Πρός τά Νειάτα – Ἀρχιμ. Σεραφείμ Δημόπουλος
«ΠΡΟΣΕΧΕ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ ΠΑΘΗ»
Ἀπ᾿ ὅλα τά θηρία τῆς ζούγκλας τό πιό αἱμοβόρο εἶναι ἡ λεοπάρδαλις. Ἔχει γρήγορα, γρηγορότατα ποδάρια. Τά δόντια της εἶναι σουβλερά, τριγωνικά καί πολύ κοφτερα. Ἀλλοίμονο εἰς τό ζῶο τό ὁποῖο θά κυνηγήσει. Δέν γλυτώνει τήν ζωή του. Ὅταν εἶναι χειμώνας καί ὅλα εἶναι παγωμένα καί κάθε ζωάκι εἶναι στή φωλίτσα του, τότε ἡ λεοπάρδαλις ἀψηφάει τό κρύο τῶν παγωμένων ποταμῶν καί λιμνῶν, κολυμπάει στά παγωμένα ποτάμια καί τίς λίμνες καί τρέφεται μέ ψάρια. Εἶναι τό μόνο ἀπό τά σαρκοφάγα ζῶα πού ἀνεβαίνει στά δένδρα. Καί ὅταν ἀκόμη εἶναι χορτάτη καί συναντήσει ἐλάφι ἤ ἀντιλόπη, καί ἐάν ἀκόμη δέν πεινάει, θά τό κυνηγήσει καί θά τό κατασπαράξει.
Ἐνῶ τό λιοντάρι, ὅταν δέν πεινάει θά ἀφήσει ἀδιάφορα ἕνα ζωάκι νά περάσει ἀπό μπροστά του.
Ἡ λεοπάρδαλις συνηθίζει νά εὑρίσκει τήν τροφή της εἰς τίς πηγές τῶν νερῶν. Ἀνεβαίνει σ᾿ ἕνα δένδρο καί περιμένει ἐκεῖ ὑπομονετικά νά ἔλθη κάποιο βουβάλι στήν πηγή διά νά πίει νερό. Ἔτσι ὅπως τό βουβάλι πίνει νερό, ἡ λεοπάρδαλις πού παραμονεύει στό δένδρο, ρίχνεται εἰς τήν ράχη τοῦ ζώου. Τό βουβάλι κάνει κάθε προσπάθεια νά ἀπορρίψει ἀπό τήν ράχη του τήν λεοπάρδαλη. Ἐάν τό ἐπιτύχει ἔωσε τή ζωή του.
Ἐάν δέν τό ἐπιτύχει, Ἡ λεοπάρδαλις μπήγει τά νύχια της στή ράχη τοῦ ἄτυχου ζώου, ὅσο μπορεῖ βαθύτερα, στερεώνεται ἐκεῖ καί μέ τά σουβλερά της δόντια ἀρχίζει νά κατατρώγει, νά κατακόπτει τά νεῦρα τοῦ τραχήλου τοῦ βουβαλιοῦ. Ἄδικα τό βουβάλι κινεῖ πάνω κάτω ἤ δεξιά ἀριστερά τό κεφάλι του διά νά ἀπορρίψει τόν θανάσιμο ἐχθρό του. Ἡ λεοπάρδαλις συνεχίζει νά κατακόπτει τά νεῦρα τοῦ τραχήλου, ὁπότε τό βουβάλι χάνει τήν ἰσορροπία του, πέφτει κάτω καί τότε τό κατατρώγει μέ τήν ἡσυχία της.
Κάτι ἀνάλογο κάμουν καί τά πάθη. Παραμονεύουν μέ ὑπομονή. Σοῦ ἔχουν στήσει καρτέρι σέ κάποιο σταυροδρόμι τῆς ζωῆς σου. Ἀλλοίμονο ἐάν γαντζωθοῦν ἐπάνω σου. Δέν σέ ἀφήνουν ἐάν δέν σέ καταστρέψουν τελείως καί ὁριστικά. Ἐάν δέν σέ κάμουν ἕνα ζωντανό πτῶμα πού θά σκορπίζεις γύρω σου τήν πτωμαΐνη μιᾶς ἐξοφλημένης ζωῆς.
Ἀλλά τί εἶναι πάθος; Ἕνα ἁμάρτημα ἐάν τό διαπράξης μία ἤ δύο φορές δέν διατρέχεις τόν κίνδυνο νά ὑποταχθεῖς σ᾿ αὐτό. Ἐάν μία φορά κάμης χρῆση ναρκωτικῶν δέν κινδυνεύεις νά ὑποταχθεῖς σέ αὐτά καί νά καταστρέψεις τήν ζωή σου. Ἐάν μία φορά κάμης ἕνα σαρκικό ἁμάρτημα δέν κινδυνεύεις νά ὑποταχθεῖς εἰς τό ἁμάρτημα αὐτό καί νά ἴδης τήν ζωή σου ἕνα ἀποκρουστικό σωρό ἐρειπίων καπνιζόντων. Ἐάν ὅμως ἐπαναλάβης αὐτά τά ἁμαρτήματα, μεθύεις συχνά γίνεσαι τακτικός χρήστης ναρκωτικῶν, διαπράττεις συχνά σαρκικά ἁμαρτήματα, τότε αὐτά λέγονται πάθη. Δηλαδή, δέν μπορεῖς νά ἀπαλλαγῆς ἀπό αὐτά. Δέν μπορεῖς νά τά ἀποφύγης, δέν μπορεῖς νά μήν τά διαπράξης. Εἶσαι δοῦλος των, δοῦλος χωρίς ἐλευθερία. Δοῦλος μέ σκληρό καί ἀνελέητο ἀφέντη τό πάθος σου, τό ὁποῖο σέ καταδυναστεύει, σέ κατατυραννεῖ, σοῦ ἀπομυζᾶ τό σφρῖγος σου, ἀποχαυνώνει καί ἐξασθενεῖ τόν νοῦ. Σοῦ ἀποσαρκώνει τό σῶμα καί σέ ἀφήνει ἕνα ναυάγιο στήν παραλία τῆς ζωῆς, ἕνα νεκρό πού κινεῖται, βλέπει καί ἀναπνέει στούς δρόμους τῆς ζωῆς, πού ὅμως εἶναι ἕνα πτῶμα.
Ἐδῶ ἔχει ἐφαρμογή ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, «πᾶς ὁ ποιῶν τήν ἁμαρτίαν δοῦλός ἐστι τῆς ἁμαρτίας, ὁ δέ δοῦλος οὐ μένει ἐν τῇ οἰκίᾳ, ὅτι δοῦλός ἐστι, ὁ δέ υἱός μένει ὅτι κληρονόμός ἐστι» Ἰω. 8 : 34 – 35.
Εἶμαι βέβαιος ὅτι ἀγαπᾶς τήν ἐλευθερία. Θέλεις νά εἶσαι ἕνας ὑπερήφανος καί ἐλεύθερος ἄνθρωπος πού θά σημειώνεις μόνο ἐπιτυχίες καί θριάμβους.
Ἐάν ἀγαπᾶς τήν ἐλευθερία, φεῦγε τήν ἁμαρτία, μίσει τήν ἁμαρτία, συσπείρωνε ὅλες σου τίς δυνάμεις καί πολέμα μέ αὐτές τήν ἁμαρτία. Ἐνίσχυε, γιγάντωνε, γύμναζε τήν βούλησί σου ἐναντίον τοῦ κακοῦ. Πές ἕνα ἰσχυρό, πεισματώδικο ΟΧΙ σέ οἱαδήποτε ἁμαρτία καί θά εἶσαι τότε ὁ πιό ἐλεύθερος, ὁ πιό ὑπερήφανος, ὁ πιό ἐπιτυχημένος νέος, πού θά ἀνοίγεσαι σέ ὅλες τίς θάλασσες χωρίς ὑποψία ναυαγίου ἤ καταστροφῆς.
Συνεχίζεται...
Τέλος καί τῷ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων
ἀφθάρτῳ ἀοράτῳ μόνῳ σοφῷ Θεῷ
τιμή καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.
Ἀπό τό βιβλίο: “Πρός τά νειάτα”
Γ΄ Ἐκδοση Βελτιωμένη
ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ: «Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος»
Λάρισα 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου