Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης: "Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν παραμένει στὴν πτώση του, ἀλλὰ μετανοεῖ γιὰ τὰ σφάλματά του καὶ ἀγωνίζεται νὰ μὴν ἁμαρτάνη, δέχεται τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ"

Ἀπό τό Βιβλίο Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου

ΛΟΓΟΙ Γ' «Πνευματικός Ἀγῶνας»

ἐκδόσεις ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ὁ ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ἀλλαγὴ ζωῆς

Γιὰ νὰ σταματήση ὁ ἄνθρωπος νὰ κάνη μιὰ ἁμαρτία, πρέπει νὰ προσπαθήση νὰ ἀποφύγη κάθε ἐρέθισμα ποὺ προκαλεῖ αὐτὴν τὴν ἁμαρτία. Ὁ μέθυσος λ.χ., ἂν θέλη νὰ βοηθηθῆ καὶ νὰ μὴν ξαναπιῆ, δὲν πρέπει οὔτε ἔξω ἀπὸ ταβέρνα νὰ περάση. Μικρὴ προσπάθεια χρειάζεται καὶ καλὴ διάθεση, καὶ ὁ Καλὸς Θεὸς θὰ μᾶς βοηθήση νὰ ξεπεράσουμε τὶς δυσκολίες. Ἔχει, ἂς ποῦμε, κάποιος ἕνα πάθος. Τὸ ἀναγνωρίζει, ἀγωνίζεται νὰ τὸ κόψη, μετανοεῖ, ταπεινώνεται. Ἡ διάθεση ποὺ ἔχει νὰ κόψη τὸ πάθος του πληροφορεῖ τὸν Θεὸ καὶ τὸν βοηθάει. Ἀλλά, ἂν δὲν καταβάλλη προσπάθεια, γιὰ νὰ...ἀλλάξη, καὶ συνεχίζη νὰ ἁμαρτάνη, πῶς ὁ Θεὸς νὰ δώση τὴν Χάρη Του; Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ δὲν ἔρχεται σὲ λανθασμένη κατάσταση, γιατὶ αὐτὸ δὲν βοηθάει τὸν ἄνθρωπο. Ἂν ἦταν ἔτσι, θὰ ἔστελνε ὁ Θεὸς τὴν Χάρη Του καὶ στὸν διάβολο.

Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν παραμένει στὴν πτώση του, στὶς ἁμαρτωλὲς σκέψεις του, ἀλλὰ μετανοεῖ γιὰ τὰ σφάλματά του καὶ ἀγωνίζεται νὰ μὴν ἁμαρτάνη, δέχεται τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ βοηθιέται. Ὅταν ὅμως δὲν ὑπάρχη μετάνοια καὶ ἡ ἁμαρτία θεωρῆται μόδα, αὐτὸ εἶναι δαιμονικὴ κατάσταση.

– Γέροντα, ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς δύο ληστὲς ποὺ εἶχαν σταυρωθῆ μὲ τὸν Χριστὸ πῶς σώθηκε;

– Ἐκεῖνος ἀνέβηκε ἀπὸ τὸν τοῖχο καὶ μπῆκε στὸν Παράδεισο! «Ἡ τοῦ ληστοῦ μετάνοια τὸν Παράδεισον ἐσύλησεν»[1]. Ἔκλεψε δηλαδὴ μὲ τὴν μεγάλη του μετάνοια καὶ τὸν Παράδεισο.

– Γέροντα, ἂν κάποιος ἔχη ἀλλάξει ζωὴ καὶ δὲν παραμένη στὶς παλιές του ἁμαρτωλὲς συνήθειες, ἀλλὰ μερικὲς φορὲς πέφτη σὲ κάποιο ἀπὸ τὰ παλιά του ἁμαρτήματα, σημαίνει ὅτι δὲν ἔχει μετάνοια;

– Ἔ, ἂν κάνη τὴν προσπάθεια ποὺ χρειάζεται καὶ πέφτη, ἔχει κάποια ἐλαφρυντικά. Στὴν ἀρχὴ δὲν εἶναι εὔκολο. Ἀλλά, ὅταν κανεὶς καταλάβη πραγματικὰ πόσο βαρὺ ἦταν αὐτὸ ποὺ ἔκανε, δὲν ξαναπέφτει.

