Προϋποθέσεις γιά τήν Θεία Κοινωνία, Α΄μέρος, Ἀρχιμ Σάββας Ἁγιορείτης

Προϋποθέσεις γιά τήν Θεία Κοινωνία, Α΄μέρος, Εὐεργετινός, Ἀρχιμ Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 30-10 -2010, http://hristospanagia3.blogspot.gr,ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Εὐλάβεια, προσοχή καί ἀνδρεία

(Επιλογή και διασκευή ψυχωφελών κειμένων από το βιβλίο “ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ” του μοναχού Αγαπίου Λάνδου του Κρητός)

ΠΩΣ ΘΑ ΣΩΘΟΥΜΕ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

“Ευλάβεια, προσοχή και ανδρεία”

Η δυσκολία του πνευματικού αγώνα για την κατόρθωση της αρετής οφείλεται στην αντίδραση και την εναντίωση δύο παραγόντων, που δεν είναι άλλοι από την αδαμιαία ανθρώπινη φύση και την κακή έξη, τη ριζωμένη δηλαδή συνήθεια της αμαρτίας. Γι΄αυτό οι περισσότεροι άνθρωποι τραβάνε τον εύκολο δρόμο, γι΄αυτό περνούν από την πλατεία και ευρύχωρη πύλη της αμαρτίας, όχι επειδή αυτή είναι φυσική τάχα ενώ η αρετή αφύσικη, μα επειδή η ξεπεσμένη και διεφθαρμένη ανθρώπινη φύση έχει χάσει εκούσια τη φυσική της κλίση προς το αγαθό και έχει αποκτήσει την παρά φύσιν κλίση προς την αμαρτία. Συμβαίνει εδώ ό,τι και με τους αρρώστους, που η γεύση τους αλλοιώνεται, κι έτσι το νόστιμο φαγητό τους φαίνεται άνοστο και το γλυκό τους φαίνεται πικρό.

Δεν έχουμε, λοιπόν, παρά να θεραπεύσουμε τη φύση μας, ώστε να ξαναβρεί την υγεία της, να ποθεί δηλαδή την αρετή και ν΄αποστρέφεται το κακό, γιατί αλλιώς είναι αδύνατο να ξεριζωθούν από μέσα μας τα πάθη και να προκόψουμε στην πνευματική ζωή. Στη θεραπεία αυτή συμβάλλουν καθοριστικά η ευλάβεια, η προσοχή και η ανδρεία.

Η ευλάβεια είναι ο δρόμος του ουρανού, είναι πνοή του Αγίου Πνεύματος, είναι καταύγασμα της θείας χάριτος, είναι απαύγασμα των τριών θεολογικών αρετών -της πίστεως, της ελπίδος και της αγάπης-, είναι η νοερή και καρδιακή έλλαμψη, που γεννιέται από τη μελέτη και τη βίωση των θείων πραγμάτων, και πού μεταμορφώνει τον άνθρωπο, κάνοντάς τον φίλο του Θεού και εχθρό του διαβόλου, εραστή της αρετής και αντίπαλο της κακίας.

Η ευλάβεια είναι το κλειδί της θύρας του παραδείσου. Θα την αποκτήσεις, θα την καλλιεργήσεις, θα την εδραιώσεις και θα την αναπτύξεις μέσα στην καρδιά σου σιγά-σιγά, με συνεχή αγώνα, με τη συχνή συμμετοχή στα θεία μυστήρια, με την αδιάλειπτη προσευχή και μνήμη του Θεού, με τη μνήμη του θανάτου, με τη μελέτη των Γραφών και άλλων πνευματικών βιβλίων. Έτσι, θα εγκατασταθούν με τον καιρό μέσα σου ο φόβος και η αγάπη του Θεού, που είναι οι γεννήτορες της αληθινής και αμετάπτωτης ευλάβειας.

