ζήσει μαζί με όλα - και με τους Αγίους, και τους Αγγέλους, και τον κόσμο. 

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2018/03/blog-post_685.html?m=1

10 Απριλίου Συναξαριστής. Τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀφρικανοῦ, Θεοδώρου, Μαξίμου, Πομπηΐου, Τερεντίου καὶ τῶν σὺν αὐτῶν τριάκοντα ἐννέα Μαρτύρων, Ὄλδας Προφήτιδος, Ἰακώβου καὶ Ἀζὰ Ἱερομαρτύρων, Μιλτιάδου πάπα Ρώμης, τῶν Ἁγίων ἐν Καμπτακούιᾳ μαρτυρησάντων, τῶν ὁσιομαρτύρων ἐν τὴ μονὴ Νταοὺ Πεντέλης, Δημητρίου Νεομάρτυρος, Γρηγορίου Ε’ Πατριάρχου, Χρυσάνθου Ξενοφωντινοῦ, Ἀναστασίας Ὁσίας.

Οἱ Ἅγιοι Ἀφρικανός, Θεόδωρος, Μάξιμος, Πομπήιος, Τερέντιος καὶ ἄλλοι τριάντα ἐννέα Μάρτυρες (Ἑορτὴ Ἐπαμεινώνδας, Περικλῆς, Σοφοκλῆς, Ὅμηρος)

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Ἀφρικανός, Θεόδωρος, Μάξιμος, Πομπήιος καὶ Τερέντιος μαρτύρησαν τὸ ἔτος 250 μ.Χ., ἐπὶ αὐτοκράτορα Δεκίου (249-251 μ.Χ.) καὶ ἡγεμόνος Φουρτουνιανοῦ, στὴν Καρθαγένη τῆς Ἀφρικῆς μαζὶ μὲ ἄλλους τριάντα ἐννέα Χριστιανούς, τῶν ὁποίων τὰ ὀνόματα εἶναι: Ἀνάξαρχος, Ἀναξιμένης, Ἀριστείδης, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Διονύσιος, Ἐπαμεινώνδας, Ἐτεοκλής, Ζήνων, Ἠλίας, Ἡρακλῆς, Ἠσαΐας, Ἠφαιστίων, Θεμιστοκλῆς, Θεόφραστος, Θησεύς, Θωμάς, Ἰσοκράτης, Λουκᾶς, Μακάριος, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφῶν, Ὅμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλῆς, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολύνικος, Προμηθεύς, Σοφοκλῆς, Σωκράτης, Τιμόθεος, Τίτος, Φιλοποίμην, Φωκίων καὶ Χρόνιος.
Οἱ Ἅγιοι συνελήφθησαν, ἐπειδὴ ἦταν Χριστιανοὶ καὶ δοκιμάσθηκαν μὲ πολλὰ βασανιστήρια. Πρῶτα τοὺς χτύπησαν ὑπερβολικά, μέχρις ὅτου φάνηκαν τὰ σπλάγχνα τους, στὴν συνέχεια μὲ πυρωμένα καρφιὰ τοὺς τρύπησαν τὰ ἰσχία καὶ ἐπάνω σὲ αὐτὰ ἔριξαν ξύδι καὶ ἁλάτι. Ἀφοῦ ὅμως προσευχήθηκαν, κατέστρεψαν τὰ ξόανα, τοὺς βωμοὺς καὶ τοὺς ναοὺς τῶν εἰδωλολατρῶν. Στὸ τέλος, μετὰ τὶς φρικτὲς βασάνους, ἀποκεφαλίσθηκαν.
Ἡ Ἐκκλησία τιμᾷ τὴν μνήμη τους καὶ στὶς 28 Ὀκτωβρίου.

10 Ἀπριλίου. ✝ Τρίτη τῆς διακαινησίμου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Τρίτης διακαινησίμου. (Πρξ. β΄ 14 - 21).

Πραξ. 2,14         Σταθεὶς δὲ Πέτρος σὺν τοῖς ἕνδεκα ἐπῆρε τὴν φωνὴν αὐτοῦ καὶ ἀπεφθέγξατο αὐτοῖς· ἄνδρες Ἰουδαῖοι καὶ οἱ κατοικοῦντες Ἱερουσαλὴμ ἅπαντες, τοῦτο ὑμῖν γνωστὸν ἔστω καὶ ἐνωτίσασθε τὰ ῥήματά μου.

Πραξ. 2,14               Και τότε ο Πετρος μαζή με τους ένδεκα εστάθηκε, ώστε να τον βλέπουν όλοι, ύψωσε την φωνήν αυτού και ήρχισε να ομιλή, όπως το Πνεύμα το Αγιον τον εφώτιζε· “άνδρες Ιουδαίοι και σεις όλοι που κατοικείτε την Ιερουσαλήμ, ας γίνη γνωστόν εις σας αυτό, που θα σας πω και ακούσατε με προσοχήν τα λόγια μου.