Ιερομόναχος Ισαάκ
Ως μαθητές της Αθωνιάδος –διηγείται ο απόφοιτος Τ.Ι.– συζητούσαμε διάφορα θέματα που μας απασχολούσαν. Ένα από αυτά ήταν και η εξεύρεση πρεσβυτέρας για όσους ήθελαν να γίνουν έγγαμοι ιερείς.
Επίσης συζητούσαμε για τα Εκκλησιαστικά θέματα και κατηγορούσαμε τον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ και υμνούσαμε στην κυριολεξία κάποιον Μητροπολίτη.
Μια παρέα κατεβήκαμε στην «Παναγούδα», που απέχει μισή ώρα.Όταν φθάσαμε, ο Γέροντας άνοιξε την πόρτα και δίνει ένα μπαστούνι σε κάποιον συμμαθητή μας που το όνειρό του ήταν να γίνη Επίσκοπος, λέγοντάς του: «Προχώρα πρώτος, αφού θέλεις να γίνης Δεσπότης». Προτού όμως καθήσουμε στα κούτσουρα μας λέει: «Όπως υπάρχουν καλά παιδιά που μπορούν να γίνουν ιερείς, έτσι υπάρχουν και καλές κοπέλλες για πρεσβυτέρες. Αφήστε λοιπόν αυτά και καθήστε και διαβάστε. Αυτό είναι τώρα το έργο σας».
Ύστερα μας είπε με ύφος σοβαρό: «Καλά, τι σας έχει κάνει ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ και όλο τον κατηγορείτε;» Εμείς παγώσαμε για άλλη μια φορά. Συνέχισε:
«Έχει κάτι που δεν το έχει κανένας μας και αυτό θα τον πάει στον Παράδεισο. Ποιος από μας μπορεί να νευριάση έστω και να βρίση και μέσα σε τρία με πέντε λεπτά να τα έχη ξεχάσει όλα και να μην κρατά κακία σε κανέναν; Μόνο αυτό θα τον πάει στον Παράδεισο και εσείς που τον κρίνετε επιφανειακά, κάνετε μεγάλη αμαρτία. Μπορεί να το κάνη αυτό ο Μητροπολίτης τάδε; (αυτός που υμνούσαμε). Ο Θεός τον Σεραφείμ έκρινε κατάλληλο στην συγκεκριμένη περίοδο της Εκκλησιαστικής μας ιστορίας και αποφεύχθηκαν μεγαλύτερα κακά».
Είχαμε συγκλονισθή πώς ο Γέροντας γνώριζε αυτά που είχαμε συζητήσει στην Σχολή και μας απάντησε. Από τότε σταματήσαμε να κατηγορούμε τον Αρχιεπίσκοπο.
Μια άλλη φορά το 1980, ενώ ετοιμαζόμασταν για πανελλήνιες εξετάσεις, έγινε σεισμός. Βγήκαμε από την Σχολή και μέναμε σε σκηνές. Πήγαμε να παρακαλέσουμε τον Γέροντα να κάνη προσευχή.
Μας είπε: «Τι φοβάσθε; Δεν έχετε εμπιστοσύνη στον Θεό; Όταν ήμασταν μικρά και κλαίγαμε, μας κουνούσε λίγο η μάννα μας και σταματούσαμε να κλαίμε. Τώρα μας κουνάει λίγο ο Θεός και βάζομε τις φωνές, μας πιάνει πανικός. Πώς αλλάξαμε τα πράγματα; Να το ξέρετε και μη φοβάσθε. Δεν θα πάθετε τίποτε, μύτη δεν θ’ ανοίξει, παρ’ όλο που οι σεισμοί θα συνεχιστούν για λίγο».
Χαρούμενοι λοιπόν γυρίσαμε στην Σχολή. Το μεσημέρι κοιμήθηκα στο δωμάτιό μου παρά τις πιέσεις να το εγκαταλείψω και τις συνεχείς δονήσεις της γης. Είχα εμπιστοσύνη στα λόγια του Γέροντα και πράγματι όλα έγιναν όπως μας τα προείπε.
Από το βιβλίο: Ιερομονάχου Ισαάκ, ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, Στ’ έκδοσις, Άγιον Όρος 2008.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου