Γέροντας Ἐφραίμ, Προηγούμενος Ἱ. Μονῆς Φιλοθέου - Χωρίς Ὀρθοδοξία οὐδείς περνάει στόν Οὐρανό

Βλέπουμε μέσα στο Άγιον Όρος, στα λεγόμενα Καρούλια, που στο παρελθόν είχε πολλούς Ρώσους ασκητές εκεί, οι σπηλιές τους είναι σαν φωλιές πουλιών στα απόκρημνα βράχια. Που λες, μα πώς μένουν εκεί και πώς κυκλοφορούν ο ένας στον άλλο.

Όλα αυτά κατορθώνονται μόνο με τη Χάρη του Θεού, με τίποτε άλλο. Ποιος μπορεί τώρα ν’ αφήσει γονείς, ν’ αφήσει νιάτα, τόσα και τόσα πράγματα που τα χαίρονται οι άνθρωποι στον κόσμο και να πάει να κλειστεί μέσα στο Όρος, μέσα στον κόπο, μέσα στον μόχθο;

Εγκαταλείποντας το θέλημά του, την ελευθερία, που είναι το βασίλειο του ανθρώπου; Να σκύψει το κεφάλι στην υποταγή και ν’ αγρυπνά τη νύχτα και να νηστεύει και να μοχθεί για όλη τη ζωή του; Γιατί τα κάνει όλα αυτά; Για ποιο λόγο; Για τον λόγο της σωτηρίας, ότι θέλει να υπηρετήσει τον Θεό, να φθάσει στην αγιότητα, να σώσει την ψυχή του, να σώσει τους γονείς του, να σώσει τους συγγενείς, να σώσει τον κόσμο.

Δεν θα το κατάφερνε κανείς αυτό αν δεν ήταν θέλημα του Θεού και δεν βοηθούσε η Χάρις του Κυρίου. Γι’ αυτό εμείς πιστεύουμε απόλυτα και αμετάκλητα ότι όχι με τη δική μας δύναμη, κάθε άλλο, αλλά μόνο με τη Χάρη του Θεού στεκόμεθα, όπως στεκόμεθα. Γι’ αυτό και δεν μας απασχολεί, Χάριτι Θεού, ο κόσμος. Εμείς κλεινόμαστε στο μοναστήρι, στο κελλί και είμαστε ευτυχείς. Κανείς δεν μπορεί να συλλάβει τη δική μας ευτυχία. Κι όταν μας επισκεφθεί η Χάρις του Θεού, όταν έρθει το Άγιο Πνεύμα και επιφοιτήσει, τότε ο άνθρωπος γίνεται εκτός εαυτού.
Βλέπουμε τους αγίους ανθρώπους ν’ αγρυπνούν κατ’ ιδίαν στο κελλί τους, μέσα σ’ ένα κελλί σκοτεινό, και να βρίσκονται σε κατάσταση παραδείσου. Να επικοινωνούν με το Θεό με τόση χάρη κι ευλογία, που τα μάτια τους γίνονται δύο βρύσες. Όχι πένθους για τις αμαρτίες -και τούτο γίνεται, από τούτο ξεκινάει και το άλλο. Ποιο; Τα δάκρυα της χαράς και της ευτυχίας του Θεού. Νιώθει αυτός ο μοναχός μακαριότητα και θεωρία Θεού.

Όπως βλέπουμε τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά, ο οποίος ασκήτευσε σε διάφορα μέρη του Αγίου Όρους, να γίνεται όλος θεοειδής. Όλη η μορφή του να παίρνει θεία Χάρη και να λάμπει και να τη βλέπουν όσοι τον πλησιάζουν, και καταλαβαίνουν, κατανοούν ότι αυτός ο άνθρωπος είχε θεία επικοινωνία τη νύχτα με το Θεό. Όταν ένας τέτοιος άγιος μοναχός μιλήσει με τον Θεό, μη νομίζετε ότι του μιλάει μόνο για τον εαυτό του. Όχι, ο Θεός επειδή είναι αγάπη, την αγάπη τη δική του τη δίνει σ’ αυτόν τον άνθρωπο, για να τον παρακαλέσει για τον κόσμο. «Αιτείτε και δοθήσεται, κρούετε και ανοιγήσεται». «Αιτείτε και δοθήσεται», δηλαδή του δίνει τη δύναμη, του δίνει τη χάρη, τον αξιώνει παρρησίας, να του μιλάει για τα αιτήματα τα οποία έχει ανάγκη ο κόσμος, κι ο Θεός παρακαλούμενος από τον άγιο άνθρωπο, στέλνει στον κόσμο τη Χάρη Του.

Και βλέπουμε ανθρώπους που ήταν αδιάφοροι για τη σωτηρία τους, από ένα ασήμαντο γεγονός αλλάζουν εντελώς κι επιστρέφουν εν μετανοία στο δρόμο του Θεού.

Διαβάζουμε στο βίο του Αββά Βαρσανουφίου, ότι ο άγιος αυτός άνθρωπος έκανε συνέντευξη μετά της Αγίας Τριάδος. Δηλαδή, πώς να το πούμε, μιλούσε στην Αγία Τριάδα, όπως μιλάει ένας σ’ ένα σταθμό προς τον κόσμο όλο, μιλάει για τα προβλήματα. Μιλούσε με τον Θεό για τα προβλήματα του κόσμου, κι ο Θεός ανταποκρινόταν. Κι αυτός ήταν έγκλειστος, δεν έβγαινε καθόλου έξω απ’ το κελλί του. Μα δεν έσκαζε; Δεν ήταν άνθρωπος, να πάρει αέρα; Κι όμως δεν του χρειαζόταν. Είχε την αύρα του Αγίου Πνεύματος κι εκείνος έπλεε σε ωκεανούς ευτυχίας.

Αυτοί που καλλωπίζουν σήμερα το Όρος είναι ελάχιστοι. Αλλά είπαμε ότι ο Θεός μπορεί και τώρα, όπως έκανε την καινούργια άνθηση προ ολίγων ετών, που είχαμε στενοχώρια και λύπη, διότι λιγοστεύαμε και σαν άτομα και σαν ηλικία. Οι αιρετικοί το είδαν αυτό, γιατί μας επισκέπτονται. Είδαν ότι το Άγιο Όρος γηράσκει, φθίνει, οι νέοι δεν έρχονται, οι γέροι περισσότεροι, και σου λέει, μέσα σε λίγα χρόνια τέρμα το Άγιο Όρος, επίθεση στην Εκκλησία την Ορθόδοξη. Ήλπιζαν νίκη, αλλά η Παναγία μας τους υποσκέλισε. Η Παναγία μας, η ευλογημένη Μητέρα του Θεού, που τόσο λατρεύεται από τους μοναχούς, δεν άφησε τον φάρο αυτό να καταληφθεί από τους εχθρούς της Ορθοδοξίας. Κι έφερε την άνθηση την καινούργια, και βλέπουμε τώρα μέσα στο Άγιο Όρος ν’ ανθίζουν τα νιάτα, η μόρφωση και ο πόθος των παιδιών για ανώτερη πνευματική ζωή. Την αναζητούν, την ποθούν και προσπαθούν να φτάσουν τους Πατέρες. Εμείς θέλουμε τις ευχές σας και τις προσευχές σας, να μπορέσουμε να βιώνουμε κατά το πνεύμα των παλιών Αγιορειτών Πατέρων, οι οποίοι υπήρξανε θαυμάσιοι άνθρωποι. Ο Θεός μάς αξίωσε κι εμάς να δούμε τέτοιους ανθρώπους. Διαβάζουμε στους βίους των Αγίων ασκητάς και χαρισματούχους ανθρώπους να κάνουν θαύματα και στη σημερινή εποχή και ν’ ακολουθούν τον δρόμο των Πατέρων και ν’ αγωνίζονται και ν’ αγρυπνούν και να ζουν την νοερά προσευχή, την ομορφιά της μοναχικής ζωής. Χωρίς νοερά προσευχή μοναχισμός δεν λέγεται. Να προσεύχεστε για μας τους μοναχούς να μας δίνει ο Θεός πνεύμα ασκητικότητος, να προσεύχεστε έτι και έτι να αυξηθούμε, να γεμίσει το Άγιον Όρος από μοναχούς, γιατί γεμίζει το φρούριο της Ορθοδοξίας.

Αλλά έχουμε και μια άλλη πλευρά, την οποία δεν έθιξα, και αυτή είναι ο γυναικείος Μοναχισμός. Διάσπαρτα τα μοναστηράκια στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει τόπος που να μην έχει φυλάκιο Μοναχισμού και Ορθοδοξίας. Είναι μεγάλη ευλογία να έχει ένας τόπος μοναστήρι. Και μόνο να επισκεφθεί κάποιος ένα μοναστήρι, έχει ωφέλεια. Και μόνο ν’ αντικρύσει τα πρόσωπα αυτά της αγνότητος και της παρθενικότητος, αλλάζει μέσα του. Βλέπουμε ότι όσο η κοινωνία βυθίζεται στο σκότος της αμαρτίας, τόσο ξεπηδούν ψυχές που ανταρτεύουν κατά του διαβόλου και της αμαρτίας. Και προχωρούν στους προμαχώνες του Μοναχισμού και της Ορθοδοξίας κι είναι έτοιμες αυτές οι ψυχές να δράσουν όταν το καλέσει ο καιρός του αγώνος.

Επειδή όλοι μας προερχόμαστε από τον κόσμο κι από οικογένειες και δεν είμαστε εξωφυσικοί άνθρωποι, έχουμε κι εμείς τα πάθη και τις αδυναμίες μας, μαχόμεθα εναντίον του κακού και της εμπάθειας. Έχουμε δύο εαυτούς, ο ένας είναι ο παλιός Αδάμ και ο άλλος είναι ο καινός Αδάμ.

Ο ένας είναι ο παλαιός άνθρωπος με τα πάθη και τις αδυναμίες, ο άλλος είναι της Χάριτος του Θεού. Κι ο παλαιός άνθρωπος επαναστατεί, ζητεί να κυριαρχήσει και να επικρατήσει επί του αγαθού ανθρώπου. Γι’ αυτό χρειάζεται τόσο εμείς, όσο και οι προσευχές σας, να μας βοηθήσουν να νικήσουμε τον παλαιό Αδάμ, να νικήσει ο καινός, ο καινούργιος, ο αναγεννημένος κι έτσι να αποκτήσουμε, να κερδίσουμε την αγιότητα, από την οποία θα αντλήσετε κι εσείς δύναμη και χάρη. Όταν εμείς οι μοναχοί αξιωθούμε παρρησίας από τον Θεό, οι προσευχές θα εισακουσθούν κι ο καρπός θα είναι να στείλει ο Θεός στον κόσμο ιλασμό αμαρτιών και φώτιση επιστροφής προς τον Θεό.

Όπως εμείς προσευχόμαστε για σας, έτσι και σεις για εμάς, κι ανταμωμένες οι προσευχές και οι προσπάθειες, να οδηγηθούμε αμφότεροι στο δρόμο του φωτός, στο δρόμο της ευσέβειας, στο δρόμο της Ορθοδοξίας μας, που είναι η ομορφιά κάθε Χριστιανού. Διότι αμαρτωλοί είμεθα, συγγνώμη ζητάμε από τον Θεό, αλλά στο θέμα της Ορθοδοξίας πρέπει να σταθούμε ακέραιοι και λεβέντες, για να μπορέσουμε να περάσουμε στον άλλο κόσμο.

Όταν τον Αββά Αγάθωνα, ένα μεγάλο ασκητή, θέλησαν οι Πατέρες να τον πειράξουν, ή μάλλον να διδαχθούν, του λέγουν:

– «Αββά Αγάθων, εσύ είσαι ο πλεονέκτης; Έτσι λένε».

– «Εγώ είμαι», λέει.

– «Μα λένε ότι είσαι και πόρνος».

– «Είμαι».

– «Μα λένε ότι είσαι αμελής και ράθυμος».

– «Είμαι».

– «Μα είπαν πως είσαι και αιρετικός».

– «Όχι, δεν είμαι, είμαι Ορθόδοξος».

– «Μα γιατί τα άλλα τα δέχτηκες και τούτο το αρνείσαι;»

– «Τ’ άλλα είναι ωφέλεια της ψυχής μου να τ’ αποδεχθώ, γιατί με οδηγούν στην ταπείνωση, αλλά εδώ το θέμα της αιρέσεως μ’ οδηγεί να χάσω το Θεό και τη σωτηρία μου ποτέ δεν θα το κάνω αυτό. Εγώ γι’ αυτό ήρθα εδώ και μόνασα».

Το παράδειγμα του Αββά Αγάθωνος είναι μία ατράνταχτη αλήθεια, ότι χωρίς Ορθοδοξία ουδείς περνάει στον ουρανό. Γι’ αυτό θα την κρατήσουμε μ’ όλη τη δύναμη της ψυχής μας, δεν θα υποχωρήσουμε με τίποτα. Μην απελπίζεστε ότι δεν έχουμε Πατέρες. Έχουμε και Επισκόπους και Ιερείς και Μοναχούς και ευσεβείς ανθρώπους, οι οποίοι στέκονται αγωνιστικά στις επάλξεις της Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας. Κι’ έτσι θα έχουμε οδηγούς και στρατηγούς στον πόλεμο, όταν το καλέσει ο καιρός της Ορθοδοξίας, όταν το καλέσει ο καιρός της ομολογίας.

Όπως είπαμε και άλλη φορά, στους εσχάτους χρόνους του Αντιχρίστου και μέχρι τους εσχάτους χρόνους του Αντιχρίστου οι άγιοι δεν θα εκλείψουν από την Εκκλησία την Ορθόδοξη. Και αγίους έχει η Εκκλησία να παρουσιάσει, ως και ασκητάς και σήμερα. Αλλά οι άγιοι των εσχάτων χρόνων θα είναι οι ομολογητές της Ορθοδόξου πίστεως, αλλά και της πίστεως στην θεότητα του Χριστού. Εκεί θα δοθεί η μάχη, στο αν πιστεύει οποιοσδήποτε στην Θεανθρωπία του Χριστού, αν ο Χριστός ήταν Θεός ή όχι. Όπως οι Χιλιαστές λέγουν ότι ο Χριστός είναι ψιλός (απλός ) άνθρωπος και όχι Θεός. Λέγει ο Απόστολος Ιωάννης: «Πολλοί αντίχριστοι είναι στον κόσμο». Ποιοι είναι αυτοί; Οι κατ’ εξοχήν αντίχριστοι είναι οι Χιλιαστές, αυτοί υιοθέτησαν όλες τις αιρέσεις και έκαναν έναν Χιλιασμό. Αυτοί είναι οι αντίχριστοι οι οποίοι υπάρχουν και εν συνεχεία θα έρθει ο καιρός που θα έρθει ο κυρίως Αντίχριστος, κατ’ οικονομία Θεού και κατά συγκατάβαση, για να δοκιμαστούμε. Ενώ αναγνωρίζουμε την κατάστασή μας ότι είμεθα αμαρτωλοί, έξαφνα μπορεί να φανούμε ομολογητές. Κι’ εκεί που θα πηγαίναμε στην κόλαση, να βρεθούμε και στεφανωμένοι σαν μάρτυρες στη δόξα τ’ ουρανού και να πάρουμε μια θαυμάσια θέση στον Παράδεισο. Ας ευχηθούμε όλοι μας, ν’ αξιωθούμε αυτής της μεγάλης Χάριτος, να δώσουμε την αγία ομολογία και να περάσουμε στο στρατό της θριαμβεύουσας Εκκλησίας εν τοις ουρανοίς…

Από το περιοδικό ΟΣΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ 7, Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη», 2003.

Πηγή
https://paraklisi.blogspot.gr/2017/03/blog-post_672.html