Ρήσεις καί Διηγήσεις Ἁγίου Παϊσίου (ν-νζ). Ἀπό τήν Ἀσκητική καί Ἡσυχαστική Ἁγιορείτικη Παράδοση

ν’

«Ὅ­ταν γρά­φη τό Εὐ­αγ­γέ­λιο ὅ­τι “ὁ Ἰ­η­σοῦς προ­έ­κο­πτε σο­φί­ᾳ καί ἡ­λι­κί­ᾳ καί χά­ρι­τι”, δέν ἐν­νο­εῖ ὅ­τι ἦ­ταν στήν ἀρχή ἀ­τε­λής στήν γνώ­ση καί στήν ἀ­ρε­τή καί ὅ­τι προ­έ­κο­πτε σ᾿ αὐ­τά με­γα­λώ­νον­τας, ἀλ­λά ὅ­τι ἔ­χον­τας ἐξ ἀρ­χῆς ὅ­λη τήν Γνώ­ση καί τήν Ἁ­γι­ό­τη­τα (ἀ­φοῦ ἐξ ἀρ­χῆς ἦ­ταν ἑ­νω­μέ­νος μέ τήν Θε­ό­τη­τα), τίς φα­νέ­ρω­νε σι­γά–σι­γά με­γα­λώ­νον­τας, γιά νά μπο­ρέ­σουν οἱ ἄν­θρω­ποι νά τόν δε­χτοῦν καί νά μή νο­μι­σθῆ σάν τέ­ρας».

να’

«Ἡ χά­ρι τῆς ἱ­ε­ρω­σύ­νης εἶ­ναι ἕ­να ξε­χω­ρι­στό πρᾶγ­μα, π.χ. σάν μία ξέ­νη μπα­τα­ρί­α, ἀπ᾿ τήν ὁ­ποί­α παίρ­νου­με ἐ­νέρ­γεια· δέν εἶ­ναι κά­τι δι­κό μας πού τό ἀ­πο­κτή­σα­με μέ τόν ἀ­γῶ­να μας».

νβ’

«Οἱ διά Χρι­στόν σα­λοί ἔ­χουν πολ­λή τα­πεί­νω­ση καί κά­τι τό ξε­χω­ρι­στό ἀπ᾿ τούς ἄλ­λους Ἁ­γί­ους, γι᾿ αὐ­τό καί μα­θαί­νουν τά μυ­στι­κά τοῦ Θε­οῦ. Πα­λαι­ά ἐ­δῶ στό Ἅ­γιον Ὄ­ρος ἔ­βλε­πε κα­νείς πολ­λούς. Ὅταν π.χ. ἡ Κοι­νό­τη­τα ἔ­κα­νε κα­νέ­να σφάλ­μα, αὐ­τοί πή­γαι­ναν καί χτυ­ποῦ­σαν πέν­θι­μα τίς καμ­πά­νες τοῦ Πρω­τά­του. Πολ­λοί πού τούς εἶ­χαν σέ εὐ­λά­βεια κα­τα­λά­βαι­ναν».

νγ’

«Ὁ δι­ά­βο­λος σή­με­ρα μέ τήν με­γά­λη του κα­κί­α κά­νει τό με­γα­λύ­τε­ρο κα­λό στόν κό­σμο. Δι­ό­τι βλέ­πον­τας αὐ­τή τήν κα­τά­στα­ση οἱ εὐ­λα­βεῖς ἄν­θρω­ποι πλη­σιά­ζουν ἄλ­λους εὐ­λα­βεῖς καί πα­ρα­κι­νοῦν­ται στόν ἀ­γῶ­να τους».

νδ’

«Σέ πολ­λούς πού κοι­νω­νοῦν τα­κτι­κά δέν βλέ­πω με­γά­λη προ­κο­πή. Σή­με­ρα πη­γαί­νει νά μπῆ σ᾿ ἕ­να πρό­γραμ­μα ἡ θεί­α Με­τά­λη­ψη· ὅ­πως δη­λα­δή νη­στεύ­ου­με Δευ­τέ­ρα, Τε­τάρ­τη, Πα­ρα­σκευ­ή, ἔ­τσι τό κά­νουν καί πολ­λοί μέ τήν θεί­α Κοι­νω­νί­α. Πα­λαι­ά στό Κοι­νό­βιο κοι­νω­νο­ύ­σα­με κά­θε ἑ­βδο­μά­δα, καί ἐν­δι­ά­με­σα ὅ­ταν ὑ­πῆρ­χε Δε­σπο­τι­κή ἤ Θε­ο­μη­το­ρι­κή ἑ­ορ­τή ἤ με­γά­λου Ἁ­γί­ου. Πρῶ­τα (τήν προ­η­γο­ύ­με­νη μέ­ρα) παίρ­να­με Με­γά­λο Ἁ­για­σμό μέ νη­στεί­α καί τήν ἄλ­λη μέ­ρα θεί­α Κοι­νω­νί­α».

νε’

«Ἀ­φοῦ οἱ Πα­τέ­ρες εἶ­χαν τό­ση εὐ­λά­βεια στόν Με­γά­λο Ἁ­για­σμό, πό­σο πε­ρισ­σό­τε­ρο θά εἶ­χαν στήν θεί­α Κοι­νω­νί­α. Νή­στευ­αν τρεῖς μέ­ρες ἀ­πό λά­δι Τε­τάρ­τη, Πέμ­πτη, Πα­ρα­σκευ­ή καί με­τά κοι­νω­νοῦ­σαν».

νς’

«Ἄν θέ­λης νά χα­ί­ρε­σαι σ᾿ ὅ­λη τήν ζωή σου, νά γί­νης κα­λό­γε­ρος».

νζ’

«Οἱ ἁ­μαρ­τω­λοί ἄν­θρω­ποι στήν ἄλ­λη ζω­ή θά ὑ­πο­φέ­ρουν ἀ­πό τίς ἐ­πι­θυ­μί­ες τους».

https://enromiosini.gr/oi-ekdoseis-mas/askhtikh/riseis-kai-diigiseis-gerontos-11/