Δυστυχώς, λένε πολλοί:
- Ο παπάς τρώει και δεν νηστεύει... εμένα θα πει για νηστεία;
Και δεν νηστεύουν.
Ενθυμούμαι ένα γεγονός πάνω σε αυτό.
Κάποιοι προσκυνητές ταξίδευαν με πούλμαν και στάθηκαν σε ένα κέντρο να φάνε.
Ήταν δεκαπενταύγουστος, περίοδος νηστείας.
Το γκαρσόν έλεγε, ότι υπήρχαν και αλάδωτα φαγητά, για όσους νήστευαν.
Και είπε μία κυρία από το γκρουπ:
- Ο παπάς τρώει και εγώ θα νηστέψω;
Και πράγματι παρήγγειλε κάτι αρτύσιμο.
Ο παπάς είχε ακούσει τα λόγια της και όταν τελείωσαν το φαγητό, πάει ο παπάς και την πιάνει από το χέρι και πάνε λίγο πιο κάτω που είχε κάτι βραχάκια και από κάτω ήταν θάλασσα.
- Τί έγινε πάτερ; του είπε αυτή.
- Να με ακολουθήσεις...
- Για ποιό λόγο; Που να σε ακολουθήσω;
- Στο βράχο!
- Τρελάθηκα να σε ακολουθήσω στο βράχο;
- Πώς στο φαγητό με ακολούθησες και δεν με ακολουθείς στο βράχο, που πρόκειται να πάω να πέσω;
Εκεί ήταν έξυπνη η κυρία και φυλάχτηκε από τον βράχο στο άλλο όμως:
«Ο παπάς τρώει... εγώ να νηστέψω;»...
Χώρια που ο παπάς ήταν παλαιοημερολογίτης και δεν είχε αρχίσει ακόμα η νηστεία η δικιά του και έτρωγε δικαιολογημένα.
Ουδεμία δικαιολογία ξένων ατασθαλιών υπάρχει εκδοχή να καλύψει δικά μας σφάλματα.
Λέει η σοφία του λαού:
Το κάθε αρνάκι κρέμεται από το ποδαράκι του.
Δεν θα με ζητήσει ευθύνες ο Χριστός για θέματα άλλων, αλλά ο καθένας θα πληρώσει και θα κριθεί για τα δικά του.
Ενθυμούμαι και μια άλλη περίπτωση, όπου μία κυρία έλεγε στον γαμπρό της:
- Θα μου φέρεις μπριζόλες για να φάω!
- Μα Μεγάλη Εβδομάδα είναι μαμά, να σε φέρω μπριζόλες;
- Θα μου φέρεις μπριζόλες! Ο κ. Παναγόπουλος είπε, ότι όταν ο άνθρωπος είναι ασθενής, μπορεί να φάει.
- Μα τι ασθένεια έχεις μαμά; Μια χαρά είσαι!
- Όχι δεν είμαι καλά! Είναι πρησμένοι οι κάλοι μου...
Ήταν πρησμένοι οι κάλοι της και έπρεπε να φάει μπριζόλες.
Έχουμε και τέτοιες τρέλες...
O Θεός θα μας κρίνει κατ' αναλογία της πονηριάς μας.
Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου