Οἱ ἀνώμαλες σχέσεις καί τό παιδί

Οἱ ἀνώμαλες σχέσεις καί τό παιδί

Ἡ ζωή καί οἱ ἁμαρτίες τῶν γονέων ἐπηρεάζουν ἀποφασιστικότατα τά παιδιά. Διαβάζουμε στόν Νόμο τοῦ Θεοῦ: «ἐγώ εἰμι Κύριος ὁ Θεός σου, Θεός ζηλωτής, ἀποδιδούς ἁμαρτίας πατέρων ἐπί τέκνα ἐπί τρίτην καί τετάρτην γενεάν τοῖς μισοῦσί με»[1]. Δηλαδή: «ἐγώ εἶμαι Κύριος ὁ Θεός σου, Θεός ζηλότυπος[2], πού ἀποδίδω στά παιδιά ἁμαρτίες τῶν γονέων μέχρι τρίτης καί τετάρτης γενεᾶς[3], σ’ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι μέ μισοῦν».

Τά παιδιά ὑποφέρουν ἀπό τίς ἁμαρτίες τῶν γονέων τους. «Ὅταν ἕνα δένδρο τό κόψεις», διδάσκει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, «τά κλαδιά του ξεραίνονται σέ ἐλάχιστο χρόνο. Ὅταν τό περιποιεῖσαι καί τό ποτίζεις, τά κλαδιά του γίνονται ὅλο καί πιό πράσινα, ὅλο καί πιό δροσερά. Δένδρο εἶναι οἱ γονεῖς. Κλαδιά εἶναι τά παιδιά τους. Ὅταν λοιπόν οἱ γονεῖς, πού εἶναι ἡ ρίζα καί ὁ κορμός, τρέφονται μέ νηστεῖες, μέ προσευχές, μέ ἐλεημοσύνες, μέ καλά ἔργα, ὁ Θεός φυλάει τά παιδιά· καί προχωρώντας μέ τό παράδειγμά τους γίνονται καλοί χριστιανοί καί καλοί ἄνθρωποι. Ὅταν οἱ γονεῖς κάνουν ἁμαρτίες, πού κάνουν τό δένδρο τοῦ σπιτιοῦ τους νά ξεραίνεται, καί πρό παντός, ὅταν ἐκεῖνοι τό κόβουν μέ τά ἴδια τούς τά χέρια, τότε τά παιδιά τους ξεραίνονται πνευματικά· πεθαίνουν ψυχικά· γίνονται ἀπό χίλιες δύο πλευρές προβληματικά πρόσωπα!… Καί ὁ Θεός τότε, τιμωρεῖ τούς γονεῖς ἐκείνους καί τούς βάζει στή κόλαση, μαζί μέ τά παιδιά τους, πού τά γέννησαν καί τά πήραν στό λαιμό τους... Ὅταν ἔχουμε μία μηλιά, πού κάνει ξινά μῆλα, ποιόν κατηγοροῦμε; Ποιός φταίει; Τά μῆλα ἤ ἡ μηλιά; Ἀσφαλῶς ἡ μηλιά φταίει. Λοιπόν. Γίνετε σεῖς ἡ μηλιά καλό δένδρο, κάνετε σεῖς ἔργα καλά, νά γίνουν καί τά παιδιά σας καλά. Μᾶς λέει ἡ Ἁγία Γραφή: Ἀπό τότε πού φτιαξε ὁ Θεός τόν Ἀδάμ, εἶχαν περάσει τρεισήμισι χιλιάδες (3.500) χρόνια. Καί σέ τόσα χρόνια δέν εἶχε πεθάνει παιδί πρίν ἀπό τόν πατέρα του ἀπό φυσικό θάνατο. Τότε ζοῦσε ἕνας ἄνδρας πού τόν ἔλεγαν Θάρα. Αὐτός, μέ παγίδα τοῦ διαβόλου, ἦταν ὁ πρῶτος πού ἔφτιαξε εἴδωλα. Καί ἔβαλε τά παιδιά του νά τά προσκυνᾶνε σάν Θεό[4]. Ἀπό τότε ἄρχισαν τά παιδιά νά πεθαίνουν πρίν ἀπό τούς γονεῖς τους. Ἔτσι τιμώρησε ὁ Θεός τόν Θάρα. Κάθε ἁμαρτία πού κάνουν οἱ γονεῖς, εἶναι δηλητήριο στίς ψυχές τῶν παιδιῶν τους. Καί κάνει τά παιδιά ξερόκλαδα»[5].

«Ὁ Ἅγιος μακαριστός σύγχρονός μας ἀρχιμανδρίτης Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος», ἐπισημαίνει ὁ Μοναχός Ἰωάννης, «μᾶς τόνιζε σέ διάφορες ὁμιλίες του, μέσα ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη ὅτι ἡ κακή κληρονομικότητα, λόγω σαρκικῆς ἁμαρτωλότητας ἐπηρεάζει ἀρνητικά κληρονομικά τούς ἀπογόνους μας μέχρι 7ης γενεᾶς. Πολλοί γονεῖς, πού ὑπέφεραν τά παιδιά τους καί τά ἐγγόνια τους, ὅταν συμβουλεύονταν σύγχρονους προορατικούς καί διορατικούς ὀρθοδόξους γεροντάδες (γιά παράδειγμα τούς Ἁγίους Πορφύριο, Παΐσιο, τόν Γέροντα Ἀναστάσιο καί λοιπούς) ἐπληροφοροῦντο, κατάπληκτοι, ὅτι φταῖνε οἱ ἴδιοι καί οἱ πρόγονοί τους γιά τά ψυχοσωματικά ἄρρωστα ἤ ἔκφυλα παιδιά τους»[6].

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος δίδασκε ὅτι καθοριστικό ρόλο στήν διαμόρφωση τοῦ παιδιοῦ παίζει ὁ τρόπος ζωῆς τῆς μητέρας, ἀλλά καί τοῦ πατέρα, κατά τήν διάρκεια τῆς κύησής του. Δέν πρέπει οἱ σύζυγοι νά ἔχουν συζυγικές σχέσεις κατά τήν διάρκεια τῆς ἐγκυμοσύνης. Ἄν συμβεῖ τέτοια σχέση, ἐκεῖ εἶναι παρόν καί τό ἔμβρυο. Αὐτό ξαφνιάζεται, γεμίζει φιληδονία καί ἀργότερα θά ἔχει ἔντονες τέτοιες ροπές πού δύσκολα θά τιθασεύσει[7]. Παίρνει τά πνευματικά μικρόβια τῶν ἀπρόσεκτων φιλήδονων γονέων του καί ἀπό «κοιλίας μητρός του» γεμίζει μέ σαρκικές ἐπιθυμίες[8].

 Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ἐπίσης, ἐπισημαίνει ὅτι γενικά «δέν πρέπει οἱ ὑπανδρευμένοι νά σμίγουν ἀκόλαστα καί πορνικά, ἀλλά μέ σωφροσύνη καί μέ μόνο σκοπό τήν παιδοποιΐα»[9]. Στήν συνέχεια ὑποσημειώνει: «Ἑπομένως, δέν πρέπει οἱ ἄνδρες νά συνέρχονται μέ τίς γυναῖκες τους, ὅταν αὐτές εἶναι σέ κατάσταση ἐγκυμοσύνης. Διότι αὐτό εἶναι παράνομο καί ἄτοπο, ἀφοῦ δέν γίνεται μέ σκοπό τήν παιδοποιΐα καί πολλές φορές γίνεται αἰτία φόνου τῶν ἐμβρύων, πού βρίσκονται στήν κοιλία. Γι’ αὐτό καί οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι, ὅλοι, στίς Διαταγές τους δέν ἐπιτρέπουν νά συμβαίνει αὐτό (δηλ. ἡ συνεύρεση τῶν συζύγων, ὅταν ἡ γυναίκα εἶναι ἔγκυος). Ἀκόμη καί αὐτά τά ἄλογα ζῶα δέν σμίγουν, ὅταν τά θηλυκά εἶναι σέ κατάσταση ἐγκυμοσύνης. Ὁμοίως, δέν πρέπει νά ἔρχονται σέ σχέση, ὅταν οἱ γυναῖκες τους ἔχουν τά συνηθισμένα τους (ἐνν. τά γυναικεῖα, τήν ἔμμηνον ρύσιν). Αὐτοί πού τό κάνουν ἁμαρτάνουν θανάσιμα, ἐπειδή καί τά παιδιά πού σπέρνονται, ὅταν οἱ μητέρες ἔχουν τά συνηθισμένα τους (περίοδο), γίνονται λωβά (ἀνάπηρα) καί λεπρά, ὡς ἐπί τό πλεῖστον, καί σύντομα πεθαίνουν, ὅπως λέγει ὁ Θεοδώρητος καί ὁ Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης καί ἄλλοι Πατέρες. Γι’ αὐτό καί ὁ παλαιός νόμος (ἡ Παλαιά Διαθήκη) δίνει ἐντολή νά θανατώνονται αὐτοί πού τό ἔκαναν αὐτό. Διότι λέγει ὁ Θεός στό Λευϊτικό: «ἄνδρας ὁ ὁποῖος θά κοιμηθεῖ μέ γυναίκα πού ἔχει περίοδο...καί οἱ δύο νά φονευθοῦν»[10]. Καί γιά νά μιλήσω γενικά, μόνο γιά παιδοποιΐα πρέπει νά γίνεται ἡ συνεύρεση τῶν ὑπανδρευμένων καί ὄχι γιά φιληδονία»[11].

Βλέπουμε ἀπό τά ἀνωτέρω ὅτι ὑπάρχει ἡ συμφωνία τῶν Ἁγίων Πατέρων παλαιοτέρων καί νεωτέρων. Ὁ θεόσοφος Ἅγιος Πορφύριος δέν συμβουλεύει αὐθαίρετα, δέν λέγει δικές του γνῶμες, ἀλλά πάντα σύμφωνα μέ τήν Ἁγία Γραφή καί τούς Ἁγίους Πατέρες.

Τό πάθος τῆς φιληδονίας τῶν παιδιῶν ἔχει ρίζες, πού ξεκινοῦν πολλές φορές ἀπό τούς γονεῖς καί τήν συμπεριφορά τους κατά τήν σύλληψη καί τήν κυοφορία του. Ἐπίσης καί ἡ μετέπειτα γενετήσια συμπεριφορά[12] τοῦ παιδιοῦ ἐπηρεάζεται πολύ ἀπό τήν ἀντίστοιχη συμπεριφορά τῶν γονέων του καί μάλιστα κατά τήν σύλληψη-κυοφορία του. Τό παιδί ἔτσι, σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο Πορφύριο, μπορεῖ νά ἀναπτύξει ὁμοφυλοφιλικές ροπές πού ὀφείλονται στίς παρά φύσιν σχέσεις τῶν γονέων του[13]. Ἀξίζει νά προσέξουμε ἰδιαίτερα αὐτήν τήν θέση τοῦ Ἁγίου: Μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ Ὅσιος ὅτι, ὅταν οἱ γονεῖς πέφτουν στά παρά φύσιν σαρκικά ἁμαρτήματα, αὐτό ἐπιδρᾶ στά παιδιά, ἀφοῦ λαμβάνουν τά πνευματικά μικρόβια τῶν γονέων τους καί στήν συνέχεια αὐτά τά παιδιά εἶναι δυνατόν νά ἐμφανίσουν φρικτές «ἰδιαιτερότητες»[14]. Δεδομένου ὅτι ἔχουν πληθυνθεῖ τόσο πολύ αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ διαστροφικές σχέσεις μέσα στά ζευγάρια, δικαιολογεῖται ἀπόλυτα ἡ τόσο μεγάλη ἐξάπλωση τῶν ὁμοφυλοφιλικῶν καθώς καί τῶν ἀμφιφυλοφιλικῶν τάσεων, ὅσο καί τῶν ποικίλων γενετήσιων διαστροφῶν μεταξύ τῶν νέων.

Συμφωνεῖ ὁ Ὅσιος Πορφύριος μέ τήν διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου καί ὅλων τῶν Ἁγίων. Μέσα στόν γάμο θά πρέπει νά ὑπάρχει γνήσια ὀρθόδοξη πνευματικότητα, σωφροσύνη καί ἀξιοπρέπεια. Σχολιάζοντας τόν λόγο τοῦ Ἀποστόλου: «Ὁ γάμος πρέπει νά εἶναι τίμιος καθ΄ ὅλα καί ἡ συζυγική κλίνη ἀμίαντη»[15], ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὑποσημειώνει: «Ἐπειδή ὁ γάμος πρέπει νά εἶναι τίμιος καθ’ ὅλα τά μέρη καί καθ’ ὅλους τούς τρόπους, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος· γι’ αὐτό οὔτε ὄργανα πρέπει νά ἀφήνουν οἱ Χριστιανοί νά παίζουν στούς γάμους τους, οὔτε πρέπει νά χορεύουν καί νά τραγουδοῦν καί νά κάνουν ἄλλες ἀταξίες σ’ αὐτούς. Διότι οἱ χοροί καί τά τραγούδια προξενοῦν ἀτιμία καί κατηγορία στόν τίμιο γάμο[16]. Τότε εἶναι τίμιος ὁ γάμος καί ἀμίαντη ἡ συζυγική κλίνη, ὅχι μόνον ὅταν οἱ σύζυγοι δέν μολύνονται μοιχεύοντας μέ ἄλλα ξένα πρόσωπα, ἀλλά καί ὅταν καί μεταξύ τους δέν μολύνονται μέ παράνομες μίξεις (πέφτοντας σέ παρά φύσιν σχέσεις). Ἐπίσης, καί ὅταν δέν σμίγουν λόγῳ φιληδονίας καί ἔλλειψης ἐγκράτειας, ἀλλά μέ μόνον σκοπό τήν παιδοποιΐα. Καί ὅταν θεωροῦν τήν σαρκική τους ἕνωση ὡς ἕνα σημάδι τῆς πνευματικῆς ἕνωσής τους μέ τόν Χριστό καί τῆς κατά Χριστόν αὔξησης καί ἐπίδοσής τους.

Ἐπειδή ὁ γάμος τῶν εὐσεβῶν Χριστιανῶν δέν εἶναι μόνο σαρκικός, ὅπως εἶναι οἱ γάμοι ἤ μᾶλλον καλλίτερα ἄς ποῦμε οἱ (ἐμπορικές) συναλλαγές τῶν Ἐθνικῶν (εἰδωλολατρῶν-κοσμικῶν), ἀλλά ἔχει καρπό πού πηγάζει ἀπό τήν πνευματική ὑπόσχεση (πού ἔχουν δώσει αὐτοί πού εἶναι ἀληθινά Χριστιανοί καί ἔρχονται εἰς γάμου κοινωνίαν), ὅπως λέγει ὁ σοφός Μελέτιος Πηγᾶς “ἔτσι εἶναι οἱ Χριστιανοί καί, ἐνῶ ζοῦν ἔχοντας σάρκα (σῶμα), ὅμως δέν ζοῦν κατά σάρκα (μέ σαρκικό τρόπο)”[17]»[18].

Οἱ παρά φύσιν σχέσεις ἀτιμάζουν τόν γάμο. Μέ αὐτές μολύνονται φοβερότατα ὄχι μόνο οἱ σύζυγοι, ἀλλά καί τά παιδιά τους καί ὅσοι ἔρχονται σέ στενή ἐπαφή μαζί τους. Δίδασκε ὁ θεοφώτιστος Ὅσιος Πορφύριος ὅτι, ὅπως ὑπάρχουν τά βιολογικά μικρόβια πού προξενοῦν σωματικές ἀσθένειες, ἔτσι ὑπάρχουν καί τά πνευματικά μικρόβια, τά ὁποῖα μεταδίδονται ἀπό τόν ἕνα στόν ἄλλο[19]. Ὑπάρχει, θά τολμούσαμε νά

ποῦμε, τό πνευματικό DNA τῶν γονέων πού κληρονομεῖται ἀπό τά τέκνα τους, καθώς καί τά πνευματικά μικρόβια τῶν γονέων πού μεταδιδόμενα στά παιδιά τά ἀρρωσταίνουν πνευματικά.

Ἐπιβεβαιώνεται ἀπό τά παραπάνω ὅτι ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἔθετε τίς βασικές ὀρθόδοξες προϋποθέσεις μέσα στόν γάμο, προκειμένου νά λειτουργήσουν οἱ ὑγιεῖς ἁγιοπνευματικοί παράγοντες πού καθορίζουν τήν ἄρτια ψυχοσωματική διαμόρφωση ἑνός ἀληθινά θεάρεστου ἀνθρώπου. Ὅταν δέν τηροῦνται αὐτές οἱ προϋποθέσεις, τότε τό πονηρό πνεῦμα ἀποκτᾶ δικαιώματα καί στούς γονεῖς καί στά τέκνα τους. Ὅλα τά ἀνωτέρω, καθώς καί ὅσα ἀκολουθοῦν, εἶναι μιά ἀποστομωτική ἀπάντηση σ’ αὐτούς τούς βλάσφημους τολμητίες[20], πού παραποιοῦν τόν Ὅσιο, γιά νά καλύψουν τά πάθη τους.

 Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο:Ἐν Χριστῷ ἀγάπη ἤ Μεταπατερική θεολογία (Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου) – Νέο βιβλίο

[1]               Δευτ. 5, 9-10. 

[2]               Θεός ζηλότυπος: Αὐτοπροσδιορίζεται ἔτσι ὁ Θεός, διότι θέλει οἱ ἄνθρωποι νά Τόν ἀγαποῦν κατά ἀποκλειστικότητα, μέ ὅλο τους τό εἶναι, γιά τό δικό τους τό καλό· γιά νά μήν εἶναι διχασμένοι-διαλυμένοι. Αὐτό μᾶς διδάσκει ἡ πρώτη ἐντολή: «καί ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καί ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καί ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου. Αὕτη πρώτη ἐντολή» (Μρ. 12, 30). 

[3]               «Ἀποδίδω τίς ἁμαρτίες τῶν γονέων στά παιδιά τους»: Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ Θεός ἐπιτρέπει-παραχωρεῖ παιδαγωγικά νά ἔχουν συνέπειες οἱ ἁμαρτίες τῶν γονέων στά παιδιά τους μέχρι τρίτης καί τετάρτης γενεᾶς γιά τό καλό ἀμφοτέρων. Τό ἐπιτρέπει μέσα στήν πανσοφία Του καί τήν παναγαθότητά Του γιά νά ὁδηγηθοῦν, ἐάν θέλουν οἱ γονεῖς, σέ μετάνοια καί νά προφυλαχθοῦν ἀπό ἄλλες ἁμαρτίες. Τά δέ παιδιά ἐπίσης ὠφελοῦνται κάνοντας ὑπομονή, προφυλάσσονται ἀπό ἁμαρτίες καί ἔχουν πνευματικό μισθό. Ἐπίσης λειτουργεῖ τό ὅλον ὡς παράδειγμα καί προειδοποίηση γιά τούς ἄλλους, πού ἁμαρτάνουν ἀμετανόητα. Εἶναι γνωστό αὐτό πού εἶπε ὁ Κύριος, ὅταν τοῦ μίλησαν γιά ἐκείνους πού εἶχε σφαγιάσει ὁ Πιλάτος, «Παρῆσαν δέ τινες ἐν αὐτῷ τῷ καιρῷ ἀπαγγέλλοντες αὐτῷ περί τῶν Γαλιλαίων, ὧν τό αἷμα Πιλᾶτος ἔμιξε μετά τῶν θυσιῶν αὐτῶν» (Λκ. 13, 1). Μήπως, τούς λέγει ὁ Κύριος, νομίζετε ὅτι αὐτοί ἦσαν πιό ἁμαρτωλοί ἀπό ὅλους τούς Γαλιλαίους;  «Δοκεῖτε ὅτι οἱ Γαλιλαῖοι οὗτοι ἁμαρτωλοί παρά πάντας τούς Γαλιλαίους ἐγένοντο, ὅτι τοιαῦτα πεπόνθασιν;» (Λκ. 13, 2). Ὄχι, ἀλλά, ἄν δέν μετανοεῖτε, καί ἐσεῖς κατά τόν ἴδιο τρόπο θά χαθεῖτε, «οὐχί, λέγω ὑμῖν, ἀλλ’ ἐάν μή μετανοῆτε, πάντες ὡσαύτως ἀπολεῖσθε» (Λκ. 13, 3).

[4]               Γεν. 11, 24-32.

[5]               Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, Διδαχή Ζ’, διασκευή, http://omothimadon.gr/?p=39942.

[6]               Ἰωάννου Μοναχοῦ, Λόγος περί ὁμοφυλοφιλίας – θεματικῆς ἑβδομάδας ἔμφυλων ταυτοτήτων καί σχέδιο νόμου γιά τήν ἀναγνώριση τῆς ταυτότητας φύλου,

 https://enromiosini.gr/ekpaideysh/%CE%BB% (προσβάθηκε στίς 23-6-2017).

[7]               Μητροπολίτου Μόρφου: Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν κατά τούς σύγχρονους ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας (ΒΙΝΤΕΟ), http://www.vimaorthodoxias.gr/eipan/item/79693. Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία. «(Δίδασκε ὁ Ἅγιος Πορφύριος ὅτι) Τό παιδί καθορίζεται ἀπό τήν ζωήν τῆς μητέρας κατά τήν κύησην καί τήν ζωήν τοῦ ζεύγους γενικότερα. Ὅλα νά τά κάνει κανείς τέλεια, ἄν ἡ σχέση μέ τόν σύζυγο ἤ τήν σύζυγο εἶναι διασαλευμένη, πᾶνε χαμένα. Κατά τήν διάρκειαν τῆς κυήσεως δέν συνερχόμαστε κι ἄς λένε οἱ γιατροί ὅτι δέν ὑπάρχει πρόβλημα μέχρι τόν ἕκτον μήνα. Τό βρέφος ταράζεται, ξαφνιάζεται καί συμμετέχει σ’ αὐτήν τήν ὅποια ἐρωτική σχέση τῶν συζύγων».

[8]               Μητροπολίτου Μόρφου: Ἡ Παιδαγωγική τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, (ΒΙΝΤΕΟ), https://www.youtube.com/watch?v=GJ_lPin5xjU&t=1609s. Ἀπομαγνητοφωνημένη ἀπό ἐμᾶς ὁμιλία.

[9]               Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἑρμηνεία εἰς τάς ΙΔ΄Ἐπιστολάς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, Τόμος Α’, Ἡ Πρός Ρωμαίους καί ἡ Α΄ Πρός Κορινθίους, Ἐκδόσεις Ὀρθοδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη 1989, σελ. 458-9: «Δέν χρεωστοῦν οἱ ὑπανδρευμένοι νά σμίγουν ἀκόλαστα καί πορνικά, ἀλλά σωφρόνως, διά μόνην τήν παιδοποιΐαν».

[10]             Λευϊτ. 20, 18: «ἀνήρ, ὅς ἄν κοιμηθῇ μετά γυναικός ἀποκαθημένης καί ἀποκαλύψῃ τήν ἀσχημοσύνην αὐτῆς, τήν πηγήν αὐτῆς ἀπεκάλυψε, καί αὕτη ἀπεκάλυψε τήν ρύσιν τοῦ αἵματος αὐτῆς· ἐξολοθρευθήτωσαν ἀμφότεροι ἐκ τῆς γενεᾶς αὐτῶν».

[11]             Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἑρμηνεία εἰς τάς ΙΔ΄Ἐπιστολάς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, Τόμος Α’, Ἡ Πρός Ρωμαίους καί ἡ Α΄ Πρός Κορινθίους, Ἐκδόσεις Ὀρθοδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη 1989, σελ. 459: «Ὅθεν, δέν πρέπει οἱ ἄνδρες νά σμίγουν μέ τάς γυναῖκάς των, ὅταν εἶναι ἐγγαστρωμέναι. Παράνομον γάρ τοῦτο καί ἄτοπον, ὡς μή πρός παιδοποιΐαν γινόμενον καί ὡς πολλάκις φόνου γινόμενον αἴτιον τῶν ἐν τῇ κοιλίᾳ ἐμβρύων. Διό καί οἱ θεῖοι ἀπόστολοι κοινῶς εἰς τάς Διαταγάς των τοῦτο ἐμποδίζουν νά μή γίνεται. Καί αὐτά γάρ τά ἄλογα ζῶα δέν σμίγουν, ὅταν εἶναι ἐγγαστρωμένα τά θηλυκά. Ὁμοίως δέν πρέπει νά σμίγουν καί ὅταν αἱ γυναῖκές των ἔχουν τά συνήθειά των. Θανασίμως γάρ οἱ τοιοῦτοι ἁμαρτάνουν ἐπειδή καί τά παιδία ὁποῦ σπέρνονται, ὅταν αἱ μητέρες ἔχουν τά συνήθειά των, γίνονται λωβά καί λεπρά, ὡς ἐπί τό πλεῖστον καί ὀγλίγωρα ἀποθνήσκουν, ὡς λέγει ὁ Θεοδώριτος καί Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης καί ἄλλοι Πατέρες. Διό καί ὁ παλαιός νόμος προστάζει νά θανατώνονται οἱ τοῦτο ποιήσαντες. Λέγει γάρ ὁ Θεός εἰς τό Λευϊτικόν· «ἀνήρ, ὅς ἄν κοιμηθῇ μετά γυναικός ἀποκαθημένης καί ἀποκαλύψῃ τήν ἀσχημοσύνην αὐτῆς, τήν πηγήν αὐτῆς ἀπεκάλυψε, καί αὕτη ἀπεκάλυψε τήν ρύσιν τοῦ αἵματος αὐτῆς· ἐξολοθρευθήτωσαν ἀμφότεροι ἐκ τῆς γενεᾶς αὐτῶν»^[11]. Καί διά νά εἰπῶ καθολικῶς, διά μόνην παιδογονίαν πρέπει νά γίνεται ἡ συνουσία τῶν ὑπανδρευμένων, καί ὄχι διά φιληδονίαν».

[12]             Ὁ λεγόμενος σεξουαλικός προσανατολισμός.

[13]             Μητροπολίτου Μόρφου: Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν κατά τούς σύγχρονους ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας (ΒΙΝΤΕΟ), http://www.vimaorthodoxias.gr/eipan/item/79693. Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία: «Εἶναι λάθος νά νομίζουν οἱ σύζυγοι, ὅταν εἶναι ἔγκυος ἡ γυναίκα, ὅτι ἄν συνέλθουν ἐκείνη τήν περίοδον τῶν ἐννέα μηνῶν, ὅτι εἶναι μόνον ὁ ἄνδρας καί ἡ γυναίκα παρόντες. Εἶναι καί τό παιδάκι παρόν καί εἰσπράττει τό παιδί τίς ἐπιθυμίες τῶν γονέων καί αὐτό καθορίζει πάρα πολλές συμπεριφορές, πολύ λεπτές, πολύ λεπτές συμπεριφορές, πού ἔχει ὁ ἄνθρωπος, πού μέχρι σήμερα ἡ ἐπιστήμη ψάχνει νά τίς ἑρμηνεύσει καί δέν ἑρμηνεύονται. Νά φέρω ἕνα παράδειγμα. Τί προβληματισμός γίνεται σήμερα γιά τήν ὁμοφυλοφιλία. Νομίζουν ὅτι θά τό λύσουν τό πρόβλημα μέ τό νά κάνουν Σύμφωνα Συμβίωσης, νά κάνουν νομοθεσίες, λές καί ὁ ἄνθρωπος εἶναι νόμος. Κι ὅμως, αὐτό τό ὁποῖον εἶναι οἱ ὁμοφυλόφιλοι, τί εἶναι; Εἶναι ἄνθρωποι πού τούς καθόρισεν^[13] ἡ σεξουαλική συμπεριφορά τῶν γονιῶν τους. Διότι, κατά τούς Ἁγίους Πατέρες αὐτούς, καί Παΐσιον καί Πορφύριον, πού καί αὐτό τό εἶδαν μέ τό «μάτι» τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, αὐτοί οἱ ἄνθρωποι εἶδαν ὅτι ὁ ἄνθρωπος καθορίζεται ἐκείνην τήν ὥρα, ἐάν τό ζευγάρι δέν ἔχει φυσικήν σχέσην καί στάση κατά τήν διάρκειαν τῆς κυοφορίας. Δηλαδή, ἐάν γίνεται ὁποιαδήποτε παρά φύσιν σχέση, ἔλεγεν, μεταξύ τῶν γονέων, κατά τήν διάρκειαν τῆς κυοφορίας, τότε αὐτό τό παρά φύσιν, ἐπειδή εἶναι ἐπιθυμία δυνατή καί μεταδίδεται εἰς τό παιδί, αὐτό καθορίζει (δηλ. ἐπηρεάζει, ἀλλά ὄχι τελεσίδικα καί ὁριστικά, ἀφοῦ μέ τήν ὀρθόδοξη πνευματική ζωή τό πάθος ἐξαλείφεται) τήν σεξουαλική συμπεριφορά τοῦ παιδιοῦ καί αὐτό θά ξεδιπλώσει στά χρόνια τῆς ἐφηβείας. Αὐτό εἶναι μία πολύ δυνατή ἑρμηνεία, τήν ὁποίαν δέν ἔχουμε ἀκόμα τολμήσει οὔτε κἄν νά τήν ποῦμε πρός τά ἔξω ἐμεῖς, πού γνωρίσαμεν τόν Ἅγιον Πορφύριον».

[14]             Δηλαδή ὁμοφυλοφιλικές καί ἄλλες διαστροφικές τάσεις καί συμπεριφορές.

[15]             Ἑβρ. 13, 3: «Τίμιος ὁ γάμος ἐν πᾶσι καί ἡ κοίτη ἀμίαντος».

[16]             Βλ. Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, Χρηστοήθεια τῶν Χριστιανῶν, Ἀπόδοση στήν Νεοελληνική ὑπό Βενεδίκτου Ἱερομονάχου, Νέα Σκήτη 2010, Λόγος Γ΄, σελ. 49-68.

[17]             Μελετίου Πηγᾶ, Περί χριστιανισμοῦ, Βιβλίον Γ΄.

[18]             Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἑρμηνεία εἰς τάς ΙΔ΄Ἐπιστολάς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, Τόμος Γ’, Ἐκδόσεις Ὀρθοδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη 1990, σελ. 737-738: «Καί λοιπόν ἐπειδή ὁ γάμος πρέπει νά εἶναι τίμιος καί ἀκατηγόρητος καθ’ ὅλα τά μέρη καί καθ’ ὅλους τούς τρόπους, ὡς λέγει ὁ Ἀπόστολος· λοιπόν οὐδέ ὄργανα πρέπει νά ἀφίνουν οἱ Χριστιανοί νά παίζουν εἰς τούς γάμους των, οὔτε πρέπει νά χορεύουν καί νά τραγουδοῦν καί ἄλλας ἀταξίας νά κάμνουν εἰς αὐτούς· διατί οἱ χοροί καί τά τραγούδια ἀτιμίαν προξενοῦσιν καί κατηγορίαν εἰς τόν τίμιον γάμον. Τίμιος δέ λέγεται ὁ γάμος καί ἡ κοίτη ἀμίαντος, ὅταν οἱ κατά γάμον συναπτόμενοι, εἴτε ὁ ἄνδρας, εἴτε ἡ γυναίκα, ὄχι μόνον δέν μολύνονται μοιχικῶς μέ ἄλλα ξένα πρόσωπα, ἀλλά καί ὅταν αὐτοί δέν μολύνονται μέ παρανόμους μίξεις εἰς τό παρά φύσιν, ὅταν σμίγουν, ὄχι διά φιληδονίαν καί ἀκρασίαν, ἀλλά διά μόνην παιδοποιΐαν, καί ὅταν λογιάζουν τήν σαρκικήν ἕνωσιν ἕνα σημεῖον τῆς πνευματικῆς ἑνώσεως αὐτῶν μετά τοῦ Χριστοῦ καί τῆς εἰς τόν Χριστόν αὐξήσεως αὐτῶν καί ἐπιδόσεως· ἐπειδή ὁ γάμος τῶν εὐσεβῶν χριστιανῶν, δέν εἶναι μόνον σαρκικός καθώς εἶναι οἱ γάμοι, ἤ μᾶλλον εἰπεῖν τά συναλλάγματα τῶν Ἐθνικῶν, ἀλλά ἔχει καρπόν πνευματικῆς ἐπαγγελίας, ὡς λέγει ὁ σοφός Μελέτιος ὁ Πηγᾶς «...οὕτω Χριστιανοί, καί ἐν σαρκί περιπατοῦντες, οὐ κατά σάρκα πολιτεύονται (Βιβλίον Γ΄ Περί χριστιανισμοῦ)».

[19]             Μητροπολίτου Μόρφου: Ἡ Παιδαγωγική τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, (ΒΙΝΤΕΟ), https://www.youtube.com/watch?v=GJ_lPin5xjU&t=1609s. Ἀπομαγνητοφωνημένη ἀπό ἐμᾶς ὁμιλία: «ἐκτός ἀπό τά μικρόβια τά βιολογικά, πού ἔχει ὁ ἀέρας, πού ἔχει τό σῶμα τοῦ καθενός μας, ὑπάρχουν καί τά πνευματικά μικρόβια, τά ὁποῖα μεταδίδονται... Αὐτά τά πνευματικά μικρόβια εἶναι ἐνέργεια μεταδιδόμενη ἀπό σῶμα σέ σῶμα, ἀπό ψυχή σέ ψυχή καί, ὅσον ἐγγύτερη εἶναι ἡ ἐπαφή τοῦ ψυχοσωματικοῦ ὄντος πού λέγεται ἄνθρωπος, τόσον μεγαλυτέρα εἶναι καί ἡ ἐνέργεια».

[20]             Τολμητίας ἤ τολμητής = τολμηρός ἄνθρωπος (Μπαμπινιώτη Γ. Λεξικό τῆς Νέας Ἑλληνικῆς Γλώσσας, β΄ ἔκδοση, γ΄ ἀνατύπωση 2006).