Ὁ Θεός ὅμως πάντα ἔχει καί πρόσεχε...

 
Κάποτε επισκέφτηκε κάποιος τον Άγιο Νεκτάριο και του είπε:

- Σεβασμιότατε, χρωστώ 25 δραχμές (πολλά λεφτά για την εποχή εκείνη). Αύριο το γραμμάτιο λήγει και πάω χαμένος... Δεκάρα δεν έχω και σε παρακαλώ να με βοηθήσεις. 

Ο Άγιος Νεκτάριος καλεί τον ταμία του και του λέει:

- Κωστή, δώσε 25 δραχμές στον άνθρωπο.

Και φωνάζει από μέσα ο Κωστής στον Άγιο και του λέει:

- Δεν έχουμε Σεβασμιότατε. 

- Για κοίταξε Κωστή, γιατί είναι ανάγκη...

- Σεβασμιότατε το ταμείο έχει όλο και όλο 25 δραχμές και είμαστε στην αρχή του μήνα. Πώς θα βγάλουμε το μήνα;

- Δώσε Κωστή και έχει ο Θεός...

Ο Κωστής μουρμουρίζοντας έδωσε τις 25 δραχμές και ο ξένος έφυγε.

Δεν είχε όμως περάσει αρκετή ώρα και έρχεται μια ειδοποίηση από την Αρχιεπισκοπή που έλεγε τα εξής:

«Παρακαλείτε ο Πενταπόλεως Νεκτάριος το απόγευμα της ιδίας ημέρας να τελέσει γάμο (πλουσιοτάτης της εποχής εκείνης οικογενείας), έχοντας μαζί τους 4 φοιτητές της Ριζαρείου Σχολής για να ψάλλουν Βυζαντινά, καθότι ο Αρχιεπίσκοπος ασθένησε εκτάκτως».

Πράγματι ο Άγιος Νεκτάριος έκανε τη στέψη και το αποτέλεσμα ήταν, αφού τους περιποιήθηκαν, τόσο τον Άγιο όσο και τους ψάλτες και στο τέλος, τους πρόσφεραν από έναν φάκελλο. Άνοιξαν οι 4 φοιτητές τους φακέλλους τους και βρήκε ο καθένας τους από 20 δραχμές μέσα δηλ. σύνολο 80 δραχμές. Άνοιξε και ο Άγιος Νεκτάριος το φάκελλό του και βρήκε μέσα 100 δραχμές. Έλαβαν λοιπόν συνολικά 180 δραχμές, οι οποίες παραδόθηκαν στον Κωστή, στον ταμία, ο οποίος κατ' ομολογία του ιδίου κατεπλάγη και ουδέποτε πλέον εξέφερε γνώμη στις εντολές του Αγίου Νεκταρίου.

Ο Άγιος Νεκτάριος έκανε επί τη ευκαιρία έκανε ένα σοβαρό μάθημα, λέγοντας επιγραμματικώς στον Κωστή:

- Κωστή εμείς δεν έχουμε. Ο Θεός όμως πάντα έχει και πρόσεχε...

Αυτά είναι και για εμάς, που πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό...

Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 - 1982)