Παλιὰ ὑπῆρχε μετάνοια εἰλικρινής. Ὅταν κάποιος μετανοοῦσε, δὲν γύριζε πίσω. Θυμᾶμαι μιὰ γυναίκα, πόσο μὲ εἶχε βοηθήσει μὲ τὴν ἀληθινή της μετάνοια. Εἶχε πολλὴ συστολή, οὔτε μιλοῦσε. Εἶχε βάλει τὰ μαῦρα – σὰν καλόγρια ἦταν – καὶ φρόντιζε ἕνα ἐκκλησάκι, ἄναβε τὰ κανδήλια... Καὶ μόνον ποὺ τὴν ἔβλεπες, βοηθιόσουν πολύ. Τώρα βλέπω, μερικοί, μόλις ἀλλάζουν ζωή, ἀρχίζουν νὰ κάνουν τὸν δάσκαλο στοὺς ἄλλους, ἐνῶ μέσα τους ὑπάρχει ἀκόμη ὁ παλαιὸς ἑαυτός τους. Νὰ μετανοήση βέβαια κανείς, νὰ σταματήση τὴν ἄσωτη ζωὴ ποὺ ζοῦσε καὶ νὰ ἀρχίση νὰ ζῆ πνευματικά, αὐτὸ εἶναι θετικὴ βοήθεια καὶ γιὰ τοὺς ἄλλους. Ἀλλὰ ἀπὸ ἐκείνη τὴν κατάσταση στὴν ὁποία βρισκόταν, νὰ παρουσιάζεται ἀμέσως ὡς πνευματικὸς ἄνθρωπος καὶ νὰ κηρύττη, ἔ, αὐτὸ εἶναι πλάνη.

– Δηλαδή, Γέροντα, τὸ κάνουν μὲ τὴν σκέψη νὰ βοηθήσουν τοὺς ἄλλους;

– Ναί, γιὰ νὰ βοηθήσουν. Πίσω ὅμως ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἐνέργειά τους, ἰδίως ἂν ἦταν λίγο γνωστοὶ στὸν κόσμο, κρύβεται ὁ ὑπερήφανος λογισμός: «Τώρα οἱ ἄνθρωποι θὰ πάψουν νὰ μιλοῦν γιὰ Καραϊσκάκη καὶ Κολοκοτρώνη καὶ θὰ συζητοῦν γιὰ μένα»! Ἀπὸ ᾿κεῖ νὰ καταλάβης πόσο λανθασμένα βαδίζουν. Ἂν νιώθουν πραγματικὰ τὸ σφάλμα τους, γιὰ ἕνα διάστημα δὲν πρέπει νὰ τὸ ξεχάσουν καὶ νὰ ξεθαρρέψουν, ἀλλὰ νὰ προσέχουν πολύ. Καὶ ὅταν περνᾶνε διάφορες ἰδέες ἢ λογισμοὶ ἀπὸ τὴν παλιὰ ζωή τους, νὰ τὰ διώχνουν σὰν βλάσφημους λογισμούς. Αὐτὸ εἶναι ἀπόδειξη ὅτι δὲν τὰ ἀποδέχονται πλέον, ὅτι ὁ ὀργανισμὸς ἀντιδράει. Πρέπει δηλαδὴ νὰ ἔχη κανεὶς πολλὴ ταπείνωση καὶ νὰ ἔχη σιχαθῆ ὅλα τὰ παλιά, γιὰ νὰ ἀλλάξη πραγματικά. Ἂν κρατήση ἀπὸ τὴν παλιά του ζωὴ μερικά, τὰ ὁποῖα ἐκεῖνος θεωρεῖ καλά, μετὰ μουρνταρεύονται καὶ τὰ ἄλλα. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἔχει ἔστω καὶ μιὰ μικρὴ ἰδέα γιὰ τὸν παλαιό του ἑαυτό, δὲν βοηθάει ὁ Θεὸς καί, ὅ,τι κι ἂν κάνη, δὲν θὰ εἶναι καθαρό.

– Γέροντα, ὅταν ἀλλάξη κανεὶς ζωή, πρέπει νὰ ἐνδιαφερθῆ νὰ διορθώση τὸν λογισμὸ ποὺ εἶχαν προηγουμένως οἱ ἄλλοι γι᾿ αὐτόν;

– Δὲν θὰ κοιτάξη ἐγωιστικὰ νὰ διορθώση τὸν λογισμὸ τῶν ἄλλων· θὰ κοιτάξη πῶς νὰ διορθωθῆ ὁ ἴδιος, καὶ τότε θὰ ἀναιρεθῆ ἀπὸ μόνος του ὁ λογισμός τους. Ἂν τὸ στίγμα ἀπὸ τὴν ἁμαρτωλὴ ζωή του ἔχει μείνει στὴν κοινωνία ἢ στὸ στενό του περιβάλλον, αὐτὸ θὰ σβήση μὲ τὴν καλή του διαγωγή. Δὲν χρειάζεται νὰ μιλάη καθόλου. Θὰ μιλήση ὁ Θεὸς μὲ τὴν μετάνοιά του.

[1] Ὑπακοὴ τοῦ Α´ ἤχου.

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2023/03/blog-post_33.html#more