Είναι αμέτρητες, όπως λέει ο ταπεινός λευΐτης του Χριστού π. Παναγιώτης, οι μαρτυρίες ανθρώπων που έσκυψαν ευλαβικά να ασπασθούν την κάρα του μεγάλου Αγίου και βρήκαν την ίαση που αναζητούσαν. Τα δαιμόνια μάλιστα φρίττουν ενώπιον της θέας των ευωδιαστών ιερών λειψάνων του μεγάλου αυτού ανδρός.
«Ως ιερέας αν και είχα ακούσει από τους παλιούς για τον Άγιο Αναστάσιο, εν τούτοις δεν γνώριζα πόσο μεγάλη παρρησία είχε στον Θεό και πόσο θαυματουργός είναι. Το διαπίστωσα ως νεαρός ακόμη και άπειρος ιερέας, λίγο μετά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας στο Καθολικό της πάλαι ποτέ Ιεράς Μονής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στο Τροβάτο.
Συγκεκριμένα λίγο μετά την απόλυση με πλησίασε μία γυναίκα από το Αγρίνιο, που είχε ανέβει να συναντήσει κάποιους συγγενείς της.
- Πάπα, μου είπε, μπορείς να μου διαβάσεις μία ευχή, γιατί ταλαιπωρούμαι από βαριά θλίψη, χωρίς ουσιαστικό λόγο. Μάταια προσπαθώ να βρω την αιτία! Βασανίζομαι στον ύπνο μου. Βλέπω εφιάλτες και ουρλιάζω. Ξυπνώ τα παιδιά μου και τον άνδρα μου! Η κατάσταση μου είναι ανυπόφορη. Ο άνδρας μου πρότεινε να έρθω εδώ στο βουνό για λίγες ημέρες μήπως με την αλλαγή κλίματος βρω κάποια ανακούφιση και μπορέσω δηλαδή να συνέλθω!
Έτρεξα αμέσως να βρω το ευχολόγιο, αλλά διαπίστωσα πως το είχα ξεχάσει στην Αγία Παρασκευή.
- Καλή μου κοπέλα, θα τρέξω μέχρι τα Βραγγιανά να πάρω το ευχολόγιο και θα γυρίσω να σου διαβάσω μία ευχή. Να με περιμένεις στο ναό.
- Μά παπά μου, τα Βραγγιανά είναι μακρυά. Μην κάνεις τον κόπο αυτό για μένα. Θα μείνω λίγες ημέρες και μπορεί να κατέβω εγώ να σε βρω.
- Δεν είναι κανένας κόπος! Θα κόψω μέσα από τα μονοπάτια. Μην ανησυχείς. Μείνε στο ναό και μη φύγεις. Θα γυρίσω σύντομα…
Η αλήθεια είναι πως ήθελα αρκετό χρόνο να πάω και να γυρίσω αλλά δε με ένοιαζε. Για τον Χριστό μας, σκεφτόμουν, άλλοι έπεφταν στην πυρά. Άλλωστε τη λυπήθηκα την καημένη τη γυναίκα! Ήταν στο μαύρο της το χάλι, που λέμε εδώ στα χωριά μας. Στεναχωριόμουνα επίσης που θα την άφηνα μόνη στο ναό.
Επέστρεψα έπειτα από αρκετή ώρα! Άνοιξα την πόρτα και την είδα να προσεύχεται γονατιστή μπροστά στην εικόνα του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου. Μόλις με είδε, έτρεξε χαρούμενη!
Νόμιζα αρχικά πως με ευχαριστούσε για τον κόπο μου. Γι’ αυτό της είπα πως αυτό είναι ιερό καθήκον μου έναντι του Θεού. Εκείνη τότε απάντησε ότι με ευχαριστεί για τον καλόγερο που της έστειλα και την γιάτρεψε.
- Δεν έστειλα κανέναν καλόγερο, της απάντησα, πιστεύοντας πως η κατάθλιψη που την ταλαιπωρούσε σε συνδυασμό με την πολύωρη αναμονή την τρέλαναν.
Εκείνη τότε είπε:
- Παπά, λίγη ώρα αφού έφυγες, μπήκε στο ναό ένας ψηλός καλόγερος. Άναψε το κεράκι που ακόμη καίει και ασπάστηκε μία προς μία τις ιερές εικόνες κάνοντας σε κάθε μία βαθιά μετάνοια. Εγώ δεν μιλούσα. Αφού ασπάστηκε όλες τις ιερές εικόνες με κοίταξε και μου είπε:
“Χαίρεται εν Κυρίω Ιησού Χριστώ!”
. Ευλογείτε, πάτερ μου, του είπα και του ασπάστηκα το χέρι. Ήρθα να ανάψω ένα κεράκι στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, που εορτάζει σήμερα (8 Μαΐου). Πιάσαμε τη συζήτηση!
Μου είπε πως ονομαζόταν Αναστάσιος Γόρδιος και ήταν ιεροδιδάσκαλος και γιατρός στην περιοχή. Μόλις εγώ άκουσα ότι είναι ιατρός, βρήκα την ευκαιρία να του μιλήσω για τη θλίψη που με βασάνιζε. Εκείνος τότε άρχισε να με ρωτά διάφορα πράγματα από τη ζωή μου. Τώρα που στ’ αναφέρω, παπά μου, καταλαβαίνω πως αυτός ο καλόγερος είχε μεγάλο χάρισμα από τον Θεό. Το λέω αυτό, γιατί αναφέρθηκε σε προσωπικά γεγονότα της παιδικής μου ηλικίας που φαινόταν πως είχα παντελώς λησμονήσει. Με τη συζήτηση ξαλάφρωνα. Γινόμουν καλύτερα και περνούσε και η ώρα. Πριν δέκα λεπτά έφυγε, αφού πρώτα μου διάβασε μία ευχή και μου έδωσε να πίνω κάθε ημέρα αυτό το βότανο που κουβαλούσε μαζί του στο ράσο του. Μου όρισε επίσης κανόνα, να ανάβω τα καντηλάκια της εκκλησιάς μας στο χωριό καθημερινά και να νηστέψω σαράντα ημέρες. Επίσης μου είπε Τετάρτη και Παρασκευή να φτιάχνω αλάδωτα και να κοινωνώ τα παιδιά μου κάθε Κυριακή. Με συμβούλευσε ακόμη κάθε ημέρα να ευχαριστώ τον Χριστό και την Παναγία μας με ευχαριστήριες ευχές. Να απευθύνω ακόμη ικεσίες για όλους τους συγχωριανούς μου! Περισσότερο να προσεύχομαι γι’ αυτόν που μου έκανε μεγάλο κακό όταν ήμουν δέκα χρονών κοριτσάκι…
Α! Ξέχασα, παπά, να σου πω πως είπε να διαβάζουμε μαζί με τον άνδρα μου τον Κώστα κάθε ημέρα το Ψαλτήριο, μου είπε πως θα μου πεις εσύ. Απ’ αυτό συμπέρανα πως γνωριζόσαστε. Από τη στιγμή που έφυγε, αφού με σταύρωσε, νιώθω εντελώς απελευθερωμένη. Το βάρος που είχα έφυγε. Σε περίμενα να μου πεις για το Ψαλτήριο, γιατί αύριο σκοπεύω να επιστρέψω στο Αγρίνιο. Θα έρθω μόλις βρω ευκαιρία με τον άνδρα μου και τα παιδιά μου να ξαναδούμε αυτόν τον σπουδαίο καλόγερο και γιατρό!
Με αυτά που άκουσα έμεινα άφωνος. Αρχικά δεν σας κρύβω ότι νόμιζα πως πιθανόν να πέρασε κάποιος καλόγερος να προσκυνήσει. Αναρωτιόμουν όμως, γιατί να χρησιμοποιήσει το όνομα του Αγίου Αναστασίου του Γορδίου. Έτυχε να κουβαλάω μαζί μου μία χάρτινη εικόνα του Αγίου Αναστασίου την οποία την έφερα πάντα μαζί μου ως ευλογία. Την έβγαλα και της την έδειξα.
- Αυτός είναι ο καλόγερος, παπά μου. Συγγενείς είστε και κουβαλάς την φωτογραφία του; Φώναξε αυθόρμητα εκείνη. Και εκμεταλλευόμενη την αμηχανία μου συνέχισε.
- Μπράβο σου παππούλη, που έχεις τέτοιους σπουδαίους συγγενείς. Να μου πεις σε ποιά Εκκλησία λειτουργάει ο Αναστάσιος να ‘ρθώ με την οικογένειά μου και να κοινωνήσουμε από τα ευλογημένα χέρια του!
- Καλή μου γυναίκα ο καλόγερος που βλέπεις είναι ο Άγιος Αναστάσιος ο Γόρδιος, ο μεγάλος ρήτορας, ο σπουδαίος φιλόσοφος και εξαίσιος γιατρός και άνθρωπος, ο διδάσκαλος του γένους μας και σχολάρχης της Μεγάλης Σχολής του Γένους των Βραγγιανών.
- Παπά, δεν ξέρεις τι λες, μου φαίνεται! Θα ήταν κάποιος που θα του έμοιαζε. Είναι δυνατόν ο Άγιος να μου έδωσε και αυτά τα βότανα;
- Κι αν ήταν κάποιος άλλος, γιατί χρησιμοποίησε το όνομα του Αγίου Αναστασίου και μάλιστα είπε πως είναι δάσκαλος και γιατρός;
- Δεν ξέρω παπά μου, τα έχω παντελώς χαμένα! Εκείνο που ξέρω και αισθάνομαι είναι πως έγινα καλά. Πάντως και κάποιος άλλος να ήταν, εκτός του Αγίου Αναστασίου, πιστεύω και πάλι πως είναι Άγιος, γιατί μου είπε πολλά πράγματα από τη ζωή μου που είχα ξεχάσει… Ά! Λησμόνησα να σου πω, ότι όσο ήταν μέσα ο άγιος αυτός καλόγερος η Εκκλησία ευωδίαζε! Είχα την αίσθηση ότι πριν έρθει στην Εκκλησία, θα έφτιαχνε λιβάνι και δεν έδωσα σημασία.
Πήρα στη συνέχεια στα χέρια μου τα βότανα που της έδωσε ο Άγιος Αναστάσιος και μονολόγησα: «Δεν ήξερα ότι το χόρτο αυτό κάνει γι’ αυτή τη δουλειά και χτυπά την κατάθλιψη»!
- Παπά, ο καλόγερος μου είπε ότι το χόρτο αυτό ανοίγει την όρεξη. Μου συνέστησε λοιπόν να το πίνω γύρω στις δέκα το πρωί σαν τσάι. Με παρότρυνε επίσης να τρώω μία φορά την εβδομάδα απαραιτήτως ψάρια, να προτιμώ μάλιστα τις σαρδέλες, και να τρώω πολλά πορτοκάλια και φρούτα… Επίσης να κρατάω τις νηστείες της Εκκλησίας και να εξομολογούμαι μία φορά την εβδομάδα! Μου έδωσε πολλές-πολλές συμβουλές. Αφού δεν κατάλαβα πόσο γρήγορα πέρασε η ώρα.
- Άκουσε καλή μου γυναίκα! Ο Άγιος Αναστάσιος ο Γόρδιος ήταν ένας από τους πιό σπουδαίους γιατρούς των Αγράφων. Αλλά δεν ήταν μόνο γιατρός ήταν και ρήτορας και ιεροδιδάσκαλος! Δεν ήταν καλόγερος, όπως είπες. Μαζί με τον Άγιο Ευγένιο τον Αιτωλό ίδρυσαν πολλά σχολειά. Δημιούργησαν τις βάσεις για να ελευθερωθεί ο γένος μας. Πήρες μεγάλη ευλογία που είδες ολοζώντανο τον Άγιο Αναστάσιο. Μάθε ακόμη ότι το Ψαλτήριο που σου είπε να διαβάζεις είναι προσευχές του βασιλιά Δαυίδ, που αναγινώσκουμε καθημερινά στην Εκκλησία. Στο άκουσμα των προσευχών αυτών τα δαιμόνια τρέπονται σε φυγή.
- Παπά μου, δεν μπορώ να το πιστέψω πως είδα τον Άγιο που αναφέρεις! Λες να έβλεπα όραμα;… Τί να πω; Αυτό που ξέρω είναι ότι γιατρεύτηκα! Και τα βότανα αυτά αποτελούν τρανή απόδειξη πως δεν ονειρευόμουν. Και το κερί που καίει, εκείνος το άναψε.
- Καλά… καλά! Είπα.
Στη συνέχεια τη συμβούλευσα να μη μαρτυρήσει το θαύμα, γιατί πολλοί δεν θα την πίστευαν και θα την κορόϊδευαν. Μόνο στον άνδρα της και στα παιδιά της να το πει. Εκείνη έγειρε καταφατικά το κεφάλι της. Φεύγοντας με ρώτησε πότε γιορτάζει ο Άγιος Αναστάσιος ο Γόρδιος. Της απάντησα στις 7 Ιουνίου και την προσκάλεσα να έρθει στη γιορτή του.
- Θα έρθω μαζί με τα παιδιά μου και τον άνδρα μου! Είπε εκείνη».
ΠΗΓΗ: “Άγιος Αναστάσιος ο Γόρδιος – ο φύλακας Άγγελος και η ψυχή των Αγράφων”, Δρ. Χαράλαμπος Μ. Μπούσιας, Διονύσιος Α. Μακρής, εκδ. Αγαθός Λόγος, σελ. 19-25
https://proskynitis.blogspot.com/2023/06/blog-post_8.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου