Αλλη μιά περίπτωση αναφέρεται, όχι μέ λιγότερο ενδιαφέρον. Στήν πόλη της Τούλα, ζούσαν δύο περιπλανώμενοι προσκυνητές, η Κίτρινα καί ο αδελφός της Ιβάν. Δεν είχαν οικογένεια ή συγγενείς. Κάθε Άνοιξη ξεκινούσαν γιά προσκύνημα στά ιερά μέρη· αυτός στόν Βορρά κι εκείνη στό Νότο. Όταν άρχιζε τό κρύο, επέστρεφαν στό σπίτι γιά νά περάσουν τόν χειμώνα.
Μιά χρονιά λοιπόν η Κατρίνα ήρθε στό Κίεβο καί ως συνήθως, σταμάτησε νά δη τόν Στάρετς Θεόφιλο.
Ο μακάριος της έδωσε την ευχή του καί μαζί μ’ αυτήν κι ένα μικρό πήλινο δοχείο, τυλιγμένο μέ χαρτί σαν ενθύμιο.
Η Κατρίνα έφυγε, αλλά σ’ όλο τόν δρόμο την έτρωγε η περιέργεια: «Ἀραγε, τί νάχη μέσα; πιθανόν προείδε κάτι καλό γιά μένα κι έβαλε βούτυρο μέσα στό δοχείο».
Τελικά, δεν μπόρεσε νά συγκρατήση περισσότερο τον εαυτό της καί αποφάσισε νά τ’ άνοιξη παρόλη την παραίνεση του Στάρετς νά μη τό κάνη. Ξετύλιξε τό χαρτί καί κοίταξε από κοντά μέσα στό μικρό δοχείο. Με μεγάλη ταραχή διαπίστωσε ότι εκεί μέσα κείτονταν ένα νεκρό σπουργίτι.
«’Ώ, τι χωρατατζής είσαι εσύ! Γιά δές τι σκαρφίστηκε ο γέρος! Ένα νεκρό σπουργίτι», σκέφτηκε καί μέ θυμό έσπασε πάνω σ’ ένα δέντρο το δοχείο.
Περίπου ένα μήνα άργότερα, η Κατρίνα επέστρεψε στό σπίτι από τό προσκύνημα.
«Πώς; Ο αγαπημένος μου αδελφός δέν ήρθε ακόμα;».
«Όχι, όχι ακόμα», απάντησαν οι γείτονες, «αλλά υπάρχει ένα δέμα εδώ στ’ όνομά σου».
Αποδείχτηκε ότι δέν ήταν τίποτα λιγότερο από τήν πληροφορία ότι ο αδελφός της είχε ληστευθή καί δολοφονηθή στόν δρόμο. Η Κατρίνα τότε κατάλαβε τήν σημασία του νεκρού σπουργιτιού καί αναλύθηκε σέ πικρά δάκρυα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.
Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ. (1788-1853Μ.Χ)ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ.
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/02/blog-post_17.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου