Περί παρρησίας, Ἀββά Δωροθέου, 26-4-2009, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

Περί παρρησίας, Ἀββά Δωροθέου, 26-4-2009, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Κι ἄν ἀκόμη μυριάδες ἀρετές κατορθώσεις...

Οσίου Μακαρίου του Αιγυπτίου

 Οι ψυχές που ἀποφεύγουν τούς κόπους καί δέν ἐπιζητοῦν τόν ἁγιασμό τῆς καρδιᾶς ἀπό αὐτή ἐδῶ τή ζωή, ὄχι ἐν μέρει, ἀλλά ὁλοκληρωτικά, κί ἄν ακόμα ἀξιωθοῦν τή Θεία Χάρη, ἐπειδή ξεγελιοῦνται, ἀφήνουν κάθε πνευματική φροντίδα, διότι ἀπολαμβάνουν ὀλίγη πνευματική γλυκύτητα.

Αὐτές εἶναι εὔκολο νά πέσουν σέ ἔπαρση, διότι δέν ἀγωνίζονται νά φτάσουν τήν τέλεια ἀπάθεια. Καί καθώς ἀρκοῦνται στή λίγη αὐτή ἐνίσχυση τῆς Χάρης καί προκόβουν ὄχι στήν ταπείνωση, ἀλλά στήν ἔπαρση, ἀπογυμνώνονται κάποτε κι ἀπό τό χάρισμα πού ἔλαβαν...

  Γιατί ἡ ψυχή, πού ἀγαπάει ἀληθινά τόν Θεό, κι ἄν ἀκόμη μυριάδες ἀρετές κατορθώσει, ἔχει τέτοια μετριοφροσύνη, σάν νά μήν ἔχει ἀρχίσει ἀκόμη νά ζεῖ κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦκαί νοιώθει ἀπληστία καί ἔρωτα γιά τή Θεία ἀγάπη πού ἐμπνέει ὁ Δεσπότης Χριστός.

Tό κήρυγμα καί τό παιδί πού ἔκανε φασαρία…

(†) Δημήτριος Παναγόπουλος Ἱεροκήρυκας

~ Μιλοῦσα κάποτε στὸν ἄμβωνα καὶ μπροστὰ ὑπῆρχε μία μάνα ποὺ εἶχε ἕνα μωρό, ποὺ ἄρχισε νὰ κλαίει καὶ νὰ φωνάζει, δημιουργώντας μία κατάσταση. Οἱ γύρω της, τὴν παρακινοῦσαν νὰ βγεῖ ἔξω.

– Ἐγὼ θὰ κατέβω ἀπὸ τὸν ἄμβωνα, τοὺς εἶπα, ἂν βγεῖ τὸ μωρὸ ἔξω καὶ πάνω σας θὰ εἶναι ἡ ἁμαρτία. Ξέρετε, ὅτι ὁ σατανᾶς τσιμπάει τὸ παιδὶ γιὰ νὰ κλάψει καὶ νὰ βγάλει ἡ μάνα ἔξω τὸ μωρό της; Τὸ ξέρετε ἢ δὲν τὸ ξέρετε; Καὶ ἀπευθυνόμενος στὸ παιδί, λέω:

– Ἐν ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ σατανᾶς νὰ ἀφήσει τὸ παιδί.

Τὸ παιδὶ τότε σταμάτησε ἀμέσως νὰ κλαίει! Δὲν εἶχα ἄλλο κήρυγμα νὰ κάνω, καλύτερο ἀπὸ αὐτό.

Ἐμεῖς λόγω ἄγνοιας, δὲν γνωρίζουμε ὅτι ὁ διάβολος πειράζει κάθε πιστὸ μέσα στὴν Ἐκκλησία, μὲ διάφορους τρόπους. Διότι ὅλοι οἱ διάβολοι, εἶναι συγκεντρωμένοι μόνο στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, πουθενὰ ἀλλοῦ. Οὔτε στοὺς παπικούς, οὔτε στοὺς προτεστάντες δὲν θὰ δεῖς στὶς »ἐκκλησίες» τους νὰ κοιμοῦνται καὶ νὰ χασμουριοῦνται ἄνθρωποι. Αὐτὸ συμβαίνει μόνο στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, διότι ὁ δαίμονας γνωρίζει ποὺ βρίσκεται ἡ ἀλήθεια καὶ βάλλει μόνο τὸν Ὀρθόδοξο πιστό.

Ξέρεις τί θὰ πεῖ, νὰ ἀφήνεις τὸ Χριστὸς καὶ νὰ φεύγεις ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, πρὶν τελειώσει ἡ Θεία Λειτουργία; Ποῦ θὰ πᾶς; Ὁ ἄλλος (ὁ διάβολος) σὲ περιμένει ἂπ΄ἔξω ὡς λέων ὀρυόμενος νὰ σὲ καταπιεῖ… Ποῦ πᾶς;;; Ὑπάρχει ἀνώτερο πράγμα ἀπὸ τὸ νὰ εἶσαι μαζὶ μὲ τὸ Χριστό; Ὅσο μπορεῖς, περισσότερη ὥρα νὰ καθίσεις μαζί Του.

Κυριακή ΣΤ Ματθαίου: Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο.Μέρος Δεύτερι

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ (:Προς Ρωμ. 12,6-14)

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

[Μέρος δεύτερο:υπομνηματισμός των χωρίων Ρωμ. 12,9-13: ΚΑΝΟΝΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ]

   Έπειτα, για να δείξει πώς μπορεί να κατορθωθούν αυτά, παρουσιάζει τη μητέρα των αγαθών, την αγάπη. «Ἡ ἀγάπη ἀνυπόκριτος(:Η αγάπη σας ας είναι πάντοτε ειλικρινής, απαλλαγμένη από κάθε υποκρισία και ιδιοτέλεια)»[Ρωμ.12,9]. Αν έχεις αυτή, δεν θα καταλάβεις τη δαπάνη των χρημάτων, ούτε τον κόπο των σωμάτων, ούτε την κούραση των λόγων, ούτε τον ιδρώτα και τη διακονία, αλλά θα τα υποφέρεις όλα γενναία, είτε με το σώμα, είτε με χρήματα, είτε με λόγο, είτε με οτιδήποτε άλλο πρέπει να βοηθήσεις τον πλησίον. Όπως ακριβώς λοιπόν δεν απαιτεί μόνο μετάδοση αγαθών, αλλά μετάδοση με γενναιοδωρία, ούτε προστασία, αλλά προστασία με ζήλο, ούτε ελεημοσύνη, αλλά ελεημοσύνη με χαρά, έτσι και δεν απαιτεί απλώς αγάπη, αλλά αγάπη χωρίς υποκρισία· επειδή και αυτό αγάπη είναι, και αν γίνει αυτό, όλα τα άλλα ακολουθούν. Καθόσον εκείνος που ελεεί, ελεεί με χαρά, γιατί στον εαυτό του δίνει· και εκείνος που προΐσταται, προΐσταται με ζήλο, γιατί τον εαυτό του βοηθάει· και εκείνος που δίνει κάτι, το κάνει αυτό με γενναιοδωρία, γιατί στον εαυτό του δίνει.

    Έπειτα επειδή υπάρχει και αγάπη για πονηρά πράγματα, όπως είναι η αγάπη των ακόλαστων, η αγάπη όσων συμφωνούν για χρήματα και αρπαγές, ή για μεθύσια και συμπόσια, για να καθαρίσει την αγάπη απ’ αυτά, λέγει: «ἀποστυγοῦντες τὸ πονηρόν(:να αποστρέφεστε με όλη σας τη δύναμη το πονηρό)». Και δεν είπε «να απέχετε» αλλά «να μισείτε», και όχι απλώς να το μισείτε, αλλά και υπερβολικά να το μισείτε· διότι η πρόθεση «ἀπό» πολλές φορές σημαίνει επίταση εκείνου με το οποίο συντίθεται, όπως όταν λέγει «ἀποκαραδοκία(:συνεχή έντονη αναμονή)»[Ρωμ.8,19] και «ἀπεκδεχόμενοι(:προσδοκώντας με πολύ μεγάλη αδημονία, ανυπομονησία)»[Ρωμ.8,23].

Κυριακή Στ Ματθαίου. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τή θεραπεία τοῦ παραλύτου τῆς Καπερναούμ. Μέρος Δεύτερο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ (:Ματθ.9,1-8)

                           Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

         ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ ΤΗΣ ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ

[Μέρος δεύτερο: υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ.9,4-8]

     Δείχνοντας λοιπόν ο Κύριος ότι είναι Θεός ίσος προς τον Πατέρα που Τον γέννησε, εκείνο που σκέπτονταν αυτοί μέσα τους (διότι φοβούμενοι τον κόσμο δεν είχαν το θάρρος να διατυπώσουν ενώπιον όλων την γνώμη τους αυτή), αυτό αποκαλύπτει και το καθιστά φανερό, φερόμενος συγχρόνως και στην παρούσα στιγμή με μεγάλη επιείκεια. «Γιατί», λέγει, «σκέπτεστε πονηρά μέσα στις καρδιές σας;». Μολονότι, βέβαια, εάν έπρεπε κάποιος να αγανακτήσει, αυτός ήταν ο παράλυτος, με την ιδέα ότι εξαπατήθηκε και να πει: «Άλλο ήρθα να θεραπεύσω και εσύ θεραπεύεις άλλο; Διότι από πού αποδεικνύεται ότι έχουν συγχωρηθεί οι αμαρτίες μου;». Τώρα εκείνος δεν λέγει τίποτε παρόμοιο, αλλά εμπιστεύεται τον εαυτό του στη δικαιοδοσία του θεράποντος.

     Αυτοί όμως, επειδή ήσαν κακοήθεις και γεμάτοι μίσος και φθόνο, επιβουλεύονται τις ευεργεσίες των άλλων. Γι' αυτό και ο Κύριος τους προσβάλλει μεν, αλλά το κάνει με κάθε λεπτότητα. «Πραγματικά, εάν», λέγει, «δεν πιστεύετε σε ό,τι είπα προηγουμένως και έχετε τη γνώμη ότι αυτό αποτελεί κομπασμό, ιδού προσθέτω και κάτι άλλο σε αυτό, το ότι δηλαδή αποκαλύπτω τις απόκρυφες σκέψεις σας. Και ύστερα από αυτό, ένα ακόμη. Ποιο είναι λοιπόν αυτό; Το ότι θα ενδυναμώσω το σώμα του παραλύτου».

   Και όταν μεν απευθυνόταν προς τον παράλυτο, δεν ομιλούσε κατά τρόπο που να αποδεικνύει σαφώς την εξουσία Του· διότι δεν είπε «σου συγχωρώ τις αμαρτίες», αλλά «σου έχουν συγχωρηθεί οι αμαρτίες σου». Όταν όμως Τον ανάγκασαν εκείνοι, τότε πλέον καθαρότερα δείχνει την εξουσία Του, όταν λέγει: «για να μάθετε ότι ο υιός του ανθρώπου έχει την εξουσία να συγχωρεί επί της γης αμαρτίες». Βλέπεις πόσο απείχε από του να μη θέλει να θεωρείται ίσος προς τον Πατέρα; Διότι δεν είπε ότι έχει ανάγκη από άλλον ο Υιός του ανθρώπου ή ότι του έδωσε την εξουσία άλλος, αλλά είπε ότι « ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας», ότι δηλαδή ο Ίδιος έχει εξουσία. Και αυτό δεν το λέγει από φιλοδοξία, αλλά, λέγει, « για να σας πείσω ότι δεν βλασφημώ όταν κάνω τον εαυτό μου ίσο με τον Θεό».

«Ἀκοῦτε ἀδελφοί μου τί συμφορές παθαίνουν ὅσοι δέν μεταλαμβάνουν συχνά»

Ο΄Αγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος έλεγε: όταν καλώς και αξίως μεταλαμβάνουν το ιερό και πανάγιο Σώμα του Κυρίου μας,αυτό γίνεται όπλο για όσους πολεμούνται και επαναστροφή για όσους έχουν απομακρυνθεί από τον Θεό. Ενδυναμώνειτους ασθενείς,

ευφραίνει τους υγιείς, θεραπεύει τις ασθένειες, διαφυλάσσει την υγεία. Με τη Θεία Μετάληψηδιορθωνόμαστε ευκολότερα και γινόμαστε περισσότερο μακρόθυμοι και υπομονετικοί στους πόνους και στις θλίψεις. Μαςκαθιστά περισσότερο θερμούς στην αγάπη, λεπτούς στη γνώση, πρόθυμους στην υπακοή, οξείς και γρήγορους στηνενέργεια των χαρισμάτων. Σε όσους δε δεν μεταλαμβάνουν συχνά συμβαίνουν τα αντίθετα, αφού δεν είναι σφραγισμένοιμε το Τίμιο Αίμα του Κυρίου μας. Σφάζεται τότε το Πρόβατο και με το Τίμιο Αίμα Του σφραγίζονται η πράξη και η θεωρία,δηλαδή η έξη και η ενέργεια, οι παραστάδες των δικών μου θυρών, των κινήσεων του νοός. Αυτά ανοίγονται καλώς στηθεωρία και κλείνονται πάλι σαν θύρες από τη θεωρία των υψηλότερων και ακατάληπτων νοημάτων.

Ο θείος Κύριλλος Αλεξανδρείας λέει ότι με τη θεία Μετάληψη οι νοητοί κλέφτες, οι δαίμονες, δεν βρίσκουν την ψυχή μας άδεια, ώστε να μπουν σε αυτή μέσω των αισθήσεων. Πρέπει να εννοήσεις σαν θύρα της οικίας τις αισθήσεις. Μέσω αυτών εισέρχονται στην καρδιά οι εικόνες όλων των πραγμάτων και χύνεται σε αυτήν το άμετρο πλήθος των επιθυμιών.

Ἡ Ἀλήθεια...

«Όταν αναζητείται η αιωνία αλήθεια, είναι εσφαλμένη η ερώτησις:

«Τι είναι Αλήθεια»; 

Το ερώτημα πρέπει να τεθεί ως εξής: 

«Ποιος είναι η Αλήθεια»; 

Διότι η αλήθεια δύναται να είναι μόνον πρόσωπον 

και μάλιστα Θείον Πρόσωπον και όχι πράγμα· 

μόνον ο Δημιουργός Θεός και όχι δημιούργημα. 

Ο Θεάνθρωπος απαντά: «Εγώ ειμί η Αλήθεια» (Ιωάν. 14, 6), 

αλλά μόνον εις εκείνον ο οποίος με όλην την καρδίαν, 

με όλην την ψυχήν, με όλον το είναι του, 

δια προσευχής και δακρύων, δια νηστείας 

και αγρυπνίας, δια αναστεναγμών και οδυρμών, 

ερωτά: «Ποιος είναι η Αλήθεια»; 

Γιά νά φοβηθεῖ

Όταν θελήσεις να κάνεις αρχή καλής εργασίας, πρώτα ετοίμασε τον εαυτόν σου προς τους πειρασμούς που πρόκειται να έλθουν εναντίον σου·

28 Ιουλίου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ ς΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ. Προχόρου, Νικάνορος, Τίμωνος καί Παρμενᾶ τῶν ἀποστόλων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Κυρ. ς΄ ἐπιστ. (Ῥωμ. ιβ΄ 6-14).

Ρωμ. 12,6          ἔχοντες δὲ χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα, εἴτε προφητείαν, κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πίστεως,

Ρωμ. 12,6                  Εφ' όσον δε έχομεν διάφορα χαρίσματα σύμφωνα με την χάριν, που μας έχει δοθή από το Αγιον Πνεύμα, ας επαναπαυώμεθα εις αυτά και ας εργαζώμεθα πνευματικώς δι' αυτών. Είτε δηλαδή έχομεν προφητικόν χάρισμα, ας διδάσκωμεν την αλήθειαν ανάλογα με το χάρισμα αυτό.