«Ἄκουσα ὅτι ὑπάρχει ἕνας ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ…»

 Μια διήγηση περί του πατρός Αρσενίου Μπόκα.

Είχα πάει σε ένα μοναστήρι και περίμενα το λεωφορείο. Δίπλα μου ήταν και δύο σύζυγοι ηλικιωμένοι. Κάποια στιγμή έβγαλα κάποια χαρτιά μου να ψάξω κάτι. Μαζί είχα και μία φωτογραφία του πατρός Αρσενίου. 

Η κυρία με ρώτησε αμέσως: «Έχετε γνωρίσει τον πατέρα Αρσένιο; Αγαπητέ μου, εγώ τον γνώρισα. Αυτός ο άνθρωπος με έσωσε, με έβγαλε από ψυχικό θάνατο… είχα παθήσεις των ενδοκρινών αδένων. Εδώ και χρόνια έμεινα σε νοσοκομεία και οίκους ευγηρίας σε ολόκληρη την χώρα. Στο τέλος μου είπαν να πάω σπίτι διότι σε 2-3 μήνες θα πεθάνω. Μια νοσοκόμα, πρίν την έξοδο από το νοσοκομείο, μου είπε: «Ματαίως παίρνεις φάρμακα και ελπίζεις στους γιατρούς και νοσοκομεία. Πήγαινε και προσευχήσου στον Θεό. Άκουσα ότι υπάρχει ένας άνθρωπος του Θεού, Αρσένιος. Πήγαινε και κάνε προσευχή, μήπως και τον βρείς».

Aλλά αυτή δεν πίστευε στον Θεό, θεωρούσε την πίστη μια βλακεία. Μένοντας σπίτι και βλέποντας κα πεθάνει σιγά σιγά -είχε χάσει πάρα πολύ βάρος- άρχισε να σκέφτεται με τρόμο τον θάνατο.
Ξαφνικά σκέφτηκε ότι είναι αδύνατο ο άνθρωπος να πεθάνει και απλά να εξαφανίζεται. Πρέπει κάτι να γίνει μαζί του. Άρχισε να σκέφτεται με την ψυχή, η οποία είναι αθάνατη, η οποία δεν μπορεί να δεχθεί τον θάνατο. Έλεγε συνέχεια μέσα της: «Δεν γίνεται να μην υπάρχει Θεός. Δεν γίνεται να πεθάνω και να μην υπάρχω πλέον». Τα έλεγε σχεδόν με απελπισία.

Άρχισε να προσεύχεται με τα λόγια που ήξερε. Θυμήθηκε το όνομα του πατρός Αρσενίου και προσευχόταν: «Ποιος είσαι, πάτερ Αρσένιε; Βοήθησέ με!» Δεν ήξερε ούτε εάν ζει ή έχει πεθάνει, ούτε πού είναι. Και την νύχτα εκείνη είχε ένα όνειρο:

Τά ἀόρατα διά τῶν ὁρατῶν

ΤΑ ΑΟΡΑΤΑ ΔΙΑ ΤΩΝ ΟΡΑΤΩΝ

 

+Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη

 

    Τα ζώα που κατατρώγονται ευκολώτερα, γεννούν πιο πολλά τέκνα. Έτσι οι λαγοί είναι πολύτοκοι... Κατ' αυτόν τον τρόπο δεν εξαφανίζεται το είδος τους, που απειλείται από τα σαρκοβόρα. Αντίθετα τα σαρκο­βόρα ζώα είναι ολιγότοκα. Η λέαινα λ.χ. γέννα ένα μόνον... Έτσι τίποτε το απρονόητο δεν υπάρχει μέσα στα όντα —ουδέν απρονόητον εν τοις ούσι — και τίποτε δεν στερείται την ανάλογη φροντίδα.

 

»Εάν πάλι παρατηρήσης καλά τα μέλη των ζώων, θα διαπίστωσης ότι ο Κτίστης ούτε κατεσκεύασε κάποιο μέλος περιττό ούτε λησμόνησε να δημιουργήση κάποιο απαραίτητο.

 

»Στα σαρκοβόρα ζώα έβαλε αιχμηρά δόντια, διότι τέτοια τους χρειάζονται για το είδος της τροφής τους...

 

»Ο λαιμός της καμήλας είναι μακρύς, για να εξισώ­νεται με τα υψηλά πόδια και για να φθάνη το χόρτο με το οποίο ζη. Ο λαιμός όμως της αρκούδας είναι κον­τός και βυθισμένος μέσα στους ώμους, όπως επίσης και ο λαιμός τού λιονταριού και της τίγρης και των άλλων ζώων αυτής της κατηγορίας, διότι αυτά δεν τρέφονται από την χλόη ούτε χρειάζεται να σκύβουν στην γη, αφού σαν σαρκοβόρα αρκούνται στην σύλληψι ζώων.

 

»Τι χρειάζεται η προβοσκίδα στον ελέφαντα; Χρειάζεται. Σ' αυτό το ζώο που είναι μεγάλο, το μεγαλύτερο άπ’ όλα τα χερσαία... αν υπήρχε μεγάλος λαιμός και ανάλογος με τα πόδια, θα ήταν δυσκολομεταχείριστος, και με το υπερβολικό του βάρος θα κρεμόταν συνεχώς προς τα κάτω. Τώρα όμως το κεφάλι ενώνεται με την ράχι με λίγους σπόνδυλους τού αυχένος, ενώ η προβοσκίδα που παίζει ρόλο λαιμού φέρνει στο στόμα την τροφή και αντλεί το νερό. Επίσης τα πόδια του είναι χωρίς αρθρώ­σεις, μονοκόμματα σαν κολώνες, ώστε να υποβαστάζουν το βάρος, διότι αν είχε ασθενικά και ευλύγιστα πόδια, όταν γονάτιζε και όταν σηκωνόταν, θα τού έβγαιναν συνε­χώς οι αρθρώσεις, μη μπορώντας να αντέξουν τόσο βά­ρος...

 

»Έτσι αληθεύει ο λόγος, ότι τίποτε περιττό και τί­ποτε ελλιπές δεν μπορείς να βρής μέσα στα δημιουργή­ματα «ουδέν περιττόν ουδέ ελλείπον εν τοις κτισθείσι δυνατόν ευρεθήναι».

 

Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Μ. Βασίλειο, ο οποίος σαν Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας, πιθανόν κατά το έτος 370 μ.Χ., την περίοδο της Μ. Τεσσαρακοστής, εξεφώνησε τους περίφημους εννέα λόγους «Εις την εξαήμερον». Το προηγούμενο απόσπασμα είναι από τον τελευταίο λόγο, τον ένατο. Οι ομιλίες αυτές είχαν σαν στόχο να παρουσιάσουν την σοφία τού Θεού μέσω των δημιουρ­γημάτων. Επίσης και την αγάπη και την πρόνοιά του προς τα κτίσματα. Επιδίωξις τού ομιλητού ήταν να μάθουν οι Χριστιανοί να παρατηρούν προσεκτικά την δημιουργία και μέσω αυτής να ατενίζουν την σοφία, το κάλλος και την δόξα τού Δημιουργού.

ΠΕΘ: O tempora! O mores!Ὁ ἀντιδημοκρατικός κατήφορος τοῦ κ. Γαβρόγλου φαίνεται νά μήν ἔχει τέλος!

Αθήνα, 6 Μαΐου 2019 Διεύθυνση  Χαλκοκονδύλη 37,  10432 Αθήνα Τηλέφωνο  2105224180 Φαξ 2105224420 Email petheol@gmail.com Ιστοχώρος www.petheol.gr Αριθμ. Πρωτ. 22

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων (ΠΕΘ)

O tempora! O mores!

Ο αντιδημοκρατικός κατήφορος του κ. Γαβρόγλου

φαίνεται να μην έχει τέλος!

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων εκφράζει εντόνως τη δυσαρέσκεια και αγανάκτησή της για τον σχολιασμό που έκανε ο κ. Γαβρόγλου έναντι των επικρίσεων του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΚΚΕ, αναφορικά με το πολυνομοσχέδιο για την παιδεία, η συζήτηση του οποίου έγινε στις 22 - 23 Απριλίου 2019. Ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ ανέφερε ότι το Νομοσχέδιο είναι «άθλιο  και η κυβέρνηση φέρνει το νομοσχέδιο μέσα στη Μεγάλη βδομάδα με κλειστά σχολεία για να γλιτώσει τις αντιδράσεις». Απαντώντας ο κ. Γαβρόγλου και απευθυνόμενος στον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΚΚΕ απάντησε: «Δεν ήξερα ότι το ΚΚΕ έχει θρησκευτικές ευαισθησίες». Η έκφραση αυτή και το περιεχόμενο της φράσης του κ. Υπουργού υποδηλώνει οξύτατη παρεκτροπή του, που αμαυρώνει τους δημοκρατικούς θεσμούς λαϊκής εκπροσώπησης, μέσω του εμπαιγμού των ιερών παραδόσεων και του σκανδαλισμού της θρησκευτικής συνείδησης του ελληνικού λαού.

Ο Έλληνας Υπουργός Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων -μεσούσης μάλιστα της ιερής για τον Χριστιανισμό και την Ορθοδοξία περιόδου της Μεγάλης Εβδομάδας των Παθών του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού- εμμέσως πλην σαφώς, αποκαλύπτει, από το ύψιστο βήμα της Δημοκρατίας, που είναι το βήμα του ελληνικού κοινοβουλίου, ότι μηδενίζει και δεν σέβεται ό, τι σέβεται και πρεσβεύει ο ορθόδοξος Χριστιανός, τοποθετούμενος, με τέτοιο απαράδεκτο και ειρωνικό τρόπο, έναντι των πνευματικών πεποιθήσεων και ευαισθησιών των «άλλων», όπως προκύπτει από την έκφρασή του προς στον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΚΚΕ.

Με την τοποθέτηση αυτή του Υπουργού, επιβεβαιώνονται οι πολλαπλώς διατυπωθείσες, από την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, ενστάσεις, επί του τρόπου έκφρασης, δράσης ή και κατανόησης του ρόλου του σημερινού Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων καθώς και της Κυβέρνησης στην οποία συμμετέχει αλλά και του τρόπου εκδηλώσεως των ιδεοληπτικών αντιλήψεων και απόψεων τους, καθότι σε κάθε ευκαιρία εναντιώνονται, με ξεχωριστή αλαζονεία, στην ορθόδοξη χριστιανική συνείδηση και αντιδρούν σε όσους σέβονται την πίστη τους ή τη θρησκευτική ζωή των «άλλων», ανεξάρτητα από το τι πιστεύουν οι ίδιοι, όπως συνέβη με τον εκπρόσωπο του ΚΚΕ.

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τόν ἔλεγχο τοῦ Κυρίου πρός τούς Γραμματεῖς καί τούς Φαρισαίους, μέρος πέμπτο

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

               ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥΣ

[ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ: Υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ.23,36-39]

     Ω της φιλανθρωπίας του Θεού, διότι παρά το ότι προγνώριζε ότι δεν θα είχε κανένα κέρδος ο οποιοσδήποτε κακοπροαίρετος άνθρωπος από τις προσπάθειες του Θεού να βοηθήσει εγκαίρως και να τον σώσει, όμως έκανε ό,τι εξαρτιόταν από Αυτόν. Διότι, λέγει: «αποστέλλω τους προφήτες, τους σοφούς και τους διδασκάλους, αν και γνωρίζω ότι θα σφαγούν». Ώστε και αυτό γίνεται φανερό ότι ασυλλόγιστα έλεγαν: «Δεν θα συμμετάσχουμε στα έργα των πατέρων μας»· καθόσον και αυτοί φόνευσαν προφήτες στις συναγωγές και ούτε τον ιερό χώρο δεν σεβάστηκαν, ούτε το αξίωμα των προσώπων. Διότι δεν φόνευσαν τυχαίους ανθρώπους, αλλά προφήτες και σοφούς ώστε να μην μπορούν να κατηγορούν αυτούς. Και «προφήτες» ονομάζει τους αποστόλους και τους μετέπειτα μαθητές, καθόσον πολλοί από αυτούς προφήτευαν.

   Έπειτα, επειδή ήθελε να αυξήσει τον φόβο τους, λέγει: «Αλήθεια σας λέγω όλα αυτά θα συμβούν στην γενεά αυτή», δηλαδή «θα τα ρίξω όλα στα κεφάλια σας και θα είναι πολύ μεγάλη η τιμωρία που θα επιβάλλω». Διότι αυτός που γνώρισε πολλούς που αμάρτησαν και δεν σωφρονίστηκαν, αλλά και ο ίδιος πάλι έπεσε στα ίδια αμαρτήματα, και όχι σε αυτά μόνο, αλλά σε πολύ φοβερότερα, δίκαιο θα ήταν να υποστεί πολύ πιο φοβερή τιμωρία. Διότι όπως εάν ήθελε θα είχε μεγάλα κέρδη, εάν θα γινόταν καλύτερος με τα παραδείγματα των άλλων, έτσι επειδή ο άνθρωπος αυτός έμεινε αδιόρθωτος, είναι υπεύθυνος μεγαλύτερης τιμωρίας, διότι αν και απήλαυσε περισσότερες νουθεσίες σε εκείνους που παλαιότερα αμάρτησαν και τιμωρήθηκαν, αυτός δεν ωφελήθηκε σε τίποτε.

  Ακολούθως στρέφει τον λόγο στην πόλη, θέλοντας με αυτό να διδάξει τους ακροατές Του και λέγει «Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ». Τι χρειάζεται η διπλή εκφώνηση; Αυτός είναι ο τρόπος έκφρασης Αυτού που ελεεί και ταλανίζει την πόλη και αγαπά υπερβολικά αυτήν. διότι σαν ακριβώς μια ερωμένη, που αγαπήθηκε μεν σε μεγάλο βαθμό από τον εραστή της, αλλά όμως καταφρόνησε αυτόν και γι’ αυτό πρόκειται να τιμωρηθεί, απολογείται πλέον διότι πρόκειται να την τιμωρήσει, πράγμα που το κάνει και δια των προφητών λέγοντας: «καὶ εἶπα μετὰ τὸ πορνεῦσαι αὐτὴν ταῦτα πάντα· πρός με ἀνάστρεψον, καὶ οὐκ ἀνέστρεψε(:Παρ' όλα αυτά Εγώ, έπειτα από την ειδωλολατρία τους και την εκτροπή τους στην πορνεία, είπα προς αυτούς: ‘’Επιστρέψτε εν μετανοία προς Εμένα’’· και δεν επέστρεψαν)»[Ιερ.3,7].

Ἀββᾶς Ἀρσένιος εἶπε...

Ο Αββάς δε Αρσένιος διηγείτο κάποτε το εξής: Ε­νώ εκάθητο ένας γέρων ασκητής στο κελλί του, άκουσε μία φωνή η οποία του έλεγε: Έλα να σου δείξω τα έργα των ανθρώπων. Εσηκώθη και εβγήκε έξω και τον οδή­γησε σε κάποιον τόπον και εκεί του έδειξε έναν Αιθίο­πα, ο οποίος έκοβε ξύλα και με αυτά έκανε ένα μεγάλο φορτίο. Προσπάθησε κατόπιν να σηκώσει το φορτίο και δεν μπορούσε· και αντί να αφαίρεσει απ' αυτό ξύλα για να γίνει ελαφρότερο, έκοβε και επρόσθετε και άλλα. Αυ­τό δε το έκανε για πολλήν ώρα. Αφού δε επροχώρησε λίγο του έδειξε άλλον άνθρωπο, ο οποίος εστέκετο πάνω από έναν λάκκο με νερό, έβγαζε απ' αυτόν το νερό και το μετέφερε μέσα σε μια δεξαμενή η οποία είχε οπήν· διά της οπής δε αυτής το νερό επανήρχετο στον ίδιο λάκκο μέσα· και πάλι του λέγει: Έλα να σου δείξω και άλλο έργο των ανθρώπων. Και βλέπει τότε ένα Ναόν και δύο άνδρας έφιππους, οι οποίοι κρατούσαν στο χέρι τους από ένα ξύλο πλαγίως, ο ένας απέναντι του άλλου· ήθελαν δε να μπουν μέσα στο Ναό διά της πύλης και δεν μπορούσαν, διότι κρατούσαν το ξύλο πλαγίως.

Δεν εταπείνωσεν δε κανείς από τους δύο τον εαυτόν του, ώστε να πάει πίσω από τον άλλον και να βάλει το ξύλο σε ευθεία γραμμή για να μπόρεση έτσι να περάσει. Έτσι έμειναν και οι δύο έξω της πύλης.

«ἀνασταυροῦντες αὐτόν καί παραδειγματίζοντες»!

Κάθε αμαρτία, την οποίαν ποιεί ο Χριστιανός, είναι ένας ήλος εις το σώμα του Χριστού εμπηγνύμενος. Δεν λυπείται ο Χριστός τόσον διότι τον εσταύρωσαν οι Ιουδαίοι, όσον λυπείται διότι οι Χριστιανοί, δια τους οποίους έχυσε το αίμα του και το χύνει καθ' ε­κάστην εις τα Άγια θυσιαστήρια, αυτοί καθ' εκάστην τον σταυρώνουν με τας αμαρτίας των, «ανασταυρούντες αυτόν και παραδειγματίζοντες»!

(Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου)

http://ahdoni.blogspot.com/2019/02/blog-post_24.html?m=1

Ρώτησαν κάποτε ἕναν φωτισμένο ἀσκητή......

''Ρώτησαν κάποτε έναν φωτισμένο ασκητή, πώς περνάει την ημέρα του και αυτός απάντησε: Έχω μοιράσει την ημέρα σε τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος, μιλάω στο Θεό (με την προσευχή), στο δεύτερο με μιλάει ο Θεός (με τη μελέτη της Αγίας Γραφής και των θεόπνευστων Πατερικών κειμένων), και στο τρίτο μιλάω για το Θεό στους άλλους.''

Θησαύρισμα ἀπό τόν ἀείμνηστο Δημήτριο Παναγόπουλο†

http://ahdoni.blogspot.com/2019/02/blog-post.html?m=1

9 Μαΐου. Ἠσαΐου προφήτου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Πέμ. β´ ἑβδ. Πράξεων. (Πρξ. δ´ 23-31).

Πραξ. 4,23         Ἀπολυθέντες δὲ ἦλθον πρὸς τοὺς ἰδίους καὶ ἀπήγγειλαν ὅσα πρὸς αὐτοὺς οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι εἶπον. 

Πραξ. 4,23               Οταν δε οι Απόστολοι απελύθησαν, ήλθαν στους άλλους πιστούς, με τους οποίους στενότατα, ως αδελφοί της αυτής πνευματικής οικογενείας, συνεδέοντο και τους ανήγγειλαν όσα οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι είχαν είπει εις αυτούς.