Κήρυγμα 30/4/22
Ὁ Θεὸς ἀληθής ἐστιν καὶ οἱ Λόγοι τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ Ἀλήθεια. Ἀλλὰ καὶ οἱ λόγοι τῶν Ἁγίων Πατέρων μας οἱ ὁποῖοι φέρουν μέσα τους τὸν Θεόν, εἶναι Ἀλήθεια. Λέγαμε χθές, μὲ ἀφορμὴ τὴν ἑορτὴ τῶν Ἐγκαινίων τοῦ ναοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς ἐπονομαζομένης Ζωοδόχος Πηγή, ὅτι ὁ ναὸς τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ οἶκος τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἱερὸς ναός, αὐτὸ ποὺ λέμε ἐκκλησία μὲ τὴν ἔννοια τοῦ κτηρίου, τοῦ οἰκοδομήματος εἶναι κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ, ὅπως μᾶς διδάσκει ἡ Ἁγία μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία διὰ τῶν Ἁγίων Πατέρων. Καὶ συγκεκριμένα, ἀναφέραμε τὸν Ἅγιο Συμεὼν Ἀρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης, μέγα Λειτουργιολόγο τῆς Ἐκκλησίας μας ὁ ὁποῖος ἔχει τὰ συγγράμματά του εἰς τὴν Πατρολογία τοῦ Migne (στὸν 155ο τόμο καὶ μπορεῖ κανεὶς ἐκεῖ νὰ τὰ βρεῖ αὐτὰ ποὺ λέμε). Λέγει λοιπὸν ὅτι «ὁ ναός, ἄν καὶ εἶναι συντεθειμένος ἀπὸ ἄψυχη ὕλη, εἶναι ὅμως οἶκος Θεοῦ, ἐπειδὴ ἁγιάζεται μὲ τὴν Θεία Χάρη καὶ μὲ τὶς ἱερατικὲς εὐχές, καὶ δὲν εἶναι πλέον ὅπως οἱ ἄλλοι οἶκοι, τὰ ἄλλα σπίτια, ἀλλὰ ἀφιερωμένος εἶναι ἐπὶ γῆς εἰς τὸν Θεόν, καὶ πλουτεῖ τὴν Χάριν τοῦ νὰ ἔχει ἔνοικον αὐτὸν τὸν Θεόν»· νὰ κατοικεῖ δηλαδὴ μέσα του ὁ Θεὸς καὶ ἔχει τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ σ’ αὐτόν, καὶ τὴν δύναμη καὶ τὴν Χάρη.
Ποῦ εἶναι ὅλοι αὐτοὶ ποὺ βλασφημοῦν καὶ λέγουν ὅτι ὑπάρχει κίνδυνος μολύνσεως μέσα στὸν ναό, ὅπου ὁ ναὸς εἶναι ἅγιος, εἶναι κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ, μένει ὁ Θεὸς μέσα σ’ αὐτὸν καὶ ἔχει τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ. Ἄν εἶναι δυνατόν, μέσα σ’ αὐτὸν τὸν χῶρο τὸν ἁγιασμένο ποὺ εἶναι ὁ Θεὸς παρὼν μὲ τὴν Χάρη Του, καὶ τὴν δύναμή Του, καὶ τὴν δόξα Του, νὰ πάθεις κάτι κακό, νὰ μολυνθεῖς ἤ νὰ μολύνεις κάποιον ἀδελφό σου! «Ὁ ναὸς εἶναι ὀνομασμένος, εἶναι ἀφιερωμένος εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ ἤ καὶ μαζὶ μ’ αὐτόν» λέει ὁ Ἅγιος, «καὶ στὸ ὄνομα κάποιου Ἁγίου· καὶ ἐκεῖ κατοικεῖ ὁ Ἅγιος μὲ τὴν ψυχή του, καὶ πολλὲς φορὲς καὶ σωματικά, γιατὶ ἔχουμε συνήθως καὶ Ἅγια Λείψανα τοῦ Ἁγίου στὸν ὁποῖο τιμᾶται ὁ ναός».
Καὶ τί ἄλλο μᾶς δίδαξε χθὲς ὁ Ἅγιος: γιὰ νὰ μὴν τὰ ἐπαναλάβουμε ὅλα, μᾶς λέγει ὅτι ὅλα ἐκεῖ εἶναι ἅγια, ὅσα ὑπάρχουν μέσα σ’ αὐτὸν τὸν χῶρο. Ὅλα ἐνεργοῦν καὶ σώζουν διὰ τῆς Χάριτος ποὺ ὑπάρχει σ’ αὐτά. Καὶ τὸ χῶμα, καὶ τὰ ξύλα, καὶ τὰ σίδερα, καὶ ἀκόμα καὶ ὁ ἀέρας μᾶς λένε οἱ Ἅγιοι, ἁγιάζεται μὲ τὸ ἅγιο θυμίαμα, ἀλλὰ καὶ μὲ τὶς εὐχές, τὶς ἐπικλήσεις ποὺ κάνουμε εἰς τὸν Πανάγιο Τριαδικὸ Θεό. Ὅποιος αὐτὰ δὲν τὰ πιστεύει καὶ τὰ καταφρονεῖ, αὐτὸς τιμωρεῖται. Γι’ αὐτὸ καὶ ἔχει ἕνα μικρὸ κεφάλαιο (τὸ τρίτο κατὰ τὴ σειρὰ) ὁ Ἅγιος Συμεὼν Θεσσαλονίκης καὶ λέγει ὅτι «οἱ καταφρονητὲς τῶν ἱερῶν οἴκων, τῶν ἱερῶν ναῶν» - καὶ σὲ αὐτοὺς κατατάσσονται καὶ αὐτοὶ ποὺ ἔκαναν τοὺς οἴκους τοῦ Θεοῦ σήμερα νὰ μοιάζουν μὲ χώρους καρναβαλιστῶν, ἀφοῦ ἐπιβάλλουν νὰ φοροῦν οἱ ἄνθρωποι αὐτὰ τὰ φίμωτρα τὰ ὁποῖα εἶναι ἀπαράδεκτο, γιατὶ προσβάλλουν τὸ ‘κατ’ εἰκόνα’ τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο, ποὺ φανερώνεται κατ’ ἐξοχὴν στὸ πρόσωπο τοῦ ἀνθρώπου, καὶ προσβάλλουν τὸ αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου τὸ ὁποῖο εἶναι βασικὸ στοιχεῖο τοῦ ‘κατ’ εἰκόνα’, ἀναγκάζοντας τοὺς ἀνθρώπους νὰ φιμώνονται σὰν τὰ ἄλογα ζῶα· αὐτοὶ λοιπὸν ὅλοι οἱ καταφρονητὲς τῶν ἱερῶν οἴκων ποὺ μᾶς λένε ὅτι πρέπει νὰ κρατᾶμε ἀποστάσεις ἀσφαλείας μέσα εἰς τὸν χῶρο τὸν ἱερὸ τοῦ ναοῦ, ὅπου ὅλα εἶναι ἔμπλεα Χάριτος καὶ ἑπομένως, ὄχι μόνο δὲν φροντίζουν γιὰ τὴν εὐταξία καὶ γιὰ τὴν εὐπρέπεια τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ἀντίθετα, λειτουργοῦν μὲ μία μεγάλη ἀπρέπεια καὶ ὁδηγοῦν σὲ μία μεγάλη ἀπρέπεια μὲ ὅλη αὐτὴ τὴν τακτικὴ τοὺς ἱεροὺς ναούς, αὐτοὶ λοιπὸν ὅλοι, λέγει, «ἔχουσι κακὸν τέλος. Πολλὲς φορὲς προφανῶς καὶ ἐμπράκτως εἴδαμε αὐτὸ τὸ μεταδοτικὸ τοῦ ἁγιασμοῦ τῶν ἱερῶν καὶ ὅτι οἱ καταφρονηταὶ αὐτῶν ἔπαθαν καὶ ἐν σώματι -ὅπως καὶ ὁ Ζάν, ἐκεῖνος ὁ ἀσεβὴς Ζὰν ποὺ ἅπλωσε τὰ χέρια του στὴν Κιβωτὸ τῆς Διαθήκης- καὶ τελείως ἀπώλοντο, καὶ ὄχι ἕνας ἤ δύο ἀλλὰ πολλοί. Κακὸν τέλος ἀκόμα εἴδαμε νὰ πάθουν καὶ ἐκεῖνοι οἱ οἶκοι στοὺς ὁποίους ἔφεραν ἐξ ἀδικίας πράγματα καὶ ὕλες τῶν θείων ναῶν». Δηλαδή, μὲ ἁπλὰ λόγια, ὅσοι, λέει, καταφρονοῦν τοὺς ἱεροὺς ναοὺς ποὺ πολλὲς φορὲς ἔχουμε διαπιστώσει ἔμπρακτα καὶ φανερὰ ὅτι μεταδίδουν ἁγιασμό, καὶ αὐτὰ τὰ ντουβάρια ἀκόμα καὶ ὁ,τιδήποτε τὸ ὑλικό, ἀκόμα καὶ ἡ σκόνη ποὺ ὑπάρχει μέσα στοὺς ἱεροὺς ναούς. Γι’ αὐτὸ ἔλεγε ὁ Ἅγιος Γαβριὴλ ὁ Γεωργιανὸς ὁ διὰ Χριστὸν Σαλός, ὅτι «καὶ τὴ σκόνη ἀκόμα ἄν πάρεις ἀπὸ τὸ δάπεδο τοῦ ναοῦ καὶ χρισθεῖς, θὰ αἰσθανθεῖς μεγάλη εὐλογία καὶ Χάρη. Ἄν ξέρατε» λέει, «πόση Χάρη ὑπάρχει στὸν ἱερὸ ναό, θὰ παίρνατε αὐτὴ τὴ σκόνη ἀπὸ τὸ δάπεδο τοῦ ναοῦ καὶ θὰ χριόσαστε, καὶ θὰ παίρνατε εὐλογία καὶ Χάρη».
Κακὸ τέλος ἔχουν ὅμως καὶ αὐτοὶ ποὺ παίρνουν ὑλικὰ καὶ τὰ βάζουν στὰ σπίτια τους. Ὁ,τιδήποτε ἀνήκει, ὑπάρχει στὸν ναὸ εἶναι ἅγιο, εἶναι ἀφιερωμένο στὸν ναό. Ὅταν πάρεις λοιπὸν κάτι καὶ τὸ βάλεις στὸ δικό σου σπίτι, παθαίνεις πολὺ μεγάλο κακό. Καὶ λέει ἐδῶ ὁ Ἅγιος, αὐτοὶ ποὺ πῆραν κάτι, κάποια ὕλη, κάποιο ὑλικὸ πράγμα ποὺ ἦταν ἀφιερωμένο καὶ ἀνήκει στὸν Ἱερὸ ναὸ ἤ ἀφανίστηκαν παντελῶς ἤ ἔμειναν ἔρημοι καὶ ἀκατοίκητοι παντάπασιν αὐτοὶ οἱ οἶκοι, αὐτὰ τὰ σπίτια στὰ ὁποῖα ἐνσωμάτωσαν ὑλικὰ ἀπὸ Ἱεροὺς ναούς.
«Καὶ τί εἰκονίζει ὁ Ἱερὸς ναός;» λέγει στὴ συνέχεια, στὸ δ’κεφάλαιο ὁ Ἅγιος Συμεὼν Θεσσαλονίκης. «Ὁ ναὸς εἰκονίζει, φανερώνει τὸν ἐν Τριάδι Μόνον Θεόν»· τὸν ἀληθινὸ καὶ μόνο Θεὸ ποὺ εἶναι Τριαδικός. Ὁ Θεός μας, ὁ ἀληθινὸς Θεὸς εἶναι τρία πρόσωπα· εἶναι ἡ Ἁγία Τριάς, ἀλλὰ εἶναι ἕνας Θεὸς καὶ ὄχι τρεῖς Θεοί. «Ὁ ναὸς» λέγει ὁ Ἅγιος Συμεὼν Θεσαλονίκης, «ὡς οἶκος Θεοῦ» (ἐπειδὴ εἶναι οἶκος τοῦ Θεοῦ), «εἰκονίζει ὅλον τὸν κόσμο, ὅλη τὴν κτίση, ἀλλὰ κυρίως τὸν Ἕνα, τὸν Τριαδικὸ Θεό, καθότι ἁπανταχοῦ εἶναι καὶ ὑπὲρ τὸ πᾶν ὁ Θεός»· ὁ Θεὸς εἶναι πανταχοῦ παρὼν καὶ παραπάνω ἀπὸ τὸ πᾶν, γι’ αὐτὸ καὶ διαιρεῖται ὁ ναὸς σὲ τρία μέρη, γιατὶ ὁ Θεὸς εἶναι Τριὰς καὶ γι’αὐτὸ ὁ ναὸς φανερώνει τὴν Ἁγία Τριάδα. Καὶ αὐτὸ ἀκριβῶς ἐξεικόνιζε καὶ ἡ σκηνὴ τοῦ μαρτυρίου, ὁ πρῶτος ναὸς στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ποὺ κατασκευάστηκε μὲ τὶς ὁδηγίες τοῦ Θεοῦ. Ἀκόμα καὶ ὁ ναὸς τοῦ Σολομῶντος, ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, εἶχε τρία μέρη: τὸ ἕνα μέρος ἦταν τὸ Ἅγιον τῶν Ἁγίων, τὸ ἱερότερο μέρος, ὅπου ἔμπαινε μία φορὰ τὸν χρόνο μόνος ὁ ἀρχιερέας. Τὸ ἄλλο μέρος λεγόταν Ἅγια καὶ τὸ τρίτον λεγόταν τὸ Ἅγιον Κοσμικόν. «Ἡ σκιὰ προέτυπε τὰ τῆς ἀληθείας καὶ τῆς Χάριτος»· καὶ ἐπειδὴ ἡ σκιὰ προεικόνιζε αὐτὸ ποὺ θὰ γινόταν μετά, τὸν σύγχρονο Ὀρθόδοξο ναὸ ποὺ ἔχουμε καὶ ἀποτελεῖται ἀπὸ τρία μέρη, τὸ Ἱερὸ Βῆμα, τὸν κυρίως ναὸ καὶ τὸν πρόναο ἤ νάρθηκα, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ναὸς τοῦ Σολομῶντος εἶχε καὶ αὐτὸς τρία μέρη· γιατὶ ὅ,τι ὑπάρχει στὴν Παλαιὰ Διαθήκη εἶναι προεικόνισις αὐτοῦ ποὺ συμβαίνει στὴν Καινὴ Διαθήκη. Ἔχει λοιπὸν ὁ ναός μας πρῶτον τὸ Ἱερότατον Βῆμα, τὸ Ἱερό, ὅπως τὸ λέμε σήμερα ἁπλὰ τὸ ὁποῖο εἶναι «εἰς τύπον τῶν ὑπερουρανίων (καὶ τῶν ὑπεράνω τοῦ οὐρανοῦ) τὸ ὁποῖον εἶναι ὁ θρόνος τοῦ Ἀΰλου Θεοῦ. Ἐκεῖ κατοικεῖ ὁ Θεὸς καὶ τὸ Ἱερὸ ἀκριβῶς εἶναι εἰκόνα αὐτοῦ τοῦ θρόνου τοῦ Ἀῢλου Θεοῦ· ἡ ἀνάπαυσις δηλαδὴ ἡ ὁποία ὑπὸ τῆς Ἁγίας Τραπέζης παρίσταται. Καὶ καθὼς εἰς τὰ ὑπερουράνια, ἔτσι καὶ ἐδῶ εἰς τὸ Βῆμα εἶναι οἱ τάξεις οἱ ἐπουράνιες, καὶ οἱ ἱερεῖς οἱ ὁποῖοι ἔχουν βαθμὸ Ἀγγέλων, καὶ ὁ ἱεράρχης, ὁ ἐπίκοπος ὁ ὁποῖος εἰκονίζει τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν». Δὲν εἶναι λοιπὸν ἕνας ἁπλὸς χῶρος, μία ἁπλὴ αἴθουσα, ἕνα ἁπλὸ τμῆμα μιᾶς αἴθουσας τὸ Ἱερὸ Βῆμα, ἀλλὰ εἰκονίζει τὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ, καὶ ὁ ἀρχιερεὺς εἰκονίζει τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ οἱ ἱερεῖς τοὺς Ἀγγέλους.
«Αὐτὸς δὲ ὁ ναός, ὁ κυρίως ναός, παριστᾶ τὸν κόσμο αὐτὸν ποὺ βλέπουμε, καὶ τὰ ὑπεράνω τοῦ ναοῦ αὐτὸν τὸν οὐρανὸ ποὺ βλέπουμε· τὰ κάτω, τὰ ἐπίγεια καὶ αὐτὸν τὸν Παράδεισο. Ἄρα, θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε τὸ Ἅγιο Βῆμα φανερώνει τὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ κυρίως ναὸς τὸν Παράδεισο. Καὶ τὰ ἔξωθεν, τὰ κατώτερα μέρη τὴν γῆν καὶ μόνον αὐτἠν, δι’ ἐκείνους ὅσοι ζοῦν ἀνάλογα καὶ δὲν ἔχουν κάτι ὑψηλότερο. Τὸ μὲν Ἁγιώτατον Βῆμα, δέχεται ἔσωθεν τὸν ἱεράρχην ὁ ὁποῖος -ὅπως εἴπαμε- εἰκονίζει τὸν Θεάνθρωπον Ἰησοῦν καὶ εἶναι πεπλουτισμένος μὲ τὴν Θεία Του δύναμη, μολονότι εἰκονίζει αὐτὸς ἀκόμα καὶ τοὺς Ἀποστόλους καὶ τοὺς Ἀγγέλους. Ὁ ἱεράρχης εἶναι εἰς τύπον τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ φανερώνει καὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους. Οἱ δὲ λοιποὶ ἱερωμένοι τοὺς Ἀποστόλους ἐκτυποῦν καὶ ἐξαιρέτως τοὺς Ἀρχαγγέλους· καὶ αὐτοὺς ἕκαστος ἀναλόγως κατὰ τὴν τάξιν του». Πόσο ἀποτρόπαιο καὶ φοβερὸ εἶναι τὸ θέαμα νὰ βλέπουμε αὐτοὺς ποὺ εἰκονίζουν τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους, τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς ἱερεῖς μας, νὰ φοροῦν αὐτὸ τὸ φίμωτρο καὶ νὰ στέκονται μπροστὰ στὸ Ἱερὸ Θυσιαστήριο, στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ!
«Ἐπειδὴ μία ἐκκλησία ἔγιναν τὰ ἄνω καὶ τὰ κάτω» λέει ὁ Ἅγιος Συμεών, «ἀφοῦ ἦρθε πρὸς ἡμᾶς ὁ Θεὸς καὶ ἐφάνη ἄνθρωπος καθὼς καὶ ἡμεῖς, καὶ ἐξετέλεσε γιὰ χάρη μας τὰ τῆς οἰκονομίας, δηλαδὴ ἐνανθρώπισε, ἐκήρυξε, θαυματούργησε, ἔπαθε, ἐσταυρώθη, ἐτάφη, ἀνεστήθη, ἀνελήφθη (αὐτὰ ὅλα τὰ λέμε μὲ μία λέξη οἰκονομία), δι’ ἡμᾶς ἐξετέλεσε καὶ ἔγινε τὸ ἔργο τῶν ἄνω καὶ τῶν κάτω ἕνα. Γι’ αὐτὸ ὅπως ἐδῶ κάτω στὴν γῆ ὑπάρχει τὸ ἐπίγειο Θυσιαστήριο, ἔτσι καὶ στὸν οὐρανὸ ὑπάρχει τὸ οὐράνιο Θυσιαστήριο καὶ οὐσιαστικά, εἶναι τὰ δύο ἕνα· ἡ τοῦ δεσπότου ἱερουργία καὶ κοινωνία καὶ κατανόησις. ἐκτὸς μόνον τοῦ ὅτι ἐκεῖ τελεῖται αὐτὸ τὸ θεότατο Μυστήριο, τὸ θεότατο ἔργο (εἰς τὸν οὐρανὸ δηλαδὴ) εἰς τὸ ὑπερουράνιο θυσιαστήριο, ἐκεῖ τελεῖται τὸ Μυστήριο αὐτὸ ἄνευ παραπετασμάτων καὶ σημείων. Ἐδῶ ὅμως στὴ γῆ τελεῖται διὰ συμβόλων, διότι περιβάλλουν μὲ τὸ βαρὺ αὐτὸ -γιατὶ ἔχουμε αὐτὸ τὸ βαρὺ καὶ φθαρτὸ σαρκίο. Ἔχουμε ἐμεῖς ἀκόμα τὸ σῶμα ἐδῶ, ἀλλὰ καὶ οἱ ψυχὲς τῶν Ἁγίων ἄνω εἶναι τεταγμέναι εἰς τοὺς οὐρανοὺς μὲ τοὺς Ἀγγέλους· καὶ μὲ αὐτοὺς ἐπιτηροῦν καὶ ἐδῶ εἰς τὸν κόσμο τοὺς ἀνθρώπους, καὶ προνοοῦν γιὰ ἐμᾶς, καὶ μᾶς φυλάττουν μὲ Θεία Πρόνοια καὶ ἐπίσκεψη. Κατοικοῦν δὲ αὐτὲς ἀκόμα μὲ τοὺς Ἀγγέλους καὶ εἰς τοὺς θείους ναούς»· οἱ ψυχὲς τῶν Ἁγίων κατοικοῦν, λέει, μαζὶ μὲ τοὺς Ἀγγέλους μέσα εἰς τοὺς θείους ναούς. «Ἔσωθεν» λοιπόν, «τοῦ Βήματος (τὸ ὁποῖον ὅπως εἴπαμε εἰκονίζει τὰ νοητὰ καὶ τὰ ὑπερουράνια) μόνος ὁ ἀρχιερέας καὶ οἱ ἱερωμένοι συνεισέρχονται. Τὸ δὲ ἱερότατο σύνθρονο ὅτι ἀνυψώθη ὁ Ἰησοῦς παριστᾶ, καὶ ὅτι ἔγινε μετὰ σαρκὸς ὑπεράνω πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας καὶ δυνάμεως, καὶ ἐκάθισεν ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός». Τὸ σύνθρονο εἶναι αὐτοὶ οἱ θρόνοι ποὺ ὑπάρχουν πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα, καὶ ὅπου κάθεται ὁ ἀρχιερέας μὲ τοὺς ἱερεῖς. «Γιὰ τοῦτο, μετὰ τοῦτο εἶναι στασίδια τὰ ὁποῖα τὴν τάξιν καὶ τὴν ἀνάβασιν ἑκάστου τῶν Ἀγγέλων καὶ τῶν Ἁγίων σημαίνουν, ἐπειδὴ εἶναι καὶ μεταξὺ τῶν Ἀγγέλων καὶ τῶν Ἁγίων τάξις καὶ ἀνάλογοι βαθμοί. Καὶ τὰ μιμήματα ταῦτα, καθὼς λέγει ὁ Διονύσιος, ἡ καθ’ ἡμᾶς Ἱεραρχία ἐκ τῆς ἄνω πλουτεῖ Ἱεραρχίας»· αὐτὰ ποὺ ἔχουμε ἐδῶ εἰς τὴν γῆ εἶναι μίμησις αὐτῶν ποὺ ὑπάρχουν εἰς τοὺς οὐρανούς, ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης. Καὶ ἡ Ἁγία Τράπεζα τί φανερώνει; Καὶ αὐτὰ ποὺ ὑπάρχουν σ’ αὐτήν; Ὅλα παριστοῦν τὸν Χριστό. Ἡ Ἁγία Τράπεζα εἶναι στὸ μέσον τοῦ Θυσιαστηρίου, στὸ μέσον τοῦ Ἱεροῦ Βήματος καὶ δηλώνει τὸν τάφο τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸ Μυστήριο τοῦ πάθους τῆς παγκοσμίου καὶ ζώσης Θυσίας. «Εἰς αὐτὴν τὴν Ἁγία Τράπεζα ὁ Σωτήρας ὡς Θεὸς μὲν ἀναπαύεται, ὡς ἄνθρωπος δὲ θυσιάζεται. Γι’ αὐτὸ πρόκειται ἐν τῷ μέσῳ εἰς ὅλους, διὰ νὰ τὸν θεωρήσουν». Βλέπουμε, ἡ Ἁγία Τράπεζα εἶναι στὸ κέντρο καὶ τὴν βλέπουμε ὅλοι, γιατὶ φανερώνει τὸν Χριστὸ ὁ ὁποῖος εἶναι στὸ κέντρο, καὶ πρέπει ὅλοι σ’ αὐτὸν νὰ βλέπουμε καὶ νὰ τὸν ἀπολαύσουν οἱ οἰκεῖοι του καὶ ἄξιοι. Γι’ αὐτὸ τὸν τοποθετεῖ ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία εἰς τὸ κέντρο. «Ὅθεν καὶ Τράπεζα λέγεται, διότι εἰς ὅλους ὁ Χριστὸς εἶναι τροφὴ ζωτική, καὶ τροφὴ καὶ ἄρτος διότι στηρίζει· καὶ Ποτήριον ἐξ οἴνου ἐπειδὴ εὐφραίνει καὶ δίνει ζωή, καὶ θερμαίνει, καὶ μεθύσκει, καὶ μεταβάλλει καὶ ἀλλοιώνει τὸν ἄνθρωπο στὴν καλὴν ἀλλοίωση. Βλέπετε, ἡ τροφή μας εἶναι ὁ Χριστός. Εἶναι ἡ ζωή μας καὶ ὕδωρ σὺν οἴνῳ ἐπειδὴ καθαίρει καὶ κάμνει νὰ εἴμεθα ἔξυπνοι, καὶ δροσίζει καὶ ποτίζει, καὶ ἀναδίδει καρπούς, καὶ διάφορες χαρίζει ποιότητες, καὶ ὅλοι πρὸς αὐτὴν ἀποβλέπουν τὴν Ἱερὰν Τράπεζα, καὶ ὅλοι κοινωνοῦν ἀναλόγως τῆς ἀξίας των. Καὶ ὅποιος δὲν τρέφεται ἀπὸ ἐκεῖ εἶναι νεκρός». Παίρνουμε ζωή, τρεφόμαστε ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν ἐπιστήμη ἤ ἀπὸ τὰ μπράτσα μας, ὅπως λένε οἱ ὀρθολογιστές. Ἡ τροφή μας εἶναι οὐράνια, εἶναι ὁ Χριστός! Εἶναι τὸ Σῶμα Του καὶ τὸ Αἷμα Του τὰ ὁποῖα βέβαια πρέπει νὰ φροντίζουμε νὰ τὰ λαμβάνουμε συχνά, ἀφοῦ ὅμως ἔχουμε ἐξομολογηθεῖ, ἔχουμε μετανοήσει, ἔχουμε λάβει τὴν ἄδεια τοῦ πνευματικοῦ μας ὁδηγοῦ.
Ἄς τὰ ἀκούσουμε λοιπὸν ὅλα αὐτά. Ἄς ἔχουμε εὐλάβεια περισσὴ ὅταν εἰσερχόμεθα μέσα εἰς τὸν Ἱερὸν ναόν, καὶ ἄς μὴν ὑποτασσόμαστε εἰς τὰ ἄνομα μέτρα τὰ ὁποῖα ἐξαγγέλλουν ἄθεοι ὀρθολογιστές, καὶ ἄς μὴ μεταβάλλουμε τὸν οἶκο τοῦ Θεοῦ εἰς ἕνα χῶρο ὅπου νὰ μοιάζει περισσότερο μὲ καρναβάλι, ὅπως μᾶς ἔχουν προφητεύσει οἱ σύγχρονοι Ἅγιοί μας· ἐπίσης καὶ ὁ μακαριστὸς π. Ἐφραὶμ ποὺ εἶχε μιλήσει γιὰ κλόουν.
Ὅλα αὐτὰ τὰ προφητικὰ ἐπιβεβαιώνουν αὐτὸ ποὺ καὶ ἐμεῖς ταπεινὰ εἴχαμε πεῖ ὅτι ὅλα αὐτὰ εἶναι ἀντίθετα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς μὲ διἀφορα σημεῖα τὸ ἔδειξε αὐτό, ὅπως καὶ μὲ ἐκεῖνον τὸν ἀρχιερέα ποὺ ἤθελε μὲ τὸ ζόρι νὰ μοιράσει μάσκες, καὶ ἔπιασε φωτιὰ καὶ κάηκαν οἱ μάσκες καὶ κόντεψε νὰ καεῖ καὶ ὁ ἴδιος μέσα στὴν ἐκκλησία, στὴν Ρουμανία. Ὅλα αὐτὰ εἶναι γνωστὰ καὶ εἶναι σημεῖα καὶ εἶναι φανερώσεις, ὅπως καὶ ἡ φανέρωση τῆς Παναγίας μας τὴν ὁποία εἶδε εὐλαβὴς ψυχὴ νὰ μὴ θέλει τὶς μάσκες, καὶ ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς νὰ ἀποστρέφει τὸ πρόσωπό Του ἀπὸ τοὺς μασκοφόρους.
Ὅλα αὐτὰ μᾶς δείχνουν ὅτι δὲν πρέπει νὰ καταπατοῦμε τὴν ἱερότητα τῶν Ἁγίων ναῶν, τῶν Ἁγίων ἐκκλησιῶν μὲ αὐτὰ τὰ βάναυσα μέτρα τὰ ὁποῖα φανερώνουν μόνο ἀπιστία καὶ ὄχι πίστη εἰς τὸν Θεὸν καὶ εἰς τὸν Ἅγιον ναόν Του ὅπου κατοικεῖ Αὐτός, καὶ ποὺ εἶναι ὄχι πηγὴ μολυσμοῦ, ἀλλὰ πηγὴ Χάριτος καὶ πηγὴ θεραπείας καὶ τῶν ψυχικῶν καὶ τῶν σωματικῶν μας νοσημάτων. Μὲ αὐτὲς τὶς ἀντιλήψεις, μὲ αὐτὴν τὴν πίστη ἄς προσερχόμεθα εἰς τοὺς Ἱεροὺς ναούς, καὶ ἔτσι θὰ λαμβάνουμε εὐλογία καὶ Χάρη καὶ σωτηρία.
Τῷ δὲ Θεῷ ἡμῶν δόξα πάντοτε νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου