Πρωτοπρ. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος,Προς ἀγαπητούς ἀντιφρονοῦντες … ,Στόν ἀπόηχο τοῦ φυλλαδίου «Ἁγ. Παΐσιος σύγχρονος ὁμολογητής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως»

 Το φυλλάδιο «Άγ. Παΐσιος ο Αγιορείτης, σύγχρονος Ομολογητής της Ορθοδόξου Πίστεως», που εκδώσαμε με αφορμή την πρώτη πανήγυρη του Αγίου στο παρεκκλήσιο της ενορίας μας, δημιούργησε αρκετή αίσθηση και έτυχε θερμής υποδοχής αν κρίνουμε από την ανατύπωσή του και τη διανομή του σε δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα, τις δεκάδες αναδημοσιεύσεις του σε ιστοσελίδες και ιστολόγια, τα εκατοντάδες σχόλια που αναρτήθηκαν και τις επικείμενες μεταφράσεις του σε άλλες γλώσσες.

Ασφαλώς υπήρξαν και αντιδράσεις, που επιβεβαιώνουν, αν μη τι άλλο, ότι άγγιξε τον «τύπον των ήλων» εκπληρώνοντας το σκοπό του, που, όπως σημείωνα στο εισαγωγικό σημείωμα, ήταν «με αφορμή επιστολή του ιδίου του Αγ. Παϊσίου» να τεθούν «πολύ επιγραμματικά κάποια κρίσιμα ζητήματα προς ευρύτερο πνευματικό προβληματισμό».

Ευχαριστώ πολύ όλους όσοι καθ’ οιονδήποτε τρόπο συνέβαλαν στην έκδοση και επανέκδοση του φυλλαδίου, στη δημοσίευση στο διαδίκτυο, στη διανομή του μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (άγνωστο σε μένα άτομο με ενημέρωσε ότι το απέστειλε σε περισσότερες από 3.000 διευθύνσεις!). Ευχαριστώ, επίσης, όσους εξέφρασαν τη θετική τους κρίση με δημόσιο σχόλιο ή προσωπικό μήνυμα.

Ευχαριστώ, επίσης, ειλικρινά και όλους όσοι άσκησαν αυστηρή, ακόμα και σκληρή, κριτική καλοπροαίρετα ή και κακοπροαίρετα - ο Θεός μόνο ξέρει! -  διότι με το δικό τους τρόπο συνέβαλαν στον ευρύτερο προβληματισμό γύρω από τα σοβαρά θέματα που έθεσε ο Άγιος Παΐσιος με την εν λόγω επιστολή και τη στάση του.

Θα ήθελα λοιπόν να απευθυνθώ ιδιαιτέρως σε όσους μου άσκησαν κριτική :

Α. Κατ’  αρχάς δεν αισθάνομαι, γιατί απλούστατα δεν είμαι, ούτε αγωνιστής, ούτε πρόμαχος της αλήθειας, ούτε εγγυητής τής πίστεως, ούτε πιστεύω ότι θα σώσω την Εκκλησία και τον κόσμο, ούτε, ούτε, ούτε … Απολύτως τίποτα απ’  αυτά!  Δεν πιστεύω, επίσης, ότι είναι δυνατόν να σταματήσουμε τον Οικουμενισμό. Ασφαλώς ΟΧΙ! Το «μυστήριο της ανομίας» που εκφράζεται σε όλη του την πληρότητα με το διαχριστιανικό και διαθρησκειακό οικουμενισμό δεν θα σταματήσει με ενέργειες ανθρώπων, όπως έχουν προφητεύσει η Αγ. Γραφή και οι Άγιοι. Ο Χριστός μας διερωτήθηκε αν, όταν έρθει ο Υιός του ανθρώπου, θα βρει πίστη πάνω στη γη! Οι Άγιοι λένε ότι οι ασεβέστεροι όλων στα έσχατα θα είναι οι κληρικοί! Ο Θεός να μας ελεήσει! 

Τι κάνουμε εμείς λοιπόν; Απλώς αυτό που λέει η συνείδησή μας, αυτό που επιτάσσει το ποιμαντικό μας χρέος, αυτό που μάθαμε από τους δασκάλους μας, έτσι ώστε να ενημερώνουμε όσους θέλουν να ακούσουν, και ίσως κάποιοι, Χάριτι Θεού, λίγοι ή πολλοί, να ξεφύγουν από τη δαιμονική σύγχυση και πλάνη.

Ας μου επιτρέψετε, όμως, και κάτι προσωπικό: Είχα την ξεχωριστή ευλογία από τον Θεό να μαθητεύσω κοντά σε σπουδαίους κατά Χάριν ανθρώπους: τον Γεώργιο Οικονόμου τον Κατηχητή (μαθητή π. Γερβασίου Παρασκευοπούλου), τον π. Αντώνιο Αλεβιζόπουλο και τον Δρυινουπόλεως Σεβαστιανό, τους οποίους θαύμαζα μεταξύ πολλών άλλων για την πίστη, το πάθος και την επιμονή  για την Αλήθεια, την καθαρότητα, αλλά και το ασυμβίβαστο του αγώνα τους και την πολύ καλή τεκμηρίωση των ισχυρισμών και απόψεών τους. Ίσως κάποια απ’ αυτά τα στοιχεία να με έχουν επηρεάσει, κατά το «μ’ όποιον δάσκαλο θα κάτσεις»… Μακάρι  βέβαια να τους έμοιαζα και σε αυτά και στα λοιπά χαρίσματά τους. Ας είναι αιωνία τους η μνήμη και να εύχονται και για μένα!

B. Ορισμένοι θεώρησαν τις σκέψεις μου επί της επιστολής του Αγίου Παϊσίου ιδιαίτερα αυστηρές, και παρέμειναν στην αυστηρότητα χωρίς να ασχοληθούν με την ουσία της υποθέσεως. Τους παραπέμπω στα όσα γράφει ο Άγιος στην επιστολή του, αναφερόμενος όχι στους οικουμενιστές αλλά σε όσους έχουν εκκλησιαστικό-παραδοσιακό φρόνημα και αντιδρούν στον οικουμενισμό: «Θέλουμε οἱ ἄλλοι νά ἔχουν τόν ἴδιο μέ ἐμᾶς πνευματικόν χαρακτήρα. Ὅταν κάποιος ἄλλος δέν συμφωνῇ μέ τόν χαρακτήρα μας, δηλαδή ἢ εἶναι ὀλίγον ἐπιεικής ἢ ὀλίγον ὀξύς, ἀμέσως βγάζομε τό συμπέρασμα ὅτι δέν εἶναι πνευματικός ἄνθρωπος. Ὅλοι χρειάζονται εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Ὅλοι οἱ Πατέρες προσέφεραν τάς ὑπηρεσίας των εἰς Αὐτήν. Καί οἱ ἤπιοι χαρακτῆρες καί οἱ αὐστηροί. Ὅπως διά τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀπαραίτητα καί τά γλυκά καί τά ξινά, καί τά πικρά ἀκόμη ραδίκια (τό καθένα ἔχει τίς δικές του οὐσίες καί βιταμίνες), ἔτσι καί διά τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ὅλοι εἶναι ἀπαραίτητοι. Ὁ ἕνας συμπληρώνει τόν πνευματικόν χαρακτῆρα τοῦ ἄλλου». Για τον Άγιό μας, ο καθένας έχει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, αλλά ακόμα και η «πικράδα» χρειάζεται στην Εκκλησία μας! Μακάρι να ήμουν κι εγώ ένα από τα «πικρά ραδίκια» του Αγίου μας! Σκεφτείτε, όμως, αγαπητοί, μήπως ηθελημένα τονίζετε την αυστηρότητα του ύφους, λόγω του ότι αποφεύγετε να αντιμετωπίσετε την ουσία του λόγου: την ένοχη απραξία και αδιαφορία σας μπροστά στο τραγικό πρόβλημα της έκπτωσης του Οικουμενισμού από την παράδοση της Εκκλησίας μας, και την υπηρεσία του σε άνομα και αντίχριστα σχέδια.

Γ. Σε όσους έχουν αντίρρηση επί της ουσίας θα ήθελα να πω:

Αγαπητοί αντιφρονούντες,

1. Αντιλαμβάνομαι ότι σας στενοχώρησε πολύ, πάρα πολύ, ο Άγ. Παΐσιος με αυτά που καταλογίζει στον «μεγάλο» για σας Αθηναγόρα και στους ομόφρονες αυτού οικουμενιστές. Γράφει με τα ίδια του τα χέρια και ζητά, μάλιστα, να δημοσιευθεί ότι ο Αθηναγόρας και οι όμοιοί του : «αγάπησε άλλη γυναίκα, την παπική εκκλησία και αρνήθηκε την Ορθοδοξία μας»!, «Δεν έχουν ούτε ψίχα πνευματική ούτε φλοιό»!, «δεν έχουν αγαπήσει το Θεό, αλλά έχουν κοσμική αγάπη»!, «σκανδαλίζει τα μικρά και μεγάλα παιδιά» [τι λέει, αλήθεια, ο Χριστός για τους σκανδαλίζοντες τους μικρούς του μαθητές, ότι είναι “μεγάλοι” ή ότι πρέπει να …;!], «συνεταιρισμός αμαρτωλών»!, «έλλειψη σοβαρών Ιεραρχών και Ποιμένων με πατερικές αρχές»!, «οι φιλενωτικοί δίνουν το πρώτο πλήγμα στην Εκκλησία»!, «ακατανόητα και δυστυχώς βλάσφημα όσα λέει και κάνει ο Αθηναγόρας»! κ.ο.κ.

2. Και να σκεφτεί κανείς ότι ενώ ο Άγιος είναι τόσο γλυκύς, ανεκτικός και ήπιος με τους κάθε είδους  αμαρτωλούς, όχι απλώς είπε, αλλά  έγραψε και, μάλιστα, ζήτησε να δημοσιευθούν  οι ανωτέρω πολύ σκληροί, ΓΙΑ ΕΠΙΣΚΟΠΟ, χαρακτηρισμοί και κρίσεις του.

Κάνω λάθος, αγαπητοί μου;

3. Σας καταλαβαίνω ότι, μη μπορώντας να καταφερθείτε κατά του Αγίου, στρέφεστε κατ’ εμού. Όπως πάντα: κανένα στοιχείο, καμία απάντηση, αλλά: πληθώρα  λεκτικών προπηλακισμών, συστάσεις για φίμωσή μου και απειλές ότι θα επιληφθεί η εκκλησιαστική δικαιοσύνη και η Ι. Σύνοδος! Συκοφαντίες μέχρι και του σημείου ότι είμαι «πράκτορας της ρωσικής εκκλησιαστικής πολιτικής» και πιθανόν «μασόνος»! Πάντα ανωνύμως - πλην μιας φαιδράς περιπτώσεως. Καθόλου πρωτότυπο! Άλλωστε, ο καθένας προσφέρει στο δημόσιο διάλογο εκ του περισσεύματος της καρδίας του! Φίλοι μου, μην ταλαιπωρείσθε, διότι δεν πτοούμαι ούτε πρόκειται να εκχωρήσω σε κανένα το θείο δώρο της ελευθερίας τής σκέψεως και του λόγου όντας ασφαλώς έτοιμος να αναλάβω τις συνέπειες, αν χρειαστεί.

4. Εγώ επιμένω: Σας παρακαλώ, απαντήστε σε όσα ο Άγιος γράφει. Εμένα αφήστε με στην άκρη, μη με υπολογίζετε καθόλου!  Στις έντονες ενστάσεις, τις σοβαρές κατηγορίες και τους αυστηρότατους χαρακτηρισμούς του Αγίου απαντήστε, αν μπορείτε!

5. Και τελικά, το βασικότερο ερώτημά μου: γνωρίζετε, αγαπητοί μου, ΕΝΑΝ, μόνο ΕΝΑΝ ΑΓΙΟ ΠΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΙΛΗΣΕΙ ΘΕΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ, όπως τον ζούμε στις μέρες μας;;!

Αυτά για την ώρα.  Έχουν όμως ενδιαφέρον και άλλα κείμενα με υπογραφή του Αγίου Παϊσίου…

ΠΕΡΙ  ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ

«Σκανδαλίστηκαν» ορισμένοι επειδή ένας απλός παπάς τόλμησε, να ασκήσει κριτική στον «μέγα» κατ’ αυτούς Αθηναγόρα. Παραβλέπουν ότι ο ίδιος ο Άγιος Παΐσιος άσκησε κριτική στον Αθηναγόρα και μάλιστα ζήτησε τη δημοσίευσή της στον Ορθόδοξο Τύπο. Δυστυχώς εδώ έχουμε την απόλυτη αντιστροφή της ηθικής: ενώ για τον Άγιο ο Αθηναγόρας σκανδάλισε με τις ενέργειές του, για ορισμένους “εκκλησιαστικούς” σκανδαλίζει όποιος μιλάει για τον Αθηναγόρα!

Α. Δύο απλά ερωτήματα προς αντιφρονούντες και υπερασπιζομένους τον «μέγα» (σας λέει κάτι ότι και οι μασόνοι τον χαρακτηρίζουν «μέγα» (Πυθαγόρας 1977, τ. 5, σ. 5),  και «μεγάλο ὁραματιστή τῆς ἑνώσεως τῶν Χριστιανῶν» (Ἰλισσός, 1973, τ. 97, σ. 41);):

1. Ο Χριστός μας έδωσε τα χαρακτηριστικά του «μεγάλου»: «Ος δ’αν ποιήση και διδάξη ούτος μέγας κληθήσεται» (Ματθ. 5, 19). Διαβάζοντας την επιστολή του Αγ. Παϊσίου συνεχίζετε να πιστεύετε ότι ο Αθηναγόρας εκπληρώνει τα κριτήρια του Ματθ. 5, 19 για να τον αποκαλείτε «μέγα»; Μήπως αντί διθυράμβων έχει ανάγκη εντονοτέρων ικετηρίων ευχών;

2. Όταν εξελέγη Πατριάρχης ο Αθηναγόρας (1948) στην Κωνσταντινούπολη ζούσαν περίπου 250.000 Έλληνες με έντονη παρουσία στην οικονομική και πνευματική ζωή της Πόλεως. Το 1955 επί Πατριαρχίας του έγιναν τα περίφημα Σεπτεμβριανά, το πογκρόμ, ο αφανισμός τού ελληνισμού τής Κωνσταντινουπόλεως. Όπως αποδείχθηκε ολόκληρο το τουρκικό κράτος προετοιμαζόταν επί μακρόν εναντίον κάθε ελληνικού στοιχείου (εκκλησίες, νεκροταφεία, σπίτια, σχολεία, επιχειρήσεις, κλπ).

Αδυσώπητα τα ερωτήματα:

Πώς ο «μέγας» Αθηναγόρας δεν πήρε χαμπάρι τι σχεδίαζαν οι Τούρκοι κάτω από τη μύτη του; 

Πώς ο «μέγας» Αθηναγόρας δεν μπόρεσε με τις τόσες διασυνδέσεις και φιλίες (βλ. Τρούμαν….) να αποτρέψει το έγκλημα κατά του ποιμνίου του;

Πώς ο «μέγας» Αθηναγόρας δεν κατόρθωσε ούτε καν να  ενημερώσει τον Ελληνισμό για να προστατευθεί στοιχειωδώς και να διαφυλάξει τα κειμήλιά του; 

Πώς οι παλαιότεροι μαρτυρικοί Πατριάρχες του Γένους, επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με τις διασυνδέσεις τους ακόμα και στην οθωμανική Διοίκηση ενημερώνονταν και έτσι προλάβαιναν και προστάτευαν το ποίμνιό τους με φανερές και μυστικές ενέργειες; 

Και τέλος, πάλι επί του «μεγάλου» Αθηναγόρα, το 1964 δεν εκδιώχθηκαν οι υπόλοιποι Έλληνες για να παραμείνουν μετά το Κυπριακό (1974) εκεί οι σημερινοί μόλις 2.000-3.000 ;

Ο Αθηναγόρας παρέλαβε ζωντανό Ελληνισμό στην Πόλη 250.000 ψυχές και τι παρέδωσε; Αληθινά πιστεύετε, αγαπητοί, ότι ήταν «μέγας»;

Β. 1. Με το πρόβλημα της μασονικής ιδιότητας του Αθηναγόρα, αγαπητοί, πιστέψτε με, δεν ξεμπερδεύετε εύκολα, ισχυριζόμενοι τόσο επιπόλαια πως είναι ψέματα όσα γράφουν τα μασονικά περιοδικά! Πιστεύετε ότι οι μασόνοι είναι ανόητοι και επιπόλαιοι να διακινδυνεύσουν να εκτεθούν χαρακτηρίζοντας τον Αθηναγόρα μασόνο μόλις τέσσερις μήνες μετά το θάνατό του; Πέθανε στις 7.7.72  και αναφορά στη μασονική του ιδιότητα έχουμε στο Τεκτονικό Δελτίο, 1972(Νοέμβριος-Δεκέμβριος), τ. 104, σ. 232 κ.εξ, όπου αναφέρονται  στο  τεκτονικό «μνημόσυνο» που τέλεσαν στις 12.10.1972 στην Αθηναϊκή Μασονική Στοά «Αρμονία»! Και είναι πάμπολλες οι αναφορές και οι λεπτομέρειες για τη μασονική του ιδιότητα! Γιατί δεν λένε, αλήθεια, ότι ήταν μασόνος και ο Πατριάρχης Δημήτριος;

Βέβαια, μου έκανε εντύπωση ότι κανένας από όσους με κατηγόρησαν για την παραπομπή σε τεκτονικά περιοδικά δεν το έκανε επωνύμως (πλην της γνωστής, φαιδράς περιπτώσεως στερουμένης αξιοπρεπείας…)! Προφανώς, αγαπητοί μου, γνωρίζετε την αλήθεια και κηδόμενοι της αξιοπρέπειάς σας κρύβεστε, διότι δεν θέλετε να εκτεθείτε! Συνετά ενεργείτε, και εκ του ασφαλούς, διότι όταν έρθουν στη δημοσιότητα και κάποια στοιχεία από μη μασονικές πηγές για τον «μέγα», πού θα κρυφτείτε για να δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητα; Οι σχέσεις Αθηναγόρα-οικουμενισμού-μασόνων-θεοσοφιστών έχουν τραγικό ενδιαφέρον… Λίγη υπομονή ...

2. Το πρόβλημα με τη μασονική ιδιότητα του Αθηναγόρα δεν είναι τα  μασονικά περιοδικά. Και αν θέλετε, ακόμα, το κυρίως πρόβλημα δεν είναι το ότι ήταν απλά μασόνος. Το πρόβλημα είναι σοβαρότερο: ο Αθηναγόρας υπηρέτησε με συνέπεια και μαχητικότητα, όσο κανένας άλλος,  τη μασονική θρησκευτική, εκκλησιαστική πολιτική, όπως έχει καταγραφεί στα απόρρητα μασονικά κείμενα π.χ. στο Τυπικό μυήσεως στον 32^ο μασονικό βαθμό, όπου εκεί εκτίθεται με θαυμαστή σαφήνεια  η μασονική θρησκευτική πολιτική, που ταυτίζεται και ολοκληρώνεται με τον οικουμενισμό (βλ. αναλυτικότερα στο τελευταίο κεφάλαιο του φυλλαδίου και στα άρθρα του Μοναχού Αβερκίου). Ποιος διαφωνεί;  Ποιος έχει σοβαρό και υπεύθυνο αντίλογο;

3. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο στις 28.11.2013 με επίσημο ανακοινωθέν Του διέψευσε ότι είναι μασόνος ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Η επαινετή αυτή ενέργεια του Οικουμενικού Θρόνου καθιστά απολύτως απαραίτητη την προσφυγή τού Πατριαρχείου στις αρμόδιες Αρχές για προστασία της μνήμης τού Αθηναγόρα από τη συκοφαντία  (αν είναι συκοφαντία), ότι ήταν μασόνος, την οποία κατ’ επανάληψη έχουν διατυπώσει οι ίδιοι οι μασόνοι στα επίσημα περιοδικά τους.  Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος κατανοεί ότι η μομφή εναντίον του περί μασονίας έχει αντίκτυπο και στο όνομα και στη διακονία του Οικουμ. Θρόνου και για το λόγο αυτό δικαίως και λίαν επαινετώς αντέδρασε. Δεν πρέπει λοιπόν να ενεργήσει άμεσα και για την προστασία του ονόματος του πνευματικού του Πατέρα; Δεν έχει μεγαλύτερη υποχρέωση να προστατεύσει την τιμή και την υπόληψη ενός κεκοιμημένου Προθιεράρχου από τις συκοφαντίες των εχθρών τής Εκκλησίας μας;  Νομίζω θα συμφωνήσετε ότι δεν θα έχει κανένα νόημα μία απλή διάψευση από το Πατριαρχείο,  αλλά θα πρέπει να υποχρεωθούν οι ίδιοι οι μασόνοι από τους εν Κωνσταντινουπόλει επιγόνους τού Αθηναγόρα να επιβεβαιώσουν ή να αναιρέσουν τα όσα έχουν γράψει γι’ αυτόν.

Αγαπητοί, συγχωρέστε με για τον “σκανδαλισμό” αλλά θα πρέπει να υπάρξει και συνέχεια, διότι «η αλήθεια ελευθερώσει υ(η)μάς».

Πάτρα  18.7.2015

π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος

Εφημέριος Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών

τηλ. 6945-377621, agotsopo@gmail.com